"Wow? Marunong ho kayo magluto, Ma'am?"Nakangiting inangat ni Brianna ang ulo upang matingnan si Manang Rose. Kasalukuyang nagluluto ang dalaga dahil nalaman niyang pauwi na si David. Kahit matagal na panahon na mula nang ipagluto niya ito ay alam na alam niya kung ano ang lutong gusto ni David."Yes, I used to cook for David," masayang sabi niya na tila inaalala ang mga nakaraan."Kay Sir David po?" tila gulat na sabi ng babae. "Kung ganoon ay malapit kayo sa isa't isa?"Nabawasan ang ngiti ni Brianna sa narinig. A bitter memory flashed on her mind. Alam niyang kailanman hindi na sila babalik sa ganoong klaseng closeness ni David at hindi na rin niya gugustuhin pang bumalik rito kung sakali man.He hurt her too much already that she only wants freedom from him and nothing more."Noon po iyon pero ngayon ay hindi na gaano.""Pero ipagluluto niyo pa rin siya ngayon," sambit ni Manang Rose. "Tiyak na matutuwa iyon si Sir David.""Sana nga po."Ang totoo ay masaya siyang nagluluto, hind
"Sayang naman ang niluto mo. 'Di bale, ubusin nalang natin..."Maikling ngiti lamang ang sinagot ni Brianna sa sinabi ni Manang Rose habang ang mga mata niya ay naroon pa rin kung saan nagtungo si David.Will it really hurt his pride to try and eat her cooking?Tahimik na lamang siyang kumain na masama pa rin ang loob. Gusto niyang magalit at mainis pero ano nga bang karapatan niya. Isa pa, ginagawa niya ito para makuha ang loob ni David, hindi siya pwedeng gumawa ng maaaring ikapahamak niya.Pagkatapos kumain ay umakyat na rin siya sa kwarto at nagpahinga.Kinabukasan ay naabutan niya si David na nagkakape habang may hawak na dyaryo. Tahimik niyang pinagmasdan ang lalaki. Dati lang ay masaya na siya sa ganito, na kasama ang lalaki. Pero ngayon napakalayo na nito sa kanya, napakalabo na nila."Quit starring."Nagulat siya at bahagyang nahiya. Tahimik siyang naglakad palapit at umupo sa harap nito."Wala kang trabaho?" tanong niya sa seryosong mukha ng lalaki. "Or pupuntahan?"David's
Alas-tres na ng hapon at dahil iilan lang naman sila sa bahay na iyon ay tahimik ang lugar. Malamig ang simoy ng hangin dahil nakabukas ang bintana sa kwarto ni Brianna upang makasinghap ng sariwang hangin ang dalaga.Nagising siya sa marahang pagpupunas ng bimpo sa kanya ng kung sino. Unti-unti niyang minulat ang mga mata at nakita si Manang Rose na bakas ang pag-aalala."Gising ka na," sabi ng kasambahay. "Kumusta ang pakiramdam mo? Bumangon ka na muna nang makakain ka..."Nanghihina siyang umupo at inalalayan naman siya ni Manang Rose."A-ano pong nangyari?""Naku! Bigla ka nalang hinimatay, alalang-alala nga si Sir David, nagpatawag pa ng doctor."Hindi siya naniniwalang nag-aalala si David pero hindi nalang niya pinuna. Medyo naalala niya na ang nangyari, nag-aaway sila ni David at biglang hindi na maganda ang pakiramdam niya."Ayos ka lang ba? May masakit ba sa iyo?" nag-aalalang tanong ni Manang Rose sa kanya. "Nagluto ako ng sopas para sa'yo. Kukunin ko lang ha."Tumango siya
Nang mahimatay si Brianna ay hindi akalain ni David na sobra siyang mag-aalala pero inisip na lamang niya na ayaw niya lang may mangyari rito dahil kailangan siya ni Fiona."Bawat myembro ng pamilya Smith ay may naka-assign na doctor at ako ang personal na doctor ni Brianna, mabuti naman at ako ang natawagan niyo..."Iyon ang panimulang sabi ng doctor na tinawagan nila pagkalabas na pagkalabas sa kwarto ng dalaga. Brianna is sleeping soundly inside the room while David is having a doctor's meeting in the living room."Ano ba ang nangyari? Nahimatay dahil sa pagod?" tanong ni David na talagang walang alam sa sakit na mayroon ang dalaga.Makabuluhan siyang tinapunan ng tingin ng doktor bago bumuntong-hininga."May nangyari ba bago siya mawalan ng malay? Hindi ba siya umiiyak o kaya ay emosyonal?"Bahagyang nalaglag ang panga ni David sa sinabi ng doktor. Paano nito nalaman na medyo nagkasagutan sila ni Brianna bago ito mahimatay? He's sure both of them are emotional earlier."M-medyo n
Dalawang araw ng hindi umuuwi sa rest house si David. Sa condo niya sa Makati ito umuuwi dahil hindi niya pa alam kung paano haharapin si Brianna. Galit pa rin siya rito sa lahat ng panloloko nito pero sobra naman yata na may malalang sakit pala ang dalaga tapos sobra pa siyang nahihirapan.Bumuntong-hininga si David nang biglang pumasok sa isipan niya ang mga posibleng pinagdaanan ni Brianna sa loob ng limang taon sa kulungan. She suffered a lot, probably more than what she owes to David and to Smiths.Kasalukuyan itong may tinatapos na trabaho nang biglang mag-ring ang phone niya at agad sinagot nang makitang si Manang Rose ang tumatawag.David: Yes po?Manang Rose: Ah, eh, Sir... ayos lang po ba na iwan si Ma'am Brianna dito?David: Bakit? Nandiyan naman ang mga guards, hindi ba?Manang Rose: Meron naman po. Bibili lang sana ako ng prutas para kay Ma'am, at saka kaunting grocery, wala na kasing stocks dito.David: Ano'ng ginagawa ni Brianna?Manang Rose: Naku, hindi ko alam, Sir, n
"Anong nangyari?" Isa-isang nagsidatingan ang mga Smith ngunit hindi sila masagot ng maayos ni David, tulala pa rin ito at hindi maproseso ang mga nangyari.Wala ng apoy at mga pulis na nag-iimbestiga sa nangyari na lamang ang mga naroon."I thought you're checking on Brianna, David?" galit na sabi ni Wilson Smith. Lahat sila galit, lahat gustong magwala. Pero hindi malaman kung alin doon ang totoo, kung may nag-aalala ba talaga o may nasaktan sa nangyari.Tahimik lamang si David, ayaw niyang sabayan ang galit nila pero gusto niya ring mainis sa kanila. Anong karapatan nilang magalit kung sila ang dahilan kung ba't nangyari ito?Si Manang Rose ay tulala lang sa gilid at hindi na malaman ang gagawin. Sa loob-loob niya ay gusto niyang sisihin ang sarili dahil iniwan niyang mag-isa si Brianna.Lahat ay naroon. Ilang oras nag-aabang kung ano ang sasabihin ng mga pulis."Hindi pa rin po namin mahanap ang katawan, baka kasama itong sumabog at naghiwa-hiwalay ang mga--"Pumula ang tainga n
Yumakap ang malamig na hangin sa kanyang balat habang tanaw-tanaw ang tanawin ng siyudad na punong-puno ng ilaw. Madilim na ang gabi at tahimik na ang paligid, payapa na ang lahat.It's been days since she was gone. Oo, hindi siya namatay sa sunog at pagsabog.Brianna is all well. Kasama na niya ngayon ang anak na kasalukuyang natutulog nang mahimbing sa kwarto ng tinutuluyan nilang rest house."I booked the flight already. That's scheduled the day after tomorrow. May mga gusto ka bang gawin bago umalis?" tanong ng kapatid niyang si Paulo.Hindi niya ito nilingon pero tinanggap niya ang inaabot nitong kape. "Thank you... for everything."Humalakhak ang lalaki. "Now, that sounds like you're a permanent goodbye. Magkasama naman tayong aalis, hindi ba?""Tss." She stifled a smile. "Pero seryoso, Pau, I know how hard it is for you to really fight for me." Nilingon niya ito at hindi napigilan ang luha sa pagpatak. "Akala ko talaga wala ng pag-asa.... akala ko bilang nalang talaga ang mga
"They did what?"Halos nabingi si Brianna sa nalamang impormasyon na nagsagawa ng burol ang mga Smith para sa kanya. Nakasakay siya ngayon sa passenger seat ng kotse ni Kristoff at ito ang driver niya. Papunta sila ngayon sa condo niya upang kunin ang ilang gamit at mag-ayos na rin dahil iiwanan niya ng matagal-tagal na panahon ang unit.Hindi niya pwedeng ibenta iyon sa ngayon bagaman nakapangalan sa kanya at hindi niya pa rin kayang i-let go ito ng tuluyan."Don't worry, your death wasn't announce publicly. Pribado rin ang burial na ginawa nila, at hanggang ngayong araw nalang iyon," sambit ni Kristoff na nakatutok ang mata sa kalsada.Napanganga siya ng tuluyan at tumingin sa bintana ng sasakyan. Hindi niya ma-proseso sa utak ang ginawa nila. "Para saan?" natatawa pero malungkot niyang sabi. "Nagsisisi ba sila? Naaawa? Or was it because of the guilt na kaya naman nangyari iyon ay dahil kinulong nila ako? Or was it for their name and dignity? Para hindi maakusahan? I mean, what fo
MARAHAS NA BINUKSAN NI FIONA ang pintuan ng hospital room ni Hiraya. Wala siya sa mood at mas lalo siyang naiinis dahil sa halip na makuha ang atensyon ni David ay parang lalo pang lumalayo ang loob sa kanya ng lalaki. "A-anong nangyayari?" ang kabadong boses ni Hiraya ang nagpaalam kay Fiona na hindi lang si Hiraya ang tao roon. Agad siyang lumingon sa right side kung saan nandoon ang maliit na sofa para sa mga bisita. May babaeng nakayuko at nakahawak sa kanyang ulo. Nakatabing ang may kakapalang buhok at hindi agad nakilala no Fiona. "Who's that?" maarteng tanong ng babae at humakbang palapit sa dalawa. Nang makilala kung sino iyon ay napahinto si Fiona. Hindi niya alam kung ano ang gagawin, hindi niya rin alam kung ano ba ang ginagawa ni Yanna sa lugar na iyon. May panghuhusga sa mga mata na tumingin siya kay Hiraya pero wala sa kanya ang atensyon ng babae. Nag-aalala ito kay Yanna at tila walang naririnig. Fiona's chest tightened. Pakiramdam niya ay tuluyang inaagaw
"HI, MOMMY!!" Naiiyak si Yanna habang nakatingin sa tablet niya. Ka-video call nito ngayon ang anak na si Nate, nakasuot pa ng uniform ang bata at kagagaling lang sa school.Nagi-guilty siya na hindi niya nakakasama ang anak."Hi, baby," aniya at pasimpleng pinunasan ang nangingilid na mga luha sa kanyang mata. "Kumusta ang school?""Okay naman po. Nag-play kami ng ball kanina. And tomorrow, may school program kami. Pwede magsama ng guardian, sasamahan daw ako ni Tito Paulo."Siya dapat ang gumagawa no'n at hindi si Paulo. Sa mga oras na iyon ay gusto nalang niyang mag-book ng flight patungo sa anak. But she needs to do this. She needs to clean her name.Dahil doon ay naglakas-loob siyang alamin kung nasaan si Hiraya. Unang beses niyang makikita ang babae, sa kanyang pagkakaalam. Dahil ang mga nauna nilang pagkikita ay hindi na niya maalala.Nang malaman kung nasaan ang babae ay hindi na siya nagsabi sa kahit na sino, maging kay Kristoff. Alam niyang pipigilan siya nito at idadahila
UMINIT ANG PUSO NI YANNA nang mabasa ang e-mail na kaka-send lang ngayong umaga. Nasa restaurant siya ngayon at nag-aayos ng mga records ng sales nila habang nagre-reply na rin sa ibang e-mails. Pero ang pumukaw ng atensyon niya ay ang mag-message sa kanya ang isang sikat na hotel and resort owner. Mag-o-open ito ng branch sa Cebu, nakahanda na ang lahat, at gusto nila na ang restaurant niya ang mag-cater dahil gusto nila ang mga menu niya. It's a big project for Yanna. At malaking bagay rin iyon para sa team niya sa manila."Aahhh, hindi ako makapaniwala. Talaga po bang special request nila na tayo ang mag-cater doon?" tanong ni Myla, isa sa mga chef niya."Juskooo! Mga milyonaryo ang mga bisita roon," kinikilig na sabi ni Kendra."Malandi ka, lalaki na naman nasa isip mo," sabi ng isa pa.Masayang nakitawa si Yanna sa mga sinasabi nila. The meeting isn't dull. Bagaman wala siyang maalala na nakausap niya na ang mga ito dahil ang naaalala niya lang ay umuwi sila rito ni Kristoff pa
HINDI MAPIGILAN NI DAVID ang ngiti habang nasa passenger seat ng sasakyan niya si Yanna. Habang ang babae naman ay nakabusangot at halatang nakaupo lang doon dahil wala siyang choice. "Music?" tanong ni David para hindi sobrang awkward sa loob ng sasakyan. Hindi umimik si Yanna at sa halip ay pinokus ang atensyon sa cellphone nito. Pasimpleng sinilip ni David iyon at nakitang pa-lowbatt na ang babae. "Gusto mo ng charger?" Lumingon sa kanya si Yanna na may tingin na parang gusto na siyang sakalin. "Alright, pauwi ka na rin naman," ani David na siya na ang sumagot sa sarili niyang tanong. Hindi na ulit siya umimik pagkatapos no'n dahil baka mabwisit pa lalo sa kanya. Sa halip ang ginawa niya ay binagalan niya ang mag-drive. Every minute counts for him right now. Hindi niya alam kung mauulit pa ba ang pagkakataon na ito at kung kailan pa ba ulit mangyayari iyon. For now, he's happy to be in the same place with her. At ang maihatid ito ng maayos sa bahay nito. "Ganito k
NAKALABAS NA SI YANNA mula sa hospital. Maayos na ang lagay nito pero katulad noong nagising ito ay hindi pa rin niya naaalala ang mga huling nangyari sa kanya. Ngayon ay nakatanaw si David kay Yanna at Kristoff. Masaya ang dalawa na kumakain sa park, nagkwekwentuhan at halatang komportable sa isa't isa. Kristoff took care of Yanna, katulad ng ipinangako nito kay David. Pero hindi niya iyon gusto. He wants to be the one to take care of her. Pero pinagbigyan niya ang gusto ni Paulo na 'wag na munang biglain si Yanna. Pero hanggang kailan niya ba kakayanin iyon? "Bumalik na siya kung saan siya nanggaling." Napalingon si David nang marinig ang pamilyar na boses na iyon. It's Fiona. Nakasuot ito ng dress at sunglasses. "Ano'ng ginagawa mo rito?" iritadong sabi ni David. Malinaw na sa kanila na aksidente ang nangyari pero sa isipan ni David ay may kasalanan pa rin doon si Fiona. Ayaw magsabi nito at si Yanna naman ay hindi makaalala kaya hindi nila alam kung ano nga ba ang n
NANGHINA SI FIONA nang makita ang video mula kay David. CCTV iyon sa labas ng hospital kung saan pumasok si Fiona at ilang segundo lang ay pumasok din si Yanna. Pagkatapos ay nakitang lumabas si Yanna, galit, umiiyak, at nagmamadali.Napanganga siya at nanginig ang buong katawan. Ang mga salitang sinabi niya noon kay Hiraya habang galit siya... ibig sabihin ay narinig iyon lahat ni Yanna?"What?" malakas na sabi ni David. "Sabihin mo ngayon na wala kang kinalaman dito."Umiling si Fiona at kita ang kaba sa mukha nito. Yanna probably knew by now."H-hindi ko alam, hindi kami nagkita--""Oh, shut up!" putol ni David. "Alam naman nating lahat na ikaw lang ang gumagawa ng mga ganitong palabas. Now what? Ano na naman ang sinabi mong paninira?"Tumingin siya kay Brent, nanghihingi ng tulong."K-kuya, I... I didn't. Hindi talaga kami nagkita ni Yanna." Humarap siya kay David. "P-pwede niyong tanungin si Hiraya. Nasa loob ako ng hospital room niya nang mga oras na iyan at hindi ko nakita si Y
"Y-YANNA, may narinig ka ba bago ka maaksidente?" Kumuyom ang kamao ni Paulo. "Dapat talaga hindi ka na nagtiwala ulit diyan sa David na iyan, siya na naman ba ang dahilan kung bakit nangyari ito?" Kumunot ang noo ni Yanna sa mga salita ni Paulo. "Na naman?" nagtataka niyang tanong. "Hindi na ako magtitiwala talaga ulit doon sa taong iyon, Kuya. Remember everything he did? Pinabugbog niya pa nga ako sa kulungan hindi ba? That jerk." Napaatras si Paulo at tila nawalan ng lakas. Lumakas ang kabog sa dibdib niya at may kabang namumuo roon. Nanginginig ang mga labi nito bago muling nagsalita. "H-hindi ba at tapos na kayo sa isyu na iyan? Akala ko ba--" Umiling si Yanna. "Kahit pa matagal na iyon ay ginawa niya pa rin iyon. Bakit niyo pa ba pinapunta ang lalaki na iyon dito? Akala ko ba lahat tayo ay galit sa kanya?" Napahawak sa bibig si Paulo at nanlalaki ang mga mata nang magkaroon ng ideya sa nangyayari. Tumingin siya sa doctor na tahimik lang na nakikinig sa kanilang magkapatid.
DAHAN-DAHANG nagmulat ng mata si Yanna, nagtataka nitong tiningnan ang paligid na halos nagkakagulo sa paggising niya. Bumaba ang tingin niya sa mga nakatusok sa kanyang kamay at agad napagtanto na nasa hospital siya. "Oh my God," tila nakahinga nang maluwag na bulalas ni Paulo at agad dumalo kay Yanna. "Pinag-alala mo kami ng sobra. May masakit ba sa'yo?" Umingit siya at pinakiramdaman ang sarili. "Nanghihina lang pero wala namang masakit. Wait, what happened?" Lumapit si Kristoff sa kanya, kita rin ang pag-aalala sa mukha ng lalaki. "Car accident," sagot nito. "Sigurado ka walang masakit sa iyo?" Sa halip na sagutin iyon ay agad niyang hinanap ang anak. "Nasaan si Nate? Sinong kasama niya?" "Don't worry, nasa parents siya ni Kristoff. Hindi ko na muna sinabi ang aksidente dahil baka magwala ang bata, bawal din naman siya rito." Nakahinga nang maluwag si Yanna, ayaw niya rin sabihin sa anak ang sitwasyon. 'Car accident'? Bakit hindi niya maalala ang nangyari? Pareh
"Sir..." Tumingin si David sa assistant niya at nagtaka sa expression na pinapakita nito. "Bakit? May nangyari ba? You can go if it's an emergency. Wala naman na masyadong gagawin," sabi nito. "Uhh..." Huminga nang malalim ang lalaki bago lumapit at unti-unting hinarap ang tablet na hawak kay David. "What's that?" tanong ni David bago tiningnan ang nakalagay sa tablet. Article iyon ng isang sikat at reliable na pahayagan. May aksidente raw na naganap sa hindi kalayuan sa isang hospital. The victim is a woman in her late twenties. "Uso talaga aksidente sa bandang iyan," sabi ni David. "Sir..." muling tawag ng assistant niya. "Tingin ko ay kailangan niyo pong basahin ang pangalan ng biktima." Kumunot ang noo ni David bago sinunod ang sinabi nito. Nanlamig ang buong katawan niya sa nabasa. Hindi siya agad nakakilos na para bang nasemento na siya sa kinauupuan. At nang lumipas ang dalawang minuto ay nagmamadali niyang kinuha ang susi ng sasakyan at tumakbo palabas ng o