"Anong nangyari?" Isa-isang nagsidatingan ang mga Smith ngunit hindi sila masagot ng maayos ni David, tulala pa rin ito at hindi maproseso ang mga nangyari.Wala ng apoy at mga pulis na nag-iimbestiga sa nangyari na lamang ang mga naroon."I thought you're checking on Brianna, David?" galit na sabi ni Wilson Smith. Lahat sila galit, lahat gustong magwala. Pero hindi malaman kung alin doon ang totoo, kung may nag-aalala ba talaga o may nasaktan sa nangyari.Tahimik lamang si David, ayaw niyang sabayan ang galit nila pero gusto niya ring mainis sa kanila. Anong karapatan nilang magalit kung sila ang dahilan kung ba't nangyari ito?Si Manang Rose ay tulala lang sa gilid at hindi na malaman ang gagawin. Sa loob-loob niya ay gusto niyang sisihin ang sarili dahil iniwan niyang mag-isa si Brianna.Lahat ay naroon. Ilang oras nag-aabang kung ano ang sasabihin ng mga pulis."Hindi pa rin po namin mahanap ang katawan, baka kasama itong sumabog at naghiwa-hiwalay ang mga--"Pumula ang tainga n
Yumakap ang malamig na hangin sa kanyang balat habang tanaw-tanaw ang tanawin ng siyudad na punong-puno ng ilaw. Madilim na ang gabi at tahimik na ang paligid, payapa na ang lahat.It's been days since she was gone. Oo, hindi siya namatay sa sunog at pagsabog.Brianna is all well. Kasama na niya ngayon ang anak na kasalukuyang natutulog nang mahimbing sa kwarto ng tinutuluyan nilang rest house."I booked the flight already. That's scheduled the day after tomorrow. May mga gusto ka bang gawin bago umalis?" tanong ng kapatid niyang si Paulo.Hindi niya ito nilingon pero tinanggap niya ang inaabot nitong kape. "Thank you... for everything."Humalakhak ang lalaki. "Now, that sounds like you're a permanent goodbye. Magkasama naman tayong aalis, hindi ba?""Tss." She stifled a smile. "Pero seryoso, Pau, I know how hard it is for you to really fight for me." Nilingon niya ito at hindi napigilan ang luha sa pagpatak. "Akala ko talaga wala ng pag-asa.... akala ko bilang nalang talaga ang mga
"They did what?"Halos nabingi si Brianna sa nalamang impormasyon na nagsagawa ng burol ang mga Smith para sa kanya. Nakasakay siya ngayon sa passenger seat ng kotse ni Kristoff at ito ang driver niya. Papunta sila ngayon sa condo niya upang kunin ang ilang gamit at mag-ayos na rin dahil iiwanan niya ng matagal-tagal na panahon ang unit.Hindi niya pwedeng ibenta iyon sa ngayon bagaman nakapangalan sa kanya at hindi niya pa rin kayang i-let go ito ng tuluyan."Don't worry, your death wasn't announce publicly. Pribado rin ang burial na ginawa nila, at hanggang ngayong araw nalang iyon," sambit ni Kristoff na nakatutok ang mata sa kalsada.Napanganga siya ng tuluyan at tumingin sa bintana ng sasakyan. Hindi niya ma-proseso sa utak ang ginawa nila. "Para saan?" natatawa pero malungkot niyang sabi. "Nagsisisi ba sila? Naaawa? Or was it because of the guilt na kaya naman nangyari iyon ay dahil kinulong nila ako? Or was it for their name and dignity? Para hindi maakusahan? I mean, what fo
"Are you sure you'll go alone?"Tumango si Brianna bago binuksan ang pintuan ng sasakyan. Kinakabahan siya, sobra. Baka bigla na lang siyang may makabunggo tapos makilala siya.Ingat na ingat siya sa bawat hakbang at dumoble ang kabog ng dibdib niya nang makita ang ilang pamilyar na mukha na batid niyang mga business partners ng mga Smith.Abala ang lahat kaya hindi siya gaanong napansin kaya medyo kumalma siya kahit papaano pero naagaw agad ng naka-display sa harap na larawan niya ang kanyang atensyon. Tumaas ang balahibo niya at hindi siya makapaniwala na nakatayo siya ngayon sa sarili niyang burol.Everyone's wearing black. Wala ang mga Smith sa pagkakataong iyon pero naroon si David."Miss, coffee po." May lumapit sa kanyang babae at nag-abot ng baso ng kape at para hindi na ito magtagal pa ay kinuha na lamang niya iyon.Her eyes are glued at David. Ang mga tao sa paligid ay abala sa pag-uusap-usap habang si David ay nakaupo lamang sa gilid, tulala sa larawan ni Brianna habang tum
"Are you sure about this?" tanong ni Paulo sa balak gawin ni Brianna.Isang linggo na ang lumipas mula nang makaalis sila ng Pilipinas. Nate is already enrolled and studying for first grade. Medyo nahirapan itong makisama sa mga kaklase dahil ibang lenggwahe ang nakasanayan pero sanay naman kahit papaano na makipagkaibigan. He grew from the orphanage anyway.Tahimik ang mga nagdaang araw. Kapwa tinatantya ni Paulo at Brianna ang mga bagay-bagay at hindi nila gustong magkamali."Pakiramdam ko ay mas okay iyon para hindi rin nila ako ma-trace. Isa pa, kung magbi-business ako at bibili ng properties under Brianna Smith, hindi iyon magiging madali," aniya sa kapatid.Nasa pool side sila ngayon ng tinitirhang bahay. Magkakalayo ang mga bahay roon at kahit pa sumigaw siya at lumalabas-labas ng bahay ay wala namang makakaalam na nandoon siya."Alright. May naisip ka na bang pangalan?"Brianna tilts her head. Wala naman siyang plano na palitan ng tuluyan ang pangalan. Ngumuso siya. "Can we s
"Tulog na," nakangising sabi ni Kristoff pagkalabas niya ng kwarto ni Nate.Naiiling si Yanna. "Kanina ka pa hinihintay, excited masyado. Pinagod ka ba?"Kristoff smiled. He looks snobbish from the outside but honestly, he's kind of sweet and caring. Ang layo sa mga salitang ginagamit nila para i-describe siya."Ayos lang iyon, ano ka ba. Isa pa, nag-eenjoy rin naman ako kasama si Nate. You're lucky to have him, Brianna," anito."Sorry, it's Yanna Reynolds now," singit ng kararating lang na si Paulo.Lumawak ang ngiti ni Yanna at patakbong sinalubong ang kapatid. May dala itong egg pie na ni-request niya at parang bata na kinuha ang pagkaing dala nito."Yeah, Yanna Reynolds now, officially. Good job, man," ani Kristoff at nakipag-fist bump kay Paulo.Dumiretso si Yanna upang ipagtimpla ng kape ang dalawa habang umupo naman si Kristoff at Paulo. Matagal-tagal na rin mula nang magsama-sama silang tatlo. Kristoff got busy with his business, too. Paulo as well."Kumusta si Nate?" tanont n
Ilang luha pa ba ang iiiyak niya at ilang katotohanan pa ang kailangan niyang malaman? Iyan ang nasa isipan ni Yanna Reynolds habang tinitingnan ang isang pahayagan kung saan may larawan ang pamilyang Smith kasama si Fiona. Malaki ang ngiti ng apat na tao sa larawang iyon pero katulad ng maraming tao, hindi niya batid kung tunay ba ang mga iyon. Binanggit sa pahayagan na maraming on-going charities ang mga ito pero sapat na ba iyon na dahilan para sabihing mabuti silang tao? Kinuha ni Yanna ang tablet niya at binuksan ang document na naglalaman ng ilang detalye tungkol kay Hiraya Cruz, ang sinasabi nilang tunay niyang nanay. The woman in her 50s looks so pretty indeed. "Anong ginawa ko sayo para idamay mo ako sa gulong ginawa mo?" pagkausap niya sa larawan ng babae. Mag-isa si Yanna ngayon sa bahay at nasa school naman si Nate. Hindi sila kumuha ng katulong dahil baka makapagpapasok pa sila ng traydor. Hirap na silang magtiwala, lalo na si Yanna. At ayaw naman nitong madam
She begged. She cried. And he did not do anything to help her, he never listened, he never tried to understand. Hinihingal na nagising si David mula sa masama nitong panaginip. Hinawakan niya ang dibdib niya at sinubukang pakalmahin ang sarili. Tumayo ito at kumuha ng tubig para mainom. Sinilip niya ang wall-clock ng condo at nakitang alas-dose pa lamang ng hatinggabi. May sapat na oras pa siya para matulog pero alam niyang hindi na siya makakabalik pa sa pagtulog. Binuksan niya ang blind curtains ng malaking glass window ng bintana niya, madilim at kitang-kita ang city lights. His breathing ragged, knowing she won't be able to see all these anymore. Tatlong taon na ang lumipas mula nang namayapa si Brianna. He could have moved on, may fiance na siya at established businesses. Masaya na dapat ang buhay niya pero hindi niya alam kung bakit palaging may kulang. "Maybe this was you, trying to punish me for everything I've done," bulong niya sa sarili bago inubos ang laman n