"Anong nangyari?" Isa-isang nagsidatingan ang mga Smith ngunit hindi sila masagot ng maayos ni David, tulala pa rin ito at hindi maproseso ang mga nangyari.Wala ng apoy at mga pulis na nag-iimbestiga sa nangyari na lamang ang mga naroon."I thought you're checking on Brianna, David?" galit na sabi ni Wilson Smith. Lahat sila galit, lahat gustong magwala. Pero hindi malaman kung alin doon ang totoo, kung may nag-aalala ba talaga o may nasaktan sa nangyari.Tahimik lamang si David, ayaw niyang sabayan ang galit nila pero gusto niya ring mainis sa kanila. Anong karapatan nilang magalit kung sila ang dahilan kung ba't nangyari ito?Si Manang Rose ay tulala lang sa gilid at hindi na malaman ang gagawin. Sa loob-loob niya ay gusto niyang sisihin ang sarili dahil iniwan niyang mag-isa si Brianna.Lahat ay naroon. Ilang oras nag-aabang kung ano ang sasabihin ng mga pulis."Hindi pa rin po namin mahanap ang katawan, baka kasama itong sumabog at naghiwa-hiwalay ang mga--"Pumula ang tainga n
Yumakap ang malamig na hangin sa kanyang balat habang tanaw-tanaw ang tanawin ng siyudad na punong-puno ng ilaw. Madilim na ang gabi at tahimik na ang paligid, payapa na ang lahat.It's been days since she was gone. Oo, hindi siya namatay sa sunog at pagsabog.Brianna is all well. Kasama na niya ngayon ang anak na kasalukuyang natutulog nang mahimbing sa kwarto ng tinutuluyan nilang rest house."I booked the flight already. That's scheduled the day after tomorrow. May mga gusto ka bang gawin bago umalis?" tanong ng kapatid niyang si Paulo.Hindi niya ito nilingon pero tinanggap niya ang inaabot nitong kape. "Thank you... for everything."Humalakhak ang lalaki. "Now, that sounds like you're a permanent goodbye. Magkasama naman tayong aalis, hindi ba?""Tss." She stifled a smile. "Pero seryoso, Pau, I know how hard it is for you to really fight for me." Nilingon niya ito at hindi napigilan ang luha sa pagpatak. "Akala ko talaga wala ng pag-asa.... akala ko bilang nalang talaga ang mga
"They did what?"Halos nabingi si Brianna sa nalamang impormasyon na nagsagawa ng burol ang mga Smith para sa kanya. Nakasakay siya ngayon sa passenger seat ng kotse ni Kristoff at ito ang driver niya. Papunta sila ngayon sa condo niya upang kunin ang ilang gamit at mag-ayos na rin dahil iiwanan niya ng matagal-tagal na panahon ang unit.Hindi niya pwedeng ibenta iyon sa ngayon bagaman nakapangalan sa kanya at hindi niya pa rin kayang i-let go ito ng tuluyan."Don't worry, your death wasn't announce publicly. Pribado rin ang burial na ginawa nila, at hanggang ngayong araw nalang iyon," sambit ni Kristoff na nakatutok ang mata sa kalsada.Napanganga siya ng tuluyan at tumingin sa bintana ng sasakyan. Hindi niya ma-proseso sa utak ang ginawa nila. "Para saan?" natatawa pero malungkot niyang sabi. "Nagsisisi ba sila? Naaawa? Or was it because of the guilt na kaya naman nangyari iyon ay dahil kinulong nila ako? Or was it for their name and dignity? Para hindi maakusahan? I mean, what fo
"Are you sure you'll go alone?"Tumango si Brianna bago binuksan ang pintuan ng sasakyan. Kinakabahan siya, sobra. Baka bigla na lang siyang may makabunggo tapos makilala siya.Ingat na ingat siya sa bawat hakbang at dumoble ang kabog ng dibdib niya nang makita ang ilang pamilyar na mukha na batid niyang mga business partners ng mga Smith.Abala ang lahat kaya hindi siya gaanong napansin kaya medyo kumalma siya kahit papaano pero naagaw agad ng naka-display sa harap na larawan niya ang kanyang atensyon. Tumaas ang balahibo niya at hindi siya makapaniwala na nakatayo siya ngayon sa sarili niyang burol.Everyone's wearing black. Wala ang mga Smith sa pagkakataong iyon pero naroon si David."Miss, coffee po." May lumapit sa kanyang babae at nag-abot ng baso ng kape at para hindi na ito magtagal pa ay kinuha na lamang niya iyon.Her eyes are glued at David. Ang mga tao sa paligid ay abala sa pag-uusap-usap habang si David ay nakaupo lamang sa gilid, tulala sa larawan ni Brianna habang tum
"Are you sure about this?" tanong ni Paulo sa balak gawin ni Brianna.Isang linggo na ang lumipas mula nang makaalis sila ng Pilipinas. Nate is already enrolled and studying for first grade. Medyo nahirapan itong makisama sa mga kaklase dahil ibang lenggwahe ang nakasanayan pero sanay naman kahit papaano na makipagkaibigan. He grew from the orphanage anyway.Tahimik ang mga nagdaang araw. Kapwa tinatantya ni Paulo at Brianna ang mga bagay-bagay at hindi nila gustong magkamali."Pakiramdam ko ay mas okay iyon para hindi rin nila ako ma-trace. Isa pa, kung magbi-business ako at bibili ng properties under Brianna Smith, hindi iyon magiging madali," aniya sa kapatid.Nasa pool side sila ngayon ng tinitirhang bahay. Magkakalayo ang mga bahay roon at kahit pa sumigaw siya at lumalabas-labas ng bahay ay wala namang makakaalam na nandoon siya."Alright. May naisip ka na bang pangalan?"Brianna tilts her head. Wala naman siyang plano na palitan ng tuluyan ang pangalan. Ngumuso siya. "Can we s
"Tulog na," nakangising sabi ni Kristoff pagkalabas niya ng kwarto ni Nate.Naiiling si Yanna. "Kanina ka pa hinihintay, excited masyado. Pinagod ka ba?"Kristoff smiled. He looks snobbish from the outside but honestly, he's kind of sweet and caring. Ang layo sa mga salitang ginagamit nila para i-describe siya."Ayos lang iyon, ano ka ba. Isa pa, nag-eenjoy rin naman ako kasama si Nate. You're lucky to have him, Brianna," anito."Sorry, it's Yanna Reynolds now," singit ng kararating lang na si Paulo.Lumawak ang ngiti ni Yanna at patakbong sinalubong ang kapatid. May dala itong egg pie na ni-request niya at parang bata na kinuha ang pagkaing dala nito."Yeah, Yanna Reynolds now, officially. Good job, man," ani Kristoff at nakipag-fist bump kay Paulo.Dumiretso si Yanna upang ipagtimpla ng kape ang dalawa habang umupo naman si Kristoff at Paulo. Matagal-tagal na rin mula nang magsama-sama silang tatlo. Kristoff got busy with his business, too. Paulo as well."Kumusta si Nate?" tanont n
Ilang luha pa ba ang iiiyak niya at ilang katotohanan pa ang kailangan niyang malaman? Iyan ang nasa isipan ni Yanna Reynolds habang tinitingnan ang isang pahayagan kung saan may larawan ang pamilyang Smith kasama si Fiona. Malaki ang ngiti ng apat na tao sa larawang iyon pero katulad ng maraming tao, hindi niya batid kung tunay ba ang mga iyon. Binanggit sa pahayagan na maraming on-going charities ang mga ito pero sapat na ba iyon na dahilan para sabihing mabuti silang tao? Kinuha ni Yanna ang tablet niya at binuksan ang document na naglalaman ng ilang detalye tungkol kay Hiraya Cruz, ang sinasabi nilang tunay niyang nanay. The woman in her 50s looks so pretty indeed. "Anong ginawa ko sayo para idamay mo ako sa gulong ginawa mo?" pagkausap niya sa larawan ng babae. Mag-isa si Yanna ngayon sa bahay at nasa school naman si Nate. Hindi sila kumuha ng katulong dahil baka makapagpapasok pa sila ng traydor. Hirap na silang magtiwala, lalo na si Yanna. At ayaw naman nitong madam
She begged. She cried. And he did not do anything to help her, he never listened, he never tried to understand. Hinihingal na nagising si David mula sa masama nitong panaginip. Hinawakan niya ang dibdib niya at sinubukang pakalmahin ang sarili. Tumayo ito at kumuha ng tubig para mainom. Sinilip niya ang wall-clock ng condo at nakitang alas-dose pa lamang ng hatinggabi. May sapat na oras pa siya para matulog pero alam niyang hindi na siya makakabalik pa sa pagtulog. Binuksan niya ang blind curtains ng malaking glass window ng bintana niya, madilim at kitang-kita ang city lights. His breathing ragged, knowing she won't be able to see all these anymore. Tatlong taon na ang lumipas mula nang namayapa si Brianna. He could have moved on, may fiance na siya at established businesses. Masaya na dapat ang buhay niya pero hindi niya alam kung bakit palaging may kulang. "Maybe this was you, trying to punish me for everything I've done," bulong niya sa sarili bago inubos ang laman n
MARAHAS NA BINUKSAN NI FIONA ang pintuan ng hospital room ni Hiraya. Wala siya sa mood at mas lalo siyang naiinis dahil sa halip na makuha ang atensyon ni David ay parang lalo pang lumalayo ang loob sa kanya ng lalaki. "A-anong nangyayari?" ang kabadong boses ni Hiraya ang nagpaalam kay Fiona na hindi lang si Hiraya ang tao roon. Agad siyang lumingon sa right side kung saan nandoon ang maliit na sofa para sa mga bisita. May babaeng nakayuko at nakahawak sa kanyang ulo. Nakatabing ang may kakapalang buhok at hindi agad nakilala no Fiona. "Who's that?" maarteng tanong ng babae at humakbang palapit sa dalawa. Nang makilala kung sino iyon ay napahinto si Fiona. Hindi niya alam kung ano ang gagawin, hindi niya rin alam kung ano ba ang ginagawa ni Yanna sa lugar na iyon. May panghuhusga sa mga mata na tumingin siya kay Hiraya pero wala sa kanya ang atensyon ng babae. Nag-aalala ito kay Yanna at tila walang naririnig. Fiona's chest tightened. Pakiramdam niya ay tuluyang inaagaw
"HI, MOMMY!!" Naiiyak si Yanna habang nakatingin sa tablet niya. Ka-video call nito ngayon ang anak na si Nate, nakasuot pa ng uniform ang bata at kagagaling lang sa school.Nagi-guilty siya na hindi niya nakakasama ang anak."Hi, baby," aniya at pasimpleng pinunasan ang nangingilid na mga luha sa kanyang mata. "Kumusta ang school?""Okay naman po. Nag-play kami ng ball kanina. And tomorrow, may school program kami. Pwede magsama ng guardian, sasamahan daw ako ni Tito Paulo."Siya dapat ang gumagawa no'n at hindi si Paulo. Sa mga oras na iyon ay gusto nalang niyang mag-book ng flight patungo sa anak. But she needs to do this. She needs to clean her name.Dahil doon ay naglakas-loob siyang alamin kung nasaan si Hiraya. Unang beses niyang makikita ang babae, sa kanyang pagkakaalam. Dahil ang mga nauna nilang pagkikita ay hindi na niya maalala.Nang malaman kung nasaan ang babae ay hindi na siya nagsabi sa kahit na sino, maging kay Kristoff. Alam niyang pipigilan siya nito at idadahila
UMINIT ANG PUSO NI YANNA nang mabasa ang e-mail na kaka-send lang ngayong umaga. Nasa restaurant siya ngayon at nag-aayos ng mga records ng sales nila habang nagre-reply na rin sa ibang e-mails. Pero ang pumukaw ng atensyon niya ay ang mag-message sa kanya ang isang sikat na hotel and resort owner. Mag-o-open ito ng branch sa Cebu, nakahanda na ang lahat, at gusto nila na ang restaurant niya ang mag-cater dahil gusto nila ang mga menu niya. It's a big project for Yanna. At malaking bagay rin iyon para sa team niya sa manila."Aahhh, hindi ako makapaniwala. Talaga po bang special request nila na tayo ang mag-cater doon?" tanong ni Myla, isa sa mga chef niya."Juskooo! Mga milyonaryo ang mga bisita roon," kinikilig na sabi ni Kendra."Malandi ka, lalaki na naman nasa isip mo," sabi ng isa pa.Masayang nakitawa si Yanna sa mga sinasabi nila. The meeting isn't dull. Bagaman wala siyang maalala na nakausap niya na ang mga ito dahil ang naaalala niya lang ay umuwi sila rito ni Kristoff pa
HINDI MAPIGILAN NI DAVID ang ngiti habang nasa passenger seat ng sasakyan niya si Yanna. Habang ang babae naman ay nakabusangot at halatang nakaupo lang doon dahil wala siyang choice. "Music?" tanong ni David para hindi sobrang awkward sa loob ng sasakyan. Hindi umimik si Yanna at sa halip ay pinokus ang atensyon sa cellphone nito. Pasimpleng sinilip ni David iyon at nakitang pa-lowbatt na ang babae. "Gusto mo ng charger?" Lumingon sa kanya si Yanna na may tingin na parang gusto na siyang sakalin. "Alright, pauwi ka na rin naman," ani David na siya na ang sumagot sa sarili niyang tanong. Hindi na ulit siya umimik pagkatapos no'n dahil baka mabwisit pa lalo sa kanya. Sa halip ang ginawa niya ay binagalan niya ang mag-drive. Every minute counts for him right now. Hindi niya alam kung mauulit pa ba ang pagkakataon na ito at kung kailan pa ba ulit mangyayari iyon. For now, he's happy to be in the same place with her. At ang maihatid ito ng maayos sa bahay nito. "Ganito k
NAKALABAS NA SI YANNA mula sa hospital. Maayos na ang lagay nito pero katulad noong nagising ito ay hindi pa rin niya naaalala ang mga huling nangyari sa kanya. Ngayon ay nakatanaw si David kay Yanna at Kristoff. Masaya ang dalawa na kumakain sa park, nagkwekwentuhan at halatang komportable sa isa't isa. Kristoff took care of Yanna, katulad ng ipinangako nito kay David. Pero hindi niya iyon gusto. He wants to be the one to take care of her. Pero pinagbigyan niya ang gusto ni Paulo na 'wag na munang biglain si Yanna. Pero hanggang kailan niya ba kakayanin iyon? "Bumalik na siya kung saan siya nanggaling." Napalingon si David nang marinig ang pamilyar na boses na iyon. It's Fiona. Nakasuot ito ng dress at sunglasses. "Ano'ng ginagawa mo rito?" iritadong sabi ni David. Malinaw na sa kanila na aksidente ang nangyari pero sa isipan ni David ay may kasalanan pa rin doon si Fiona. Ayaw magsabi nito at si Yanna naman ay hindi makaalala kaya hindi nila alam kung ano nga ba ang n
NANGHINA SI FIONA nang makita ang video mula kay David. CCTV iyon sa labas ng hospital kung saan pumasok si Fiona at ilang segundo lang ay pumasok din si Yanna. Pagkatapos ay nakitang lumabas si Yanna, galit, umiiyak, at nagmamadali.Napanganga siya at nanginig ang buong katawan. Ang mga salitang sinabi niya noon kay Hiraya habang galit siya... ibig sabihin ay narinig iyon lahat ni Yanna?"What?" malakas na sabi ni David. "Sabihin mo ngayon na wala kang kinalaman dito."Umiling si Fiona at kita ang kaba sa mukha nito. Yanna probably knew by now."H-hindi ko alam, hindi kami nagkita--""Oh, shut up!" putol ni David. "Alam naman nating lahat na ikaw lang ang gumagawa ng mga ganitong palabas. Now what? Ano na naman ang sinabi mong paninira?"Tumingin siya kay Brent, nanghihingi ng tulong."K-kuya, I... I didn't. Hindi talaga kami nagkita ni Yanna." Humarap siya kay David. "P-pwede niyong tanungin si Hiraya. Nasa loob ako ng hospital room niya nang mga oras na iyan at hindi ko nakita si Y
"Y-YANNA, may narinig ka ba bago ka maaksidente?" Kumuyom ang kamao ni Paulo. "Dapat talaga hindi ka na nagtiwala ulit diyan sa David na iyan, siya na naman ba ang dahilan kung bakit nangyari ito?" Kumunot ang noo ni Yanna sa mga salita ni Paulo. "Na naman?" nagtataka niyang tanong. "Hindi na ako magtitiwala talaga ulit doon sa taong iyon, Kuya. Remember everything he did? Pinabugbog niya pa nga ako sa kulungan hindi ba? That jerk." Napaatras si Paulo at tila nawalan ng lakas. Lumakas ang kabog sa dibdib niya at may kabang namumuo roon. Nanginginig ang mga labi nito bago muling nagsalita. "H-hindi ba at tapos na kayo sa isyu na iyan? Akala ko ba--" Umiling si Yanna. "Kahit pa matagal na iyon ay ginawa niya pa rin iyon. Bakit niyo pa ba pinapunta ang lalaki na iyon dito? Akala ko ba lahat tayo ay galit sa kanya?" Napahawak sa bibig si Paulo at nanlalaki ang mga mata nang magkaroon ng ideya sa nangyayari. Tumingin siya sa doctor na tahimik lang na nakikinig sa kanilang magkapatid.
DAHAN-DAHANG nagmulat ng mata si Yanna, nagtataka nitong tiningnan ang paligid na halos nagkakagulo sa paggising niya. Bumaba ang tingin niya sa mga nakatusok sa kanyang kamay at agad napagtanto na nasa hospital siya. "Oh my God," tila nakahinga nang maluwag na bulalas ni Paulo at agad dumalo kay Yanna. "Pinag-alala mo kami ng sobra. May masakit ba sa'yo?" Umingit siya at pinakiramdaman ang sarili. "Nanghihina lang pero wala namang masakit. Wait, what happened?" Lumapit si Kristoff sa kanya, kita rin ang pag-aalala sa mukha ng lalaki. "Car accident," sagot nito. "Sigurado ka walang masakit sa iyo?" Sa halip na sagutin iyon ay agad niyang hinanap ang anak. "Nasaan si Nate? Sinong kasama niya?" "Don't worry, nasa parents siya ni Kristoff. Hindi ko na muna sinabi ang aksidente dahil baka magwala ang bata, bawal din naman siya rito." Nakahinga nang maluwag si Yanna, ayaw niya rin sabihin sa anak ang sitwasyon. 'Car accident'? Bakit hindi niya maalala ang nangyari? Pareh
"Sir..." Tumingin si David sa assistant niya at nagtaka sa expression na pinapakita nito. "Bakit? May nangyari ba? You can go if it's an emergency. Wala naman na masyadong gagawin," sabi nito. "Uhh..." Huminga nang malalim ang lalaki bago lumapit at unti-unting hinarap ang tablet na hawak kay David. "What's that?" tanong ni David bago tiningnan ang nakalagay sa tablet. Article iyon ng isang sikat at reliable na pahayagan. May aksidente raw na naganap sa hindi kalayuan sa isang hospital. The victim is a woman in her late twenties. "Uso talaga aksidente sa bandang iyan," sabi ni David. "Sir..." muling tawag ng assistant niya. "Tingin ko ay kailangan niyo pong basahin ang pangalan ng biktima." Kumunot ang noo ni David bago sinunod ang sinabi nito. Nanlamig ang buong katawan niya sa nabasa. Hindi siya agad nakakilos na para bang nasemento na siya sa kinauupuan. At nang lumipas ang dalawang minuto ay nagmamadali niyang kinuha ang susi ng sasakyan at tumakbo palabas ng o