Chapter 2
"How are you feeling baby?" tanong ko sa anak kong tahimik na nakahiga sa kama namin. Malungkot siyang tumingin sa akin saka yumakap. Sumisinghot singhot na siya kaya hinaplos ko ang likod niya. "I feel bad mommy. Kasi po nahihirapan na pala si Nana tapos lagi pa akong pa catch sa kaniya." umiiyak na sabi niya. "You already said sorry na naman. Tsaka nag promise ka na, na di na mauulit yon diba? Okay na yon kay Nana." "Even so mommy. I feel really guilty po. What if Nana would be tired of taking care of me? Sino na kasama ko if wala ikaw kasi may work ka?" "Don't think of that. Nana will tell us naman if she wants to rest na because shes's already tired of working. And we can always look for someone to take care of you everytime I'm at work." umiling iling naman siya habang nakayakap pa din sa akin. Hinaplos haplos ko ang kaniyang likod dahil umiiyak pa din siya. "I don't want anyone else other than her. I only want Nana." "Kaya nga behave na ikaw para di mapagod si Nana. Hindi siya aalis." "Yes po mommy. I will behave na starting tomorrow." "Good boy. Sige na, let's sleep na. May school ka pa bukas. Nana will accompany you." "Good night mommy. I love you po." "Good night my baby. Mommy loves you too." hinalikan ko siya sa noo at niyakap din. Di ko na namalayang nakatulog na pala ako. Nagising na lang ako dahil sa katok mula sa pinto ng kwarto namin. Tulog na tulog pa ang baby ko. Dahan dahan akong bumangon saka binuksan ang pinto. Nakita ko si Nana na nakaayos na, as usual maaga siyang gumising para maghanda na. It's already 5 in the morning. "Gigisingin ko na po si Xavier para bihisan madam." tumango lang ako saka nilakihan ang bukas ng pinto. "Baby Xavier, gising na." rinig kong paggising niya sa anak ko. Pumasok na ako sa banyo para maligo dahil papasok na din ako sa opisina. Si Nana ang nag aasikaso sa kaniya tuwing umaga dahil kapag ako, hindi na naman siya gagalaw agad. Maglalambing lang yan at yayakap kaya ang ending, late na naman siyang papasok. Paglabas ko ng banyo ay bihis na si Xavier. Sinusuotan na ng sapatos ni Nana. Ako naman ay dumiretso sa walk in closet para magbihis. I just wore a simple yet formal white dress. May pipirmahan lang kasi ako sa opisina then I'll check the malls and hotels. Lumabas na ako ng walk in closet nang matapos magbihis. Nakaabang na ang baby ko, medyo tahimik pa din siya. I grab my bag and phone saka lumapit sa anak ko. "Let's go down na. Kumain muna tayo bago umalis." agad kumapit sa kamay ko si Xavier saka naglakad palabas ng kwarto. Napatingin ako kay Nana na nginitian lang ako. Sabay kaming kumain ni Xavier, di tulad kanina medyo kumukulit na siya ngayon. "Baby, behave ka sa school ha? Or else mommy will be mad." pagkausap ko sa anak ko habang inaayos ang kuwelyo ng uniform niya. Tapos na kaming kumain at naghahanda na para umalis. Hiwalay kami ng sasakyan dahil nga bibisita ako sa mga malls and hotels ko. I need to check and supervise if everyone were doing their job. "Yes po mommy. Pasalubong ko later po ha?" "Sure. What does my baby want?" "Donut mommy." masayang sabi niya kaya natawa ako maging si Nana. Paborito niya kasi talaga ang donut. Minsan kahit hindi na siya kumain ng kanin basta may donut okay na siya don. Kaya tumataba e ang hilig sa matamis na pagkain. Buti na lang din talaga at mainom naman siya ng tubig kung hindi ay baka diabetes pa ang abutin niya. "Sige, mommy will buy donut later." hinalikan ko siya sa pisngi saka umayos na ng tayo. at inakay siya palabas ng pinto. Kanina pa kasi nakahanda ang mga sasakyan. . "Nana, kayo na po ulit ang bahala sa makulit na ito ha? Pakibantayan na lang po ng mabuti, baka kung ano na namang kalokohan ang gawin." bilin ko kay Nana habang inaalalayang sumakay sa kotse ang batang makulit. Last week kasi ay ipinatawag ako sa principal's office dahil may nagawang kasalanan si Xavier. May nang b-bully daw kasi sa kaniya at lagi siyang sinasabihan na kawawa kasi walang daddy. E namana nitong anak ko ang pagiging basagulero at mainitin ang ulo ng tatay niya. Ayon, sinapak lang naman niya yung batang nag b-bully sa kaniya. Manang mana talaga sa ama, malakas sumuntok e. Putok ang nguso nung bata. Kaya kabilin bilinan ko kay Nana na wag nang hahayaan na mag isa ang anak ko at baka kung ano pang magawa nito. "Makakaasa po kayo madam. Hindi ko po hahayaang mawala sa paningin ko ang makulit na bata." tinanguan ko lang siya saka nagpaalam sa anak ko at sumakay na sa kabilang kotse. Hinintay ko muna na makaalis ang kotseng sinasakyan nina Nana bago ko inutusan ang driver na magmaneho na. Una kong tinungo ang isa sa malls na pagmamay ari ko. Pagdating don ay naroon na si Hailey nag aabang sa pagdating ko. Agad binuksan ni Hailey ang pinto nang tumigil ang kotse. Nagsiyukuan naman ang mga bodyguard na naka duty sa labas nang makita ang pagdating ko. Tinanguan ko lang sila saka diretso nang pumasok sa loob, alam ko namang nakasunod sa akin si Hailey. Bawat store ay pinapasukan ko, tinitingnan ko kung maayos ang trabaho ng mga saleslady at salesman. So far naman, wala naman akong nakikitang mali sa ginagawa nila. Sana lang ay tuloy tuloy na ganon at walang pumalya. Because I don't give second chances specially kung una pa lang alam na nila ang dapat at hindi nila dapat gawin pero binalewala pa din nila. "Madam, update lang po. Mr. Vasquez is really determined to meet you. Ipinipilit po talaga niya na makausap kayo. Hindi daw po siya titigil sa pangungulit hangga't hindi kayo pumapayag na makipagkita sa kaniya." agad na bumangon ang inis sa ulo ko. Talaga bang wala silang balak na tantanan ako? Nananahimik na ako ah? Oo bumalik ako ng Pilipinas pero it doesn't mean na manggugulo na ako sa kanila. Kung yun ang inaalala nila pwes there's no need, because frankly, wala na akong pakealam sa kanila. The day I signed the divorce paper my ex husband gave me, I left the country. I went to Hawaii and stayed there for 3 years. Nung nalaman ko na buntis ako, dun ko napiling manatili. And then dun ko unang itinayo ang businesses ko hanggang sa nag expand na. And last 2 years ago, I've decided na magtayo din ng branch here in the Philippines kaya napagdeisyunan kong umuwi. Di ko naman alam na nalaman na pala nilang nandito na ulit ako sa Pilipinas. "Nababanas na ako sa kanila ha? Buwiset na yan nakakasira ng araw." inis kong saad. "Ah madam pasensya na po, pasensya na talaga. Wag po kayong magagalit, sana po mapatawad niyo ako." kunot noong napatingin ako kay Hailey nang halos magmakaawa na siya at pinagdikit pa ang mga palad. "What? Ano bang sinasabi mo?" "Mrs. Del Real." nagpantig ang tenga ko nang marinig ang katagang yun lalo na dahil kilalang kilala ko ang boses na yon. It's none other than Vladimir Vasquez. Kunot noo akong tumingin sa kaniya. Hindi pala siya nag iisa dahil kasama niya ang amo niya. Lalo nang nakaka buwiset ang araw na ito. "Long time no see, wife." nakangising bati ng h*******k sa akin. Nag iinit na ang ulo ko pero hindi ko pinahalata at pinanatiling kalmado ang expression. Hindi dapat malaman ng mga ito na naaalibarbaran ako sa kanila.Chapter 3"Can you please stop calling me wife? It's disgusting to hear. At isa pa, hindi ba't divorced na tayo?" inis kong sabi sa buwiset na lalaking ito."Well, newsflash babe. We're still married. You're still my Mrs. Del Real." "What the fuck? Akala ko naman nakalaya na ako mula sa'yo. Bakit hindi pa tayo divorced? Hindi ba't madali lang naman ang proseso non?""Simply because I didn't continue filing the divorce paper.""WHAT?!?!?" "Yes babe, you heard it right.""Nahihibang ka na ba? Hindi ba't yun naman ang matagal mo nang gustong gawin ko. Nung nagawa ko na bakit hindi mo pa inasikaso?" "I think it's not appropriate to talk about this matter here. Baka mamaya pagpyestahan pa tayo ng mga tao." seryoso niyang saad saka hinawakan ang braso ko at naunang naglakad papunta sa OFFICE KO?!?!?! Buwiset tal
Chapter 4"Madam okay lang po ba kayo?" nag aalangang tanong sa akin ni Hailey habang naglalakad kami palabas ng mall. Isa pa ang babaeng ito. Akala ko mapagkakatiwalaan ko tapos malalaman ko tinraydor din ako."I'm fine.""Madam sorry po talaga. Sobrang kulit po kasi talaga nila, hindi sila tumigil hangga't di ko sinasabi kung nasaan kayo. Atsaka hindi ko naman po alam na pupuntahan ka po nila dito.""Apology accepted. But next time, please do not tell anyone about my scheds and anything. Also, hindi sana makalabas ang balitang ito. Tayo tayo lang ang nakakaalam ha? Kapag yan kumalat, alam ko na agad kung sinong may kasalanan." "Promise, hindi na talaga." "Good." sabi ko lang at nauna nang sumakay sa kotse. "Sa hotel naman tayo." sabi ko sa driver ko for today. Tumango lang naman siya at nagsimula nang mag research. Habang
Chapter 5Hays kaya ko 'to. Baka Amber Maurice Villeza 'to. Naku kinakabahan talaga ako. Pa'no ba naman kasi, nag apply ako bilang secretary dito sa isang napaka sikat na telecommunications company ng mga Del Real. Luckily, I got an email yesterday saying na natanggap ako. So here I am now. Nakatayo sa harap ng napakataas na building na to. Grabe, parang bigla akong nahilo habang tinitingnan ko kung gaano ito kataas. Huminga muna ako ng malalim saka inayos ang suot at naglakad na papasok ng building. Nginitian ako ng guard kaya siyempre bilang mabait na nilalang, nginitian ko din siya at sinabihan pa ng good morning. Hay naku, sana lang talaga mabait yung boss ko kung hindi, baka unang araw ko pa lang mawalan na agad ako ng trabaho. Kasi papatol talaga ako."Good morning madam, ano pong maipaglilingkod namin?" tanong ng receptionist nung lumapit ako para magtanong kung saang floor ang office ng CEO."Ah itatanong ko lang
Chapter 6Sumakay ako ng elevator para pumunta sa cafeteria ng building na to. Hays bakit ba kasi nakalimutan kong kumain. So ayon na nga, nasa ground floor na ako. Paglabas ko ng elevator ay marami pa ring empleyado ang kumakain. Halos lahat sila ay napatingin sa akin nang pumunta ako sa counter, siguro dahil bago lang ako sa paningin nila. Imposible namang nagandahan sila sakin, e ang sabi nga ng mga pinsan ko, ang pangit ko daw at walang magtatangka na magkagusto sakin. Kaya yun ang pinaniniwalaan ko. Minsan naman feeling ko ang ganda ganda ko pero feeling ko lang yon. Tsaka di ko ipinagsasabi, sinasarili ko na lang. "Isa pong kanin tsaka itong adobong baboy." sabi ko sa tindera na nasa counter. "Drinks po ma'am?" "Coke po." "Okay madam. 150 po lahat." binigay ko naman sa kaniya ang saktong 150. Kinuha ko na ang tray na naglalaman ng order ko saka inilibot ang tingin para maghanap ng upu
Chapter 7"Hala boss, anong ginagawa mo diyan sa table ko?" gulat kong tanong kay boss na nakaupo sa swivel chair ko at pinakikialaman na ang PC ko."What took you so long? Kanina pa kita hinihintay." busangot na sagot nito. Aba, sinabi ko bang hintayin niya ako? Ako pa sinisi sa kagagawan niya e."Pasensya na boss, napasarap ang kuwentuhan namin nung iba mong employee e." pinili ko na lang sagutin siya ng maayos at baka mawalan agad ako ng trabaho kapag sinagot ko 'to ng pabalang."Tss. Go back to work." masungit na sabi nito saka tumayo at nakapamulsang pumasok na sa office niya. Sinundan ko lang siya ng tingin hanggang sa mawala na siya sa paningin ko. Grabe talaga, feeling ko may sapak ang boss ko na yun e.Umupo na lang ako sa upuan saka tinuloy ang pagbabasa. Kailangan magpa impress ako kay boss para di niya maisip na palitan ako. Dahil busy nga ako sa pagbabasa, di ko na namalayan na may duma
Chapter 8"Amber, mauna na ako. Umuwi ka na din, tutal tapos na din naman ang working hours." mula sa pagkakatungo ay nag angat ako ng tingin nang marinig ko amg boses ni boss amo."Sige po boss, tatapusin ko lang po ito tapos uuwi na din po ako." tumango naman siya saka bahagyang lumapit sa table ko."Okay, take care sa pag uwi. Aalis na ako." tumango lang ako sa kaniya at ngumiti na ginantihan lang din naman niya ng maliit na ngiti. Pinagmasdan ko siyang lumakad papunta sa elevator. Nagkatinginan pa kami bago tuluyang sumara ang elevator.Nang tuluyan nang mawala sa paningin ko si sir ay agad kong tinapos na ang ginagawa at niligpit na ang mga gamit. Uwing uwi na din ako e, for sure kanina pa ako hinihintay ni tatay at ng dalawa ko pang kapatid na maliliit pa. Bumaba na din ako sa ground floor, nagpaalam pa ako kay kuya guard bago lumabas ng building. Bumili din muna ako ng ulam at donut pasalubong sa dalawang batang makulit. Pabo
Chapter 9"Id mo miss." sabi nang bouncer nang ako na ang tumapat sa kanila. Masyado talagang mahigpit ang security sa club na'to, palibhasa puro mayayaman ang laging napunta dito e kaya kailangan talaga nilang maghigpit. Binigay ko naman ang id ko, sandali pa nila itong sinuri bago bingay ulit sakin at pinapasok na. Nagpasalamat naman ako saka pumasok na nga sa loob. Pagtapak pa lang ng paa ko sa loob ay agad na akong napatakip ng tenga dahil sa lakas ng tugtog idagdag pa ang sigawan ng mga tao habang sumasayaw sa dance floor. Medyo nahirapan pa akong maglakad dahil kinakailangan ko pang sumingit sa kumpulan ng mga tao. Medyo nanayo pa ang balahibo ko dahil may nakita akong mga nag m-make out pa. Buwiset talaga, kaya ayokong nagpupunta sa mga ganitong lugar e. Dali dali na akong naglakad palapit sa hagdan dahil nasa isang VIP room daw sina boss sa second floor. Grabe naman, iba talaga pag mayayaman e naka VIP pa. Kumatok ako nang makarating sa harap ng
Chapter 10 Maaga akong gumising dahil maaga din ang pasok ko sa trabaho. Buti na lang at nagising ako sa tunog ng alarm clock kahit na antok na antok pa ako. At dahil kulang ang tulog ko kaya badtrip ako ngayon. Kumain muna ako ng agahan na hinanda ni tatay saka umalis ng bahay. Naglakad lang ulit ako hanggang sa kabilang kanto, sakto naman na may dumaan agad na jeep. Sumakay ako dito, buti na lang at hindi pa masyadong siksikan, sabagay maaga pa din naman nga kasi. Bumaba ako nang makitang nasa harap na kami ng Del Real building. Binati ako ni kuya guard nang pumasok ako, at dahil wala ako sa mood ay tipid ko siyang nginitian at binati din. Mukhang nanibago siya kaya di niya napigilang magtanong. "Hija, ayos ka lamang ba? Bakit parang ang tamlay mo yata? May sakit ka ba?" nag aalala niyang tanong kaya agad akong umiling sa kaniya. "Naku pasensya na po, kulang lang po ako sa tulog kaya medyo wala po sa mood." napatango lang
Chapter 35Mag isa akong kumakain sa kusina dahil tapos na ang mga kapatid ko at binibihisan na ni tatay para pumasok sa eskwelahan. Konti lang ang sinandok ko dahil hindi ko feel ang kumain, masyado pa kasing maaga e. Nung college kasi hindi naman ako sanay na kumain ng breakfast, kailangan kasi maaga laging umalis kaya milo lang ang umagahan ko. E ngayon, hindi ako pinapaalis ni tatay na walang kain ng kanin sa umagahan. "Ate, alis na po kami. Ingat po ikaw." nakangiting paalam sa akin ni Vico at yumakap pa na sinundan naman ni Audrey."Hmm, pakabait kayo ha? Pagbutihan sa school, ingat din kayo." binigyan ko sila ng tig isang daan para sa baon nila. Hindi ko ipinakita kay tatay na inabutan ko yung dalawa dahil tututol na naman siya. Ayokong tipidin sa pagkain ang mga kapatid ko kaya hangga't may pera ako, bibigyan ko sila ng bibigyan as long as pagkain ang bibilhin nila at hindi kung ano ano. Mabait at responsableng bata naman itong dalawa kaya walang problema. Minsan din ay hindi
Chapter 34Sabay sabay na kaming kumain nang hapunan pagkatapos magluto ni tatay. Nagkakilala na silang dalawa ng pamangkin niya. Sila na ang nag usap tungkol sa kaso pagkatapos naming kumain dahil dumating si Cameron. Hindi ko pa siya naipapakilala si Ismael sa kaniya kaya ngayon ay matalim ang tingin niya dito na wala naman sanang ginagawang masama sa kaniya. Akala niya siguro ay manliligaw ko din lalo na't kausap si tatay."Baby, quit glaring at him." mahinahon kong suway sa kaniya dahil mukhang nakakahalata na ang pinsan ko sa masamang tingin sa kaniya nitong isa. Tarantado pa naman din yan, papatol din talaga yan. Mas lalo pang mang aasar. Magaling mang asar yan, pikon din naman."Who's he? Bakit siya nandito? Nanliligaw din sayo? Pumayag ka? Pumayag si tatay?" sunod sunod na tanong niya."Wait lang, kumalma ka nga muna. Ang dami mong tanong. Galing ka pang opisina? Kumain ka na ba?" balik kong tanong sa kaniya."Don't change the topic.""Ano ka ba, he's my cousin. Stop overthink
Chapter 33Kinuwento ko kay tatay kung paano kami nagkakilala ni Mael. Way back in college, I was really devastated that time dahil nga estudyante pa lang ako at sobrang daming gastusin sa bahay, idagdag pa ang mga kailangang bayaran sa school. Halos lahat na ng racket pinasok ko, hindi naman makapagtrabaho noon si tatay dahil maliliit pa ang dalawa kong kapatid. Hindi kami komportable na ihabilin na lang basta sa kapitbahay, baka mamaya mapabayaan lang at kung ano pang mangyari. Kaya sinabi ko non kay tatay na ako nang bahala kumayod para samin kahit na nag aaral pa ako. And rhem, he approached me. Inalok niya akong maging tagalinis ng condo niya tuwing weekends, dahil malaki ang sahod na offer niya ay pinatos ko na. Turns out, kilala niya pala ako dahil matagal niya na kaming minamanmanan. Hindi lang siya makalapit samin dahil hindi niya alam kung anong magiging reaction ni tatay kung sakali man. Dun nagsimula na maging close kami. Lagi siyang nandyan kapag kailangan ko siya sa kahi
Chapter 32Wala talaga silang balak tumigil ano? Talagang hinahamon nila ang manipis ko nang pasensya? Hanggang kailan ba niya kami hindi patatahimikin? Mukha ba namang kailangan namin siya sa buhay namin? Halos buong buhay ng mga kapatid ko wala siya, kaya kakayanin din nilang mabuhay ng marami pang taon kahit wala siya. I know I'm being selfish, hindi ko tinatanong ang mga kapatid ko kung gusto nila siyang makasama. Pero ayoko lang naman kasi na masaktan sila. Ayoko na pagdaanan nila lahat ng hirap at sakit na pinagdaanan namin ni tatay noong mga musmos pa sila at walang kamalay malay sa mundo. Hangga't kaya ko, gagawin ko ang lahat para maprotektahan sila. Hangga't kaya ko, gagawin ko ang lahat para hindi sila masaktan ng kahit na ano o ng kahit na sino. Kung kinakailangang makipag patayan ako wag lamang silang masaktan then so be it. Ganon ko sila kamahal na dalawa. Ganon namin sila kamahal ni tatay. "Hanggang kailan mo ba ako matitiis anak? Hanggang kailan mo ipagdadamot sa akin
Chapter 31 Kabababa lang namin ng eroplano, nandito na ulit kami sa Manila. Ang sakit ng ulo ko, maybe because of jetlag. Tsaka hindi rin kasi ako sanay sumakay ng eroplano e. Before leaving Palawan, bumili muna ako ng mga pasalubong sa mga kapatid ko. "Tita, thank you po sa pag invite sakin sa family vacation niyo." ngumiti lang si tita at yumakap sakin bago pumasok sa kotse para umuwi na. Masakit kasi ang ulo niya, inaatake ng migraine kaya hindi na sila nagtagal. Ako naman ay ihahatid ni Cameron, sabi ko nga ay wag na para makapag pahinga din siya pero ayaw naman niyang pumayag. Malayo pa lang kami sa bahay ay tanaw ko na ang dalawa kong kapatid na nakaabang na sa pagdating namin. Tumawag kasi sila kagabi, nagtatanong kung kelan daw kami uuwi. Sinabi ko na ngayon, kaya ayan nakaabang na. Alam siguro nila na may pasalubong ako sa kanila kahit hindi ko naman sinabi. "Ate!" patakbo nila kaming sinalubong at magkasabay na yumakap sa bewang ko. "Na miss niyo ba akong dalawa?" nakan
Chapter 30Pumasok kami sa isang shop kung saan may nagtitinda ng mga swim suits. Tahimik lang akong nakasunod kay tita habang namimili siya ng gusto niya."Hindi po kaya magalit yung dalawa kapag nakita tayong ganito ang suot?" tanong ko kay tita nang makapag bihis na kaming dalawa. Pinahubad niya kasi sakin ang tshirt at shorts kaya naka swim suit na lang ako ngayon. Pinag titinginan kami, hindi naman ako na c-conscious dahil wala proud ako sa katawan ko. I have the curves, katamtaman lang ang laki ng hinaharap at ng puwet ko."Sus, konting lambing lang okay na ang dalawang yon." naka ismid niyang sagot.Naglalakad na kami ngayon palapit sa mag ama. Malayo pa lang ay kitang kita ko na kung paano sila mabilis na napatayo. Masama ang tingin nila at sinalubong na kami sa paglalakad. Nag aalala naman akong tumingin kay tita na nangingiti lang akong kinindatan. Hays, ang kulit din talaga ni tita minsan e. Binilisan ko ang hakbang para mapalapit agad kay Cameron. Hinapit niya ang bewang
Chapter 29Magkatabi na ulit kaming nakahiga sa kama. Ako na naka tihaya habang siya ay padapang nakahiga, nakayakap ang isang braso sa bewang ko at nakasiksik ang mukha sa leeg ko. Kakatapos lang naming mag kuwentuhan ng kung ano ano. At ngayon ay mahimbing na siyang natutulog, samantalang ako ay dilat na dilat pa.Di ko kasi maiwasang hindi masaktan sa tuwing nakikita ko si nanay kasama ang bago niyang pamilya. Palaging naglalaro sa isip ko ang mga katanungan na hanggang ngayon ay wala pang kasagutan. At siya lang ang tanging makakasagot sa lahat ng yon. Pero paano niya masasagot lahat ng yon kung ayaw ko naman siyang kausapin? Hindi ko pa kasi talaga siya kayang kausapin. Ni ang harapin nga siya kahit ilang minuto lang ay hindi ko matagalan.Hindi ba sapat ang pagmamahal ni tatay para hanapin niya sa iba? Hindi ba sapat ang mga sakripisyo ni tatay para hindi siya makuntento at humanap ng iba na kayang maibigay ang mga luho niya? Hindi ba sapat ang pagmamahal niya saming pamilya par
Chapter 29Magkatabi na ulit kaming nakahiga sa kama. Ako na naka tihaya habang siya ay padapang nakahiga, nakayakap ang isang braso sa bewang ko at nakasiksik ang mukha sa leeg ko. Kakatapos lang naming mag kuwentuhan ng kung ano ano. At ngayon ay mahimbing na siyang natutulog, samantalang ako ay dilat na dilat pa.Di ko kasi maiwasang hindi masaktan sa tuwing nakikita ko si nanay kasama ang bago niyang pamilya. Palaging naglalaro sa isip ko ang mga katanungan na hanggang ngayon ay wala pang kasagutan. At siya lang ang tanging makakasagot sa lahat ng yon. Pero paano niya masasagot lahat ng yon kung ayaw ko naman siyang kausapin? Hindi ko pa kasi talaga siya kayang kausapin. Ni ang harapin nga siya kahit ilang minuto lang ay hindi ko matagalan.Hindi ba sapat ang pagmamahal ni tatay para hanapin niya sa iba? Hindi ba sapat ang mga sakripisyo ni tatay para hindi siya makuntento at humanap ng iba na kayang maibigay ang mga luho niya? Hindi ba sapat ang pagmamahal niya saming pamilya par
Chapter 28Umupo kami sa upuan na nasa harap nila. Bale magkatabi kami ni Cameron, tapos magkatabi naman si tita at tito. Kaharap namin sila. Ipinaghila ako ni Cameron ng upuan, saka siya umupo sa upuan na para sa kaniya. Nakatingin lang naman samin sina tita, parehong nangingiti habang nakamasid sa anak."Bagay na bagay talaga kayong dalawa." tila kinikilig pa si tita habang sinasabi yon kaya natawa ako."Mom, you look like a teenager na na-crushback." puna niya sa ina kaya sinamaan siya nito ng tingin. Umirap lang naman siya saka inabala na ang sarili sa pagsandok ng pagkain. Pati plato ko siya na din naglalagay ng pagkain. May laman na din ang mga plato nina tita, kami na lang talaga hinintay nila bago magsimulang kumain. "Bagay na bagay sila, diba hon?" ayaw talaga paawat ni tita at dinamay pa ang nananahimik na asawa. Tumango na lang ito siguro para wala nang gulo. Under nga talaga siya, di niya lang maamin sa sarili niya."Mom, kumain ka na nga lang. Kung ano ano na namang naii