Chapter 4

Chapter 4

"Madam okay lang po ba kayo?" nag aalangang tanong sa akin ni Hailey habang naglalakad kami palabas ng mall. Isa pa ang babaeng ito. Akala ko mapagkakatiwalaan ko tapos malalaman ko tinraydor din ako.

"I'm fine."

"Madam sorry po talaga. Sobrang kulit po kasi talaga nila, hindi sila tumigil hangga't di ko sinasabi kung nasaan kayo. Atsaka hindi ko naman po alam na pupuntahan ka po nila dito."

"Apology accepted. But next time, please do not tell anyone about my scheds and anything. Also, hindi sana makalabas ang balitang ito. Tayo tayo lang ang nakakaalam ha? Kapag yan kumalat, alam ko na agad kung sinong may kasalanan."

"Promise, hindi na talaga."

"Good." sabi ko lang at nauna nang sumakay sa kotse.

"Sa hotel naman tayo." sabi ko sa driver ko for today. Tumango lang naman siya at nagsimula nang mag research. Habang nasa byahe ay kinukumusta ko kay Nana ang anak ko. Mukhang behave naman nga talaga siya dahil ayon sa report ni Nana ay tahimik lamnag ito sa klase at saka lamang nagsasalita kapag tinatanong ng teacher.

"Madam nandito na po tayo." nag angat ako ng tingin kay Hailey nang magsalita ito. Hindi ko namalayan na nandito na pala kami dahil busy ako sa pag ch-check ng personal email ko. Since I left the country five years ago, I deactivated all my social media accounts. I even bought a new sim card. Though no one knows my number except for Nana and Xavier. And if ever my friends or relatives wants to communicate with me, they can email me on my personal email account.

Inayos ko muna ang damit bago lumabas na ng kotse. May mga nakahilera nang mga staff pagbaba ko, siguro nasabihan na ng manager na dadating ako. Ininform ko kasi ang manager dito sa branch na to na bibisita ako. Hays dapat pala di ko na lang sinabi para surprise.

"Good day po, Madam Amber." sabay sabay nilang bati saka bahagya pang yumuko.

"Good day to you too. You may go back to your posts." kaniya kaniya silang balik na sa pwesto. Ako naman ay nag ikot ikot para tingnan kung talaga nga bang ginagawa nila ang trabaho nila. At kung maayos ba ang pakiki tungo nila sa mga bakasyunista.

After an hour of checking, I'm satisfied naman sa performance ng mga staff. After that, I decided to go home already since wala naman akong balak na pumunta ng opisina. And also, I'm sure my son is already waiting me at home. Nasabi ko kasi sa kaniya na hindi ako pupunta ng opisina at mag s-supervise lang. Kaya naglambing na naman ang bata. Mag movie marathon daw kami mamaya. At siyempre, matatanggihan ko ba naman ang baby ko?

"Sige na Hailey, umuwi ka na. Magpahinga ka na din, I'm sure you also got tired walking with me." nagpaalam siyang uuwi na, I told her na sumabay na siya sakin pero tumanggi siya. Mag t-taxi na lang daw siya.

"Kuya, sa bahay na po tayo." sabi ko sa driver na agad niya namang sumunod. Isinandal ko ang ulo ko saka pumikit dahil biglang sumakit ang sintido ko. Shett aatake pa ata ang migraine ko. Kasalanan talaga to ng damuhong lalaki na yon. Kung bakit ba naman kasi kailangan pa niyang sumulpot ulit after five years? Okay na ako e, tahimik na ang buhay ko. Tapos ngayon bigla siyang magpapakita? Para saan? At ang kapal din naman talaga ng mukha niya na angkinin ang anak ko buwiset siya. Hays, erase erase.

"Madam andito na po tayo." may yumugyog sa balikat ko pero mahina lang. Dahan dahan akong nagmulat ng mata dahil parang lalong sumakit ang ulo ko. Si manong driver pala, di ko namalayang nakatulog na pala ako ng tuluyan. Dahan dahan akong lumabas ng kotse, inalalayan pa ako ni manong driver because I suddenly feel dizzy. Biglang nanghina ang katawan ko, nakakainis.

"Mommy, are you okay po?" boses yun ng anak ko, kasabay ng maliit na kamay na yumakap sa hita ko. Hindi ko na siya masyadong maaninag dahil nanlalabo na ang paningin ko. Kinailangan na akong buhatin ng isang guard para maidala sa kwarto dahil hindi ko na talaga kayang maglakad.

"Thank you." mahina kong sabi sa taong nagbuhat sa'kin nang maibaba niya ako sa kama.

"Welcome." kahit nahihilo ay pinilit kong imulat ang mata ko para matingnan ang nagsalitang yun. Hayop naman talaga, anong ginagawa ng buwiset na to sa bahay ko? Paano niya nalaman kung saan kami nakatira ng anak ko?

"What are you doing here?" nanghihina man ay talagang sininghalan ko siya.

"I told you, I want to meet my son. I want him to recognize me as his father. I want to be with him."

"Ilang beses ko bang-----

"Come on wife, huwag mo muna akong awayin ngayon. Save it, saka na kapag okay ka na." putol niya sa sasabihin ko.

"Mommy, rest na po muna ikaw. Babantayan ka po ni Xavier mommy ko. Tapos andito din po si daddy." tangina, nakapagpakilala na ang hayop. Humanda talaga to sakin kapag nawala na tong migraine ko.

"Humanda ka talaga sakin mamayang gago ka." mahina ngunit madiin kong sabi sa kaniya. Sinigurado kong kaming dalawa lang ang makakarinig.

"I know wife. Please sleep first, you need to rest. Mamaya mo na ako awayin." at ang lintek, ninakawan pa ako ng halik. Mapapalampas ko pa sana kung sa noo o pisngi e, kaya lang sa lips walanghiya talaga. Kung hindi lang talaga dahil sa migraine na to kanina ko pa siya nasapak.

Wala na akong nagawa nang pagtulungan na ako ng mag ama para patulugin. Pinilit ko ang sariling makatulog para mawala ang sakit ng ulo ko. Nakakainis naman kasi bakit umatake na naman to. Tagal nang hindi e, ngayon na lang ulit. Hindi ko alam kung ilang oras akong nakatulog, basta paggising ko ang nadatnan kong eksena ay ang mag ama kong naghaharutan.

MAG-AMA?!?!?!

Hays self kumukontra ka na naman. So balik tayo, habang pinagmamasadan ko silang dalawa ay bumalik sakin ang nakaraan na pilit ko nang kinalimutan.