“Bakit mo naman ginawa ‘yon?” nakakunot ang noo na tanong ni Lirah kay Kiray. Kasalukuyan silang namimili ng susuoting bathing suit sa kwarto nito. Mabuti na lamang ay pinagbuksan din siya nito sa wakas. Ngumisi si Kiray. “Para sa ‘yo ‘yon, bessy! Ano ka ba?” “Anong para sa akin? Nakakahiya kaya! Ngayon paano kami matutulog? Alangan naman na hayaan ko siya sa sahig mamayang gabi?” “Bakit ka naman mahihiga sa sahig kung meron namang kama? Tsaka, ano bang kinatatakot mo? Eh asawa mo na ‘yon.” “Parang hindi mo naman alam kung ano ang sitwasyon namin.” “Sus! Bakit? Iniisip mo kung may girlfriend siya? Eh ‘di ba nga matagal na silang walang komunikasyon?” Bumuga ng hangin si Lirah. “Kahit kailan talaga hindi ako mananalo sa ‘yo.” Tumawa si Kiray. Naupo siya sa tabi ni Lirah. “Alam mo, Senyora. Hindi ka dapat mag-alangan kay Matias. Asawa mo na ‘yon. Eh ano kung biglang sumulpot ‘yong dati niyang girlfriend? Eh ikaw na naman ang asawa.” “Hindi naman kasi gano’n kadali lang ang lahat,
“Here. Take this.”Inabot ni Matias ang isang baso ng malamig na orange juice kay Lirah. Nasa terrace na sila ng villa at nakatanaw sa beach. Tanging silang dalawa lamang ang bumalik sa villa dahil nagpaiwan pa si Kiray doon.“Kumusta ang pakiramdam mo?” tanong ni Matias.Huminga nang malalim si Lirah. “M-Medyo okay na.” Uminom siya mula sa baso.“Sorry. Dapat pala hindi kita iniwan doon.”“Okay lang. Mukha namang importante ‘yong kausap mo. Tsaka hindi naman niya ako nasaktan. Medyo nakakatakot lang kasi bigla niyang hinawakan ang kamay ko.”“He did?”Tumango si Lirah.“That prick! Don’t worry. I’ll take care of him!”“Ano ka ba? Ayos na ‘yon. Importante ay narito na tayo.” Muling tumingin si Lirah sa karagatan. “S-Sino ba kayo ‘yong kausap mo kanina? Mukhang close kayo, niyakap ka pa niya.”Nangunot ang noo ni Matias. “You saw it?” Ngumiti siya. “It’s Adelle. Naging business partners namin noon. It just happened na narito rin sila sa isla.”“Talaga? Eh bakit may pagyakap pa? Tapos k
Paggising ni Lirah ay masakit ang buong katawan niya. Napapaungol pa siya dahil para bang binibiyak ang kaniyang ulo. “Good morning, Sunshine! It’s time to wake up!” Nangunot si Lirah noong maamoy niya ang aroma ng mainit na kape. Iminulat niya ang kaniyang mga mata at doon nakita niya si Matias na nakaupo sa gilid ng kama. Sa tabi nito ay ang isang tray na may lamang pagkain. Piniritong itlog at bacon. May tinapay din at butter. At dalawang tasa ng maiinit na kape. Lalo siyang nagtaka noong makitang walang pang-itaas si Matias. Napansin niya pang naka-boxer lang ito. Ibang-iba rin ang aura nito ngayon kaysa kahapon. Malapad ang mga ngiti nito sa kaniya at maging ang mga mata ay para bang masayang-masaya. “Here’s a medicine for your hangover.” Naupo si Lirah habang nakapikit pa ang mga mata. Nakaramdam pa siya ng ginaw dahil bumaba na ang kumot na nakatakit sa kaniyang katawan. “Salamat,” paos ang boses na sabi niya. Inabot ni Lirah ang gamot at baso ng tubig kay Matias. “Nagluto
“Lirah? Oh, thanks god you’re here! I’ve been looking for you.” Yumakap si Matias kay Lirah mula sa likuran nito. “Bakit hindi ka pumunta sa event kanina?”Huminga nang malalim si Lirah. “May… May nangyari kasi sa hacienda. Dumating na ‘yong kasosyo para maumpisahan na ang winery.”Kagaya ng sinabi ni Matias, unti-unti nitong tinutulungan si Lirah gawin ang pangarap nito para sa hacienda. Noong nakaraan lamang ay inumpisahan na nila ang planong pagpapatayo ng winery. Nag-umpisa na sila magtanim ng mga ubas ilang buwan na ang nakalilipas.“Really? Bakit hindi ako nakatanggap ng tawag kanina?” nagtatakang tanong ni Matias. Kaibigan kasi nito ang kasosyo ni Lirah sa tinatayong negosyo.Tumigil si Lirah sa paghuhugas at muling bumuntonghininga. “Baka maabala ka pa. May event ka, ‘di ba? Andoon naman ako kaya ayos lang. At isa pa… nahuli na raw ang nagnakaw sa kompanya
“Tuloy na tuloy na ba talaga ang alis niyo, Hon? You know I can’t go on my day without seeing you,” malungkot na sabi ni Matias.Napangiti naman si Lirah na kasalukuyang nagtutupi ng kaniyang mga damit. “Hindi naman ako magtatagal, Hon. Siguro mga tatlong araw lang. Tapos uuwi na rin ako. Tsaka, kasama ko naman si Kiray. Wala kang dapat ipag-alala.”Bumuntonghininga si Matias. Inabot niya ang kamay ni Lirah at hinila ito papalapit sa kaniya. Pagkatapos ay yumakap siya sa baywang nito saka isinubsob ang mukha sa dibdib ng dalaga.“I know. Pero ang layo kasi ng Italy.”Marahang hinaplos ni Lirah ang buhok ng asawa. “May importante lang akong dapat asikasuhin doon. Pipilitin kong matapos agad para hindi na namin kailangan pang magtagal ng tatlong araw doon.”“I’m gonna miss you.” Nag-angat ng ulo si Matias. “Sumama na lang kaya ako sa ‘yo?”Namilog ang mga mata ni Lirah. “H-Ha? Hindi na! B-Busy ka rito, ‘di ba? Kaya ko na ito.”“Sigurado ka ba?”Pinilit na ngumiti ni Lirah kay Matias. Si
Habang naglalakad sila Lirah sa hallway palapit sila sa kwarto kung saan naka-confine ang anak ni Matias. Mahigpit ang kapit niya sa braso ni Kiray na kanina pa salubong ang mga kilay. Pagkarating na pagkarating nila sa Italy ay agad na tinawagan ni Lirah si Jenia. Iniwan lang nila ang mga gamit sa hotel na kanilang inupahan at saka nagpunta na agad sa ospital na sinabi ni Jenia. “Sigurado ka na ba, Bessy? Haharapin mo talaga sila?” hindi pa rin makapaniwalang tanong ni Kiray. Kanina pa nito kinukulit si Lirah na h’wag na lang ituloy ang binabalak. “Kailangan ko ‘tong gawin, Kiray. Hindi lang para sa akin. Kung totoong anak ni Matias ang bata, kailangan kong malaman.” “Hay naku! Basta naka-ready lang ako. Kapag sinabi mong sabunutan ko, gagawin ko agad!” Natawa si Lirah. “Ano ka ba? Hindi tayo aabot sa ganiyan.” Isa-isang tiningnan ni Lirah ang mga pintong kanilang nadadaanan. May iilang mga nurse at staff silang nasasalubong. May mga nag-uusa
“Baka naman nagkakamali lang ‘yan? Ulitin kaya natin?” tanong ni Kiray.Napasinghot-singhot na si Lirah. Wala na siyang tigil sa pag-iyak mula noong malaman niyang anak talaga ito ni Matias.“Hindi nagkakamali ang result na ‘yan, Kiray. Anak talaga ni Matias si Mateo.” Muli siyang napahagulhol. “Ano na ang gagawin ko ‘yon? Nakita mo naman ang kalagayan ng bata.”Umiling si Kiray. Naupo siya sa tabi ng kaibigan at hinawakan ang braso nito. “Wala kang gagawin. Hindi mo sasabihin kay Matias ang katotohanan.”“Bakit naman? Anak niya ‘yon, Kiray!”“At ano ang mangyayari sa ‘yo? Nababaliw ka na ba talaga? Gusto mo talaga magpabayani?”“Hindi naman sa gano’n. Paano kung malaman din ni Matias ang katotohanan? Tapos hindi ko sa kaniya sinabi ang tungkol sa anak niya? Kiray, mas nauna sila sa akin. Nauunawaan ko ang nararamdaman mo. Pero may karapatan sila sa asawa ko.”Mabilis na umiling si Kiray. “No! Okay. Sige. Sabihin na nating may karapatan ang bata. Pero ‘yong ex niya? Wala, Lirah. Kaya,
“The number you have dialed is currently unavailable. Please send your message after the tone.” Napasinghap si Lirah noong marinig ulit ang automated message mula sa kabilang linya. Kanina pa niya tinatawagan si Matias ngunit hindi ito sumasagot. Wala rin ito sa bahay nila noong makauwi siya.“Nasaan ka na, Matias? Sagutin mo naman ang tawag ko,” umiiyak na sabi niya. Sinubukan na rin niyang tumawag sa opisina nito ngunit wala rin ito roon. Hindi na niya alam kung saan ba hahanapin ang asawa.Nagkataon pala na pinapunta si Matias ng daddy nito sa kanila noong araw na iyon. Kaya aksidenteng nagkasabay silang mag-asawa sa pagpunta sa mansion at narinig nito ang pag-uusap nila ng byenan. Kanina pa siya hindi mapakali at labis na nagsisisi dahil sa nangyari. Iniisip niya kung sinabi na lang niya ang totoo ay hindi na sana magagalit nang ganito si Matias. Ngunit ano nga ba ang magagawa niya? Nangyari na ang nangyari.Maayos na sana ang kaniyang plano. Pagkatapos niyang kausapin ang byenan