Biling-baliktad sa higaan si Keirah. Maraming gumugulo sa kanyang isipan. Hindi siya makapag-isip ng maayos at inuukupa ng isip niya ang sinabi ni Davidson. Pati na rin ang nararamdaman niya kay CJ. Baka ma-misunderstand niyo, nararamdaman niyang tila may kakaiba kay CJ. Hindi naman siya manhid para hindi yun maramdaman. Hinilamos niya ang mga palad sa kanyang mukha kapagkuwa’y bumalikwas ng bangon. Hinagilap niya ang cellphone at nakita niya naman agad yun na nakapatong sa side table. Tatawagan na lang niya si Davidson kaysa magmukmok. Nakapag-isip naman na siya ng kaunti, ang mga gusot na tulad nito ay kailangan ayusin. Hindi dapat takasan. Maka-ilang ring lang ay sinagot naman na agad sa kabilang linya ang tawag niya. “Hello, Dave. We need to talk-” naputol ang sasabihin ng dalaga sa mga sumunod na narinig mula sa kabilang linya. Hindi yun si Dave. “Hi, Keirah. Wala si Dave. Nasa restroom. I will tell him na lang na tumawag ka, okay. Bye.” Boses yun
"Keirah," tawag ni Alexander mula sa likuran ng dalaga. Ngunit mukhan wala itong planong pansinin siya. O baka dala na rin siguro ng kalasingan kaya hindi siya nito naririnig. "Keirah, enough!" saway niya pa sa nagwawalang dalaga sa dance floor. Ang ibig sabihin niya ng nagwawala ay sumasayaw ito ng kung ano-ano sa dance floor. Ewan, mukhang mga galawan ni Barbie ang sinasayaw nito. Siya na lang ang nahihiya dahil pinanonood na sila ng mga tao. "Hey Alexander, ikaw pala yan hihi," humagikgik ang dalaga sabay lumapit sa kanya. Nagulat at namilog ang mga mata ni Alexander nang biglang ipulupot ng dalaga ang mga braso nito sa leeg niya. Para siyang nahipnotismo sa tamis ng mga ngiti nito sa kanya. Namumula ang mga pisngi ng dalaga at namumungay ang mga mata. Halatang marami ng nainom. Alam niya kung bakit nagkakaganito ang dalaga. Malamang ay nasasaktan ito sa pinagdadaanan nito at ng kuya niya. “Dance with me, Alexander,” gusto niyang maakit sa paos na boses ni Keirah. Pe
Labin-limang minuto na ang nakalilipas mula nang maisakay ni Alexander si Keirah sa kanyang kotse. Mataman niyang pinagmamasdan ang tulog na tulog na dalaga. Para itong anghel na kaysarap titigan. Nakahilig ang ulo nito sa may direksyon niya. Kahit na tulog na tulog ito hindi man lang humihilik. Bahagya niyang niyugyog sa balikat ang dalaga ngunit hindi ito nag-bigay ng reaksyon. Halatang tulog na tulog talaga at tila ayaw pagising. Hindi niya na lang maiwasan ang mapangiti habang pinagmamasdan ito. “Ang ganda mo, Keirah. Sayang lang at nahuli ako sa buhay mo,” sambit ni Alexander. Bahagya siyang nakaramdam ng kirot sa dibdib niya. Kung sana lang ay maaga niya itong nakilala, siguro siya ang nobyo nito ngayon at hindi ang kapatid niya. Napakislot siya nang bahagyang gumalaw si Keirah. Mahinang umungol ang dalaga at nag-palit ng pwesto ngunit nanatili pa rin itong tulog. Binuhay niya na ang engine at nag-simulang paandarin na ang kotse. Kailangan niya nang maihatid ang d
Chapter 1: “Dad, I’m so messed up right now. I think I need your help,” he sighed while talking to his father’s grave. He was currently talking to his father's grave when one of his personal bodyguards approached him. “Did you find him?” he asked. “No, sir. But we received a flight history and he’s now leaving to Tokyo” “ANO? Pumunta kayo ngayon din sa airport!” nagmamadali niyang utos. “Pero sir, isang kotse lang ang dala natin. Pa’no po kayo?” Davidson took a deep breath before he spoke. Kapag talaga nakalayo ang Uncle niya ay humanda talaga sa kanya ang bodyguard niyang tanong nang tanong. “‘Wag nyo ‘kong alalahanin. Just go and hurry before it’s too late” Ngunit hindi nakinig ang bodyguard niya at iniwan pa din nito ang kasama para samahan siya. Napapailing na lamang si Davidson. Nang makaalis ang bodyguard ay siya at ang isa pang bodyguard nalang ang naiwan sa private cemetery na yon. Muling tiningnan ni Davidson ang lapida ng Daddy niya. ‘Rogelio M
KINABUKASAN,, tanghali na ng magising si Davidson. Hindi siya nakatulog sa kakaisip ng napag-usapan nila ng ninong Salvador niya at ang kagustuhan nitong pakasalan niya ang anak nito. ‘What was her name, again? Akira?’ Nakatitig si Davidson sa salamin ng banyo niya. Naalala niya ang sinabi ng ninong niya na hindi pa siya nagkaka-girlfriend. Well, bakit nga ba kailangan pa ng girlfriend ang isang Davidson Montevella? Nasa kanya na ang lahat. Masaya na siya bilang CEO of Montevella Corp. Ang Montevella lang naman ang pinakamalaking Business Industry sa bansa. Ang Montevella Corp. din ang nagmamay-ari ng mga expensive cars na binebenta ng billion sa loob at labas ng bansa- Ang Neon Sports Cars. Napabuga na lang sa hangin ang binata. Sa kabila pala ng karangyaan niya sa buhay ay malungkot pa din siya. Ten years ago ng bawian ng buhay ang Daddy niya sa sakit nitong lung cancer. Naiwan siyang mag-isa na dala-dala ang responsibilidad bilang isang Montevella. Never siyan
“GOOD MORNING, SIR” Every employees that Davidson passes are slightly confused and bow to greet him. He couldn't escape the sight of some employees rushing to clean their cubicles. He doesn't like dirty things. He’s strict when it comes to the cleanliness of Montevella. Takot lang ng mga itong ma-fire kapag hindi siya sinunod. Seryoso lang at taas-noong naglalakad sa hallway si Davidson, nang may mahagip ang kanyang paningin. Nilapitan niya ang HR na may kasamang pamilyar na babae. “G-good morning po, sir,” nauutal na bati ng HR sa kanya, ngunit hindi niya ito pinansin. Bagkus ay binalingan niya ang babaeng kasama nito. “Hindi ba ikaw yung babae na nasa Montevella Hotel? What are you doing here?” baling niyang tanong sa babae, sa pagkakatanda niya Keirah ang pangalan nito. “Itinurn-over po siya dito ni Mrs. Lee, sir. Kayo na daw po ang bahala sa kanya,” ang HR na ang sumagot sa tanong nya, ang tinutukoy nitong Mrs. Lee ay ang auntie Jasmin niya. “What?” nagtak
‘IF I just know na ganito pala kahirap ang maglayas, I shouldn't done this’ Mangiyak-ngiyak na sa sarili si Keirah. Kanina pa sya pinapagalitan ni Mrs. Kim dahil palagi syang palpak sa mga pinapagawa nito. ‘I hate you, Dad! I really, really hate you!’ Sa isip na lamang nagwawala ang dalaga dahil wala naman siyang magawa dahil wala naman nag-utos sa kanya na umalis ng bahay nila. “Keirah, I need fifty copies of this contracts. Do you know how to xerox? O baka naman pati pagxe-xerox ay hindi mo alam,” masungit na utos na naman ni Mrs. Kim sa kanya. Lihim ng nakasimangot si Keirah. Halos kauupo lang nya. Wala naman siyang nagawa kundi sundin ang masungit na Head. Kung hindi lang ito para sa pagtakas nya sa Daddy nya ay wala naman sya sa ganitong lugar. Nasa kwarto lang sana sya at nakahiga habang nakikinig ng musics o nagbabasa ng libro sa private library niya. Pero hindi eh. Nananahimik ang buhay nya at bigla na lang ginulo ng kanyang ama mula ng sabihin nito na ipapakasal sy
Chapter 5 Pagsenyas ni Davidson sa secretary, isa-isa nitong inilapag ang mga white folders sa harap ng mga Executive Members ng Montevella Corp. Isa-isa niyang tiningnan ang mga ito. Ang blankong ekspresyon ng mukha niya ay halatang nagpailang sa mga tao sa loob. “Do we have a problem, CEO Montevella? What a sudden meeting?” tanong sa kanya ni Mr. Gonzales, ang Director ng Montevella. Sa halip na sagutin si Mr. Gonzales, binalingan ni Davidson ang Marketing Manager ng Montevella. “What happened to Mrs. Kim? Bakit bigla siyang nag pasa ng resignation, Mr. Jo?” tanong nya kay Mr. Jo. “Hindi ko po alam, Mr. Montevella. As I know, napapagod na daw sya,” Umiling-iling si Davidson. Bakit pa ba sya nagtanong? As usual, alam nya naman na ang sagot kung bakit ito biglang nag-resign. Saka hindi namam niya intensyong mapahiya ito sa harap ng tao nito. “Now we’ll get back to our topic,” binuklat nalang ni Davidson ang folder sa harapan nya kaysa isipin pa si Mrs. Kim. “As