Chapter 117: Tunaw

Labin-limang minuto na ang nakalilipas mula nang maisakay ni Alexander si Keirah sa kanyang kotse.

Mataman niyang pinagmamasdan ang tulog na tulog na dalaga. Para itong anghel na kaysarap titigan. Nakahilig ang ulo nito sa may direksyon niya. Kahit na tulog na tulog ito hindi man lang humihilik.

Bahagya niyang niyugyog sa balikat ang dalaga ngunit hindi ito nag-bigay ng reaksyon. Halatang tulog na tulog talaga at tila ayaw pagising.

Hindi niya na lang maiwasan ang mapangiti habang pinagmamasdan ito.

“Ang ganda mo, Keirah. Sayang lang at nahuli ako sa buhay mo,” sambit ni Alexander. Bahagya siyang nakaramdam ng kirot sa dibdib niya. Kung sana lang ay maaga niya itong nakilala, siguro siya ang nobyo nito ngayon at hindi ang kapatid niya.

Napakislot siya nang bahagyang gumalaw si Keirah. Mahinang umungol ang dalaga at nag-palit ng pwesto ngunit nanatili pa rin itong tulog.

Binuhay niya na ang engine at nag-simulang paandarin na ang kotse. Kailangan niya nang maihatid ang dalag