Chapter 4: Exchange

Chapter 4:

“Tell me.”

“What?”

Nasa room pa din ako ni Tristan, kumakain nung breakfast na hinanda nila sa akin. May parang mini dining area dito sa kwarto nyang pagkalaki na akala mo para nang bahay dahil kung sa luto, kumpleto rekado na. May banyo, may sala, may hapag-kainan at may malakimg tv pa! Mapapa- sana all ka naang talaga eh.

“Kapalit nga kasi!” Nasa mini dining area ako tapos si Tristan nasa sala, nanunood sa tv nya.

“I said I’m not even asking for anything.”

“Ako. I’m asking for anything.”

Nilingon nya ako, “why?”

“Because! Because ayoko magka- utang na loob sa kahit kanino. Kaya sabihin mo na ano gusto mo, gagawin ko promise.”

“Naririnig mo ba sinasabi mo, Alyson?”

“Huh?”

“Kahit ano? Talaga?”

“Oo, bakit?”

Nag-smirk sya bigla. “Then let me think about it.”

Nagpatuloy na sya ulit sa panunood ng tv.

“Tristan,” di sya umimik kaya tinawag ko ulit.

“Hoy Tristan!”

“What now?!”

“Ah, uuwi na muna ako. May pasok pa kasi tayo, diba?”

Gaya ng inutos ng signorito nila na ihatid ako sa bahay namin ay ayun nga. Sakay sa sasakyan nila, kasama yung matandang lalake kanina na pumasok sa kwarto ni Tristan, bitbit ko yung bag, sapatos tsaka uniform na puro mga bago. Feeling ko para akong isang prinsesa o kaya yung mga elites na napapanood ko sa mga Korean dramas. Nakakamangha yung pakiramdam na para kang nananaginip.

“Ah, manong,” tawag ko sa matandang lalake.

“Cho Niko po.”

“Po?”

“Yun po ang tawag sa akin sa mansyon.”

“Ah. Tay Niko na lang po sa akin.” Ngumiti lang sya.

“May kailangan po ba kayo?”

“Ngek. Diba dapat ako po yung nagpu-po kasi mas matanda kayo?”

“Nakasanayan na po kasi sa mansyon eh.”

“Eh hindi naman po ako taga-mansyon!”

Ngumiti lang sya ulit. Nakaka-ilang naman. Napakapormal nila masyado kausap. Literal na parang sa mga teleseryeng pinapanood sa tv.

“Paumanhin po signorita Aly.”

“Alyson na lang po, ‘Tay!” hindi sya sumagot. Napabuntong hininga na lamang ako, tsaka nagtanong sa kanya.

“Pero Tay, si Tristan po ba mabait din sainyo?”

“Ang signorito?” ngumiti ulit sya bago magsalita. Palangiti siguro ito si Tatay, nakakadami na ng smile ito kanina pa. “Bakit nyo po natanong? Hindi ba’t kaibigan kayo ni signorito Tristan?”

Hindi ko alam kung pilosopo yung tanong na yun ni Tatay pero sinagot ko na lang din.

“Ay hindi po, Tay! Ano lang kami, classmates ganun. Hindi kami masyadong close. Ngayon ko nga lang po nakausap yun ng pagkatagal eh.”

“Ah, ganun po ba?”

“Totoo po! Kaya gusto ko din malaman kung talagang mabait nga sya.”

“Mahigit 30 years na akong nagtatrabaho sa kina signorito. Mula binata pa ang ama nya ay naandito na ako sa mansion. Hanggang sa nag-asawa na sya at ipinanganak nila si signorito Tristan. Mula pagkabata hanggang ngayon, madalas ay naiiwan lang sya sa mansion kasama namin bagkus ang mga magulang nya ay laging nasa ibang bansa para sa trabaho. Tahimik lang ang signorito Tristan, hindi pala-labas ng bahay. Maliban kina sir John, Mart at Alex at mam Jane, wala na syang iba pang mga naging kaibigan. Kaya laking gulat namin ng dalhin ka nya sa mansyon. Ibig sabihin, may bago na naman syang kaibigan.”

“Ah ganun po ba? Eh pero hindi nga po kami friends. Civil lang. Napaka-suplado nga po nya sa school eh! Tsaka sisiga-siga.”

“Suplado kamo?” natawa sya ng kaunti tsaka nagpatuloy, “sadyang ganoon lang si signorito. Mailap sya sa tao at ayaw nya ng masyadong crowded at magulo. Pero pag naging kaibigan mo na sya at napalapit ka sa kanya, malalaman mong malambot ang kanyang puso.”

This time ako na ang napangiti. Kahit pala gaano katigas ng isang tao, mayroon at mayroon ding soft spot sa puso ng isang tao. Kagaya ni Tristan.

“Kayo po signorita?”

“Po? Ay naku Tay napaka-boring ng kwento ko! Tsaka hindi nga po ako signorita! Alyson na lang po."

“Parang di naman po totoo.”

“Paano nyo nasabi?”

“Napaamo nyo nga po ang signorito eh.” Natawa naman ako sa sinabi ni Tatay. Napaamo? Ano yun, parang aso lang? Tapos ako yung trainer?

“Nagpapatawa naman kayo Tatay eh!”biro ko sa kay Tatay Niko.

“Naku hindi po. Ang totoo nga nyan, kayo kauna-unahang babaeng dinala nya sa mansyon.”

“Weh?! Totoo?!”

“Opo.”

“Eh si Jane? Hindi ba friend nya din yun?”

“Hindi nya po gaanong kasundo ang signorita Jane. Ang totoo nyan, nasabi nya lang na kaibigan nya ito dahil kambal sya ni sir Alex. Pero si sir Alex lang talaga tinuturing nyang tunay nyang kaibigan.”

Wow ganon pa yun? Tapos kung maka-s****p yung Jane na yun kay Tristan akala mo naman kung sino eh di naman pala sya true friend. Ay teka bakit ba ako affected?

Nakarating na din kami sa wakas sa bahay. Nagpasalamat ako kay Tatay Niko sa paghatid sa akin tsaka punasok na sa loob. Tapos sinalubong ako nina aunty ng sandamkmak na tanong kung saan daw ba ako nagpupunta at kung ano-ano pa. Kung ano-anong istorya na lang din ang sinabi ko para hindi na sila masyado pang ma-intriga. Kinabukasan, maaga din ako nag-ayos para sa pagpasok sa paaralan.

“Alis na po ako aunty!” sabay bukas ko ng gate. Pero paglabas na paglabas ko ay may sasakyang nakagarahe sa tapat. Sasakyan nila Tristan to ah? Bakit andito ito? Bumaba ang isang gwardya na naka-amerikano at binuksan ang isang pinto ng sasakyan. Hinintay kong may bumaba pero wala naman Kaya tinanong ko na si kuya bodyguard.

“Ano po meron kuya? Asan si Tristan?”

“Utos po ng signorito na ihatid po namin kayo sa paaralan.”

“Po?!”

Umayaw man ako ng napakaraming beses pero kinaladkad na din nila ako hanggang makasakay sa kotse. Masisisante daw kasi sila pag hindi nasunod ang gusto ng amo nila. Napaka-OA naman nun. Pero ayun nga, naihataid nga ako sa school ng nakakotse.

Ng nasa tapat na kami mismo ng university, parang ayaw ko nang bumaba sa loob ng sasakyan. Alam ko na kasunod nito eh. Pagtitinginan ako ng mga estudyante. Baka kung ano isipin nila sa akin tsaka kay Tristan pag nagkataon.

Nakita ko sa bintana ng sasakyan na nagsidatingan na din ang barkada ni Tristan. Tapos sunod na dumating yung isa pang sasakyan nila Tristan tapos bumaba sya roon. Ilan ba sasakyan ng mga mayamang ito? Tumingin sya sa sinasakyan kong kotse tapos naglakad papalapit. Kumatok sya sa pintuan ko tapos bigla nya din binuksan kaya nabigla ako at nagtakip ng bag ko sa mukha.

“Bababa ka ba o ano?!”biglang sigaw nito.

“Sinsigawan mo ba ako?! Bakit mo ba ako hinihintay? Umalis ka na!”nakatakip pa din ako nun ng bag ko. Pero bigla nya na Lang ako hinila palabas ng sasakyan. Narinig ko nanagsipag-react na yung mga tao sa campus pati friends nya gulat din. Pero nakayuko pa din ako nun. Buwiset ka talaga Tristan Johnson ano ba talaga trip mo?

“Ano ba ginagawa mo? Pinagtitinginan tayo oh!” ako yun, nasigaw sa kaniya pero parang pabulong lang din.

“Alyson?” sabay-sabay na tawag sa akin nina John, Mart at Alex.

“That girl?! What is the meaning of this Tristan?!” si Jane. Andito din pala ito.

Hindi ko na kaya ang spotlight na ito. Bago pa ako tuluyang magpahila sa lalakeng ito ay agad na ako kumalas sa pagkakahawak nya sabay takbo papasok ng university. Habang tumatakbo ay narinig Kong tinawag ako nina Jai at Mai pero hindi ko sila nilingon kundi sinenyasan na lang na sumunod sa akin tsaka dumiretso na ako sa building namin. Wag na sana maulit ito kung hindi puputaktihin ako ng mga intrigera.

At hindi nga ako nagkamali, dahil ng nasa classroom na kami at nakaupo na habang naghihintay ng klase ay sinimulan na nina Jai at Mai ang pagtanong.

“Uso magpaliwanag friend,” ani Jai.

“Wala ako sa mood.”

“Ah ganon? Sumakay ka lang ng mamahaling sasakyan wala ka na sa mood?” pang-aasar ni Mai.

“Naman eh!” pagkasabi na pagkasabi ko nun ay ang pagdating din nina Tristan and his friends.

“Oh friend, andyan na boyfriend mo. Lusot ka ngayon ah.”

Tiningnan ko ng masama si Jai. Ang lakas lang mang-asar nitong mga kaibigan kong ito eh.

Nagsisimula na nun yung klase habang ako tulala. Iniisip ko pa din kasi ano ba ibig sabihin nung mga pasakay- sakay ko sa sasakyan nila at paghatid sa akin? Ano yun? Biglang bait? I mean oo niligtas nya ako pero okay na yung may pa-uniform and bag diba? Or baka ito yung kapalit na sinabi ko sa kanya?

“Aly.”

Nag-iisip lang ako nun pero bigla may kumalabit sa akin. Hindi ko pinansin at hinawi lang ang kamay. Pero tumawag ulit sya ng pabulong at nangalabit ulit. Mga tatlong pangungulit hanggang sa napiko nna ako kaya napatayo ako sa kinauupuan ko tsaka napasigaw.

“Ano ba?!”

Nagulat ang buong klase, kasama na yung teacher namin. Pati ako nagulat din sa ginawa ko.

“Alyson Li. Again.” tawag nung teacher namin.

“M-mam—”

“I’ll see you in my office after class.” sabay talikod nya at balik sa pag-discuss. Nag-sorry naman ako tsaka naupo na.

“Anyare sayo prend?” tanong ni Jai.

Di ako makasagot. Napatingin ako kay Tristan at nahuli kong nakatingin din sya sa akin kaya agad kong inalis ang tingin ko. Nakaramdam ako ng biglang kaba? Ang lakas ng tibok ng puso ko at hindi ko alam bakit. Napahawak ako sa d****b ko sabay tanong sa sarili, ano ba nangyayari?

Kinahapunan nun, pakatapos ako ipatawag ng teacher namin ay lumabas din agad ako ng faculty. Hindi naman sa napagalitan ako, pinagsabihan na din dahil madalas na daw akong lutang sa klase sabi ng mga guro namin. Maging ako din naman hindi ko alam bakit at ano nangyayari sa akin eh.

“Sorry po ulit ma’am.”

“Okay sige na, you may go.”

Paglabas na paglabas ko ng faculty room ay sinalubong ako ni Alex.

“Aly? Ano sabi? Pinagalitan ka ba? Okay ka lang ba?”

Bago pa ako sumagot ay nakita kong naandon din sina Tristan kasama yung Jane. Ano ginagawa ng mga ito dito?

“So mai-expel ka na ba?” sabi nung Jane.

“Sis! What are you saying?” awat ni Alex sa kambal nya. Huminga na lang ako ng malalim.

"What are you even doing bro?! I'm your sister, ako dapat kinakampihan mo dito!" 

“Sorry ha? Pero hindi kasi ako mai-expel eh.” tila pang-aasar ko ding sagot kay Jane. “Pero alam nyo, hindi ko alam kung mata-touch ako sa moral support ninyo at pag-abang sakin sa labas ng faculty. Daig nyo pa yung bestfriends ko.”

“Ang feeling mo!” hindi ko sya pinansin at nagpatuloy na lang ako sa pagsasalita.

“Maraming salamat sainyo ha?"sarcastic kong sabi."Pero makikiusap lang sana ako sa huling pagkakataon. Parang awa nyo nya. Total alam kong hindi din naman natin maiiwasan na hindi magkita-kita dahil magkaklase tayo, pero sana let’s just be civil na lang, pwede ba? Alex?” tiningnan ko sya pakatapos si Tristan naman. “At sayo Tristan. Tatanawin kong isang malaking utang na loob yung mga naitulong mo sa akin simula nung isang araw. Pero sana hanggang dun na lang yun ha? Hayaan nating maging tahimik at maayos pag-aaral natin total pare-pareho naman tayong ang gusto lang ay maka-graduate.”

“Wow! Pretty much easy as pie! As if naman hahabol- habulin ka ng boys ko? Like girl wag tayo masyado nagmamaganda kasi hindi ka naman kagandahan! Don’t worry, di ka namin iisturbuhin kaya sana wag mo din kami iisturbuhin para patas tayo. Actually you started all these naman talaga eh. Tara na nga guys!” naglakad na ito paalis. Sumunod naman sa kanya sina John, Mart at Alex pero naiwan si Tristan. O ano pa problema nito?

“You forgot something.” Sabi nya habang nakasandal sa pader pero nakatingin sa akin.

“Huh?”

“Yung kapalit na sinabi mo. Remember you owe me one at di kita pinilit. You insisted it.”

Ay oo nga pala! May utang pa pala ako sa kumag na ito.

“Oh ano ba yun? Para matapos na to!”

“Later. Before you go home. I’ll wait for you.” sabay alis nito. Pabitin din ang kumag na ito, kainis! Dumiretso na alng ako papuntang Publication room. As usual, naabutan ko si kuya Art sa loob.

“Hi kuya!” pagbati ko.

“Uy, Aly.”

“Eto na pala mga nasukat ko for this week kuya.”

“O sige pakilatag na lang dyan at ichi-check ko mamaya.”

“Sige kuya.” Isa-isa ko nang inayos yung mga articles ko sa folders.

“Ikaw Aly ha? May di ka sinasabi,” biglang pang-iintriga ni kuya Art.

“Po?” naguluhan naman ako. Anong hindi sinasabi tintukoy ni kuya?

“Ikaw atsaka yung anak ng may-ari ng JU.”

Ay naku po! Pati ba naman si kuya Art nasagap na din ang mga chismis! Ang bilis talaga kumalat ng mga balita.

“Naku kuya, chika-chika lang yun. Hindi yun totoo no!” paglilinaw ko agad sa kanya. As if naman magkakagusto sa akin si kuya. Kahit mag-explain pa ako hindi naman mababago nun ang fact na may girlfriend na sya. Charing!

“Okay lang yan Aly. Bagay nga kayo eh.” tila pagkakantyaw nya pa.

“Naku kuya, hindi ko yun type.” Natawa na lang si kuya Art.

“Sabi mo eh.”

 Pakatapos ko doon ay naglakad na ako pababa ng building. Uwian na sa wakas! Another day is finally over! Pagbaba ko sa hagdan ng second floor nagulat na lang ako at may lalakeng nakatayo sa gilid at nakasandal na naman sa pader. Ito lagi na lang nasandal sa pader. Iba din naman talaga trip eh.

“Ang tagal mo.”

“Ano ba kasi ginagawa mo dyan?!”

“I told you I’ll wait for you.”

Oo nga pala, naalala ko naman yung usapan namin kanina.

“Oh ano na ba kasi yung gusto mo?”

Imbes na sumagot sya ay naglakad na ito. Sumunod naman ako.

“Hoy! Bingi lang Tristan?” hinahabol-habol ko ito kasi naman ang tangkad eh di yung isang hakbang nya dalawa sa akin. Dire-diretso lang kami ng bigla syang tumigil ng di ko alam kaya nauntog na lang ako sa likod nya at natigilan.

”Aray!”

“Gusto ko?"

“Oo! Yung gusto mo para magawa ko na at matapos na to!” naglakad na naman sya kaya sumunod na naman ako.”Hoy Tristan ano ba!”

Hanggang sa nakaabot na kami sa sasakyan nila. Pinagbuksan na sya ng mga bodyguards nila para sumakay na sya pero nilingon nya muna ako.

“So ano na nga?!” tanong ko ulit sa kanya.

Lumapit sya sa akin at hinawakan ako sa balikat. Tiningnan nya ako sa mga mata, tipong napakalalim na naman ng mga iniisip nya. Kasabay noon ay binitawan nya ang mga salitang dahilan para tumigil ang paligid ko.

"Make sure you wont regret this Alyson because,"huminga sya ng malalim saka pumikit. Kinabahan naman ako. Ano ba talaga gusto nito? Hindi ko ba talaga pagsisisihan? Aatras na ba ako? Bawiin ko na lang kaya mga sinabi ko?

Nasa kalagitnaan ako ng pagtatalo sa isip ko ng magsalita na sya ulit.

“Gusto kita. Gusto kita ALyson Li. Gusto ko akin ka. Akin ka lang.” pagkasabing pagkasabi nya noon ay lalo nyang nilapit and mga mukha nya sa mukha ko, hanggang sa ang mga sumunod nyang ginawa ang nagpahina ng mga tuhod ko dahil hinalikan nya ako pakatapos ay bumulong sa akin ng "did you get that?" sabay sumakay na sya sa kotse nila at umalis. Naiwan ako duon na tulala at hindi makagalaw sa kinatatayuan ko. Biglang naging blanko ang isip ko at bumilis ang tibok ng puso ko. Ano nga ulit ang mga nangyari? 

Ng sumunod na araw, umagang umaga at naglalakad na ako sa campus.

“Bes! Good morning!” masiglang bati nina Jai at Mai sa akin. Nginitian ko naman sila.

“Anyare na naman sayo? Mukha ka dyang inutangan?”

Napabuntong hininga ako. Lagi na lang. Hindi pa din kasi mawala sa isip ko yung mga nangyari kahapon na hapon. Naguguluhan ako sa mga sinabi ni Tristan pero mas naguguluhan ako sa sarili ko. Kasi hindi ko alam bakit part of me kinakabahan and the other part, hindi ko sigurado at hindi ko alam.

“Prend alam mo, andami nang nangyayari sayo na hindi namin alam ah. Hindi mo pa nga nachi-chika sa amin kung bakit ka nakasakay sa sasakyan ni Papa T nung nakaraang eh.”

“Oo nga prend.”

“Okay payn! Sige sasabihin ko na.”

At yun nga ang nangyari. Chinika ko sa kanila lahat ng nangyari mula simula hanggang kahapon. Lahat ng iyon hangang nakarating na kami sa classroom at nakaupo na sa mga upuan namin.

“Ano?! Besh, andami na palang ganap sainyo ni Papa T tapos wala kang balak sabihin sa amin?!”sabay lapag ni Mai ng bag nya ng kunwari ay may pagdadabog.

“Naman friend! Ano to? Teleserye ang peg? Boys over flowers? Geum Jan di ikaw ba yan?” Sabi naman nung Jai. Hinalintulad pa ako sa kinababaliwan naming k-drama.

“Shadap Jai. Ang layo nya Kay Gu Jun Pyo no! I mean gwapo sya oo pero kahit pa!”

“Oh eh so ano na gagawin mo? I mean in the first place ikaw naman nag-insist nung kapalit diba?”

“Oo nga besh. Kasalanan mo din naman kaya wag kang emotera dyan.”

“Tsaka tapatin mo nga kami. Total lagi ka namang tulala dyan, at lalong lagi kayong may ganap ni Tristan. Sabihin mo nga, may feelings ka na ba for Papa T?”

Natigilan ako sa tanong ni Mai. Bakit parang tumagos yun s bones ko kahit hindi naman masakit or harsh yung sinabi nya? May feelings na ba ako para kay Tristan? O dala lang ito lahat ng kabutihang pinakita nya sa akin nung mga nakaraang araw? Baka overwhelmed lang ako sa mga nangyayari. O baka din hindi. 

"Sa totoo lang mga best, hindi ko din alam ano ba nararamdaman ko eh." 

Nagkatinginan na lang silang dalawa dahil sa sinabi ko.