Chapter 1: Johnson University

Meant For Two:

Ang yabang nya! Pamatay ang hangin, akala mo kung sinong hari eh anak lang naman sya ng may-ari ng paaralan namin. Well oo, he has the right to show off pero kahit na! Nakakainis pa din sya! Sukdulan ng kahambugan as in to the nth power!

Pero, mas nakakainis ako. Bakit ako na-inlove sa kanya?

Chapter 1:

First day of class bilang isang senior highschool student at wala na akong ibang hiling kung hindi ang maging tahimik at maayos ng huling taon ko dito, kagaya ng mga naunang taon.

“Alysoooon!” sabay na tawag sa akin ng aking best friends na sina Maileen at Jaicee. Sila mga naging unang kaibigan ko dito sa Johnson University. Magkakaklase na kami since first year.

“Uy! Makasigaw wagas?” bati ko sa kanila.

"Wagas ka dyan! Di ka na nasanay samin. Oh ba’t andaming mong bitbit?” tanong ni Maileen sabay turo sa mga bitbit kong folders.

"Ah, eto ba? Mga articles ipapasa ko kay Kuya Art.”

Scholar ako at member ng publication team dito sa Johnson University. Isa ako sa mga contributor/writer nito since first year palang. Hilig ko na talaga ang pagsusulat at nung elementary ako, sumasali at sinasali na ako ng dati kong school sa mga writing contests. Kaya nga ako nabigyan ng scholarship at nakapasok dito sa JU dahil dun.

“Grabe naman Ali. First day na first day oh. Ni hindi pa nga tayo nagpu- formal lesson tapos yan ka na agad sa mga mahal mong artikulo. Ikaw na talaga!”

“Ganun talaga para sa ekonomiya.”

Nagpatuloy na kami sa paglakad papuntang campus. Bago pumasok ay chini-check muna ng guard ang mga bags and ID namin. Yung iba kasing mga estudyante pumapasok na may mga ID pero iba naman pala may ari. Tamang makalusot lang.

Malaking paaralan ang Johnson University. Isa sa mga pinakasikat na paaralan dito sa bansa. Madami na ding mga sikat na personalidad gaya ng artista, politiko, athlete at iba pang larangan ang naging produkto ng university na to. Pag sinabing sa JU ka pumapasok, ibig sabihin mayaman ka, pero ako hindi.

Ulila ako. Ang mama ko ay namatay ng pinaganak nya ako. Ang tatay ko naman di ko na nakilala mula simula. Wala akong kapatid at di ko din alam sino at nasaan mga kamag-anak ko. Lumaki ako sa isang orphanage house tapos nung mag-six years old na ako inampon na ako ng aunty ko. Pero hindi kami blood related, best friend daw sya ng mama ko yun sabi nya sa akin. Sa kanila na ako lumaki kasama ng mga anak ni Aunty na sina kuya Ding at Ate Bella. Para ko na silang mga tunay na kapatid talaga. Pero nung mag-sixteen na ako, nakiusap ako kay aunty na parang di tama na mag-stay ako sa kanila ng libre kaya kung maaari ay magtrabaho ako at magbayad ako ng renta sa kanila. May bakeshop kasi sina aunty. Nung una ayaw nyang pumayag pero kalaunan ay nakumbinse ko din. Hindi nya daw alam bakit ko daw ba ginagawa yun pero sige na nga lang daw. Mabait sina aunty pero feeling ko lang hindi tama na makikitira at makikikain lang ako sa kanila. Kaya sa umaga estudyante ako, tindera naman sa gabi. Kaya malaking blessing sakin na nakapasok ako ng JU.

“O sige Ali, una na kami sa room.” Paalam nina Jai and Mai. Nakarating na pala kami sa building namin dito sa Highschool department. Pangalawang building malapit sa main entrance ng campus. Kasunod ng Basic Education department building kung saan mga preschool and elementary ang estudyante tapos sa likod ng building namin di kalayuan ay ang campus naman para sa college. Mas malaki campus nila since iba’t ibang courses ino-offer ng school. Parang ang ganda nga mag-college dito eh kaso di ko lang sigurado kung aabot pa ng college ang scholarship ko.

“Sige, sige. Idadaan ko lang to kay kuya Art.” Nagdire-diretso na ako ng lakad. Di naman kalayuan room namin sa Publication Room eh. Yung room namin second to first room na madadaanan mo sa second floor ng building tapos mga four to five rooms after nun, sa dulo yung publication room tapos katabi hagdan papuntang third floor at pababa papuntang first floor. Every Monday ako nagpapasa ng mga write ups ko kay Kuya Art. Itong mga dala ko, recycled articles na to nung last school year pa.

Patuloy lang ako sa paglalakad habang ini-scan mga dala-dala kong folders ng bigla akong may makabangga dahilan para matumba ako at magliparan mga papel na bitbit ko.

“Sorry po!” Sabi ko habang isa-isa kong pinupulot mga papel sa sahig. Ng mapulot ko na lahat ay agad na ako tumayo.

“Sorry po kuya! Sorry po talaga,” napatigil ako sa pagsalita ng makita ko kung sino ang nakabangga ko.

Ang beast, ang halimaw, ang panget, este gwapo pero ubod ng yabang na anak ng may-ari ng university na kinabibilangan ko. Si Tristan Johnson kasama ang tropa nyang sina Mart Felix Castro na anak ng isa sa pinakasikat na five star hotel sa bansa, John Elton Cruz na pinsan ng isang sikat na artista sa Hollywood, at ang kambal na sina Alex Christian at Jane Lynne Fernandez na anak ng Isa sa pinakatanyag na politiko sa bansa.

“Grabe! Look at where you’re going naman! Idiot!” maarteng pagtataray ni Jane.

“S-sorry.” Tila pagpapakumbaba kong sabi.

“Sorry?! Lang?! Aanhin namin yang sorry mo? Mapapalitan ba nyan yung nadumihang sapatos ni Tristan?!”

Napanganga ako sa sinabi ng maarteng Jane. Tumingin ako sa sapatos ni Tristan. Nadumihan? Gusto ko sana itanong kung saan banda yung nadumihan at paano pero ayoko na lang pumatol.

“Lilinisan ko nalang. O kaya lalabahan kung gusto mo”. Aalis na sana ako ng biglang hawakan ni Tristan ang isa kong kamay sabay hatak sa akin dahilan para magkalapit kami at magkaharap. Naptulala naman ako bigla. Ngayon ko lang nasilayan ang mukha nito ng mabuti. Gwapo nga pala talaga ang lalakeng ito lalo pag sa malapitan. Kung di lang kasi hambog eh. Di ko alam bakit bigla nalang bumilis tibok ng puso ko, lalo na ng magsalita sya habang nakatitig pa din sa akin.

“Where do you think you’re going?”

Lagot na. Dooms day ko na yata talaga. Sa tatlong taon kong pag iwas sa kanya at sa grupo nila, dumating na yata ang araw ko para maging bagong laruan at biktima nila. Ang malas lang.

“Eh? Aalis na. Pupunta pa akong publication room eh. Ipapasa ko pa itong mga papel Kaya later na lang ha? Ay hindi mali pala. Kung gusto mo ibigay mo nalang sakin yang gold mong sapatos para malinisam ko pakatapos ibabalik ko na lang sayo bukas?” dire-diretso at walang hingahan kong sabi. Wala na, pinahamak ko nalang din naman ang sarili ko kaya lubos-lubusin ko na.

“Are you some kind of dumb? Or are you insulting me?” Halatang napikon sya sa sinagot ko pero mahinahon pa din ang pagsasalita nya.

“Ay hindi ah! Pero if you think it that way then so be it. Sige ha, aalis na ako”. Aalis na sana talaga ako kaso lalo nya hinigpitan hawak sa kamay ko kaya napa-aray ako ng slight.

“Bitawan nyo si Aly!” Dumating naman bigla ang bff’s ko na sina Mai at Jai.

“Bro tara na. Let’s just let her go.” Awat nung isang kaibigan ni Tristan, yung Alex ata yun. Pero hindi sya pinansin ni Tristan na nakatitig pa din sa akin.

“Shut up, brother”. Si Jane na tuwang-tuwa naman habang tinutusta ako dito ng tropa nila. Kainis lang.

“So you think you’re tough?” Si Tristan yun.

Nagroll eyes nalang ako at bumulong sa sarili.

“Maygawd! Sa dami naman ng araw na pwede kong makasalubong tong mga ito ngayong unang araw pa ng senior year ko diba?”

“Saying something Miss Li?”

“Ah wala! Sabi ko ano, masyadong kang gwapo para pagtuunan ng pansin ang kagaya ko. Kaya kung ako sayo bitawan mo na ako dahil masasayang lang oras mo sakin.”

Dahan-dahan kong inalis kamay ko sa kanya sabay paalam. “Sige ha? Wag na sana tayo magkita. Bye!” at kumaripas na ako ng takbo paalis.

Tumakbo lang ako hanggang makarating sa isang sulok ng hallway at nagtago. Akala ko end of the world na. Buti nalang talaga. Huminga na ako ng malalim saka naglakad na papuntang publication room. Ng makarating na ako ay nakita kong andun na si Kuya Art nakaupo sa desk nya.

“Hi kuya Art! Sorry natagalan ako," bati ko sa kanya.

“Oh Aly, andito ka na pala. Okay lang medyo kadadating ko lang din. Bakit ganyan itsura mo?”napamsin nya sigurong dugyot at tila hinihingal pa. 

“Ah wala kuya, hinabol lang ako ng aso sa kanto.” natawa naman sya sa sinabi ko.

Nilapag ko na mga papel ko sa desk ko sabay upo. Di ko naman mapigilan mapatitig kay kuya habang may ginagawa sya. Napakagwapo talaga nya, nakakawala ng stress at pagod. Nakalimutan kong may nakakabwiset na nangyari sa akin kanina lang. Isa din sa mga dahilan bakit ako sumali sa publication team ng university ay dahil kay Kuya Art. Crush ko na talaga sya simula first year palang, pero secret lang.

“Matunaw ako nyan Aly, sige ka”, natauhan ako. Napansin nya sigurong kanina ko pa sya tinitingnan. Nakakahiya!

“Huh? Ano ka ba kuya! Ang feeler mo!” Pakiramdam ko para na akong kamatis sa sobrang init at pula ng pisngi ko. Tumawa naman ulit si kuya Art.

“Biro lang. Sige na pumasok ka na sa klase mo. Mamaya na lang ulit.”

“Ah sige kuya. Una na ako.” Tumayo na ako at lumabas ng PR. Naglakad na ko pabalik ng room, pero bumaba muna ako ng first floor at duon dumaan saka umakyat ng hagdan sa dulo kung saan malapit din room namin. Yung room namin tsaka Publication room kasi magkaduluhan sa second floor. Kumbaga sa tabi ng. PR may hagdan pababa ng second floor at paakyat ng 3rd floor. Yung room namin namin nasa second to the first room na makikita mo pag akyat mo sa kabilang hagdan mula 1st floor. Nilibot ko nalang, mahirap na baka makasalubong ko naman ulit yung beast and friends. Naku!

Ng makarating na ako ng room namin ay agad na ako umupo.

“Huy best! Ang tapang mo kanina ah! Speechless sayo sina Tristan.” Tila papuri na salubong sa akin ni Jai.

“Eh ganun talaga. Kesa ma-trap ako sa kanila.”

“Andaming nakatingin sainyo kanina at bilib na bilib sayo best ang buong building. Brave girl yan?” Proud na wika ni Maileen.

“Wala yun. Hayaan nyo na. Sana lang di na maulit.”

Maya-maya lang ay dumating na teacher namin kaya nagsipag-ayos na kami. Pero kasunod ng pagpasok ng teacher namin ay may pumasok ding apat na estudyante. At ang nakakagulat dun, ay pamilyar pa ang mga mukha ng apat.

“Okay class before we start, here is your lipat-bahay classmates: Mr. Johnson, Mr. Cruz, Mr. Castro and Mr. Fernandez.”

Malas pa ata ako sa malas. Bakit nilipat tong mga to dito? Eh mula first year lagi tong nasa star section ah?

“Okay boys please find your sits.”

Sumakto din namang ang mga vacant sits eh nasa malapit sa amin nina Jai at Mai. At sumakto pa sa sakto eh apat din ang bakanteng upuan. Masyado naman atang nagkataon? Napatingin sakin si Tristan at sa upuang katabi ko saka naupo sya dun. Na-taken aback naman ako. Dito talaga sa katabi ko?

“Bes, malas ata talaga first day mo.” Pang-aasar na bulong ni Maileen sa akin.

“Shadap Mai.”

Nagsimula na ang klase. Hindi ko na lang din pinansin ang katabi ko. Pero yung isa kumati yata ang lalamunan at hindi nakapagpigil dumaldal at inusog pa upuan nya sa likod ko para makalapit sa akin.

“Hi Miss Li.” Si Alex, Yung kambal ng maarteng Jane na hindi ko alam bakit hindi yata nakasama sa lipat- bahay na mga ito?

“Goodbye.” Pagsusuplada ko. Wala ako sa mood pakipagkaibigan sa kahit kanino sa kanila. Tumawa naman ng mahina si Alex. Baka marinig sya ng teacher namin madamay pa ako. Diretso lang tingin ko sa board at sa teacher namin na nagdi-discuss.

“You really are weird. Sabi ko na nga ba eh, tingin ko palang sayo kaina, I knew I like you.”

Halos malaglag ang panga ko at lumuwa ang mata nina Tristan, John at Mart pati nina Jai at Mai sa narinig nila kay Alex. Mas lalo siguro kung andito kambal neto, baka kanina pa yun nagwala.

“N-nice joke Mr. Fernandez. Why don’t you just pay attention to the class—”

“That’s right Miss Li. Why don’t you pay attention to my class. Or is there anything else you’d like to discuss in front? You as well Mr. Fernandez and your friends?” Nagulat na lng kami kasi nasa harap na naming pito yung teacher namin.

“Sorry mam,” sabay-sabay naming sabi. Mapapahamak pa yata ako dahil sa mga ito.

“I’m watching you seven.” Sabay balik nito sa unahan at nagdiscuss na ulit.

Natatawa ako. Infairness sa apat na to kahit sisiga-siga sa campus, sumusunod din naman sa mga teachers at sa school rules and regulations.

Break time namin. Andito kami sa canteen nina Jai and Mai kumakain ng paborito naming burger. Masarap sya, yung kahit araw-arawin mo di ka magsasawa. Malaki din canteen ng building namin, and araw-araw halos iba-iba lagi niluluto nilang putahe. Pero ewan bakit mas bet talaga namin itong burger.

“Bakit ba kasi nangyayari to sakin? Bakit kaylangan maging kaklase natin sila? Bakit? Bakit?”

“Chill lang Ali. Mabuti pa para mawala yang inis mo, tara sa rooftop magtambay saglit!”

At ayun nga nagpunta kami ng rooftop ng building namin. Dati na din kami tumatambay dito pag walang lesson. Maganda ang rooftop ng highschool building, kasi bukod sa sariwang hangin at magandang view sa baba, may mini garden din dito na puno ng iba't ibang klaseng halaman at bulaklak. Sobrang maaliwalas sa paningin tsaka sa pakiramdam.

“Ano ginagawa nyo dito?!” Si Jai. Nagulat na lang kasi kami ng makita naming andito din sina Tristan. Napabuntong hininga na lang ako. Lord, ano po ba kasalanan ko this past few days?

“Bakit? Pag-aari nyo ba rooftop?!” Pagtataray nung Jane. Kasama pala nila.

“Tambayan namin to eh!”

“Tama na Jai. Hayaan mo na,” pag-awat ko naman.

“Eh Kasi naman eh! Lahat na lang ng puntahan natin sumusulpot din itong mga kumag na to eh! Sinusundan nyo ba kami?!”

Natawa yung John bigla. “Miss, joke ba yun? Kami susundan kayo? Hindi ba pwedeng masyado lang maliit ang building na to kaya kahit saang sulok mgkikita at magkikita talaga tayo?”

“And ang feeling lang din naman ah? This isn’t your building in the first place. Right, Tristan?” Sumabat pa ang Jane na to. Wala din namang pakialam yung Tristan at panay lang kaka-cellphone.

“Kapal ng mukha! Eh para ka lang namang foundation na tinubuan ng mukha eh!”napikon na siguro si Jai Kaya di na napigilan na makapagsalita ng di maganda. Pero natawa ako sa sinabi nya. Kasi totoo naman eh, sobrang puti ng mukha ng Jane. Maganda sya, oo, siguro kung simple lang make up nya. Eh kaso halos magmukha nang espasol mukha sa puti dahil sa foundation, tapos yung labi akala mo puputok na sa sobrang pula ng lipstick. Palibhasa hindi bawal sa school kaya siguro araw-araw din nito kina-kareer make-up nya.

“What did you just call me?!"namula na sa inis ang mukha ni Jane.

“Tama na sis. Stop bugging my girl and her friends.” Sino pa ba? Eh di si Alex na inawat yung kambal nya.

“Your what?!"

“You know, I like her.”

“Seryoso ka talaga dyan bro?” tanong nung Mart Kay Alex.

“Yup.”

Kung pwede lang ako manginig sa kilabot, baka kanina pa ako nanginig.

Kinabukasan, nasa classroom kaming lahat at naghihintay ng susunod naming klase. May mga kanya-kanyang trip sa loob ng classroom kumbaga. Yung iba nagchi-chismisan, yung iba naglalaro ng kung anong mga dala gaya ng baraha pero patago lang kasi bawal dito sa school. Kami naman nina Mai at Jai kasama iba naming kaklase ay nagsa-soundtrip.

“Oh Aly, ikaw naman kumanta!”

“Ayoko nga. Baka umulan pa eh.”

Gaga! Sa ganda ng boses mo baka bumaba si mareng araw sa lupang bongga.”

“Sarcasm, Jai.”

“Sige na Aly. Gusto ulit namin marinig boses mo. “ si Bryan, class president namin na sinang-ayunan naman ng iba naming kaklase.

“Sige na, sige na. “dahil sa pangungulit nila ay napilitan na din akong kumanta.

Sininulan ko nang kumanta. Nasa kalagitnaan na ako ng bigla dumating sina Tristan. Di ko pa man natapos ang kanta ay nagsalita bigla si Alex dahilan para mapatigil ako.

“I knew it!Kaya nga ba gusto kita eh! You have the look, the brain and the talent!”

“Tinamaan ka na nga yata talaga bro!”sabi nung John sabay akbay kay Alex.

“Bakit? Maganda kaya si Miss Li. Diba Tristan?”

Hindi kumibo yung Tristan. Dumiretso lang sya sa upuan nya saka nilapag bag nya. Pero bago pa man ito tuluyang umupo ay nagsalita ito.

“She’s like a monkey to me. She’s thin, she’s plain, she’s flat. She’s a nobody.”

Hindi ko alam bakit bigla nalang nag-init katawan ko na feeling ko gusto ko sumabog kaya di ko na mapgilan at napatayo na ako.

“Hoy Mr. Tristan na akala mo kung sinong anak ng may ari ng paaralang ito na ubod ng yabang na walang ibang ginawa kundi mangbwiset ng buhay ng ibang tao. Mawalang galang na ha?”

Nagsmirk naman sya. “Kilala mo pala ako. And so?”

Sasagot pa sana ako kaso biglang nagsihiyawan at kantyawan mga kaklase namin.

“Uy kayo ha? Baka magkatuluyan kayo nyan!”sabi nung isa naming kaklase.

“Yak! Eew! Wag ka nga magbiro ng ganyan? Never ako magkakagusto sa kumag na yan no! Hinding hindi yun mangyayari!”

“Swear mo bes? Di ka magkakagusto may Tristan?”

“Mamatay ka man ngayon Mai.”

“Grabe ka naman Alyson!” at nagtawanan na buong klase. Ano kaya nakakatawa dun?