Chapter 4: Scars

The whole week of class was just all about the rules and the school. Second day, we had the usual routine where the teacher introduces themselves and we had to do the same thing.

May subjects na rin na kaklase ko si Athelia at sa kasamaang palad, marami ring subjects na kaklase ko iyong si Ford. There were even subjects that Ena and his were in the same class! The horrified look on Ena's face were remnants in my mind. Si Athelia naman nang malaman iyon ay halos isumpa na ang buong angkan namin dahil hindi namin siya naging kaklase roon.

During Friday, we only had one subject. It was PE day for the whole 9am up to 12pm. May kaunting break time naman daw gaya ng in-orient sa amin ng teacher namin pero thirty minutes lang, saktong pang-recess. Since we only have our first week then, it only happened to had orientation about the subject, syllabus, introducing ourselves and the rules. Matagal-tagal din iyong natapos dahil tatlong section sa umaga at sa hapon naman ay tatlo rin. Isa sa mga subject na kaklase ko ang lahat ng nakilala ko rito--sina Ford at mga kaibigan niya. Good thing Athelia and Ena were there too.

Inikot kami sa school nang lunes at martes kaya walang pasok sa mga subjects na nakalaan para sa araw na iyon. It was like I am in an exhibit because the one who toured the new students to the school was very particular to the information. Magaling din magsagot ng mga tanong galing sa mga nagtatanong kaya walang naiiwang pagtataka.

Nang magkita kami nila Ena sa araw na iyon ay nagpapahinga lang sila sa isang banda ng paaralan. They even went to school late because they've got no agenda here. Sinabi ngang puwede namang hindi na pumunta rito ang mga old student pero may aayusin pa raw sila sa mga teachers nila dati dahil may hindi pa naipasa sa clearance. 

"Ang tagal na no'n, ah? Back to school na tayo ngayon at may summer, hindi niyo iyon ginawa?" saway ko sa kanila dahil sa sobrang delay nilang magpasa.

"Nakakatamad naman kasing pumunta ng school sa summer. Sarap na sarap ang mga taong mag-beach kaya bakit ako papasok sa paaralan? Puwede namang magpabaon na lang ako sa buhangin!" 

"Oo, at ibabaon din ng mga subject teachers niyo ang grades niyo!" 

Sumimangot si Athelia dahil sa pambabara ko sa mga kapritso niya. Natawa lang si Ena ngunit hindi nakaiwas sa pambabatok ni Athelia at sama ng tingin ko.

"Isa ka pa. Akala ko nag-aaral ka nang maayos dahil basa ka nang basa. Puro ka lalaki sa libro."

"Anong lalaki? May babae rin dito sa libro ko!" atungal niya nang mahuli sa akto.

The second week was where the adjustments start. Nagkaroon na ng arrangement of seats at nagsimula na ang formal discussion. We were also preparing for the election of officers. Sa palipat-lipat namin ng classroom ay wala kaming adviser talaga. Hindi naman na nag-abala ang ibang teachers tungkol sa officers maliban na lang sa Filipino teacher namin.

When the weekends came, I bought all the requirements given by our teachers.

Nagka-cover na ako ng notebooks nang maggabi mula sa pagbili ng mga gamit. Hindi pa ako nakakapagbihis ng pambahay dahil nang makauwi ay dumiretso na sa hapag para kumain. I could just eat outside when I was starving but I don't wanna spend Nanay's money for unnecessary things. Makakapaghintay pa naman ako kaya sa bahay na kumain.

"Now, let us all open the nomination for the muse. Please raise your hand to maintain order."

Nagsimula ng magtaas ng kamay ang mga kaklase ko sa Filipino subject. Lumabas saglit iyong teacher namin nang nasa treasurer na ang pinipili kaya naiwan ang bagong president namin para mag-facilitate ng mga classmates ko.

Hindi na ako nagtaas ng kamay. I do not know anyone here. Hindi ko naman kaklase sina Athelia at Ena sa subject na ito kaya wala akong magawa kung hindi ang manahimik na lang sa isang sulok. Hindi ko rin naisipang makipagkilala sa mga mayayaman dito. Alam ko na hindi ko sila kayang sabayan.

"I respectfully nominate Sheena..."

"Sino si Sheena?" tanong ng President namin. Tinuro ng marahil mga kakilala noong Sheena ang babae, sumilip ang President namin sa kinauupuan nito. Mabilis niyang tinago ang sarili at iwinasiwas ang kamay sa mga kaibigan nang nagtuksuhan na sila. Our President frustratedly sigh.

"Guys, hindi tayo nakikipagbiruan dito. Magseryoso sana kayo."

Nagsitahimik sila at bumalik na sa pagsusulat ng pangalan ang Secretary nang utusan ng President para sa mga nominado.

Napabuntong hininga na ako, nabuburyo na sa botasyon. Humalukipkip ako sa desk ko at napabaling sa gilid ang ulo. Eksakto pang sa kung saang banda nakaupo iyong si Ford. His legs were crossed. Nakikinig siya nang maayos sa pinag-uusapan ng klase at nang bumaling sa akin ang mga mata ay tinaasan niya ako ng kilay. He then drift back to paying attention.

"Miss President, I nominate Amania!"

Napaangat ang ulo ko nang marinig ang apelyidong nabanggit. Iginala ko ang paningin kagaya ng ginagawa ng President habang hinahanap ang kung sinong Amania. May ibang Amania ba rito bukod sa akin? Hindi naman unique ang apelyido ko.

Pumasok ng classroom ang teacher namin at umupo na sa upuan niya. Isinuot niya ang glasses niya at naniningkit ang mga matang binasa ang mga pangalan kahit nakasuot na ng salamin.

"Who's Sheena, Penosa, Arielle, Amania?"

Tumayo ang mga nominado maliban sa akin. I was waiting someone would stand up for Amania but there were only three of them standing. Wala akong nagawa kung hindi huling tumayo kaya naging kapansin-pansin. Bumaling ang mata ng guro namin sa akin.

"You are the transferee, dear?" Tumango ako. She smiled at me and glanced at the names before us. Bumalik ang tingin niya, kuryuso na ang mga mata. "Are you related to the Saltina? Cara and Ivan?"

"Hindi po," iling ko.

"Oh!" Namilog ang bibig ng teacher namin 'tsaka siya tumango. "I thought you are somehow related. Medyo may pagkakahawig nga kayo ni Cara. You really aren't cousins or close relatives?"

"Hindi po talaga..." I don’t even know her.

Nanalo ako bilang muse at si Ford aang ginawa nilang escort. If stares could burn, they're probably burnt by now. Halos magdabog na ako sa classroom nang botong-boto pa ang teacher namin na kaming dalawa ang muse at escort. He already got a position in the classroom. Ginawa siyang auditor at nang ako ang nanalo sa votation, kaagad nilang sinali si Ford sa escorts!

I don't know why they were shipping the two of us!

Wala na ako sa mood nang breaktime namin. Ena and Athelia were already waiting for me outside my classroom. Palinga-linga si Athelia nang papalabas ako at nang may dumaang matangkad sa gilid ko at binunggo ako, tiling-tili ito. Pinagpipisil niya pa ang braso at sinundan ng tingin iyong lalaki.

We ate outside the campus. May café malapit sa campus pero light naman ang mga pagkain doon at paniguradong hindi magkakasya ang pera ko kaya sa karinderya na lang namin napiling kumain. Nakasimangot na kaagad ako nang maupo sa upuan.

They were always asking me about the Saltina. Palagi pang tanong ay pinsan ko raw ba iyong si Ivan at Cara. May iba ring nakikipaglapit sa akin dahil inaakala sigurong nagsisinungaling ako sa mga sagot. That irritated me most.

Hindi naman problema sa akin ang maging muse at maging escort si Ford. What irritates me was they keep on calling me other people's names or telling me I resembles someone. I want to stand as Kate and not by other people's name. Sa pagkakaalam ko rin ay may kung ano roon kay Ford at sa tinatawag nilang si Cara.

I don't want them shipping me to him just because they thought I am Cara!

Feeling close naman sila sa akin masyado. Siguro mabait iyong Cara na tinutukoy nila kaya akala nila ganoon din ako. Hindi ko nga alam kung bakit iniisip nilang close relatives kami bukod sa sinasabi nilang may pagkakahawig ako sa mga Saltina. Whatever that was, I am not someone else!

"Ayos ka lang?"

Tumango ako at pumili na ng pagkain na bibilhin. Mahal pa rin ang pagkain at kung may mura man, hindi naman masyadong masarap. Hindi ko pa naman iyon nakasanayan dahil masarap magluto sina Nanay at ang ibang tagapagluto namin. Kanin lang kasi ang dala ko, wala akong choice.

Binalikan namin ang upuang pinaglalagyan ng bag at pumwesto na. Hindi pa rin nawawala ang simangot sa mukha ko habang kumakain at mas napapasimangot pa nang hindi nagugustuhan ang ulam na nabili. Hindi na ako magpapaka-plastic. Hindi masarap. Nakakainis!

"Baka panis ang kinakain ni Kate?" bulong ni Athelia kay Ena na narinig ko naman.

Nagsikuhan silang dalawa ni Athelia at Ena nang napaangat ako ng tingin. Umirap ako sa kanila sa iritasyon. It never ran away from my mind. Naaalala ko pa ring tinatawag ako sa ibang pangalan at tinutukso sa isang lalaki para sa ibang tao! I don't like any of that!

"Sabihin niyo nga, sino ang Cara na 'yan? Naiirita na ako sa mga tao sa paaralan."

Napatakip si Athelia ng bibig. "Tinatawag ka nilang Cara?"

Napailing ako, dismayado sa mga naaalalang interaksyon. Ibinaba ko ang kutsara at sumandal. "Iyong iba pero kaunti lang naman. Kadalasan tinatanong nila ako kung pinsan ko ba si Ivan at Cara."

"Kung pinsan mo si Ivan, baka dati pa kitang ginamit para mapaglapit kami!" Humagikhik si Athelia pagkatapos ng sinabi na kaagad namang naputol nang sapukin siya ni Ena sa ulo.

"Si Cara, kapatid iyon ni Ivan. Girlfriend siya ni Ford. Hindi ko alam kung sila pa ba dahil nasa ibang bansa iyon ngayon kasama ang parents."

"Bakit hindi sumama iyong si Ivan?"

"Kasi ayaw niya akong maiwan dito!" si Athelia na pabirong inirapan namin ni Ena. Napahawak siya sa dibdib at madramang sumimangot. "Grabe naman kayo sa akin! Totoo kaya iyon!"

"Sige na... Libre namang mangarap."

Binagsak ko ang bag sa upuan sa sala at nagbihis muna saglit sa kuwarto bago lumabas. Alas dos pasado nang makarating ako sa bahay mula sa paaralan. Huling asignatura namin ang Values at eksaktong alas dos iyon natapos.

Sa karinderya na ako nang hapon para makatulong kay Nanay. Nagse-serve lang ako ng mga customers. Madami kasing customers kapag hapon at tanghali. Iyong iba naman ay hindi rito kumakain at bumibili lang ng ulam. May naka-assign naman na roon kaya sa pagse-serve na ako.

Gabi na ako gumawa ng assignments. Marami ng pinapagawa sa amin ang teachers kahit na ikatlong week pa. Nabanggit nga sa isang subject na baka magkakaroon kami ng group or pair work next meeting. Naghanda na rin ako ng maisusuot para sa PE schedule bukas. Wala pa akong PE uniform kaya iyong maroon track pants at white t-shirt na lang ang dinala ko. May activity raw kaming gagawin bukas kaya kailangang naka-attire.

I only brought smaller bag the next morning. Wala pang alas nueve nang makarating ako. I spotted football players playing on the field when I came to visit. Doon kasi kami noong unang araw kaya inakala kong doon din kami ngayon. They were not there so I decided to just messaged Ena and Athelia.

"Asan kayo?" Iyon ang laman ng message ko.

Ena replied after few minutes followed by Athelia. Nasa school na si Ena at nasa hall kung saan kami naka-assign ngayon. Si Athelia naman ay papunta pa lang raw.

Nagsiupuan na kami at nagsisimula ng magbigay overview ang teacher namin sa PE. He was actually a professor in College and he was also teaching high school every Fridays for PE classes. Nagkaroon nang kaunting discussion hanggang sa pinapalabas na kami dala ang bag namin.

"We will be having an activity today. I will be calling your names to group yourselves."

Tinawag ni Sir ang assistant teacher niya at ibinigay ang isa pang record. He started calling names so as his assistant. Nagsialisan na kami sa kinatatayuan nang tawagin ang mga pangalan para samahan ang groupmates.

"Wricks?" tawag ng teacher namin.

"He's in a football team, Sir, for the new member search."

Tumango si Sir.

May walong grupo na nabuo. Every groups got ten members. Hindi ko nakagrupo ang isa kina Ena at Athelia. May mga lalaki sa grupo at babae rin. Athelia dramatically waved at me when she was being dragged by her member to start their plans and practice.

Ford was the chosen leader in our group so he was the one who decided what we were going to do. Tumatango-tango lang kami habang nagbibigay siya ng instructions at pinupuwesto kami kung saan tatayo. He played our chosen music and we started doing exercises routine to be presented later. Kailangang mula sa ulo hanggang paa ang movements at may proper execution.

"Punta tayo roon sa football area! Gusto kong manuod ng football try out!"

"Thirty minutes lang ang breaktime natin!" Kumunot ang noo ni Ena at hindi na kaagad sang-ayon sa ideya ni Athelia. Napabaling ako sa kaniya, she averted her gaze to look at her wrist watch.

"Saglit lang naman! May crush ako roon!"

"Crush na naman!?" Umirap si Ena, humagalpak ako ng tawa.

"Oo! Kaunti na nga lang crush ko eh! Ikaw, para namang wala kang crush sa football team!" panunumbat ni Athelia. Nanlaki ang mata ni Ena at kinurot si Athelia sa braso. Napasigaw si Athelia. Magsasabunutan pa ata sila kaya ako na ang humila para makita nila ang mga crush nila.

Kaunti lang ang tao sa field. May mga nakaupo sa bleachers, kadalasan iyong mga walang schedule ngayong umaga. May kumaway nga sa akin na naging kaklase ko sa isang subject pero afternoon ang schedule sa PE. Ngumiti lang ako kaunti bago nagpahila.

May mga players na naroroon sa bandang gilid habang kasalukuyang ginagawa ang try out. Nakita ko rin iyong kaibigan ni Ford pero nasa field na siya at sumisipa sa bola. Napapasigaw si Athelia at niyuyugyog si Ena.

"Ang crush mo! Ang crush mo!"

"Gago! Iyong sa'yo ang ipinunta natin dito!"

Inalis niya ang kamay ni Athelia sa kaniya at parang ayaw nang balingan ang mga naglalaro.

A few minutes later after watching the football players, we decided to head down the cafeteria. Sumama ako kay Ena para bumili roon. Si Athelia naman ay naiwan sa bleachers para ipagpatuloy ang kaniyang pagsigaw-sigaw roon.

Ena was gripping on me hard while we were heading the cafeteria. Kapag pa humihinto ako dahil nahihila ang atensyon ng laro, hinihila niya ako at parang ayaw nang panoorin ang mga nangyayari.

Mahiyain pala si Ena pagdating sa crush niya.

Naroroon na sa cafeteria ang ibang mga classmates ko sa PE at inuukupa ang mga bakanteng mesa sa cafeteria. Marami pang bakante dahil MTWTh schedule naman ngayon sa lower levels. Sa College naman ay separate ang cafeteria kaya solo namin ito para sa breaktime.

Saglit lang kaming nakapila at napagpasyahang bumalik kaagad. I glanced at my wrist watch. Kaunting oras na lang bago mag thirty minutes kaya minabuti naming bumalik na.

Dumaan kami sa kabilang banda kung saan wala masyadong tao. Ena was already texting Athelia to head down. Didiretso na kami sa area namin at pinapabalik na lang si Athelia.

"Go back now. We are already preparing for the presentation." si Ford na pabalik na rin galing cafeteria.

Tumango ako.

Nauunang maglakad si Ena at pumipindot pa rin sa cellphone niya habang umiinom sa juice na hawak. Nauuna ng isang hakbang si Ford sa akin at nililingon pa ako. Tumigil ako nang matanggal ang sintas ng sapatos at niyuko ito para ayusin.

He stopped to wait for me. Napatingala ako saglit sa kaniya at marahang ngumiti para magpasalamat. He just stared at me.

Pinapag ko ang kamay sa track pants at tumayo. Pinapadyak ko pa ang paa para tignan kung gaano kahigpit ang sintas ng sapatos. When I was contented, I took a step but only to be stopped by a painful hit on my head.

Namilipit ako sa sakit a bumagsak sa lupa.

"Kate!" rinig kong sigaw ni Ena.

Napahawak ako sa ulo sa pag-iisip na mababawasan noon ang sakit. Ford held my shoulders, supporting me. Ena rushed to me. Nagbabadya na rin ang paglapit sa akin ng mga naglalaro ng football at ang ilang nag-aalala.

"Shit! Sorry, bro. Hindi ko sinasadya!"

"Sa kaniya ka mag-sorry. Hindi ako ang tinamaan mo," matigas na bigkas ni Ford bawat salita.

Yumuko sa gilid ko ang isang lalaki at hinawakan ako sa mukha. Tumingala ako para makita ang pamilyar niyang mukha. I remembered him with Ford so they're probably friends. Siya ata iyong Wricks.

Nanlaki ang mga mata niya, ganoon din si Ford na mabilis siyang itinulak upang dumalo sa akin.

"You are bleeding!" aniya. Lumingon siya kay Ena. "Tell professor that my group cannot perform today. Amania is bleeding. I'll bring her to the office. You go to our class."

"Pero..."

"Just go!"

Hinawakan ko ang ibaba ng ilong kung saan ko naramdaman ang kung anong likido. I felt the liquid substance on it. Nang makita ko kung ano iyon, nanlaki ang mga mata ko.

My hands trembled at the sight of blood on my hand. The memory of my parents covered with blood came back like a destructive storm disturbing my peaceful sanity. Napapikit ako nang maramdaman ang pagbuhat sa akin ng kung sino.

When I woke up, I was already inside a room full of green curtains and painted in a boring white.

Nilinga ako ang kabuuan ng kuwarto. The windows were made of tinted glass protecting the inside corners from the rays of the sun. Pakiramdam ko ay nasa hospital ulit ako nang madatnan ang kinaroroonan.

"How are you feeling?"

Napatalon ako at napahawak sa bandang dibdib. I breathe in relief when I realized it was just Ford.

Nakaupo siya sa malayong sofa at nakakrus ang mga braso. He was still on his PE uniform while I was only wearing spaghetti straps top. Sa pang-ibaba naman ay nararamdamang suot pa rin ang track pants kaya hindi na ako masyadong kinabahan.

"Anong ginagawa mo rito?"

"Binabantayan ka," aniya at tumayo mula sa pagkakaupo. Dinala niya ang isang stool chair papunta sa bandang gilid ng kinahihigaan ko at umupo roon.

"As the son of Ferrero Dantes Chua, I am obliged to take care of the people within school premises."

"Teka nga!" Natawa ako sa sinabi niya.

Pinilit kong bumangon sa pagkakahiga kahit umiikot pa ang paningin. Malakas nga talagang sumipa ang mga football player! Ang lakas sumipa ng kaibigan niya ah, dumugo ilong ko!

"Wala akong pakealam kung kanino kang anak."

"My family owns the school. I am a Chua."

Natigilan ako at pinakatitigan siya. It was not a word to be acknowledged and given higher respect. It’s just his introduction to tell people his family name but because his family name sounds rich and powerful, it will probably sound boastful and arrogant if you do not consider it more. Napailing ako at itinawa na lang ang mga napapansin sa kaniya.

"Oh, tapos? Wala akong pakealam kung anak ka ng may-ari ng paaralan o kahit anak ka pa ng Presidente. We are all students here. Whoever you are, you are still going to greet teachers with the same respect as us!"

Natigilan siya saglit at ang dalawang kilay na ang nakataas ngayon. He nodded eventually as if he understood what I was saying. Tumakas mula sa kaniyang mukha ang ngiting nalilibang sa mga nasabi ko. As if it was all entertaining and not insulting to him! Pinangaralan ko kaya siya sa hindi naman niya mali, I was expecting him to be insulted.

Inirapan ko na lang siya at tinanggal ang kumot na nakatakip sa akin. Ibinaba ko ang sarili sa kama at handa na para lumabas ng kuwarto. Itinabi niya ang upuan at ang sarili para makadaan ako patungo sa pinto. Pinanood niya lang ako sa mga ginagawa na parang natatawa pa sa pinagagawa ko.

"Where are you going then, classmate?" may pang-aasar na tanong niya.

Sinamaan ko siya ng tingin.

"Aalis! May presentation pa tayo!"

"We are going to present next meeting. I already made ways for that."

I pressed my lips. "E 'di aalis dahil may feelingero akong kasama."

Humalakhak siya. Naramdaman ko ang pagsunod niya sa akin. Hinahanap ko sa kuwarto ang t-shirt kahit parang paikot-ikot na ang paningin ko gaya ng paghahanap. Naghanap pa ako sa isang banda ngunit nauntog lang sa pader.

"Easy..." he chuckled lowly and held my shoulders. Inalalayan niya ako sa sofa at pinaupo roon.

Hinaplos ko ang nasaktang noo. Mabuti na lang at hindi iyon masyadong malakas. Mas masakit pa rin iyong bolang tumama sa ulo ko. Ang lakas naman kasing makasipa ng kaibigan niya, parang nasa finals! Try out pa lang naman at hindi pa experts ang mga kalaban niya! Akala naman niya ka-level na niya ang mga newbie!

Tumayo si Ford at may kinuha sa isang banda. Pinanood ko siyang pumasok sa isang pintuan at lumabas dala ang putting t-shirt ko. Malinis na iyon at wala ng mantsa ng dugo.

"Here. Nilabhan 'yan at pina-dryer kaya puwede mo ng maisuot."

Inabot niya sa akin ang t-shirt. I stared at it and then remembered I was only wearing thin spaghetti strap. Napapikit ako sa kahihiyan at pinisil ang mga kamay sa hita.

"Don't worry, I did not touched you. The nurses were the one who dressed you. Here..." Abot niya ulit sa damit ko.

Tumitig siya sa akin at naghihintay na tanggapin ko iyon. Nang mag-angat ako ng tingin, tumama iyon sa kaniyang mata. His eyes wandered to my face for a while. I was strucked how beautiful his monolid eyes were. It complimented his face well. Saglit lang iyon dahil bumaba ang kaniyang mata.

Sinundan ko kung saan siya nakatitig. Binaba ko ang paningin para malaman kung ano ang pinagmamasdan niya. My eyes dropped at my chest area. Namilog ang mga mata ko at mabilis na hinablot ang hawak niya para ipanghampas.

"Bastos ka! Bastos!"

Saglit pa siyang tinamaan ng hampas ko bago natauhan at humakbang palayo. He cleared his throat and averted his gaze from me. Bumalik siya sa pagkakaupo sa inuupuan kanina, katabi ng higaan.