Chapter 9: Attention

The classes were again cancelled during the afternoon. The rest of the subject teachers did not came to our classes after it was announced that there will be sports tryout going to happen. 

Iyong football team ay nagsisimula ng mag-ensayo dahil mauuna nga naman ang football competition. It was an outdoor sports where the field will be needed so it has to happen first before the rest of the sports team. Ngayon naman ay nagkukumpuni na sila ng mga bagong players na tatanggapin para maglaro kasama sa team. 

"Basketball and Volleyball daw ngayon. Sa cheerleading naman, nag-eensayo na sila sa field kung saan malapit ang mga players ng football."

I could feel the busy place right now and the ever enthusiastic girls. Lalo pa ngayon at magsisilabasan ang mga players. Marahil marami talagang maganda sa paningin ng mga babae ngayon. 

Hila-hila na kami ni Athelia ngayon patungo kung saan. Hinahayaan lang siya ni Ena na kaladkarin siya samantalang halos ipagkait ko rito ang braso. Yesterday, I did not come with them. She was stumping hard and started to throw fake tantrums to get me on her bidding. Pumunta kasi ako ng library habang tahimik ang lahat at sa gymnasium nag-iingay. I needed to borrow some books to study. Sinamantala ko na iyon. 

Si Athelia naman ay ayaw magpatalo sa mga nagaganap! She was screaming so hard like those girls who were cheering for their pick. Hindi ko naman maunawaan kung sino talaga ang chini-cheer ni Athelia sa dami ng number na sinisigaw niya.

"Sino bang papanoorin natin doon? Ang dami mo ng crush, huwag mo ng dagdagan!"

"Ano ka ba!? Mas mainam na 'yon para marami akong pagpipyestahan! Ikaw, dagdagan mo na rin 'yang crush mo hindi iyong die-hard ka sa isa diyan!"

Kinurot siya ni Ena at ginamit pa ako para panangga! Mabuti na lang at parang kiliti lang ang kurot nito dahil hindi naman nito siniseryoso ang kalokohan ni Athelia.

"Oh, tama na 'yan. Maghanap ka na nga ng upuan. Hinila mo pa ako rito." Inirapan ko siya nang pabiro ngunit sa mga tao ay naiirita na talaga ako dahil ang daming nagtutulakan at nagsisigawan. 

Ngumingisi lang si Athelia at nagpatuloy sa ginagawa. Athelia pushed away the girls who were getting in our way. Kahit pala tryout lang ay maraming estudyanteng pipiliing pumunta rito sa gymnasium kesa ang umuwi o gumala habang cancel ang klase. How much more if it's an actual game?

Although CHSC was not a candidate for UAAP but they were also competing from different school of elites. Hindi nga lang umaabot nang ganoon dahil hindi naman iyon inaaprubahan ng Chua. I don't think I would love that to happen also. My life would be even more busier to have that events and I don't think I will be able to enjoy any of it at all. I am already contented to the atmosphere given by the school. It was comforting and felt home.

Nagsihanapan na ng mga upuan ang nakapasok na sa gymnasium. Abala si Athelia sa paghahanap ng magandang puwesto samantalang naghihintay lamang kami rito. Ena was reading a book while standing and I was wandering my eyes all over the place.

I do not understand why do they allow students that were not part of the basketball team to watch the tryout. Is it supposed to be shown only during the play? Hindi ko alam siguro dahil wala lang talaga akong pakealam sa basketball team ng paaralan namin dati. Parati naman iyong talo tuwing sports events kaya hindi na ako nag-aabala pang manood. Baka i-cheer ko lang ang kalaban at patalsikin nila ako sa paaralan.

"Amania!" tawag sa akin ng boses lalaki. Luminga ako kung saan-saan. Nakita ko lang kung sino iyon dahil itinaas niya ang isang kamay. He approached us with his hands on his pocket. It would look arrogant if he's Ford but since he's Kian, it was deemed to be congenial.

"Are you here for Ford?" 

"Magta-tryout ba siya?" litong tanong ko rito. Natawa siya sa sinabi ko. Naging hugis buwan iyong mga mata niya gaya ng tuwing tumatawa si Ford. Ang kaibahan nga lang ay malaki tignan ang mata niya dahil sa double-eyelid nito samantalang mukhang masungit si Ford sa kaniyang monolid na mga mata. 

Siniko ako ni Athelia at pinanlakihan ng mga mata. Sinapo ko ang nasaktang tagiliran. Napailing na rin si Ena at ngumingisi nang mag-isa habang nasa libro ang mga mata.

Athelia leaned closer to me. 

"Siya ang Vice-Captain ng Basketball team!"

Nanlaki ang mga mata ko sa pagkabigla at kalaunan ay hindi napigilang humalakhak. "Si Ford ang Vice-Captain ng Basketball team? Kung ganoon sino ang Captain? Si Ivan?" That would be expected since Ivan looked like the person who would enjoy sports but I didn't expect that in Ford. Not that I am certain they were indeed telling the truth.

Sinasaway na ako ni Athelia sa pagtawa, mukha namang natutuwa si Kian sa asar kong tawa.

I stared at Athelia to confirm answers. Walang bahid na pagbibiro sa mukha nito. Ena was even grinning amusingly, nakatingin na sa akin. Kian heaved his arms widely like he was showing me surprise.

"Did it shocked you? He really is the Vice-Captain of Ursus Hoops. Ivan is the Captain."

We took the seat that was given by Kian to us. Malapit iyon sa court at nasa baba kaya kitang-kita ko sila. Since he was an officer of the Student Council, he did not joined any sports. Right now, he was assign for the peace in the gymnasium together with the other officers. 

Hindi pa rin ako makapaniwala na Vice-Captain talaga si Ford! Pinagtatawanan ko pa naman siya sa isipan ko rati at iniisip na hindi siya naglalaro ng sports! Ngayon siya pala ang Vice-Captain!

"Hindi ka pa rin naniniwala?" bulong ni Ena sa akin. 

The other players were warming up on the court while the play was not yet starting. Iyong iba ay nag-uusap-usap na. Nakita ko pa si Ivan na nilapitan ang mga lalaking iba ang jersey sa kanila. Tumalikod ito at naaninag ko ang number ng jersey niya. He was wearing number 1.

The Ursus Hoops uniform were white with dark blue linen on the side. May kaunting detail sa bandang leeg at balikat nila at sa harapan ang pangalan ng team. The back portion is where their family name and player number in dark blue were embroidered.

Ford stood up from the bench after talking to the players with the same jersey as his. Kita ang apelyido at number ng jersey niya sa pagtalikod. He was number 11, Chua. May nagbato sa kaniya ng bola at agaran naman niya iyong nasalo.

Napaawang ang labi ko at unti-unti ng naniniwala na naglalaro nga talaga siya ng basketball! He was dribbling the ball on his own and was doing some tricks before he shoot the ball on the far side of the court. Lumingon siya sa banda namin at natagpuan ang mga mata ko. I saw him grinned before he ran to the bench.

Ang yabang!

"Ford is the Shooting Guard of the team." Itinuro ni Kian si Ford. Tumango ako at nagpokus sa laro. Ipinasa ng isa nilang kasama ang bola kay Ford bago niya iyon ipasok sa ring. 

"Si Ivan, anong position niya sa team?" 

"Hindi mo alam?" Lingon ko kay Athelia na may gulat sa mukha. Umiling siya at natawa. 

"Grabe ka naman! Hindi naman ako stalker para alamin pa 'yan." Ngumuso siya sa akin.

Umirap si Ena na nasa bandang gilid ko. "Sa dami ng crush mo, nalilito ka na," bulong niya na may halong biro. Narinig iyon ni Athelia kaya inabot siya nito para hablutin ang buhok. 

"He is a Center and Power Forward of the team," sagot ni Kian para matigil na sila sa bangayan. Natawa pa ito habang tinutulungan akong sawayin sila bago bumalik sa panonood.

This is the second day of sports tryout. The game had the starters played together with the seniors. Magkakasama ang mga players na ng team at kalaban ng mga ito ang mga freshman. They had a hard time catching up with the scores of the seniors. It was already expected but for me, as a starter they were good players. Hindi ko lang alam sa kanila dahil taga-panood lang naman ako: taga-sigaw at taga-boo sa teams namin dati.

May mga bagong pumasok sa gymnasium sa kalagitnaan ng game. Nasa bandang tagiliran kami at ibaba kaya naaaninag ko kung sino ang mga iyon. It was the football members, Adamson and Hero was there. May mga babae rin na pumasok at naka-jogging pants pa ang mga ito, pawisan din sa ilalim ng puting t-shirt nila.

"Bro! Here, I saved you a seat." Kuha ni Kian sa atensyon nila. Itinuro nito ang bakanteng upuan na nasa bandang itaas namin nila Athelia. 

Bumati sina Adamson at Hero kay Kian at nagtapikan pa kaya natakpan saglit ang paningin ko sa laro. Napansin ako ni Hero kaya bumati iyon sa akin. I greeted him back with the same energy before I went back to the game. Umupo na rin sila sa likuran. 

"He's so handsome!" The girls were giggling when Kian gracefully greeted them. Dumaan sila sa harapan namin para magpapansin kay Kian. Naupo na iyong iilan sa kanila kasama ang dalawang lalaki ngunit iyong iba ay dumaan pa para mas malapit kay Kian. Natakpan ulit ang paningin ko at nawawala na ako sa atensyon. 

"I've always wondered why you did not join the team! I've seen you played basketball and you're good!" puri pa nila kay Kian. Pilit na umuupo iyong isa para makatabi kay Kian. Ramdam ko na ang pag-irap ni Ena sa tabi ko. Pati ako ay naiirita na sa tinis ng boses nito kahit hinihinaan naman. 

"I have my priorities, you can say that." Kian chuckled. Siya pa ang umusog para daluhan ang kagustuhan noong babae. May upuan naman sa itaas, nakikisiksik pa.

"Baho..." Ena muttered with the same energy of her saying "okay". It was lacking of emotions but it would surely shook the confidence of this girl beside her. 

Tinakpan ni Ena ang bibig at ilong niya para mas ipakita ang emosyon ng sinabi. I held my laughter while Athelia was oblivious of what was happening. Lumingon sa direksyon namin si Kian nang mapansing pasimple ng inaamoy ng babae ang sarili.

"What is happening?" tanong niya sa amin bago lumingon sa babae. The girl stood up and excused herself. Tumayo rin ako habang nagpipigil ng tawa. 

"Restroom muna."

"Bakit? Anong gagawin mo?" Lumingon si Athelia, mukhang lutang pa.

"Magbabanyo ako, hindi matutulog. Sama ka?" 

"Hindi na. Manonood muna ako." Umiling siya. Her attention went back to the game. Napakibit ako ng balikat. Nasa mood na sana ako para magbiro dahil sa pagkapahiya noong babae kay Ena. Nahihiya siguro iyon na maamoy ni Kian kahit hindi naman talaga totoo iyong sinabi ni Ena.

I went to the restroom just inside the gymnasium. Malapit iyon sa locker area ng mga players. Sumara iyong pintuan ng girls comfort room. I was the only one in the restroom. Pumasok lang ako sa cubicle saglit para umihi, pagkalabas ko ay sumalubong sa akin ang reflection noong babae kanina.

Napahinto siya sa paglalagay ng kung ano sa mukha nang maaninag ako katabi lang ng reflection niya. Inayos niya ang sarili at napatuwid ng tayo. Sa nakikita ko ay hindi pa siya tapos sa ginagawa pero nasa akin na ang atensyon. 

She was staring at me furiously through the mirror. Dumiretso ako katabi niya para maghugas ng kamay. Hindi naman ako magtatagal dahil hindi naman ako naglalagay ng kung anu-ano sa mukha para tumambay sa banyo. Pansin kong sinusundan niya ng tingin ang ginagawa ko at itinigil ang sa kaniya.

"Ikaw si Amania, 'di ba?" aniya bigla. 

Napakunot ang noo ko at nilingon siya sa biglang pagkausap sa akin. Nagpatuloy ako sa paghuhugas ng kamay at wala sanang balak siyang lingunin. She probably remembered me from a while ago with Ena.

"Iyong sinasabi nilang kamukha ni Cara." Nagpatuloy siya sa pagsasalita nang hindi makakuha ng sagot sa akin. Those words provoked me that I looked back at her and laughed humorlessly. Pinisik ko ang basang kamay at sumandal sa sink.

"Talaga? Iyon ang sabi nila?" I probed. Ipinilig ko ang ulo at tinignan siya. "Ano sa tingin mo? Magkamukha ba kami?" 

Humalakhak siya nang marahan na siyang ikinagulat ko. I thought I did my best intimidating her, it turns out she would have more fun of that. It seems like Ena's fake affront was not enough to shaken her up. 

Kinuha niya ang face powder niya mula sa bag at inilaglag sa sahig. Napakunot ang ko nang pinagtatadyakan niya iyon. Nalaglag na rin ang iba niyang mga gamit at ang mga kung anong bagay galing sa kaniyang bag.

"Oo, magkamukha. Magkasing-landi rin." She grinned, face was moving in unexpressed emotions. Iyon lamang ang nakikita ko at ang galit sa kaniyang mukha kaya hindi ko maintindihan.

"So the second bitch is here?" 

Pumasok ang marami pang babae sa loob ng banyo. Mas lalo akong naguguluhan at hindi na maintidihan kung bakit narito silang lahat. Are they mad at me? I did not even do anything! Or was it because of that Cara again that I am dragged by her misfortunes?

"Anong ginagawa niyo rito?"

"Kakausapin ka?" The one in a ponytail playfully twist the curls on her hair. "Gusto ko lang namang malaman kung bakit ang landi-landi mo..."

Napaawang ang labi ko at hindi na magawang makapagsalita.

"Gustong-gusto mo ang atensyon na ibinibigay sa'yo ng mga lalaki, 'no?"

"Hindi ko alam kung ano ang mga pinagsasabi mo."

The long-haired girl advanced towards me. Tumitig siya sa akin, hindi ko magawang hindi tumitig pabalik. I wanted to understand why they were suddenly furious about my existence. Hindi ko naman sila kilala kahit kalian tapos ngayon may mga galit pala ito sa akin!

"Shaika, remembered how she's getting closer to my boyfriend and your boyfriend. Don't get intimidated by that cunning bitch!" Iyong babaeng naka-ponytail na naman. Pinagduduldulan nito marahil para magalit sa akin ang babae. 

If I am going to let my irritation get me, it will be a big problem. Baka magkagulo pa at sa akin ang sisi. That's the least thing I wanted to happen. If they were accusing me this hard, then I will talk to them the way I know how to make it less chaotic.

"You are bitching around Ford, his friends and cousin! Nilalandi mo ang boyfriend ko!"

"Huh? Sino ba ang boyfriend mo?"

"Si Ford!" She stomped on the floor like a mad brat wanting to get something so bad. Hindi ko alam kung papaniwalaan ko iyon o hindi. How about that Cara? Isn't she the girlfriend? "You are using that advantage to get closer to them. You're such a fucking bitch!"

Tinulak niya ako nang may pagkalakas-lakas. Sa lakas noon ay hindi ko nabalanse ang sarili at napatumba sa sahig. Napunta sa palad ko ang mga powder galing sa mga nasirang makeup noong babae kanina. 

Shock was evident on their faces. I heard a footsteps outside probably from the boys comfort room just the opposite direction of ours. Nagsilingunan sila sa likuran at alerto sa nangyayari. Napabuntong hininga ako at tumayo. 

"Hindi ko nilalandi ang boyfriend niyo at wala akong balak."

Hinawakan ko sa braso ang nagsasabing girlfriend daw ni Ford para kalmahin siya. Her skin was cold and she was looking so pale when she faced me. Lumingon sa akin iyong mga kaibigan niya na kagaya niya ay mayroong ganoong ekspresyon. 

"Pero girlfriend ka ba talaga ni Ford?" O ilusyunada ka lang? Gusto ko iyong idagdag ngunit ayaw ko nang mas gumulo ang mga pangayayari. Gusto ko nang makalabas dito para ipagpatuloy ang naudlot na panonood ng game.

Inalis nito ang kamay ko sa braso niya at pagkatapos ay bumalik ang galit sa mukha. Biglang sumigaw iyong naka-ponytail na babae nang sobrang lakas. Nanlaki ang mga mata ko sa pagkagulat. She pushed her friend, maski iyon ay nagulat sa ginawa niya. 

Hinawakan ko siya sa braso para pigilan ang pagkasalampak sa sahig. I tried stopping the girl's fall but to no avail. Natumba siya roon at dumiretso kung saan din ako natumba kanina. I was still holding her for support. Sinubukan ko siyang itayo ngunit nagsisimula na silang magsigawan nang malakas. 

"Help! She's bullying our friend!" 

Eksaktong bumukas ang pinto at nakahawak pa rin ako roon sa babae. I stopped midways and stared at the people hovering outside the restroom. Ang mga tao kanina sa gymnasium ay narito na para makiusyuso sa mga nangyayari. 

"Omygod! I am sorry Shai, we were so scared. I am sorry!" 

Tang ina?

The place were filled with murmurs and people were bad mouthing me for something I did not really do. Pumasok ang mga players at sina Kian para tignan ang nangyayari. Hero and Adamson were also there. Tumakbo iyong naka-ponytail ang buhok kay Hero upang dambahin siya ng yakap. She then started lamenting and faking her trembles!

"I was so scared, Hero... I thought she's also going to hurt me." 

Napabuntong hininga si Hero at inalis ang tingin sa akin. He rubbed his girlfriend's back to console her from crying and trembling. 

"What was happening here?"

"We don't know what has gotten into her! Bigla-bigla na lang niyang pinagbabasag at pinagtatapakan ang mga gamit ko!"

"She also pushed me and dragged me to these broken plastics!"

Umiyak iyong tinatawag nilang Shaika. Nakita ko pang dumudugo iyong kamay niya. She ran towards Ford and hugged him. Kumunot ang noo ni Ford at pilit na iniiwas ang sarili sa yakap ng babae. I knew then she was not Ford's girlfriend but rather an insane girl who had an admiration towards him. Sick admiration.

Nakatingin lang si Ford sa akin at hindi ko mabasa-basa ang tinatakbo ng isip. His eyes went to my face to my hands, arms and uniform that was field with power and lipstick. His face darkened. Nagtagis ang bagang niya bago lumingon sa direksyon ni Hero yakap ang girlfriend niyang tang ina.

"Papunta ako sa banyo at narinig kong sumigaw si Arriana kaya bumalik ako para alertuhin kayo sa nangyayari sa loob. Baka kung ano ng nangyari sa mga babae."

Sunod-sunod na pumasok si Ena at Athelia matapos maitulak ang mga nakaharang na tao. Dumalo sila sa akin. Naglabas na si Ena ng wipes na parati niyang dala upang punasan ang kung ano mang dumikit sa katawan ko.

"Hindi ako naniniwalang ginawa mo iyon, Kate but I wanted to hear it from you so we could report it to the office. Is it true?" tanong ni Kian sa akin, seryoso na at wala na ang tonong parati kong naririnig sa kaniya. 

Ford stared at me intently. Hindi ko maintindihan. Hindi ko alam kung anong gusto niyang iparating sa mga titig niya sa akin. I wanted so bad to understand it the way I understood when he's not being like this. Does he hate me now? Is he disgusted by what I am?

Napakagat ako ng ibabang labi. Nilamukos ko ang palda. 

"I'm sorry..." Iyon lang ang nasabi ko. I do not know what I should be saying. If I will fight for myself, they'll end up talking more about me for even having a huge guts to lie. It's better to tell nothing so that it will be over.

Napailing si Ford sa sagot kong iyon. My heart constricted in pain for unknown reason. Was I wrong? Did I said it wrong? Tinulak niya palayo sa kaniya iyong babae at umalis sa lugar kung saan ako naroroon. 

I never wanted such attention. Dati man noong nasa nakaraang paaralan ay kuntento na ako sa kung anong natatanggap ko. I was working hard to be deserving of those kaya kung anong natatanggap ay nakukuntento dahil alam kong galing iyon sa pagod ko. Kung atensyon man ang hanap ko ay manggagaling iyon sa mga papuri at hindi sa pangungutya. I never wished for this attention. I never wished for it.

When I went to this school, this was the time I started getting involved with other people aside from my friends. I started giving reactions because of Ford. He made me do that. He made me feel how it is to be with other people you were not close with. Even without the label 'friends', I felt the familiarity of one. With Ford, I felt that I had someone as a friend. Kahit ganoon man kami, parating nagbabangayan. 

I don't want him to hate me. I don't want him to give me the attention of hatred. Mas mabuti pang wala kung ganoon naman ang mararamdaman ko galing sa kaniya...