I went home together with Athelia and Ena during Monday. Tapos na ang isang linggo ko na punishment kaya hindi ko na kailangan pang magtagal sa Campus para maglinis. However, Mr. Reyes told me that the other girls' punishment were extended. Hindi naman kasi nila ginawa ang punishment nila. They paid someone to do all their chores, nang mahuli ay dinagdagan tuloy ang punishment nila.
They were transferred to the cafeteria. They needed to have time for their practice of cheerleading so Mr. Reyes arranged the time at their biddings. Tumutulong silang mag-serve sa mga customers sa cafeteria during lunch time. I know it was shameful for them knowing that they were beautiful, popular and rich once they were seen serving in the cafeteria like a slave. Parte na rin iyon ng consequences kung tutuusin na maramdaman nila ang pinagdaanan ng mga taong inaapi nila dati. They probably look down in that line of work and now, the brats have to do it.
The pun
We had a ceremony early in the morning, before classes for that day started for some special announcement made by the principal. Hindi ko iyon naabutan dahil sa pagpunta saglit ng library. Nakasalubong ko pa ang dalawa kong kaklase sa isang subject."Amania," tawag ng mga ito sa akin habang papalabas ako roon.Luminga ako sa paligid at pansin ang pananahimik ng lugar. Walang masyadong tao. Kung mayroon man ay ang mga late arrival students na naglalakad sa gitna ng field at iyong nga galing sa banyo at cafeteria na huling nag-aalmusal."Nasaan ang mga tao?" tanong ko sa kanila."Nasa auditorium. Huwag ka nang pumunta dahil boring na ceremony lang naman ang magaganap.""Bakit? Ano bang mangyayari sa ceremony?""Wala naman. Encouragement speech lang naman para sa mga estudyante para sa mga darating na activities at papalapit na examination."Umalis na sila pagkatapos kong malaman ang mga magaganap sa ceremony. Ilang beses na raw si
Hi, guys! I just want to leave this note before I locked any chapters. You might start wondering why some chapters will have like part I, part II and so on. It's just that my word count every chapter cannot be shorter than 2000 word count so I have to divide it in order for you to be able to pay it in lesser coins. Anyway, thank you for reaching this part. If you haven't commented or given me reviews and you are reading my book, I hope you do so because your comments fuels me. I will improve my writing even more. Although these past few months, my passion was really in crisis because I am not having stable mental health but I will assure you that I would continue to work hard and I am going to do fine. Please wish me luck! Have a nice day and I hope you have the best time reading my book.
Ilang araw ko nang napapansin ang presensya ng dalawa at ilang araw ko na ring iniiwasang makasalamuha iyon. I just don't want to make a further mess out of it. I suspected that they went in our place to avenge their friend and themselves. Ngayon, naisipan ko na talagang totohanin ang paglayo sa mga lalaking iyon. Ang sakit naman kasi sa ulo. Oo at guwapo nga ang magpinsang iyon pati si Kian at kung sino pang pinagkakaguluhan nila. I cannot blame them too if they're being like this. Minsan naman kasi hindi natin maiiwasang gumawa ng mga kung anu-anong bagay dahil sa mga taong gusto natin. Not that I can relate to it but I do understandand even when my patience was thinning, I am trying to be considerate. Kaya ako na ang magpapakumbaba. It was hard. We have a lot of subjects that Ford and I were in the same classes. Madalas pang partner kami at magkagrupo. Pinapansin ko la
Ipinagkrus ko ang braso at binti 'tsaka hinarap siyang nakaupo."Hindi rin. Confidential eh…" I joked. Humalakhak siya at kaagad nakuha na joke iyon. Tumawa na rin ako at nawala na ang tensyon sa sarili."I find it rather easy to check your account." Kinuha niya ang cellphone at may kinalikot doon. Ilang sandali pa bago niya iniharap sa akin. "See? That was easy."Naroon sa screen niya ang Facebook account ko. Hindi naman siya nag-send ng friend request kaya Add Friend ang nakasulat doon maliban pa sa Send Message."Ngayon mo 'yan hinanap?""Yup!" he said popping the p sound. Tumango siya. He grinned sheepishly to me. "You are easy to predict. You will use your full name on your Facebook account.""Paano mo naman nalaman ang full name ko?""Because we are classmates in few subjects, I am
"Good evening, Nanay…"Pumasok ang nurse na may dalang mga tray para sa pagkain ng mga pasyente. She greeted Nanay when it was Nanay's tray she has to give.Alas siete sa tuwing hinahatiran ng pagkain si Nanay na galing sa ospital. Kasama na 'yon sa bills dahil naroon iyon sa diet chart nila. Nanay has been here for three days. Hindi pa kasi pinapauwi ng Doctor dahil kailangan pa raw magpahinga nang maigi ni Nanay. It was nice if Nanay could go home quick. Mas mahal kasi kapag tatagal but if it was for the sake of her health, money has no value.Ayos na ron iyon. Alam ko namang susuwayin lang ni Nanay ang payo ng Doctor kapag umuwi siya kaagad ng bahay. Kaagad na babalik ‘yon sa pagtulong sa karinderya at kapag nakapagsimula nang muli ay mahirap ng pigilan.i Matigas pa naman ang ulo no'n.Pinakain ko si Nanay pagkatapos ay pumunta naman ako ng canteen para bumii ng sariling mak
Kung pupuwede lang hatiin ang isang katawan ng tao nang hindi namamatay, ginawa ko na iyon.Maraming tasks ang kailangang gawin sa loob lang ng iisang event. I joined Arts Club so I needed to comply for the tasks given. Idagdag pa na mataas ang posisyon ko sa club kaya kailangan talaga na full participation.I was our Class Representative in Filipino together with Ford so we needed to spend our time for the practice. Sa tuwing hapon naiiwan ang mga representatives at ang mga members ng Students Council para sa mga gawain.May booth pa kaming ginagawa sa isang asignatura. It was graded and I can't just leave it be. Malaking grado ang hahabulin ko kung sakali! It will be much greater conflict if I won't participate. Ngayong nakahain na sa amin, walang ibang pupuwedeng gawin kung hindi ang kumuha ng kutsara't tinidor."Maiwan ko muna kayo, ah? May tatapusin lang ako sa audito
Kinuha ko ang cellphone ko mula sa loob ng bag nang tumunog ito. Bumungad ang Facebook message sa akin ni Athelia sa lockscreen.Athelia Hascillan: Sobrang busy, ah...I immediately typed in a reply. Sobrang dami kong ginawa na hindi ko na masyadong nakakausap sina Ena at Athelia. While Ena would stand not talking to anyone for a month, Athelia being a social butterfly and dependent on us could not stand it. Hindi nga niya aya ng isang araw lang at hahanapin kami.
Pinagmasdan ko ang bagong lapida sa harapan ng kinatatayuan ko. The intricate writings of her name hurt my heart but I kept looking at it. I want to bury it in my heart. The woman who owned that name became my hero and my home.I don't wanna forget. Those were the best memories of mine after all. Simula noong ipinanganak ako ay hindi na naging maganda ang tungo ng buhay sa akin. It's as if it despise me for taking a step on the ground after it pounded me hard. Para bang gusto nitong kontrolin ang lahat nang
The fun started with the student council representatives hosting the event. They had games and all which I didn’t participate because I was wearing a dress. Si Athelia naman ay sumali pa rin kahit na nakapalda. She even dragged Ena along with her when she saw that Adamson was participating in one of the games. I remembered... it was called newspaper dance. Tahimik lang akong nakaupo at nanonood sa mga estudyante. “You don’t want to join in?” Ford asked. Umiling ako.Narito lang din siya at nagmamasid sa kasiyahan ng lahat. Kian and Ivan was watching with us from the next table as well. Ang tatlo lang ang umalis sa kinauupuan para makisali sa kung anong mga palaro. Athelia even removed her heels to win the games. Sa tuwing bumabalik siya ay may panibago na naman siyang dalang box na napalanunan. Ena was holding a bag of candies as a consolation price. “How about you? You might want to play the games.” “Do you want me to?” he asked. Bahagya niya akong niyuko. Our eyes met and my ch
Bago pa dumating ang araw kung kailan gaganapin ang exam namin ay natapos na rin sa wakas ang Freedom Wall namin. It took a lot of time to finish small details. Although compared to when we have a lot of things to do, this was less tiring. Only that you have to be very careful not to mess up. Isa ako sa mga kailangang tumapos sa mga maliliit na detalye. That also includes the rest of the club officers. Ramdam ko ang pagsisisi na naging isa ako sa mga officers. Ganoon din siguro ang mga kasama ko. I know we only felt that way at this period of time though. We still carry the same pride of being the officers of our club. Pero gusto ko na lang humiga habang ginagawa ang natitirang gawain. Hindi naman na masyadong binibigyan ng pansin ng mga estudyante ang Freedom Wall! They were enthusiastic about it at first. They followed the proper curriculum about this gimmick but time passes and it was just forgotten. Just another display to the school. Kairo’s parents were very understanding kno
Kaya nang sumunod na araw habang hinahatid niya ako kila Kian, naghahanap ako ng magandang tiyempo kung kailan siya kokomprontahin.Huminto ang sasakyan sa labas ng malaking gate nila Kian. Nakasilip lang ako sa labas at hinahanda ang sarili ko. I was so determined to do it but now I am shaking in my bones! Dahil sigurado akong sa aming dalawa, mas malaki ang kumpyansa niya sa sariling tanggihan ang maaaring sabihin ko. While I would just succumb on my opinions because most of the times, he was right. Ngayon ay wala siya sa tama! I can't have him ruining all of his study schedule just because he messed up a little bit.Tinanggal ko ang seatbelt at humarap sa kaniya. He was just watching me, probably pondering on my silence. My mind was floating in the surface though. I was sauntering on the scruple I am feeling."What time will you
From: Ford When are you going to Kian's house? Nahinto ako sa ginagawa. We were still finishing a few touches on the freedom wall. Nalalapit na kasi ang exam kaya kailangan bago pa dumaan ang exam ay matapos na kami. I stood up from squatting and excused myself to someone nearby. Tinanguan lang ako nito habang hindi iniiwan ang ginagawa. I looked for Ford on F******k and sent him a message on Messenger instead. Wala akong load! Kapag hindi niya makita ang reply ko, hindi ko na iyon kasalanan. Sasabihin ko na lang na nag-reply naman ako, hindi nga lang niya binisita ang Messenger. At tsaka, halata namang wala akong load! Wala akong masyadong ka-text o katawag at may free naman kaya bakit ko pahihirapan ang sarili? Good thing he was able to figure out my character in a few seconds, even earlier than I
I am already tired of trying to run away from my real feelings and masked it with the past promises."Uh-huh…" he said slowly, trying to organize his thoughts about me. Maybe… about us. "Why would you cry about us kissing?"I gasped and looked up at him. Nagsimula na namang mangilid ang mga luha ko sa mata dahil sa sinabi niya. He did not deny that they indeed kissed! Tinawag nga niyang "my woman" kanina kaya bakit hindi sila puwedeng maghalikan!? Tang ina!Bumitaw sa akin ang kamay niyang kanina pa pala nakahawak sa braso ko. He reached my face and wiped the tears that traced my cheek."Tell me, why are you crying about it…" he p
The waltzing did not stopped just because I left Kian alone in the middle of the dance floor. Nagpatuloy ang mabagal na musika at ang romantikong sayaw ng mga nasa gitna. Hindi ko iyon inalintana. Like a fish, I swam against the current of the dancing crowd. Naging eksperto ata ako sa pag-ilag sa pagkakataon na iyon at iisang direksyon lang ang patutunguhan--kung nasaan si Ford. Minalas pa ako at natapos na ang mahinang tugtugin at pinalitan na nila ng nakakabingi at maingay na musika.Naghiyawan ang mga estudyante at parang nawala sa romantikong katauhan, parang leon na gustong magwala sa kulungan. The crowd gows wild, it was harder to slipped in the small spaces! Halos mabuwal ako sa kinaroroonan. Nagsimula silang magtulakan na parang mga timang, kapag natatangay ako sa alon ay itinutulak ko rin sila sa iritasyon. Walang nagawa ang kaunting lakas ko sa malaking grupo ngunit kapa
Hinablot nito ang palapulsuhan ko nang walang salita at nagsimulang maglakad nang mabilis habang bitbit ako. I was struggling to carry my things while his strides were long. Sa haba ng binti niya ay halos patakbo na ako sa pagsunod sa kaniya kahit hawak naman ako nito.“Ano bang problema mo, Ford? Dahan-dahan naman! Ang bilis mo eh!” reklamo ko at pilit na pumipiglas sa hawak niya. His grip tightened but his pace slowed a little to give me slight comfort.Bumagal nga pero hinigpitan naman ang hawak sa akin! Hindi naman ako tatakbo palayo!Tumigil lang kami nang makarating malapit sa conference room at wala nang masyadong tao. Madalas kasi rito nagtitipon-tipon ang matataas na tao ng paaralan kaya inihiwalay sa mga lugar na maraming estudyante para mabigyan ng privacy.Pagod na ako nang hu
So it has been decided that I am going to the open field ball?Hindi pa rin ako makapaniwala at natauhan lang nang harap-harapan ko na ang malalaking gowns. Sumama sa akin sina Athelia at Ena dahil pipili rin sila ng susuotin nila. Ena's mom was too busy to come with us so she left her card with Ena.Masigla si Athelia at para bang prinsesa sa kaniyang coming of age habang namimili ng maisusuot. Ena was talking to the attendant and viewing the brochure while I awkwardly sat on the bench at watched them closely.Hindi ko naman binalak na pumunta kahit pa may pera ako dahil abala ako at iniisip ko na nagpapagod lang ako para sa isang event na hindi naman gaanong mahalaga. Hindi naman sinabi ng guro namin na graded ang mangyayaring ball at wala akong grado kapag hindi ako pumunta. Although a little part of me wanted to come but I can win over my little desire. After al
Kairo was insisting that he need not to study with me. Naka-perfect naman daw siya sa mga quizzes nila at hindi naman daw siya stupid! Minsan gusto ko na rin talagang batukan 'tong si Kairo. Kapag ayaw niyang mag-aral, e'di wala akong trabaho no'n!Mama na nga niya ang bumatok sa kaniya at nang nanahimik na siya ay pinagtatawanan lang siya ng ama na nakatanggap din naman ng sapok galing sa asawa.Masama ang tingin sa akin ni Kairo na para bang ako ang pumilit sa kaniyang mag-aral. Mamula-mula ang ilalim ng mata at ilong dahil sa pag-iyak kanina."Then, can you try answering this?" mahinahon kong sabi kay Kairo."If it's that easy, why do I need you to teach me this?" reklamo nito ngunit kinuha rin naman ang papel at ballpen at nagsimulang magsagot.This kid! I understand his sentiments about himself and how he turned to be because of his family but someday, if he’s not going to fix his attitude, he’s going to g