I went home together with Athelia and Ena during Monday. Tapos na ang isang linggo ko na punishment kaya hindi ko na kailangan pang magtagal sa Campus para maglinis. However, Mr. Reyes told me that the other girls' punishment were extended. Hindi naman kasi nila ginawa ang punishment nila. They paid someone to do all their chores, nang mahuli ay dinagdagan tuloy ang punishment nila.
They were transferred to the cafeteria. They needed to have time for their practice of cheerleading so Mr. Reyes arranged the time at their biddings. Tumutulong silang mag-serve sa mga customers sa cafeteria during lunch time. I know it was shameful for them knowing that they were beautiful, popular and rich once they were seen serving in the cafeteria like a slave. Parte na rin iyon ng consequences kung tutuusin na maramdaman nila ang pinagdaanan ng mga taong inaapi nila dati. They probably look down in that line of work and now, the brats have to do it.
The pun
We had a ceremony early in the morning, before classes for that day started for some special announcement made by the principal. Hindi ko iyon naabutan dahil sa pagpunta saglit ng library. Nakasalubong ko pa ang dalawa kong kaklase sa isang subject."Amania," tawag ng mga ito sa akin habang papalabas ako roon.Luminga ako sa paligid at pansin ang pananahimik ng lugar. Walang masyadong tao. Kung mayroon man ay ang mga late arrival students na naglalakad sa gitna ng field at iyong nga galing sa banyo at cafeteria na huling nag-aalmusal."Nasaan ang mga tao?" tanong ko sa kanila."Nasa auditorium. Huwag ka nang pumunta dahil boring na ceremony lang naman ang magaganap.""Bakit? Ano bang mangyayari sa ceremony?""Wala naman. Encouragement speech lang naman para sa mga estudyante para sa mga darating na activities at papalapit na examination."Umalis na sila pagkatapos kong malaman ang mga magaganap sa ceremony. Ilang beses na raw si
Hi, guys! I just want to leave this note before I locked any chapters. You might start wondering why some chapters will have like part I, part II and so on. It's just that my word count every chapter cannot be shorter than 2000 word count so I have to divide it in order for you to be able to pay it in lesser coins. Anyway, thank you for reaching this part. If you haven't commented or given me reviews and you are reading my book, I hope you do so because your comments fuels me. I will improve my writing even more. Although these past few months, my passion was really in crisis because I am not having stable mental health but I will assure you that I would continue to work hard and I am going to do fine. Please wish me luck! Have a nice day and I hope you have the best time reading my book.
Ilang araw ko nang napapansin ang presensya ng dalawa at ilang araw ko na ring iniiwasang makasalamuha iyon. I just don't want to make a further mess out of it. I suspected that they went in our place to avenge their friend and themselves. Ngayon, naisipan ko na talagang totohanin ang paglayo sa mga lalaking iyon. Ang sakit naman kasi sa ulo. Oo at guwapo nga ang magpinsang iyon pati si Kian at kung sino pang pinagkakaguluhan nila. I cannot blame them too if they're being like this. Minsan naman kasi hindi natin maiiwasang gumawa ng mga kung anu-anong bagay dahil sa mga taong gusto natin. Not that I can relate to it but I do understandand even when my patience was thinning, I am trying to be considerate. Kaya ako na ang magpapakumbaba. It was hard. We have a lot of subjects that Ford and I were in the same classes. Madalas pang partner kami at magkagrupo. Pinapansin ko la
Ipinagkrus ko ang braso at binti 'tsaka hinarap siyang nakaupo."Hindi rin. Confidential eh…" I joked. Humalakhak siya at kaagad nakuha na joke iyon. Tumawa na rin ako at nawala na ang tensyon sa sarili."I find it rather easy to check your account." Kinuha niya ang cellphone at may kinalikot doon. Ilang sandali pa bago niya iniharap sa akin. "See? That was easy."Naroon sa screen niya ang Facebook account ko. Hindi naman siya nag-send ng friend request kaya Add Friend ang nakasulat doon maliban pa sa Send Message."Ngayon mo 'yan hinanap?""Yup!" he said popping the p sound. Tumango siya. He grinned sheepishly to me. "You are easy to predict. You will use your full name on your Facebook account.""Paano mo naman nalaman ang full name ko?""Because we are classmates in few subjects, I am
"Good evening, Nanay…"Pumasok ang nurse na may dalang mga tray para sa pagkain ng mga pasyente. She greeted Nanay when it was Nanay's tray she has to give.Alas siete sa tuwing hinahatiran ng pagkain si Nanay na galing sa ospital. Kasama na 'yon sa bills dahil naroon iyon sa diet chart nila. Nanay has been here for three days. Hindi pa kasi pinapauwi ng Doctor dahil kailangan pa raw magpahinga nang maigi ni Nanay. It was nice if Nanay could go home quick. Mas mahal kasi kapag tatagal but if it was for the sake of her health, money has no value.Ayos na ron iyon. Alam ko namang susuwayin lang ni Nanay ang payo ng Doctor kapag umuwi siya kaagad ng bahay. Kaagad na babalik ‘yon sa pagtulong sa karinderya at kapag nakapagsimula nang muli ay mahirap ng pigilan.i Matigas pa naman ang ulo no'n.Pinakain ko si Nanay pagkatapos ay pumunta naman ako ng canteen para bumii ng sariling mak
Kung pupuwede lang hatiin ang isang katawan ng tao nang hindi namamatay, ginawa ko na iyon.Maraming tasks ang kailangang gawin sa loob lang ng iisang event. I joined Arts Club so I needed to comply for the tasks given. Idagdag pa na mataas ang posisyon ko sa club kaya kailangan talaga na full participation.I was our Class Representative in Filipino together with Ford so we needed to spend our time for the practice. Sa tuwing hapon naiiwan ang mga representatives at ang mga members ng Students Council para sa mga gawain.May booth pa kaming ginagawa sa isang asignatura. It was graded and I can't just leave it be. Malaking grado ang hahabulin ko kung sakali! It will be much greater conflict if I won't participate. Ngayong nakahain na sa amin, walang ibang pupuwedeng gawin kung hindi ang kumuha ng kutsara't tinidor."Maiwan ko muna kayo, ah? May tatapusin lang ako sa audito
Kinuha ko ang cellphone ko mula sa loob ng bag nang tumunog ito. Bumungad ang Facebook message sa akin ni Athelia sa lockscreen.Athelia Hascillan: Sobrang busy, ah...I immediately typed in a reply. Sobrang dami kong ginawa na hindi ko na masyadong nakakausap sina Ena at Athelia. While Ena would stand not talking to anyone for a month, Athelia being a social butterfly and dependent on us could not stand it. Hindi nga niya aya ng isang araw lang at hahanapin kami.
Pinagmasdan ko ang bagong lapida sa harapan ng kinatatayuan ko. The intricate writings of her name hurt my heart but I kept looking at it. I want to bury it in my heart. The woman who owned that name became my hero and my home.I don't wanna forget. Those were the best memories of mine after all. Simula noong ipinanganak ako ay hindi na naging maganda ang tungo ng buhay sa akin. It's as if it despise me for taking a step on the ground after it pounded me hard. Para bang gusto nitong kontrolin ang lahat nang