CHAPTER 27.2
Noon lang napansin ni Charlaine ang pag-iiba ng ekspresyon sa mukha ni Harris. Kakaibang-kakaiba. Para itong isang lalaking umiibig ng isang napakagandang babae. At sa puntong iyon, wala siyang isasagot. Nagdadalawang-isip siyang makipagsayaw dito. Ngunit naisip din niya, wala namang masama kung makipagsayaw siya dito. Ang lalaking dahilan ng kaniyang pag-iyak, ng kaniyang trauma, at ang lalaking hindi naman niya mahal ay makipagsayaw sa kaniya. Unang bess na nangyari sa kanila bilang mag-asawa. “P-Pero ayos lang din kung hindi. Kung hindi ka komportable ay ayos lang din. Makikinig lang tayo sa mga musika,” muling pagsasalita nito. Saglit na naipikit ni Charlaine ang mga mata. Napabuntonghininga na rin siya. “I am so sorry, Harris. Hindi ako sanay. Natatakot akong hawakan ang kamay mo o madikit man lang sa katawan mo.” Hindi magaspanChaoter 28Pagkatapos ng huling pag-uusap nina Charlaine at Harris, ang bigat sa puso ni Charlaine ay tila lalo pang nadagdagan. Sa kabila ng magarbong regalo at tila pagsisikap ni Harris na bumawi, alam niyang hindi iyon sapat para burahin ang lahat ng sakit na dinanas niya. Kaya’t kinabukasan, nagdesisyon si Charlaine na magpalipas ng oras sa isang lugar kung saan siya makakapag-isip nang tahimik. Nagpunta siya sa isang café na hindi kalayuan sa opisina ng Jenkins Group. Habang hawak ang isang tasa ng mainit na tsokolate, nag-ring ang kanyang telepono. Agad niyang kinuha ito mula sa kanyang bag at tumingin kung sino ang tumatawag. “David,” mahinang sambit niya. Agad niyang sinagot ang tawag. “Charlaine, kailangan nating magkita,” sabi ni David sa kabilang linya, ang boses nito’y puno ng pag-aalala. “Hindi ba delikado? Paano kung malaman ni Harris?” tanong niya, ngunit sa kaloob-looban niya, alam niyang gusto niyang makita si David. “Huwag kang mag-alala. Sinigurado kong hi
Chapter 29 Kinabukasan, nagising si Charlaine na may kakaibang pakiramdam. Ang kinikimkim niyang takot ay napalitan ng determinasyon. Hindi na siya maaaring magpaka-biktima habang si Harris ay patuloy na nagpupunyagi sa kontrol nito sa kanyang buhay. Sa unang pagkakataon, naramdaman niyang may kailangan siyang gawin upang mabawi ang sariling kalayaan—at hindi iyon magtatapos sa takot. Habang iniisip niya ang mga gagawin, bigla niyang narinig ang mahinang katok sa kanyang pintuan. “Charlaine?” si Yaya Linda, ang matagal nang kasambahay na tila pangalawang ina na sa kanya. “Pasok po, Yaya,” sagot niya. Binuksan ni Yaya Linda ang pinto at lumapit, bitbit ang isang tray ng pagkain. Ngunit may kakaiba sa kanyang mukha—halatang may mabigat na bagay itong gustong sabihin. “Anak,” nagsimula si Yaya Linda, “napansin kong hindi na maganda ang pakiramdam mo nitong mga araw na nakaraan. K
Chapter 30 Tahimik ang biyahe ni Charlaine habang binabaybay nila ni David ang daan palabas ng lungsod. Ang kalsada ay madilim, tanging ilaw ng kanilang sasakyan ang nagbibigay-liwanag. Sa kabila ng kanyang takot at kaba, hindi niya maiwasang makaramdam ng bahagyang ginhawa—ginawa na niya ang unang hakbang patungo sa kalayaan. “Sigurado ka na ba sa desisyon mo?” tanong ni David, binabaling ang kanyang tingin kay Charlaine. “Wala na akong ibang pagpipilian,” sagot niya, pilit na pinipigilan ang panginginig ng kanyang boses. “Kung magpapakulong ako sa takot, hindi na ako makakawala sa kontrol ni Harris.” Tumango si David, halatang humahanga sa lakas ng loob ni Charlaine. “Hindi magiging madali ito, pero kakayanin natin. Lahat ng ebidensya laban kay Harris ay hawak na natin. Ang mahalaga, mailayo ka muna sa panganib.”
Chapter 31 Tahimik ang paligid habang nakatayo si Charlaine sa gitna ng isang pulong kasama ang mga miyembro ng kanyang bagong tayong foundation. Sa harap niya, naroon ang isang maliit na grupo ng mga kababaihan—ang ilan sa kanila ay mga biktima rin ng pang-aabuso, habang ang iba naman ay mga tagasuporta na tumulong sa kanyang laban. Ang araw na ito ay mahalaga para sa kanya. Hindi lamang ito simbolo ng bagong simula, kundi isang patunay na kahit gaano kahirap ang mga unos sa buhay, palaging may pag-asa para sa pagbabago. Sa kabila ng tagumpay ng kaso laban kay Harris, ramdam ni Charlaine na marami pa siyang kailangang gawin. Ang laban para sa hustisya ay hindi natatapos sa isang hatol; ito’y isang tuloy-tuloy na misyon. “Salamat sa inyong lahat sa pagtitipon ngayon,” panimula ni Charlaine habang nakatingin sa mga mata ng bawat isa. “Ang layunin ng foundation na ito ay hindi lamang magbigay ng suporta kundi maging isang
Chapter 32 Ang mga pagsubok ay patuloy na dumating sa buhay ni Charlaine. Ang bawat araw ay tila isang laban, hindi lamang laban sa mga kaaway na nagtangkaing pabagsakin siya at ang kanyang foundation, kundi laban din sa mga personal na takot at alalahanin na matagal na niyang itinatago. Habang ang foundation na nagsimula bilang isang pangarap ay patuloy na lumalago, hindi maiwasang makaharap ng mga lider nito ang mas malalaking banta. Si Charlaine, na minsang natatakot magsalita at humarap sa mundo, ay ngayon ay simbolo ng lakas at pag-asa. Ngunit, sa kabila ng lahat ng tagumpay na nakamtan, alam niyang hindi pa tapos ang laban—at baka hindi pa ito matatapos kailanman. Isang araw, matapos ang isang matagumpay na programa ng foundation para sa mga kabataan mula sa mga pook na mataas ang krimen, nakatanggap siya ng tawag mula kay David, ang kanyang matagal nang kaibigan at katuwang sa misyon. Ang tawag na iyon ay nagdala ng hindi maipaliwanag n
CHAPTER 33 TAHIMIK ang umaga ni Charlaine habang bitbit niya ang isang tasa ng kape. Kinatitigan niya ng maayos ng mga ibon na masayang naghaharutan sa sanga ng mangga. “Hon.” Agad siyang napalingon sa tumawag sa kaniya. Si David. Ngumiti si Charlaine. “Hon, busy ka ba ngayon sa kompaniya?” tanong niya din. Nakasuot na kasi ng magarang tuxedo ang kaniyang asawa. Humalik ito sa kaniya. “Ang dami ko pang gawin ngayon, eh. Bigla kasing nagkaroon ng sampung franchise ang isang Russia para sa kompanya namin,” paliwanag ni David. “Congrats, hon!” masaya niyang bati. Kapagkuwan ay umalis na agad si Charlaine. Muli siyang bumaling sa mga ibon. “Tatlong taon na ang nakalipas simula noong nangyari ang lahat. Ang bilis pala ng panahon. Ngayon ay malaya na ako,” sabi niya sa kaniyang sarili. Hindi siya makapaniwala sa naranasan ni Charlaine. Akalain niyang nalagpasan niya ang ma
CHAPTER 33.2 Hanggang sa bumukas na nga ang pintuan at bumungad sa kaniya ang masayang mukha ni David. Pero hindi magawa ni Charlaine ang magsaya dahil sa masamang balita. “Oh, bakit naman parang pasan mo ang buong mundo?” tanong nitong natatawa. Parang ganoon din naman ang kaniyang naramdaman sa puntong iyon. Hindi na napigilan ni Charlaine ang kaniyang sarili. Tumulo na ang kaniyang mga luha. Kaya mabilis na lumapit sa kaniya si David. “May problema ba?” tanong nitong mahinahon ang boses. Tumango-tango siya bilang sagot. “Isang malaking problema, hon. Hindi ko alam kung ano ang gagawin sa problemang ito. Nawalan ng isang bilyon ang aking kompanya,” paliwanag niyang nagdadalawang-isip pa na sabihin iyon sa kaniyang asawa. At dahil doon ay naramdaman ni Charlaine ang paninigas ng katawan nito. “A-ano? Paanong nangyari iyang? Baka ninakaw ng mga empleyado mo? O baka may mali sa report.”
CHAPTER 34AGAD na lumabas ng kaniyang kotse si Charlaine. Hanggang ngayon ay hindi pa rin siya makapaniwala na nawalan ng isang bilyon ang kaniyang kompanya. “Good morning, ma’am!” bati sa kaniya ng guwardiya. Tumango lang siya dito. Ang nasa isip niya ay kung paano niya bibigyan ng sulosyon ang problema niya ngayon. Maraming bumati sa kaniya. Nang nasa harapan na siya ng elevator ay napahinto siya sa pagpindot sana. “Ma’am,” tawag sa kaniya sa kaniyang sekretary. “Kris, akala ko nasa meeting room ka na,” sabi niya dito. “Medyo ma-traffic po, eh. Mabuti na lang po ay nakita po kita agad,” imporma nito. “Bakit?” kitang-kita niya kasi ang pagmamadali nito na para bang may kung anong hindi magandang mangyayari. “These are the reports, ma’am. Kailangan po ninyong malaman na parang may nagnakaw ng inyong pera. At pinaghihinalaan ko na isa iyon sa mga investor mo,” paliwanag nito. Napaisip si
CHAPTER 44NAPATINGIN agad si Charlaine kay Mang Ben nang mabanggit nito ang pangalan ni Jacob. “Nandito rin po pala si Jacob?” masaya niyang tanong dito. Tumango sa kaniya ang matanda. “Hindi pa kasi siya nakapag-apply bilang criminology. Naghihintay lang siya kung kailan ang kaniyang tawag,” paliwanag nito. Si Jacob ay ang kaniyang kababatang kaibigan na kasamang tumanda noon sa probinsiya. Hindi niya akalain na magiging pulis na pala ito. “Nasaan po ba siya ngayon, Mang Ben?” tanong niya naman ulit. Ngumisi naman si Mang Ben. “May inaasikaso siya sa asyenda. Mamaya pa ang uwi noon. Pero kung gusto mo siyang makita agad ay puwede naman nating puntahan,” paliwanag nito. Napangiti na lang ulit siya. “Siguro makulit pa rin ang lalaking iyon. Kumusta na pala ang buhay pag-ibig niya?” “At bakit mo naman naitanong?” Nagulat siya sa biglang nagsalita na nasa malapit s
CHAPTER 43MATAPOS makapagbayad si Charlaine sa taxidriver ay agad na siyang lumabas ng taxi. Napatingala siya sa nakalagay na plaka sa harapan niya. “Hidalgo’s Hacienda,” basa niya dito. Ilang taon na rin ang nakalipas na ngayon lamang niya nabalikan ang kaniyang asyanda. No one knew about it. Siya lamang talaga dahil ayaw niyang maging open ito sa kaniyang pamilya. This is her hidden place. Ilang sandali pa ay agad na may sumalubong sa kaniya na guwardiya. Kilalang-kilala niya ang guwardiya na ito kaya ngumiti siya dito. “Mang Nestor!” bungad niya dito. Ngumiti naman ang guwardiya. “Good morning, ma’am! Long time now see!” Tumango siya dito. “Kumusta na pala ang asyenda ko na ito?” Pinagbuksan na siya nito ng malaking gate. “Ayos lang naman po. Malaki na po ang pinagbago nito simula noong huli ka pong pumunta dito. Inalagaan po ito ng husto nina Ben at Mercy.”
CHAPTER 42WALANG ibang pumasok sa isip ni Charlaine kundi ang makipagkita na lamang siya kay Harris. Gusto rin niyang malaman kung ano ang sasabihin ni Harris sa kaniya. Gusto niyang malaman kung may pagbabago ba sa buhay nito dahil kung wala, dapat na siyang matakot dahil wala sa matinong pag-iisip si Harris. “Asan na ba ang putangina na iyon!” Panay ang kaniyang tingin sa oras at sa paligid. Panay na rin ang tingin ng mga waiter sa kaniya kahit nakapag-order naman na siya. Noon lang din niya naalala na pupunta pala dapat siya para sa meeting ng kaniyang mga investor pero hindi niya pumunta. ‘Kris, cancel all of my meetings today. Wala akong gana at may gagawin ako na importante.” Alam niya sa kaniyang sarili na mas lalo lamang niyang ipinahamak ang kaniyang sariling kompanya. Ngunit napaisip din siya na kung hindi lamang ginawa ni David ang pagnakaw ng malaking pera sa kaniyang kompanya ay wala siya dito. Napatampal na la
CHAPTER 41KINABUKASAN ay nagdalawang-isip siyang pupuntahan niya ba ang sinabi ni Harris sa kaniyang address. Ayaw niyang magkaroon siya ng iba pang problema. Isa ring problema kung pupuntahan niya si Harris. He was so dangerous. “Maaga ka yatang nagising?” tanong ni David sa kaniya. Dahil hindi pa siya nakapagbihis ng kaniyang attire para sa kaniyang meeting mamaya ay bumaling siya ng tingin kay David. She kissed him. “Hindi ko pa nalutas ang problema ko sa kompanya, David. Ayaw kong isipin na mawala lamang ang pinaghirapan ko ngayon.” Napabuntonghininga si David. Ngunit kahit alam ni Charlaine ang totoo ay pinilit na lamang niyang itago iyon. Nahihirapan siya sa kaniyang naging sitwasyon. Hindi niya alam kung paano niya sasabihin kay David ang problema. But first, bakit pa nagawa ni David ang ganoong bagay? “Tutulungan kita, sweetheart.” Siya naman itong napabuntonghininga. Yayakap na sana si David sa kaniy
CHAPTER 40TULOG na tulog na si David. Si Charlaine naman ay akalain niyang hindi siya makatulog kahit pagod na pagod siya. Kanina pa niyang kinatitigan ang kadiliman. Panay ang kaniyang pagbuntonghininga. “Everything is so chaos!” saad niya sa kaniyang sarili. Binalingan niya ng tingin ang kaniyang asawa na sobrang himbing na. Napansin niyang naalis sa katawang hubad nito ang kumot kaya mabilis niya itong tinabunan ng kumot. Nang matapos din ay napagdesisyunan niyang magkape na lamang siya. “Magandang gabi po,” bati ni Mia sa kaniya. Ngumiti siya dito. “Hindi ka pa tapos? Ipagbukas mo na iyan.” “Malapit na po itong matapos. Para po bukas ay hindi ko na ito tatrabahuin,” imporma nito. Hindi na siya kumontra sa kanilang maid. Hanggang sa natunton na niya ang kusina ay agad siyang nagtimpla ng kape. Napaupo siya sa harapan ng lamesa. Kinatitigan ang mainit na kape. “Kailan mo
CHAPTER 39NASA salas si Charlaine. Pabalik-balik lamang ang kaniyang paglalakad. Nahihilo na rin siya sa kaniyang sariling ginagawa pero hindi niya mapigilan ang kaniyang sarili dahil sobra na siyang natatakot. Kahit kanina pa man ay kumalma siya. “Bakit pa kasi nakalabas ang lalaking iyon?!” bulong niya na puno ng takot sa maaaring mangyari sa kaniya. Naka-krus din ang kaniyang braso. Sa puntong iyon ay naghihintay lamang siyang dumating na lamang si David para masabi niya ang lahat tungkol kay Harris. She was wondering if he already knew about his twin. “Ang dami ko na namang problema!” sambit niya ulit. Sandali pa ay natigilan siya nang lumapit sa ka niya si Mia. “Ma’am, baka mahilo kayo. Umupo na muna kayo.” Napatitig na lamang siya dito. Ang laki ng kaniyang problema. Hindi pa nga niya nalulutas ang problema niya sa kaniyang kompanya at ang nalaman niya tungkol kay David ay may dumating na naman. “Ayos lang
CHAPTER 38.2Noon lamang din napansin ni Charlaine ang kaniyang mga luha na nag-uunahan sa pagtulo. Ayaw niyang mangyari na ulit ang bagay noon kahit alam niyang parte lamang iyon sa plano ng pamilyang Jerkins. Ayaw niyang bumalik si Harris sa buhay niya. At ayaw niyang maalala pa ang lahat ngunit wala siyang magawa.“Ngunit bakit kailangan pa niyang magparamdam sa ‘kin?” tanong niya sa sarili. She knew there was something wrong with all those things that happened. Sa puntong iyon, para bang binago na naman ng tadhana ang kaniyang buhay. Kahit nanginginig ang kaniyang buong kalamnan ay pinilit niya ang kaniyang sarili na tumayo. Bumaba na agad siya. “Ma’am,” banggit ng isang maid.Agad siyang napalingon sa tumawag. “Yes?” nagtataka niyang tanong dito.“May isang tao kasi po na gustong pumasok dito sa bahay ninyo. Hindi ko po siya kilala pero para po siyang si sir David,” imporma nito.Nang dahil sa sinabi nito ay napaatras siya. Nanghina ang kaniyang mga tuhod.
CHAPTER 38NAGISING si Charlaine na wala na sa kaniyang tabi si Davdi. Kitang-kita niya ang sarili na wala pang saplot habang nakahiga. Nang mapadapo ang kaniyang tingin sa kaniyang smini table ay may nakahain nang pagkain. Napangiti agad si Charlaine.Bumangon na siya at nagsuot ng kaniyang damit. Kinuha rin niya ang kape. Pagkatapos ay pumunta siya sa kanilang malaking binta. Eksakto namang nakita niya ang papaalis na kotse ni David.Napabuntonghininga si Charlaine.“David, ano ba talaga ang gusto mong mangyari?” malungkot niyang tanong. Bigla niyang naalala ang huling kaganapan kagabi bago siya napasubsob sa katawan ni David. Napahilot tuloy si Charlaine sa kaniyang sintido dahil sumakit iyon. “Bakit ba ang daming nangyayari sa buhay kong ito? Gusto ko lang naman ang sumaya ng husot!” giit niya sa sarili.Muli siyang napabuntong ng hininga. Napatitig siya sa kanilang hardinero bigla. Noon din ay napagtanto niyang ang suwerte naman pala niya dahil sa mga blessing na na
Chapter 37.2Kinatitigan naman niya ang asawa. Kitang-kita niya ang kalungkutan sa mukha nito. Ayaw niyang makita na naawa ito sa kaniya dahil gusto niyang maging masaya lamang sila.“Kaya ko na ito, sweetheart. Kunting tiis na lang. I am working on this problem,” paliwanag pa niya. Puno ng pursigido ang kaniyang boses.“Basta kung handa ka nang humingi ng tulong sa ‘kin, nandito lang ako sa tabi mo,” malungkot nitong sabi. “Sweetheart, huwag mong isipin na hindi kita pinagkatiwalaan, ha? Ayaw ko lang talaga na ma-stress ka rin sa problema ko dahil gusto ko na ako lang muna ang gagapang sa problema. I want to learn. This is my training ground. Alam ko kasi na marami pa akong dapat na malaman,” mahabang paliwanag niya.Tumango sa kaniya si David. Wala naman siyang nakitang problema. Ngunit naalala na naman niya ang nalaman tungkol dito. Ang tinago nito sa kaniya. Hindi niya akalain na kaya palang itago iyon ni David sa kaniya. Sa puntong iyon, gusto niyang itanong ang bagay n