Chapter 32
Ang mga pagsubok ay patuloy na dumating sa buhay ni Charlaine. Ang bawat araw ay tila isang laban, hindi lamang laban sa mga kaaway na nagtangkaing pabagsakin siya at ang kanyang foundation, kundi laban din sa mga personal na takot at alalahanin na matagal na niyang itinatago. Habang ang foundation na nagsimula bilang isang pangarap ay patuloy na lumalago, hindi maiwasang makaharap ng mga lider nito ang mas malalaking banta. Si Charlaine, na minsang natatakot magsalita at humarap sa mundo, ay ngayon ay simbolo ng lakas at pag-asa. Ngunit, sa kabila ng lahat ng tagumpay na nakamtan, alam niyang hindi pa tapos ang laban—at baka hindi pa ito matatapos kailanman.Isang araw, matapos ang isang matagumpay na programa ng foundation para sa mga kabataan mula sa mga pook na mataas ang krimen, nakatanggap siya ng tawag mula kay David, ang kanyang matagal nang kaibigan at katuwang sa misyon. Ang tawag na iyon ay nagdala ng hindi maipaliwanag nCHAPTER 1GALING si Charlaine sa kaniyang trabaho nang nasa loob na siya ng kanilang bahay ay agad siyang sinalubong ng kaniyang mga magulang. Nagulat pa siya nang biglang tumayo agad ang mga ito na para bang siya na lamang ang hinihintay na dumating. “Bakit ganiyang na lamang kayo makatingin sa ‘kin?” nagtataka niyang tanong. Hinubad na rin niya ang kaniyang suot na sapatos. Hindi niya alam kung ano ang gustong sabihin ng mga ito. “Umupo ka muna bago namin sasabihin sa ‘yo ang dapat naming sabihin,” imporma ng kaniyang mama na ngayon ay titig na titig sa kaniya. Nang maayos na rin siya ay agad siyang lumapit sa sofa. Umupo na agad si Charlaine. “Tungkol saan na naman po?” tanong niya ulit. Umupo ang kaniyang mga magulang. Napabuntonghinga rin ang mama niya. Sandali ay nakita niya ang pagtulo ng luha nito. Nagulat siya. Hindi alam ni Charlaine kung ano ang sasabihin niya. Tumikhim ang kaniyang papa. “We lost so much money. If this problem with our company will continue, even t
CHAPTER 1.1WALANG ibang inisip si Charlaine kundi ang mahalikan niya ng husto ang lalaki. “Oh,” napaungol siya nang biglang umuwang ang kaniyang labi. Tiningnan niya ang mukha ng lalaki. Hindi ito pamilyar sa kaniya. Napaisip din siya na husto iyon para wala siyang maalala tungkol sa lalaki.“Ang tamis ng bibig mo,” sambit ng lalaki nang muli siya nitong hinalikan.Nahihilo man siya, mas nangingibabaw na sa minutong iyon ang pag-iinit ng kaniyang katawan. Gusto na niyang maramdaman ang init ng katawan ng lalaki.“Hindi ka ba natatakot sa ‘kin?” tanong nang lalaki nang muling naghiwalay ang kaniyang mga labi. Ngumiti si Charlaine. ‘Hindi naman. Bakit? Ikaw takot ka ba sa ‘kin?” balik niyang tanong. Hindi na kilala ni Charlaine ang kaniyang sarili. It is more of a strange feeling than she is capable of doing the right thing.Hinaplos ng lalaki ang kaniyang dalawang dibdib na siyang dahilan para manigas ang kaniyang katawan. This was not the first time someone capped her breas
CHAPTER 1.2 NAGISING si Charlaine na para bang pasan niya ang buong mundo. Sumasakit ang kaniyang pagkababae at ganoon na rin ang kaniyang ulo. “Nasaan ba ako!” giit niya. Hindi pa man siya nakaupo sa kama ay agad niyang inilibot ang mga mata. “This is not my room,” patuloy pa niya. Nangunot ang kaniyang noo. Tiningnan ni Charlaine ang kaniyang hubo at hubad na katawan sa ilalim ng kumot. Noon lang niya naalala na naglasing pala siya. Umupo siya at sumandal sa headboard ng kama. “God, patay ako ng mga magulang ko!” saad niya sa sarili habang nakahawak na siya sa kaniyang sintido. Inaalala rin niya kung paano siya napunta sa lugar na ito at tila may isang pangyayari sa buhay niya ang pagsisihan niya. Pinilit niyang igalaw ang kaniyang katawan pero sumakit lang ang kaniyang pagkababae. “God, bakit pa ako nandito?” naisip niya agad na may nakatalik siyang isang lalaki. Noon lang din nag-pop up sa kaniyang utak na ganoon nga. Pero hindi detalyado ang lahat. Mismong ang mu
CHAPTER 2 HINDI talaga lubos maisip ni Charlaine na hahantong ang lahat sa ganitong maikasal siya. Galit siya sa kaniyang mga magulang. Nang makauwi siya sa kanilang bahay ay kunotna kunot ang kanyang noo. Maraming gumulo kay Charlaine. Isa, ang probema nila sa kompanya. Pangalawa, ang problema niya sa isang lalaking naka-one-night-stand. Pangatlo, she lost her virginity. Pang-apat, itong naging mabilis na plano ng kaniyang mga magulang. Sa katunayan, hindi pa nga niya naranasan ang isang araw ay ikakasal na agad siya. Gaano ba ang mga ito kabilis mag-isip? Akala niya ay wala na ang mga itong maisip na paraan. Mayroon nga, kaso lang, hindi naman naayon sa kung ano ang gusto ni Charlaine. “Mom!” tawag niya sa kaniyang mama kahit nasa labas pa siya ng bahay. Walang sumagot sa kaniya. She could not bear her anger towards her parents. All the way, malaki ang kaniyang respeto sa mga ito kaso lang, bakit nagawa nito ang bagay na iyon. Para na rin siyang tinaraydor. “Charlaine?” s
CHAPTER 2.1 HINDI na alam ni Charlaine kung ano na ang nangyayari sa labas ng kanilang salas. Ngunit kahit nasa loob lang siya ng kuwarto, naririnig niya na may dumating na dalawang kotse. Puno ng galit ang kaniyang puso. Galit siya sa kaniyang sarili at ganoon na rin sa mga magulang niya. “Hindi talaga ako maikasal sa kahit na sinong lalaki!” giit niya habang patuloy na umiiyak. Ilang oras na siyang nag-iiyak pero hindi pa rin nauubos ang kaniyang luha. Charlaine could not be like this for a long hour. Alam niyang ang labis na pag-iiyak ay nakakasama ng pakiramdam. “Argh!” ungol niya. Nangigil na talaga siya. Hinagis niya pa sa sahig ang kaniyang unan. Hinagis niya din ang cell phone nang biglang nag-text sa kaniya ang mama. Kahit hindi pa man niya nabasa iyon, mabilis niyang inihagis. “Kahit pa i-blockmail niyo ako ay hinding-hindi ako papayag!” giit niya ulit. Tumihaya siya. Kinatitigan niya ang kisame. Walang ibang inisip si Charlaine sa mga oras na iyon kung paan
CHAPTER 2.2WALANG ibang naisipsi Charlaine sa puntong iyon kundi ang takasan niya ang mga ito. Gayunpaman, nasa harapan na ni Charlaine ang lalaking kahit hindi niya gusto ay papakasalan niya.At ang luhang pinipigilan ni Charlaine ay mabilis niyang pinunasan nang marinig niyang nagsalita ang isang babaeng may hawak na malaking paypay.“I like her. Gusto ko ang anak mo Martha para sa anak ko,” masaya ang tono ng boses ng babae.Ang atensiyon ni Charlaine ay dumako sa tahimik na lalaking katabi ang mga magulang. Noon lang napansin ni Charlaine na nakatingin na pala ito sa kaniya. At ang titig ng lalaki ay para bang huhubaran si Charlaine. Hindi rin namalayan ni Charlaine na napakagat na pala siya ng kaniyang sariling labi. Noon lang din napansin ni Charlaine na biglang ngumisi ang lalaki. I think he is a pervert! Galit ang namutawi sa buong katawan ni Charlaine. “So… I think we should make it official, Mrs Jenkins. Your son is going to marr
CHAPTER 2.3 KINABUKASAN ay mabigat ang nararamdaman sa katawan ni Charlaine dahil sa katotohanang wala na siyang magagawa. Nag-impake na rin siya ng kaniyang mga gamit dahil kukunin siya ng kaniyang magiging asawa. She never ever thought of these. Gayunpaman, kahit hindi man niya talaga tanggap ay pipilitin na lamang niya ang kaniyang sarili. “Charlaine, nandito na ang magiging asawa mo! Bilisan mo na diyan!” sigaw na imporma ng kaniyang mama. Nasa labas lang pala ito ng kaniyang kuwarto. Napairap na lamang siya. Nang matapos din siyang mag-impake ay wala pa rin siya sa tamang wisyo. Katunayan, hindi siya nakatulog ng maaga dahil inisip niya kung ano ang bagong takbo ng buhay ang dadatnan niya. “Charlaine!” sigaw ulit ng mama niya. Hindi umimik si Charlaine. Matamlay siya at galit pa rin sa mga magulang niya. Ilang sandali pa ay nasa salas na siya. Nadatnan niya ang kaniyang mama na may hawak na kape. “Kanina pa naghihintay sa ‘yo si Harris. Huwag mong paghintayin an
CHAPTER 3NANG makapasok na sila sa loob ng bahay ay hindi pinansin ni Charlaine si Harris na nasa kaniyang tabi lamang. Lihim na napangiti si Charlaine dahil sa sobrang ganda ng bahay na para yata siyang nakatira sa isang malaking palasyo.“My parents really got me some creeps!” namamanghang sabi ni Harris.Mismong si Charlaine ay nabitiwan na niya ang kaniyang mga hawak na bag. Humakbang si Charlaine palapit sa isang malaking painting na hindi niya alam kung isa ba itong printed o ginawa talaga.“Kung gusto mong mag-rest, you can go to your room, Charlaine!” maotoridad ang bosaes ni Harris na siyang dahilan para bumaling si Charlaine.“Hindi mo ba ako hayaan kung ano ang gagawin ko?” tanong ni Charlaine.Kumunot ang noo ni Harris sa tanong ni Charlaine. Umikot-ikot pa si Charlaine dahil marami siyang nakitang malalaking painting. Sandali lang din ay napansin niyang pumasok si Harris sa kusina. Matapos ding pag-aksayahan ng oras ang mga pain
Chapter 32 Ang mga pagsubok ay patuloy na dumating sa buhay ni Charlaine. Ang bawat araw ay tila isang laban, hindi lamang laban sa mga kaaway na nagtangkaing pabagsakin siya at ang kanyang foundation, kundi laban din sa mga personal na takot at alalahanin na matagal na niyang itinatago. Habang ang foundation na nagsimula bilang isang pangarap ay patuloy na lumalago, hindi maiwasang makaharap ng mga lider nito ang mas malalaking banta. Si Charlaine, na minsang natatakot magsalita at humarap sa mundo, ay ngayon ay simbolo ng lakas at pag-asa. Ngunit, sa kabila ng lahat ng tagumpay na nakamtan, alam niyang hindi pa tapos ang laban—at baka hindi pa ito matatapos kailanman. Isang araw, matapos ang isang matagumpay na programa ng foundation para sa mga kabataan mula sa mga pook na mataas ang krimen, nakatanggap siya ng tawag mula kay David, ang kanyang matagal nang kaibigan at katuwang sa misyon. Ang tawag na iyon ay nagdala ng hindi maipaliwanag n
Chapter 31 Tahimik ang paligid habang nakatayo si Charlaine sa gitna ng isang pulong kasama ang mga miyembro ng kanyang bagong tayong foundation. Sa harap niya, naroon ang isang maliit na grupo ng mga kababaihan—ang ilan sa kanila ay mga biktima rin ng pang-aabuso, habang ang iba naman ay mga tagasuporta na tumulong sa kanyang laban. Ang araw na ito ay mahalaga para sa kanya. Hindi lamang ito simbolo ng bagong simula, kundi isang patunay na kahit gaano kahirap ang mga unos sa buhay, palaging may pag-asa para sa pagbabago. Sa kabila ng tagumpay ng kaso laban kay Harris, ramdam ni Charlaine na marami pa siyang kailangang gawin. Ang laban para sa hustisya ay hindi natatapos sa isang hatol; ito’y isang tuloy-tuloy na misyon. “Salamat sa inyong lahat sa pagtitipon ngayon,” panimula ni Charlaine habang nakatingin sa mga mata ng bawat isa. “Ang layunin ng foundation na ito ay hindi lamang magbigay ng suporta kundi maging isang
Chapter 30 Tahimik ang biyahe ni Charlaine habang binabaybay nila ni David ang daan palabas ng lungsod. Ang kalsada ay madilim, tanging ilaw ng kanilang sasakyan ang nagbibigay-liwanag. Sa kabila ng kanyang takot at kaba, hindi niya maiwasang makaramdam ng bahagyang ginhawa—ginawa na niya ang unang hakbang patungo sa kalayaan. “Sigurado ka na ba sa desisyon mo?” tanong ni David, binabaling ang kanyang tingin kay Charlaine. “Wala na akong ibang pagpipilian,” sagot niya, pilit na pinipigilan ang panginginig ng kanyang boses. “Kung magpapakulong ako sa takot, hindi na ako makakawala sa kontrol ni Harris.” Tumango si David, halatang humahanga sa lakas ng loob ni Charlaine. “Hindi magiging madali ito, pero kakayanin natin. Lahat ng ebidensya laban kay Harris ay hawak na natin. Ang mahalaga, mailayo ka muna sa panganib.”
Chapter 29 Kinabukasan, nagising si Charlaine na may kakaibang pakiramdam. Ang kinikimkim niyang takot ay napalitan ng determinasyon. Hindi na siya maaaring magpaka-biktima habang si Harris ay patuloy na nagpupunyagi sa kontrol nito sa kanyang buhay. Sa unang pagkakataon, naramdaman niyang may kailangan siyang gawin upang mabawi ang sariling kalayaan—at hindi iyon magtatapos sa takot. Habang iniisip niya ang mga gagawin, bigla niyang narinig ang mahinang katok sa kanyang pintuan. “Charlaine?” si Yaya Linda, ang matagal nang kasambahay na tila pangalawang ina na sa kanya. “Pasok po, Yaya,” sagot niya. Binuksan ni Yaya Linda ang pinto at lumapit, bitbit ang isang tray ng pagkain. Ngunit may kakaiba sa kanyang mukha—halatang may mabigat na bagay itong gustong sabihin. “Anak,” nagsimula si Yaya Linda, “napansin kong hindi na maganda ang pakiramdam mo nitong mga araw na nakaraan. K
Chaoter 28Pagkatapos ng huling pag-uusap nina Charlaine at Harris, ang bigat sa puso ni Charlaine ay tila lalo pang nadagdagan. Sa kabila ng magarbong regalo at tila pagsisikap ni Harris na bumawi, alam niyang hindi iyon sapat para burahin ang lahat ng sakit na dinanas niya. Kaya’t kinabukasan, nagdesisyon si Charlaine na magpalipas ng oras sa isang lugar kung saan siya makakapag-isip nang tahimik. Nagpunta siya sa isang café na hindi kalayuan sa opisina ng Jenkins Group. Habang hawak ang isang tasa ng mainit na tsokolate, nag-ring ang kanyang telepono. Agad niyang kinuha ito mula sa kanyang bag at tumingin kung sino ang tumatawag. “David,” mahinang sambit niya. Agad niyang sinagot ang tawag. “Charlaine, kailangan nating magkita,” sabi ni David sa kabilang linya, ang boses nito’y puno ng pag-aalala. “Hindi ba delikado? Paano kung malaman ni Harris?” tanong niya, ngunit sa kaloob-looban niya, alam niyang gusto niyang makita si David. “Huwag kang mag-alala. Sinigurado kong hi
CHAPTER 27.2 Noon lang napansin ni Charlaine ang pag-iiba ng ekspresyon sa mukha ni Harris. Kakaibang-kakaiba. Para itong isang lalaking umiibig ng isang napakagandang babae. At sa puntong iyon, wala siyang isasagot. Nagdadalawang-isip siyang makipagsayaw dito. Ngunit naisip din niya, wala namang masama kung makipagsayaw siya dito. Ang lalaking dahilan ng kaniyang pag-iyak, ng kaniyang trauma, at ang lalaking hindi naman niya mahal ay makipagsayaw sa kaniya. Unang bess na nangyari sa kanila bilang mag-asawa. “P-Pero ayos lang din kung hindi. Kung hindi ka komportable ay ayos lang din. Makikinig lang tayo sa mga musika,” muling pagsasalita nito. Saglit na naipikit ni Charlaine ang mga mata. Napabuntonghininga na rin siya. “I am so sorry, Harris. Hindi ako sanay. Natatakot akong hawakan ang kamay mo o madikit man lang sa katawan mo.” Hindi magaspan
CHAPTER 27 SA PUNTONG hindi makasagot si Harris sa kaniya ay tinitigan na lamang niya ito. Pero kahit anong pilit niyang pakiramdam sa mukha nito ay wala talaga siyang makita. Is he trying to prove himself? Ngunit kahit ano ring isiping maging masaya na lamang si Charlaine ay hindi naman niya magawa. Hindi si Harris kailanman maging isang David. “H-Hindi ako nagbibiro, Charlaine. Ano man ang sinasabi ko sa ‘yo ay totoo iyon. Hintayin mo ang mga kaya ko pang i-prove sa ‘yo,” paliwanag nito. Nailayo niya ang kaniyang mga mata. Gusto niyang umalis na lang sila. Ilang sandali pa ay biglang may dumating na dalawang waiter. May dala itong mga wine. Inilagay ng mga ito ang wine sa kanilang table. “Thanks,” pasasalamat ni Harris. Tinitigan lamang niya si Harris na para bang bawat galaw nito ay dapat niyang ma-measure. This
CHAPTER 26.2 Nakaupo na siya sa loob ay kinuha niya ang kaniyang cell phone. Naglaro siya ng candy crush at nagbi-busy-han. Kung si David lang ang kaniyang kasamang pumunta sa restaurant ay baka nakipagkuwentuhan na siya. “Alam mo bang maganda ang restaurant na pupuntahan natin ngayon?” pagsasalita ni Harris habang pinaandar na nito ang kotse. Bumaling pala ang tingin nito sa kaniya. Kaya tiningnan din niya ito. Peke lamang siyang ngumiti. Hindi pa man sila nakapunta sa restaurant ay gusto na lamang niyang hindi na sila tumuloy. Namalayan na lamang ni Charlaine na bumiyahe na sila. Gusto niyang manahimik na lamang sa buong oras na papunta sila sa restaurant. “Kumusta pala si David?” tanong nito. Natigilan si Charlaine. Sa puntong iyon ay napatitig siya sa kaniyang nilalaro. Nag-isip agad siya ng kaniyang sasabihin pero kailangan niyang pakalmahin agad ang sarili. “Tatlong araw siyang bumisita s
CHAPTER 26 DALAWANG araw na ang nakalipas simula noong nagbago si Harris. Sobrang bilis at hanggang ngayon hindi pa rin makapaniwala si Charlaine. Pero talaga namang hindi siya maniniwala. Simula rin noong sinabi niyang buntis siya ay mas lalo lang naging caring si Harris sa kaniya. Hindi alam ni Charlaine kung tama bang nandito pa siya sa bahay nila. Nakakamoy kasi siyang nagpapanggap lang talaga ito. “Charlaine,” tawag nito sa kaniyang mula sa labas ng kuwarto. Agad naman siyang tumayo. Binuksan niya ang pintuan at sinalubong si Harris. Nakangiti ito. “Good morning,” bati nito. Ngunit kahit dalawang araw na itong sweet sa kaniya ay hindi siya sanay. Nandidiri si Charlaine. “Anong sadya mo?” tanong ni Charlaine agad. Namimiss niya tuloy si David. Mabuti pa sana kung si David ang nasa kaniyang harapan ngayon. She wondered if Harris knows their affair. Kasi kung alam naman nito ay magagalit agad ito sa ka