Chapter 29 Kinabukasan, nagising si Charlaine na may kakaibang pakiramdam. Ang kinikimkim niyang takot ay napalitan ng determinasyon. Hindi na siya maaaring magpaka-biktima habang si Harris ay patuloy na nagpupunyagi sa kontrol nito sa kanyang buhay. Sa unang pagkakataon, naramdaman niyang may kailangan siyang gawin upang mabawi ang sariling kalayaan—at hindi iyon magtatapos sa takot. Habang iniisip niya ang mga gagawin, bigla niyang narinig ang mahinang katok sa kanyang pintuan. “Charlaine?” si Yaya Linda, ang matagal nang kasambahay na tila pangalawang ina na sa kanya. “Pasok po, Yaya,” sagot niya. Binuksan ni Yaya Linda ang pinto at lumapit, bitbit ang isang tray ng pagkain. Ngunit may kakaiba sa kanyang mukha—halatang may mabigat na bagay itong gustong sabihin. “Anak,” nagsimula si Yaya Linda, “napansin kong hindi na maganda ang pakiramdam mo nitong mga araw na nakaraan. K
Chapter 30 Tahimik ang biyahe ni Charlaine habang binabaybay nila ni David ang daan palabas ng lungsod. Ang kalsada ay madilim, tanging ilaw ng kanilang sasakyan ang nagbibigay-liwanag. Sa kabila ng kanyang takot at kaba, hindi niya maiwasang makaramdam ng bahagyang ginhawa—ginawa na niya ang unang hakbang patungo sa kalayaan. “Sigurado ka na ba sa desisyon mo?” tanong ni David, binabaling ang kanyang tingin kay Charlaine. “Wala na akong ibang pagpipilian,” sagot niya, pilit na pinipigilan ang panginginig ng kanyang boses. “Kung magpapakulong ako sa takot, hindi na ako makakawala sa kontrol ni Harris.” Tumango si David, halatang humahanga sa lakas ng loob ni Charlaine. “Hindi magiging madali ito, pero kakayanin natin. Lahat ng ebidensya laban kay Harris ay hawak na natin. Ang mahalaga, mailayo ka muna sa panganib.”
Chapter 31 Tahimik ang paligid habang nakatayo si Charlaine sa gitna ng isang pulong kasama ang mga miyembro ng kanyang bagong tayong foundation. Sa harap niya, naroon ang isang maliit na grupo ng mga kababaihan—ang ilan sa kanila ay mga biktima rin ng pang-aabuso, habang ang iba naman ay mga tagasuporta na tumulong sa kanyang laban. Ang araw na ito ay mahalaga para sa kanya. Hindi lamang ito simbolo ng bagong simula, kundi isang patunay na kahit gaano kahirap ang mga unos sa buhay, palaging may pag-asa para sa pagbabago. Sa kabila ng tagumpay ng kaso laban kay Harris, ramdam ni Charlaine na marami pa siyang kailangang gawin. Ang laban para sa hustisya ay hindi natatapos sa isang hatol; ito’y isang tuloy-tuloy na misyon. “Salamat sa inyong lahat sa pagtitipon ngayon,” panimula ni Charlaine habang nakatingin sa mga mata ng bawat isa. “Ang layunin ng foundation na ito ay hindi lamang magbigay ng suporta kundi maging isang
Chapter 32 Ang mga pagsubok ay patuloy na dumating sa buhay ni Charlaine. Ang bawat araw ay tila isang laban, hindi lamang laban sa mga kaaway na nagtangkaing pabagsakin siya at ang kanyang foundation, kundi laban din sa mga personal na takot at alalahanin na matagal na niyang itinatago. Habang ang foundation na nagsimula bilang isang pangarap ay patuloy na lumalago, hindi maiwasang makaharap ng mga lider nito ang mas malalaking banta. Si Charlaine, na minsang natatakot magsalita at humarap sa mundo, ay ngayon ay simbolo ng lakas at pag-asa. Ngunit, sa kabila ng lahat ng tagumpay na nakamtan, alam niyang hindi pa tapos ang laban—at baka hindi pa ito matatapos kailanman. Isang araw, matapos ang isang matagumpay na programa ng foundation para sa mga kabataan mula sa mga pook na mataas ang krimen, nakatanggap siya ng tawag mula kay David, ang kanyang matagal nang kaibigan at katuwang sa misyon. Ang tawag na iyon ay nagdala ng hindi maipaliwanag n
CHAPTER 33 TAHIMIK ang umaga ni Charlaine habang bitbit niya ang isang tasa ng kape. Kinatitigan niya ng maayos ng mga ibon na masayang naghaharutan sa sanga ng mangga. “Hon.” Agad siyang napalingon sa tumawag sa kaniya. Si David. Ngumiti si Charlaine. “Hon, busy ka ba ngayon sa kompaniya?” tanong niya din. Nakasuot na kasi ng magarang tuxedo ang kaniyang asawa. Humalik ito sa kaniya. “Ang dami ko pang gawin ngayon, eh. Bigla kasing nagkaroon ng sampung franchise ang isang Russia para sa kompanya namin,” paliwanag ni David. “Congrats, hon!” masaya niyang bati. Kapagkuwan ay umalis na agad si Charlaine. Muli siyang bumaling sa mga ibon. “Tatlong taon na ang nakalipas simula noong nangyari ang lahat. Ang bilis pala ng panahon. Ngayon ay malaya na ako,” sabi niya sa kaniyang sarili. Hindi siya makapaniwala sa naranasan ni Charlaine. Akalain niyang nalagpasan niya ang ma
CHAPTER 33.2 Hanggang sa bumukas na nga ang pintuan at bumungad sa kaniya ang masayang mukha ni David. Pero hindi magawa ni Charlaine ang magsaya dahil sa masamang balita. “Oh, bakit naman parang pasan mo ang buong mundo?” tanong nitong natatawa. Parang ganoon din naman ang kaniyang naramdaman sa puntong iyon. Hindi na napigilan ni Charlaine ang kaniyang sarili. Tumulo na ang kaniyang mga luha. Kaya mabilis na lumapit sa kaniya si David. “May problema ba?” tanong nitong mahinahon ang boses. Tumango-tango siya bilang sagot. “Isang malaking problema, hon. Hindi ko alam kung ano ang gagawin sa problemang ito. Nawalan ng isang bilyon ang aking kompanya,” paliwanag niyang nagdadalawang-isip pa na sabihin iyon sa kaniyang asawa. At dahil doon ay naramdaman ni Charlaine ang paninigas ng katawan nito. “A-ano? Paanong nangyari iyang? Baka ninakaw ng mga empleyado mo? O baka may mali sa report.”
CHAPTER 34AGAD na lumabas ng kaniyang kotse si Charlaine. Hanggang ngayon ay hindi pa rin siya makapaniwala na nawalan ng isang bilyon ang kaniyang kompanya. “Good morning, ma’am!” bati sa kaniya ng guwardiya. Tumango lang siya dito. Ang nasa isip niya ay kung paano niya bibigyan ng sulosyon ang problema niya ngayon. Maraming bumati sa kaniya. Nang nasa harapan na siya ng elevator ay napahinto siya sa pagpindot sana. “Ma’am,” tawag sa kaniya sa kaniyang sekretary. “Kris, akala ko nasa meeting room ka na,” sabi niya dito. “Medyo ma-traffic po, eh. Mabuti na lang po ay nakita po kita agad,” imporma nito. “Bakit?” kitang-kita niya kasi ang pagmamadali nito na para bang may kung anong hindi magandang mangyayari. “These are the reports, ma’am. Kailangan po ninyong malaman na parang may nagnakaw ng inyong pera. At pinaghihinalaan ko na isa iyon sa mga investor mo,” paliwanag nito. Napaisip si
CHAPTER 34.2 Isa-isa nang binigyan ni Kris ang mga ito. Sampu ang kaniyang mg investor. Mga bigating investor na kayang gawin ang magnakaw sa kaniyang kompanya nang walang nakakaalam. Kaya ang lahat nang ito ay suspek niya at mag-iimbestiga siya. “Meeting is adjourned!” imporma niya sa lahat. Iniwan niya ang mga ito dahil naiinis siya sa mga nakikitang mukha ng mga investor niya. Para bang mimaliit ng mga ito ang kaniyang kakahayan lalo pa ay siya lamang ang nag-iisang babae. Kaya tiyak talaga siyang isa sa mga iyon ang nagnakaw. “Kris, mamayang hapon ay ipatawag mo ang lahat nang empleyado ng building na ito. Sa meeting room pa rin,” paliwanag niya. “Yes, ma’am. But here is my minutes, ma’am,” Inilahad nito sa kaniyang harapan ang isang maliit na notebook. Para na akong isang investigator nito! Saad niya sa kaniyang sarili. Pero gagawin niya iyon para sa kaniyang pinakamahal na kompanya. D
CHAPTER 60.2 “Akala ko hindi mo kayang layuan ang asyendang ito. Pero hindi, kailangan mong sundin ang pangarap mo. Nandito naman sina Mang Ben at aling Mercy. At kapag naging maganda na ang takbo ng buhay ko ay nais kong dito na ako tumira.” Narinig niya ang pagbuntonghininga ni Jacob. “Nasabi ko lang iyon noon kasi hindi pa ako handa. Ngunit ngayon sa tingin ko ay kailangan kong mangarap pa nghusto ay sa tingin ko naman ay makakaya ko.” “Proud ko sa ‘yo, Jacob. Kahit marami ka nang natumgapayan sa buhay ay nangangarap ka pa rin.” Biglang umiba ang tono ng kaniyang boses kaya napansin iyon ni Jacob. “Hindi ka ba talaga masaya sa buhay mo ngayon?” tanong ni Jacob. Siya naman ang napabuntonghininga ulit. “Naging rollercoaster na kasi ang buhay ko. Hindi ko na alam kung anong gagawin. Gusto ko na lamang na mag-teleport.” Dahil sa kaniyang sinabi ay natawa si Jacob. “Di ba sinabi ko na sa ‘yo na kausapi
Chapter 60 NAGISING si Charlaine na mas maaga pa kaysa kay Jaocb. Lumabas muna siya ng mansyon. Pumunta siya sa isang field na sobrang lawak at makikita ang dagat at ang unti-unting pagsikat ng araw. “Ang ganda talaga dito,” bulong niya sa sarili. Nilanghap ni Charlaine ang sariling hangin na biglang humampas sa kaniyang katawan. Ilang minuto niyang ini-enjoy ang kagandahan ng tanawin. Ilang minuto rin ay narinig niya ang kaniyang cell phone na biglang tumunog. Nang makita niya kung sino ang nag-text ay agad niya itong binasa. “I’m not lying to you, Charlaine. If you would believe me, David was just playing around. Meet me at the Horizontal Park.” Akala ni Charlaine na matatakasan na niya ang problemang pilit niyang binabaon sa limot. Napabuntonghininga siya. She slowly looked at the sunset. Charlaine could appreciate its beauty. Ngunit kahit anong gawin niya ay hindi na mawala sa kaniyang damdamin ang kaba.
CHAPTER 59SHE FOUND herself staring at the stars in the night. Maraming iniisip si Charlaine. “Hindi pa rin ba kayo bati ng asawa mo?” Napalingon siya sa biglang nagsalita sa kaniyang likuran. Nasa rooftop sila. May rooftop kasi ang mansyon. Ayaw sanang sagutin ni Charlaine ang tanong ni Jacob dahil gusto niya talagang makalimot sa mga iyon. “Hanggang hindi magiging maayos ang tungkol sa pera at mga bagay na kailangan niyang sabihin ay hindi magiging maayos ang lahat,” tugon niya kapagkuwan. Narinig niya ang pagbuntonhininga ni Jacob. “Na-realize ko na mali pala talaga ako sa mga bagay na naiisip ko. Mali ang nangyari sa atin, Charlaine. Sana mapatawad mo ako sa mga nagawa ko noon.” It was out of nowhere. “Pinatawad na kita, Jacob. Nasabi ko na rin sa ‘yo ang mga dapat kong sabihin. We could not be. Alam mo na iyon.” Nilingon niya ito habang tama lang ang ekspresyon sa kaniyang mukha.
CHAPTER 58.2 “Malalaki ang mga isda diyan. Ilan ba ang mauubos mo?” masayang tanong ni Jacob. Huminto na si Charlaine nang nasa harapan na sila ng kubo. “Lima po,” sagot ni Yuhan sa tanong ni Jacob. “Ikaw na lang ang kumuha ng mga gamit Jacob,” utos ni Charlaine. Tumango lamang ito sa kaniya. Agad itong pumasok ng kubo. Lumapit naman siya sa kaniyang anak. “Nag-enjoy ka ba dito?” tanong niya. Ngumiti si Yuhan at tumingin sa kaniya. Kitang-kita niya ang sensiro na kasiyahan sa mukha nito. “Yes, mommy. Sayang lamang po talaga na hindi po kasama si daddy dito,” paliwanag nito. Napahawak siya sa kaniyang noo. Hindi niya alam kung tama ba itong naiisip niyang sasabihin sa kaniyang anak. “Yuhan,” sambit niya. “Hindi alam ng daddy mo ang asyendang ito. And I don’t want him to know it. Can you keep it a secret between us?” Dahil sa kaniyang sinabi ay ti
CHAPTER 58 HAPON na nang magising si Charlaine. “Yuhan?” Nabulabog siya nang wala siyang makapa na katabi sa kama. Kaay mabilis siyang tumayo at lumabas ng kuwarto. Nadatnan niya si Aling Mercy. “Nakita niyo po ba si Yuhan?” nag-alala niyang tanong. Ngumiti si Aling Mercy na naging dahilan para kumalma si Charlaine. “Nasa labas. Sinama siya ni Jacob sa fish pond. Nagising kasi ang bata,” paliwanag nito. “Sige po. Pupuntahan ko po muna sila. Babalik din po kami dito,” paalam niya. Tumango lang si Aling Mercy. Siya naman ay agad na lumabas ng mansyon. Pinuntahan niya ang fish pond. Habang tinungo niya ang lugar na iyon ay bumalik sa kaniyang alaala ang ginawa nila ni Jacob sa fish pond. Nang makita na niya ang dalawa ay natigilan siya. “Mom!” tawag sa kaniya ni Yuhan nang makita siya nitong nakatayo sa may hindi kalayuan. Ngumiti siya at kumaway din. Natigilan naman si Charlaine nang kumaway na rin si Jacob. Sa kaniyang nakikita, mas nakikita pa niyang bag
CHAPTER 57INAKALA ni Charlaine na aabutin pa ng maraming taon bago siya muling makabalik sa kaniyang asyenda. Ngunit hindi na siya nagdalawang-isip pa na puntahan ang asyenda. At ngayon, nasa harapan na niya ito. “Mom, ano pong gagawin natin dito?” tanong ni Yuhan. Nakadungaw ito sa malaking pintuan ng gate. Magkahalo ang emosayong naramdaman ni Charlaine dahil sa dahilan ng kanilang pagpunta dito. “Dito muna tayo for the rest of the day,” paliwanag niyang hindi alam kung hanggang kailan ang sinabi niyang the rest of the day. “Maganda po ba dito?” tanong ulit nito. Isa sa kaya niyang ipagmalaki ay ang kagandahan talaga ng kaniyang asyenda. Lumingon siya sa kaniyang anak. “Sobrang ganda nito anak. Actually, pagmamay-ari ito ng mommy. And in the future, ikaw na rin ang magmamay-ari nito.” Masaya si Charlaine habang sinabi niya iyon. Humigpit ang paghawak ni Yuhan sa kaniyang kamay. “Talaga po?”
CHAPTER 56.2 “I wondered kung hanggang kailan ang ganitong sitwasyon naming dalawa. Isang linggo na ang lumipas at para bang hindi namin kalala ang isa’t isa.” Gusto man niyang sabihin ang lahat katulad ng gabi-gabi ay magkatabi sila ngunit sa kabilang direksyon nakabaling si David at ganoon din siya. Sa umaga naman ay maagang nagigising si David. At kung magkasalubong man silang dalawa ay nag-iiwasan. “Wala ka po bang balik makipag-usap na lamang po sa kaniya?” tanong nito na nagpupunas ng luha. “Hindi ko pa kasi kaya. David was making this thing so difficult. Akala ko ay magiging okay ang lahat pero mas lalo lamang naging malaking problema,” paliwanag niyang hindi maintindihan ang sariling naramdaman dahil talagang nagagali, tatakot, at naiinis na siya. “Baka po space lang po ang kailangan ninyong dalawa. O pag-uusap. Hindi naman po kasi bago ang ganiyang sitwasyon sa mag-asawa,” paliwanag nito. Tama naman si M
CHAPTER 56ISANG linggo na ang lumipas ng kaybilis. Sa loob ng isang linggo ay normal lamang na araw ngunit sadyang nakakapanibago lamang dahil maraming nagbago. Isa naroon kung bakit hanggang ngayon ay hindi pa rin maganda ang ugnayan nilang dalawa ni David. Walang usad sa mga problema ni Charlaine. Dahil nasa kusina naman siya habang maraming iniisip ay biglang dumating si Mia. “Ma’am, may tumawag po sa telepono.” Tumango lamang siya dito. Ini-expect na niya ang tawag na iyon. “Hello,” bungad niya nang nasa kamay na niya ang telepono. “Mrs. Jerkins. Wala na kaming hihintayin pa. We gonna cancel all our invests to your company,” diretsong sabi ni Mr. Chang. Naipikit ni Charlaine ang kaniyang mga mata. She really expeted that news. Ilang araw na rin kasi na sinabi niya sa mga ito na kailangan na niyang tapusin ang lahat. Bumagsak ang kaniyang kompanya. “I understand, Mr. Chang.” Iyon lamang ang kaniyang sagot.
CHAPTER 55AGAD na kumunot ang noo ni Charlaine nang marinig niya iyon. Wala sa isip niya na masasabi ni Yuhan ang tungkol doon. “Are you saying the truth, darling?” tanong naman niyang hindi makapaniwala. Ngunit hindi na sumagot si Yuhan. Napabuntonghiningan na lamang siya. Humalik si Charlaine sa ulo ng anak. “We will go with you, Yuhan. Don’t worry,” mahinhin niyang sabi. Muli siyang napabuntonghininga. Iniwan muna niya si Yuhan. Pumasok siya ulit sa kanilang kuwarto. Naiwan pala niya ang kaniyang cell phone. Ngunot nang nasa kuwarto na siya, nadatnan niya si David na hawak ang kaniyang cell phone. “May kailangan ka bang tingnan?” malambing niyang sabi. But David looked at her with suspection. Wala sa kaniyang isip kung ano man ang gusto nitong ipahiwatig. Pero... biglang kumabog ang kaniyang dibdib. “M-May hindi ka ba sinasabi sa akin?” tanong ni David na talagang halata na may gustong itanong s