Sa isang malaking abandonadong warehouse kami dumeretso ni Sir Aidan. Sa hindi malamang dahilan kinakabahan ako dahil kuta ito ng mga sindikatong walang kaluluwa. Sa akin ay walang problema kaya ko ang sarili pero si Sir Aidan natatakot ako para dito.
Bago bumaba ng sasakyan kinuha ko muna ang pang disguise ko naglagay ako ng wig, salamin tapos sinuot ang sumbrero at facemask na rin ako na may butas ang parteng ilong saka bibig.
Sabay lang din kaming bumaba ni Sir. Naging alisto naman ako.
“Sir, I don't have a good hunch here, No matter what happens, Don't leave my side and be alert Sir.” Seryoso kong turan. Ramdam ko ang mga matang nakatingin sa amin. Hindi isa, hindi dalawa..marami sila.
“I will Iha.” Sagot nito kaya tumango ako.
Ilang sandali pa may sumalubong sa amin na mga armadong lalaki.
“Ikaw ba si Mr. Saavedra?” Tanong ng lalaking nasa gitna.
“Yes.”
“Tara sa loob kanina kapa hinihintay ni Boss.”
Tumango naman si Sir Aidan saka naglakad na. Sumunod naman ako dito habang nakikiramdam sa mga lalaking nasa likod namin.
Habang naglalakad kami papasok ay pasimple kong ginagala ang tingin sa paligid. Lahat ng madadaanan naming tao ay kakaiba kung makatingin lalo na kay Sir Aidan. Hanggang sa tumigil kami sa isang itim na pinto, pinag buksan naman kami ng lalaking bantay saka pumasok sa loob.
Natigilan ako ng bahagya ng makilala ang lalaking nakaupo sa gitna. Shit! Don't tell me siya ang katagpo ni Sir Aidan! Lumihis ang tingin ko sa lalaking nakatayo sa gilid ni Franco Salvador. Damn! Si Seji Ishida ang Assassin ng Phantom! So, dito ang misyon ng gagong Ishida na ito? O, ito na ang bagong amo nito?
Napakuyom ako ng kamao. Kilala ko si Franco Salvador isa siya sa may galit sa WCO at sa akin. Habang si Ishida naman ang kakumpetensyan ko. Hinahangad ng lalaki na maging pinaka magaling na Assassin sa buong pilipinas pero ang gago hindi naman ako matalo talo sa sparring. Mainit ang dugo nito sa akin.
Good thing sinunod ko ang sinabi ni Sir Aidan na mag disguise din at nag change ako ng pormahan ngayon. Kung hindi siguradong napaaway na ako dahil susugudin ako ng Ishida na iyan. Walang nilulugar o santo ang lalaki..Kahit hindi pa nila nakikita ang totoong mukha ko, kabisado naman nila ang galaw at pormahan ko.
Mukhang hindi naman nila ako nakilala dahil walang karea-reaksyon ang mga mukha nito maliban na lang na nakatingin sila sa amin.
“You're finally here. Sitdown. By the way sino pala iyang kasama mo, Aidan?” Nakangising tanong ni Salvador.
“It's none of your business, Salvador. Now let's proceed to our business here.” Malamig na sagot naman ni Sir Aidan. Woah! Ibang iba ang awra ngayon nito.
Humalakhak naman si Salvador.
“Fine, masyado namang mainit ang ulo mo. Nagtatanong lang naman ako.” Sabay sindi ng sigarilyo nito. Tahimik lang naman akong nakamasid.
“Bakit pala dito mo ako pinapunta? Ang usapan natin ay sa underground.” Muling tanong ni Sir.
“Well, may gusto akong ipagawa sa ‘yo kaya dito kita pinapunta. May ipapasok akong droga na manggagaling sa Zambales. Gusto kong gawan mo iyon ng paraan at dito padaungin ang barko sa pier na ito. So, negotiate to the boss here.”
Tsk, sabi na!
“What? Alam mong hindi ako nakikipag negotiate kung hindi miyembro ng underground at tungkol sa droga. Ibang usapan ang dito, Salvador. Hindi ko ito hawak.” Seryosong turan ni Sir Aidan. Bigla namang sumeryoso si Franco at matalim na tumingin sa lalaki.
“Sinusuway mo na ako Aidan? Wala akong pakialam kung hindi mo ito hawak. Dito ka magaling kaya gawin mo! Kung tutuusin nga may kasalanan ka pa nga sa akin. Delayed ang mga kargamentong ko! Hindi mo ba alam na napapahiya ako sa mga kliyente? Umasa sila na ganitong araw ang dating pero hindi naman dumating!” Galit na bulyaw nito.
Boss na boss ang datingan ni Salvador, tsk pero kapag kapwa niya boss ang kausap parang maamong tupa. Duwag naman. Kinakaya-kaya niya si Sir Aidan kasi mas mataas siya. What a jerk.
“About that hindi mo naman sinabi sa akin agad ang tungkol sa bagay na iyan kaya natagalan. Nagkaroon tuloy ng problema sa customs. Next time abisuhan mo muna ako para alam ko.”
“So? Kasalanan ko pa? Hindi ba't trabaho mo naman ‘yan?”
Hindi naman umimik si Sir Aidan at napailing na lang.
“Ngayon para makabawi ka, makipag negosasyon ka.”
“Alam mong kapag drugs din ang pinag uusapan ay hindi ako masyadong nakikipag negosasyon. Hanggang sa armas lang ako at ibang kargamento.”
“C'mon Aidan! Ngayon lang naman ito pambawi sa ginawa mo. Alam mong kapag sa ganitong paraan ikaw lang ang inaasahan ko at makakatulong sa akin.”
“It's not my problem, Salvador. Hindi kona trabaho iyan. I only negotiate with the underground bosses. And your request are different matter.” Mariin at seryosong turan ni Sir Aidan. Nakakalokong ngumisi naman si Salvador.
“Uh-huh? I think it will be a problem for you too if you don't follow me. You know me very well Saavedra.”
Dahil sa sinabi ni Salvador ay napaayos ako ng upo. May hint! Mukhang iba ang ibig sabihin. Hindi rin nakaligtas sa akin ang pag kuyom ng kamao ni Sir Aidan. Mukhang tama nga ang hinala niya. Now, kailangan ko makakuha ng ebedensya na tama ang hinala namin.
“Don't threaten me Salvador, I did my job for you and your shipment will be arrived today..If you don't have anything else to say, We are leaving. Let's go Hermosa.” Tahimik naman akong tumayo saka sumunod kay Sir Aidan.
Pero bago ‘yun hindi nakaligtas sa akin ang nakakatakot na ngisi ni Salvador kay Sir Aidan.
Nang makasakay sa kotse ay isang malalim na buntong hininga ang pinakawalan ni Sir Aidan, humarap naman ako dito.
“Sir, ayos lang ba kayo?” Nag-aalala kong tanong. Knowing Salvador siguradong may gagawin iyon para mapapayag si Sir Aidan sa nais nito.
“Yeah, pasensya kana Iha. Hindi ko lang gusto ang ginagawa ni Salvador sa akin. Hay, Gusto ko ng umalis sa organisasyon at magbagong buhay pero hindi na maari ito na ang buhay ko ngayon. Mahirap ng makawala sa masilamuot na buhay na ito. Kaya Iha, gawin mo ang lahat para bantayan ang aking anak. Siya na lang ang meron ako at ayokong madamay ito sa gulong pinasok ko.” Sincere na turan nito. Tumango naman ako.
“H'wag kayong mag alala Sir, akong bahala kay Lucien. Babantayan ko siya at poprotektahan sa abot ng makakaya ko para sa inyo.”
Isang ngiti naman ang bumalatay sa labi ng matanda. Naiintindihan ko si Sir Aidan. Ngayon gagawin ko ang misyon ko para sa ama ni Lucien dahil kitang kita ko ang pagmamahal nito sa lalaki.
*******
PAGKARATING sa mansyon dumeretso sa kanyang opisina si Sir Aidan at ako naman ay dumeretso sa aking kwarto. Maliligo at magpapahinga muna ako dahil mamaya simula na ng totoong trabaho ko. Matapos makapag freshen up ay pabaksak akong nahiga sa aking kama. Biglang bumalik sa aking isip ang pinag-usapan namin ni Sir Aidan. Mukhang hindi lang ang anak nito ang kailangan kong bantayan pati ito. Siguradong babalikan siya ni Salvador para pumayag sa gusto nito. Hay, ang hirap naman kasing kumilos na katulong ang role. Kung naging bodyguard lang sana ako. Tsk. Dala ng pag-iisip ay unti-unti na akong hinatak ng antok. Naalimpungatan lang ako ng makarinig ng sunod sunod na katok. Pupungas pungas akong bumangon, napansin kong madilim na ang buong kwarto. Luh, gabi na pala—Shit! napahaba ang tulog ko. Patalon akong bumaba ng kama saka dumeretso sa pinto. Pagbukas na pagbukas ko ang walang emosyon na mukha ni Lucien ang bumungad sa akin. “S-Sir.” Mahina kong anas dahil kakag
KATULAD ng inaasahan boring! Nandito ako sa labas ng opisina ng damuho kong boss. Hindi man lang ako pinapasok sa opisina niya at doon maghintay. Hindi nga ako nilingon kanina noong lumabas ng elevator hanggang makapasok sa loob. Wala man lang na. ‘Ms. Hermosa dito mo ako hintayin.’ Mga ganon sana para kahit papaano ok at matatanggap ko hindi ‘yung walang pasabi! Argh, nakakainis talaga ang misyon kong ‘to! Puro sakit sa ulo ata ang aabutin ko dito at kunsumisyon sa aroganteng Lucien na ‘yon. Ang nakakainis pa kaharap ko ang masungit niyang secretary na akala mo napaka ganda! Kanina pa ako iniirapan at tinitignan ng pailalim. Akala mo nakagawa ako ng hindi maganda sa kanya kung makatingin, hindi ko nga siya kilala. Dukutin ko mata nito pag ako napikon. Nakabusangot ang mukha kong naupo sa gilid ng waiting area at pabaksak na binaba ang dala-dala kong lunch. Humalukipkip ako saka masamang tinignan ang pinto ng opisina ni Lucien. Hindi ko alam kung ilang beses ko ng minumura s
SCARLETT SAKTONG ala singko ng hapon ng lumabas ng kanyang opisina si Lucien. Napatayo agad ako saka sumunod dito na dire-diretso lang naglakad patungo sa elevator. Ibang klase din talaga ang lalaking ito! Walang imik akong pumasok sa loob ng Elevator saka pinindot ang ground floor tapos umusog sa gilid habang hinihilot ang aking batok dahil nangalay ako sa kakaupo. Hindi ko talaga gusto ang misyon na ito. Napaka boring! Mapapanisan pa ako ng laway dahil wala namang pwede makausap dito. “Hermosa.” Napaayos ako ng tayo at napatingin sa lalaking nasa aking tabi. “Bakit, Sir?” “You know how to drive, right?” Seryoso nitong turan saka bumaling sa akin. Bahagya akong nagulat, Paano niya nalaman? Sinabi ba ni Sir Aidan? Akma na akong sasagot ng muli itong magsalita. “Don't deny it. Pedro told me that you were the one driving when you and Dad left.” Psh, sino ba may sabing tatanggi ako? Wala naman sigurong problema kung malaman niya. Atleast he kn
SCARLETT Abot tenga ang ngiti ko matapos makakain, Grabe! Busog na busog ako, bawing bawi na ang lakas ko ngayon. Ang sasarap ng pagkain dito sa Bar ni Ace. Hindi na ako magtataka kung sobrang dami talagang pumupunta dito dahil hindi lang ang karerahan ang binabalikan at ang Bar. Pati na rin ang masarap na pagkain at inumin! “So, how's the food? Is it delicious?” Tanong ni Ace kaya sunod sunod akong tumango saka nag thumbs up pa. “Oo ang sarap lahat! The best ang food niyo dito. Salamat pala ah? Alam kong pricey ‘yung mga pagkain na hinain mo. Pasensya kana wala akong dalang pera ngayon dahil akala ko uuwi din kami ni Sir Lucien agad kanina, Hayaan mo sa susunod kapag nagkita tayo babayaran ko lahat ng kinain ko.” Medyo nahihiya kong turan, hindi naman kasi basta basta ‘yung kinain ko. Isa pa, business niya ‘to. Well, kahit sabihin na mayaman at wala lang naman ‘yon sa kanya. Para sa akin business is business. Walang libre-libre. Saka kaya ko naman bayar
Lumapit na ako sa dalawa dahil bugbog sarado na ang mga ito. Tsk, halatang hindi sanay sa pakikipag away ang mga ito. Iisang lalaki hindi nila magawang matalo-talo. Anak mayaman nga naman. Susugod pa sana ang lalaki kela Isaiah ng mabilis kong nahawakan sa balikat ang lalaki para iharap sa akin. Isang malakas na suntok sa mukha ang ginawa ko ulit para makatulog ito. Katulad ng kaibigan niyang naka bulagta na rin sa sahig. Naghiyawan ang mga tao sa paligid. Tsk, Hindi naman makapaniwala ang dalawang itlog sa aking harap. Syempre magugulantang talaga sila, Isang kagaya kong babae napatumba ang dalawang malaking lalaki. Parehas may mga bangas ang mukha ng dalawa pero mas matindi ang kay Isaiah dahil putok ang noo nito at labi. Nilapitan ko sila. “Okay lang ba kayo? Tara, gamutin natin ang mga sugat niyo.” Mahinahon na sabi ko sa dalawa. “Louise, babae ka ba talaga o lalaki? Napatumba mo ang dalawang ‘yun ng ganon kadali? Sa isang suntok lang.” Wala pa rin
SCARLETT PAGKATAPOS ng karera nagyaya si Isaiah na kumain, and of course libre niya! Hindi na kami sa VIP room dumeretso dahil ayaw na daw ni Isaiah doon dahil boring. Pinili nila ang isang table malapit sa bar counter at sa mini stage. “Hanggang ngayon hindi pa rin ako makapaniwala na natalo mo ang tatlong lalaking kalaban mo sa karera, Damn! Alam mo ba na magagaling ang mga ‘yon? Mahirap matalo pero ikaw! Natalo mo sila ng ganon lang. You're the best! Pwede bang kunin kitang maid ko? Para lagi kitang kasama, Your so cool! Mukhang hindi ako ma—” “Bro, stop it. Kanina mo pa kinukulit si Louise. Saka naririnig mo ba ‘yang sinasabi mo? Gusto mo bang magalit si Lu sa ‘yo?” Awat ni Ace, actually kanina pa talaga ako hindi tinitigilan ni Isaiah sobrang hangang hanga ito sa aking ginawa. “E, di ba ayaw naman ni Lu ng personal maid? So, willing akong kunin si Louise she's different and amazing! Papayag ka naman Louise, right?” Umurong palapit sa tabi ko si Isa
“Ano ang nangyayari? Bakit nagkakagulo sa dance floor?” Tanong ni Isaiah habang nakatingin sa mga taong nagtatakbuhan palabas. Nangunot naman ang noo ko at tinutok ang tingin sa gitna ng dance floor kung saan may nag-aaway. Pinaningkit ko ang mga mata dahil pamilyar sa akin ang mga tao sa dance floor. “Stay here guys, I'll check what's happening. Don't leave this place, ok?” Seryosong sambit ni Ace. “Sandali sasama ako!” Turan naman ni Isaiah. Bago sila makaalis ay bigla akong napatayo ng makilala ang mga tao sa dance floor. Sila Night! Naka-disguise man sila pero kilala ko ang postura at galaw ng miyembro ng WGO. Anong ginagawa nila dito? May mission ba sila dito ngayong gabi? Napansin ko naman na sabay-sabay na nabaling sa akin ang atensyon ng tatlo. “Hoy, Hermosa don't tell me mangingialam kana naman sa gulong ‘yan?” Tanong ni Lucien na hindi ko pinansin. Pakialam ba niya? Tss! “Naku, Louise! ‘wag mona balakin dahil mukhang mga lasing na a
LUCIEN PAGKAPARADA ng kotse sa tapat ng mansion, mabilis akong bumaba saka pabaksak na sinarado ang pinto, Dere-deretso akong pumasok sa loob at hinayaan si Hermosa na maiwan. Sa buong biyahe mainit ang ulo ko dahil sa babaeng ‘yon! Masyadong mayabang porket nakatulong sa mga kaibigan ko. Napipikon ako sa pagsagot sagot niya sa akin kanina at pagpapahiya niya sa akin, Nag matapang na porket nakagawa lang ng mabuti. Isa pa napansin ko na mahilig ito mangialam sa mga gulo. Tsk, mukhang sasakit talaga ang ulo ko sa babaeng ‘yun! Pakiramdam ko sinadya niya talaga na tulungan sila Isaiah kanina para makuha ang loob ng mga ito. Lalo na ni Ace na halatang gustong gusto siya, sobra kung asikasuhin at lagi kinakampihan! Kung ang dalawa kong kaibigan nakuha niya ang loob, pwes ako hindi! Oo, napahanga niya ako sa akin niyang galing sa pagmamaneho pero hindi mababago na ayaw ko sa kanya! Na ayaw ko ng isang personal maid na bubuntot-buntot sa akin kung nasaan man ako. Pa
Mabilis akong bumaba ng sasakyan at sumunod sa lalaki. Baka magbago pa ang isip. “You like K-restaurant, right? Then order whatever you want. It’s on me,” He said bossily as we sat down. Instead of getting annoyed, I just smiled and shook my head. I think I already know why he’s acting like this—it’s because of Night. “Why are you shaking your head? Don’t you want to eat here? Where do you want to go? Let’s go there instead,” he said.“Nah, I like it here,” I replied with a smile. “Tss. Stop smiling.” “Why? I’m happy.” “Really, huh?”“Yeah, good thing you asked me to join you. I didn’t eat properly earlier. I didn’t even finish my food.” “Huh, paano enjoy na enjoy ka makipag usap sa Night na 'yon. May pa punas punas pa sa gilid ng labi mo.” I grinned at his reaction. He looked like a jealous boyfriend. “Why? Are you jealous? Do you want to be the only one to do that for me? Why? Are you in love with me?” I teased him.“What the… In your dreams. I’m loyal to Crystal,” he s
UWIAN Nakasunod ako kay Lucien at Crystal na magkahawak ang kamay. Patungo kami sa paborito nilang kainan para mag dinner. Well, Sila lang ang kakain dahil hindi naman nila ako niyaya. Hindi pa rin kami nagpapansinan ni Lucien. Isa pa ayoko din silang makasabay. Sa bahay na lang siguro ako kakain or bibili na lang ako. Nasa harap na kami ng restaurant ng biglang tumunog ang cellphone ko. Shit, nakalimutan kong i-silent. Naka-agaw tuloy ako ng atensyon. Tumigil ako saglit at nagmamadaling kinuha sa bulsa ang phone. Napansin kong tumigil din ang dalawa at sinulyapan ako ni Lucien. Hindi ko siya pinansin, nang makitang si Night ang tumatawag ay agad ko iyong sinagot. “Hello Night?” “Hi, Are you guys having dinner?” Nangunot naman ang noo ko. “Huh? No, just them. I’m not joining. Why?” “Good, then let’s eat together. I’ll come to you.” “Huh? Where are you?” “Same place kung nasaan kayo. wait for me there.” “Naku, ‘wag na sa bahay na ako kakain ok—” Hindi kona nata
“Ouch! Why did you push me, Lu? That hurts!” I heard Crystal's pained complaint. But instead of paying attention and helping her, I froze in place as if rooted to the ground. “OPEN THIS FUCKING DOOR!! WHY IS YOUR DOOR LOCKED?!” Oh fck! Natataranta kong nilapitan si Crystal na kakatayo lang. “Fix your clothes quickly! Then sit over there.” “Why? Why are you panicking?” Nakataas na kilay na tanong niya. “Just do what I’m telling you.” Medyo naiinis kong sabi. “No. Don’t tell me you’re scared because your bodyguard might see us like this? Let me remind you, I’m your fiancé, there’s nothing wrong with what we’re doing. Kung makita man niya tayo wala na siya don, Right?” Inis na sagot niya sa akin pero hindi ko ‘yun pinansin dahil focus ako sa babaeng kanina pa katok ng katok. “Tsk, Just do what I'm telling you.” Sagot ko sa kanya saka inayos ang sarili at humakbang papalapit sa pinto. “KAPAG HINDI MO BINUKSAN ANG PINTO SISIRAIN KO TO LUCIEN!!” D*mn it! This woman is re
“Tsk, that's not what I want to hear. That's not the Louise I know who loves my son. I'm here to give you a chance to fight for what you feel for Lucien. Find a way to catch his attention and stir up his mind and heart.” Natigilan ako sa sinabi ni Sir Aidan. Seryosong seryoso ito. “I’m doing this because I don’t want us to have any regrets in the end. I don’t want us to blame each other later. I’m giving you a chance, but if there’s truly nothing, I’ll let Lucien go ahead and marry Crystal. I’ll intervene for the last time. So, gawin mo na ang lahat habang may natitirang araw pa. It’s up to you what fate has in store for the two of you.” Hindi agad ako nakasagot. Mariin akong pumikit saka sumandal sa kinauupuan ko. Nahihirapan akong magdesisyon lalo na sa mga binitawang salita ni Sir Aidan. Gusto kong ipaglaban si Lucien, gusto kong bawiin ang lalaking mahal ko. Pero nagtatalo ang puso’t isip ko. Sinisigaw ng puso ko na ipaglaban ko siya pero ang isip ko sinasabing mali dahil m
KINABUKASAN Ang aga-aga pero wala sa mood ang boss ko. Hindi man lang ako pinansin mula kanina, mukhang napikon ko ata kagabi. Argh! Araw araw ba na magiging ganito ang ganap ko kapag badmood ang boss ko? Bumuntong hininga ako saka sumandal sa kinauupuan at kinuha ang aking phone. Oorder na nga lang ako ng pagkain tsk! Hindi ako nakapag almusal kanina dahil na late ako ng gising ‘e. Tapos nagmamadali pa ang boss ko na pumasok. Ang ending wala akong almusal kahit man lang humigop ng hot choco or kape wala! Buti pa siya nakapag kape at almusal ‘e. Sakto naman na tumunog ang phone ko hudyat na may nag text. Bumungad sa akin ang pangalan ni Night, Agad kong binasa ang text niya. Night: Good morning, Red. Are you busy? Mabilis naman akong nagreply. To Night: Not really, why? Night: I’m here outside Lucien’s office. I brought some hot chocolate and a sandwich. I found out you didn’t have breakfast earlier, so I brought you some. Come on out, let’s eat together. Hindi
PAGBALIK sa opisina ganon pa rin ang mood ni Lucien. Hindi man lang niya ako tinatapunan ng tingin o kahit sulyap man lang. Ano bang problema niya? Ano ba ang nangyari sa kanila ni Crystal? Nag-away ba sila? Kung nag-away man sila bakit pati ako damay? Or… Galit siya sa akin dahil hindi ako sumabay sa kanila sa pagkain? Hm, imposible naman ‘yun. Pakialam ba niya sakin ‘diba? Argh! Ewan! Ang hirap na nga ng sitwasyon ko dinadagan pa ng ganito. Bahala nga siya d’yan. Hahayaan ko siya sa toyo niya. Mahirap kapag sinabayan ‘e, Baka kung saan kami humantong kapag pinatulan ko siya. Hanggang sa mag-uwian hindi pa rin niya ako pinapansin. Bad mood pa din ang hinayupak. Pati ako dinadamay, nakakainis! Seryoso ako sa pagmamaneho ng biglang magsalita ang katabi kong lalaki. “Have you known that guy for a long time?” Nangunot naman ang noo ko dahil sa tanong niya. Anong sinasabi niya? Sinong guy? Bahagya ko siyang sinulyapan. “Who?” Taka kong tanong. “The guy who was sitting
MASAYA akong tumalikod para puntahan ‘yung dalawa. Atleast ma-eenjoy ko ang lunch ko! “Hey!” Masayang bati ko sa dalawa sabay upo sa tabi ni Night. Parehas naman silang nagulat at napatingin sa akin. “Gulat na gulat? Hindi niyo man lang napansin na palapit ako. Mukhang seryoso ang pinag-uusapan niyo.” Nakangiti kong sambit. “What are you doing here, Red?” Nagtatakang tanong ni Night sa akin. “Oo nga, anong ginagawa mo dito? ginulat mo pa kami. Nasaan ang alaga mo?” Segundang tanong naman ni Thunder. Aba parang ayaw nilang nandito ako ah. Pero imbes na sagutin sila ay nginuso ko na lang kung nasaan sila Lucien tapos nanguha ng lutong pork sa plato ni Night at kinain ‘yun. “Oh, I get it. Sasabay ka dapat sa kanila no? kaso nakita mo kami ni Night dito kaya lumipat ka?” Napaangat ako ng tingin kay Thunder saka nag thumps up at ngumisi. “Yeah, good thing nandito kayo kaya nakatakas ako. Hindi ko kayang makasama ng matagal ang Crystal na ‘yun. Saka sa lagay e, mukha akong third
NANG makarating sa mansyon ay nauna itong bumaba habang ako ay pinarada muna ang sasakyan tapos pumasok na rin sa loob. Saktong pag pasok ko siyang labas naman sa kusina ng lalaki, Mukhang uminom muna ito ng tubig or tinanong ang mga katulong kung ano ang dinner. Hindi na lang ako umimik at pinauna siyang umakyat ng hagdan habang ako ay nakasunod lang. Tumigil ako sa aking kwarto at akmang bubuksan na ng biglang magsalita si Lucien. “Si Dad ba ang pumili ng kwarto mo?” Nagtataka ko naman siyang binalingan dahil sa biglaan nitong tanong. Akala ko pa naman papasok na siya sa kanyang kwarto. “Oo, bakit?” “I see, alam mo bang ang kwartong ‘yan ang pinaka maganda at espesyal sa mansyon. Maswerte ka dahil ‘yan ang naging kwarto mo. Hm, halatang paborito ka ni Dad.” Mahaba niyang turan habang nakasandal sa pader ng kanyang kwarto habang ang mga pagod niyang mata ay nakatingin sa akin. Pero wait, pinaka maganda at espesyal? Bakit hindi ko alam `yon? Hindi nabanggit ni Sir Aid
Hindi pa rin talaga siya makapaniwala na close kami noon, Hindi pa rin siya sanay na ang isang katulad ko ay malapit sa kanya. Tinuon ko na lang ang pansin sa folder na hawak para basahin ‘yon. Saka naglakad sa harap ng table ni Lucien para maupo sa bakanteng upuan. Nang maintindihan ko para saan ang folder ay sinimulan kong ipaliwanag sa kanya. Nakinig naman siyang mabuti at wala akong narinig na reklamo. Pati ang ibang hindi niya maintindihan ay pinaliwanag ko na rin.Hanggang sa abutin kami ng ala singko ng hapon. “Naintindihan mo naman ba lahat ng pinaliwanag ko?” Marahan kong tanong habang nag-uunat. Masakit din sa likod ang maghapon nakaupo habang nagpapaliwanag ah. Buti na lang talaga ay may alam ako, kung hindi siguradong aburido maghapon si Lucien. Saka masaya akong nakatulong sa kanya at nabawasan ang kanyang stress. “Yes, Thank you for helping me. Kung hindi mo pina-intindi sa akin ang lahat siguradong wala akong magagawa mag-hapon.” Malamyos niyang sagot sa akin. N