SCARLETT Sa isang exclusive subdivision pala nakatira si Claire, sabagay mayaman din naman ito. Pagkatapat ko sa guard house sinabi ko lang ang pakay ko at hindi naman ako nahirapan dahil inaasahan na pala ako ni Claire. Madali akong nakapasok sa loob at hindi na ako hiningian ng ID. Ngayon ay hinahanap kona kung saan ang mismong bahay nito. Nakakalula ang mga mansion dito sa subdivision na ito. Sunod-sunod at pagandahan talaga sila. Napangiti ako ng makita ko sa labas ng gate si Claire. Binuksan ko ang bintana para kumaway sa kanya. “Hi Ma‘am Claire!” Bati ko ng pumarada ako sa mismong tapat nito. “Hi, Louise! Pasensya kana kung ikaw ang sumundo sa akin ha?” Hingi ng pasensya nito. “Naku, wala ‘yun Ma'am Claire, trabaho kong sundin ang utos ni Sir Lucien.” Tinanggal ko ang seatbelt ko at akmang baba na ng pigilan niya ako. “No need, Louise. Wag kana bumaba. Kaya ko naman.” Awat nito sa akin sabay mabilis na naglakad patungo sa passenger seat saka puma
SCARLETT PAGDATING sa BGC nanatili akong nakasunod sa dalawa, ngayon naman ang role ko ang isang dakilang bodyguard. Ito talaga ang totoo kong trabaho ang bantayan si Lucien. Matapos ang mga nangyari sa sasakyan kanina naging tahimik na kami. Ok naman na ang magkasintahan, mukhang nakalimutan na nila ang nangyaring sagutan kanina. Kahit na nagmumukha akong third wheel sa pag sunod sunod ko sa dalawa ayos lang. Basta hindi lang mawala sa paningin ko si Lucien. Marami pa naman tao ngayon dito. Palingon-lingon nga ako sa paligid, baka may mapansin akong kahina-hinalang mukha. “Love, ok lang ba na iwan natin dito sa labas ng restaurant si Louise? Bakit hindi na lang natin siya isama? Para makakain din siya.” Turan ni Claire habang malungkot na nakatingin sa akin. “Don't mind her, Love. That's part of her job. This is our date, gusto ko tayong dalawa lang. Let's go inside.” Seryosong sagot naman ni Lucien, Tsk, wala talagang puso. Sabagay baka gumaganti sa akin
HINGAL NA HINGAL ako ng maupo sa bench. Bwiset talaga na Lucien ‘to! Talagang iniinis niya ako! Nakakailang sunod-sunod na ikot na kami sa parke! Nangangapos na ako sa paghinga pero ayaw ako patigilin ng hudyo! Isa pa nasakit ang kalahati ng ulo ko dahil kulang na kulang ako sa tulog! Bwiset. Ganda ng bungad ng araw ko. “O, bakit naupo kana d'yan? Tired? Bakit parang hindi ka naman sanay mag jogging? Hindi ba ito ang routine mo araw araw?” Nakangising tanong nito sa aking harap. Bwiset talaga, sanay ang katawan ko sa pag jojogging pero hindi naman iyong sunod sunod na ikot na walang pahinga! “Oo ito ang routine ko araw-araw pero hindi ko naman papatayin ang sarili ko na sunod-sunod ang ikot sa buong parke at walang pahi-pahinga!” Hinihingal na sagot ko. Naiinis na talaga ako e. “Wala ka pala, mahina. Akala ko pa naman kaya mo. Anyway, Let's go. Umuwi na tayo. Ipagluluto mo pa ako ng breakfast, papasok ako sa kompanya ngayon.” Bossy nitong utos na naman saka dampot
KABADO ako ng binalik ko ang aking cellphone. Sana lang mabasa agad ni Night kung sakaling wala silang misyon ngayon. Sana din mauna siya sa amin sa Cafe para maabisuhan niya ang lahat ng tauhan ko doon… Night, ikaw na lang ang pag asa ko para hindi ako mabuko at masira ang mission ko.. Nagpapasalamat na lang din ako dahil medyo traffic ngayon, malaking tulong ito para patagalin ang oras. Piping nagdadasal na lang ako habang tinatapik tapik ang manibela. Pasilip-silip din ako sa aking cellphone kung nagreply na si Night pero wala pa rin. Shet, sana naman mabasa niya ang mensahe ko at wala siya sa misyon ngayon. PAGDATING namin sa S.L coffee and sweet house, Dumagundong ang kaba sa aking dibdib sa dami ng naging misyon ko na halos buwis buhay na, ngayon lang talaga ako nakaramdam ng takot at kaba! Ngayon pang ka-simple lang ng misyon ko. Damn it! Pinarada ko sa medyo dulo ang sasakyan, sinadya kong bagalan ang kilos habang ino-obserbahan ang tao sa loob ng C
SCARLETT ARAW NG LINGGO MASAYA ako habang pababa ng hagdan, day off ko ngayon kaya free akong gawin ang gusto ko ngayong araw. Wala naman pasok si Lucien sa kompanya kaya no worries ako. Gusto ko mag relax dahil sa mga nakalipas na araw puro stress at sakit ng ulo ang binibigay sa akin ni Lucien. Hindi ko alam kung kailan ba kikilos ang nagbabanta sa buhay niya para mapatay kona at matapos na ang mission ko dito. Hindi ko kakayanin kung aabutin pa ako ng ilang buwan dito sa mansion ng mga Saavedra. Kapag hindi ko na talaga kayanin baka kausapin ko si Boss tapos makipag palit na lang ako sa ibang high rank assassin. “Magandang umaga, Manang! Ano po ang almusal natin?” Masaya kong tanong habang papalapit dito. “Magandang umaga rin, Iha. Gising kana pala. Nag sangag ako at nagluto ng scramble egg, bacon, sausage at spam. May toasted bread din akong ginawa. Kumain kana. Si Señiorito Lucien kumakain na doon sa Teresa.” Sagot ni manang habang abala sa pag hihiw
PAGDATING namin sa rooftop humahangang nilibot ko ang tingin sa paligid. Napakaganda naman pala talaga dito. Hindi na ako magtataka kung ganito karami ang tao. “Let's go in that way, Louise. nandoon ang VIP room for us.” Tumango naman ako bago sumunod kay Ace habang ginagala pa rin ang tingin sa paligid. Sisiguraduhin kong babalik talaga ako dito para makapag relax at enjoy. Pagdating namin sa silid. Mas lalo akong namangha dahil glass window ang kalahating pader ng kwarto kung saan kitang kita ang buong city! Ibang klase mag isip ang isang Ace, Hindi talaga magsisisi ang mga pupunta dito. Sulit na sulit ang lahat. “Louise! Dito!” Masayang tawag ni Isaiah sabay turo ng upuan na malapit sa glass window. Meron din palang veranda ang kwarto na ito kung saan may mga upuan din, kung gusto mag inom doon ay pwede din. Masayang lumapit naman ako at hindi pinansin ang presensya ng boss ko na abala na sa pag inom ng rum. Nakasunod naman sa akin si Ace. “Sala
“Ano gising ka na ba?” Maangas kong tanong dito. Sa sobrang lakas ng suntok ko ay nabaling ang mukha niya sa kabilang side. Putok din ang labi nito. Gusto ko pa nga sana sundan kaso pinigilan kona ang sarili. Unti-unti itong lumingon sa akin. Kitang kita ko ang nag-aapoy niyang mga mata sa galit. I don't care, He deserve it! He's asshole! “Hermosa, why did you punch me?!” Galit na sigaw nito. Ngumisi naman ako saka namewang sa kanyang harap. “Tinatanong mo talaga bakit kita sinuntok? Gago ka rin talaga ano? Maang-maangan? Feeling walang ginagawang mali?” Sarkastiko kong sagot.. Napansin ko ang pagtayo nila Isaiah saka Ace pero tinaas ko ang isa kong kamay para pigilan sila sa balak na paglapit. Ayokong mangialam sila sa amin. Kailangan maturuan ng leksyon ng kaibigan nila. “H'wag kayong lalapit, 'wag kayong makialam. Kailangan ko lang alugin ang utak ng kaibigan niyo dahil nawawala na ata sa sarili.” Seryoso kong turan. Sumunod naman sa utos ko ang da
LUCIEN point of view Nang makalabas si Hermosa, katahimikan ang namayani sa amin. Hindi ako makapaniwala na nagawa akong suntukin ng babaeng `yon. Tsk, ang lakas at sakit. Babae ba talaga siya? Hinawakan ko ang gilid ng aking labi na pumutok. “Hey, Lu. Are you ok? Let me see your lips.” Lumapit sa akin si Crystal halatang nagaalala ang itsura nito, Nang akma niyang hahawakan ang aking labi na sugatan iniwas ko agad ang aking mukha saka umatras. “Don't touch me, Crystal. Leave me alone.” Seryoso kong turan. Ayoko na palalain ang nangyari. Napatigil naman siya at hindi inaasahan ang ginawa ko. Paulit ulit ang boses at itsura ni Hermosa sa aking isip. Baka bigla itong bumalik at makita na naman ang tagpong magkalapit kami ni Crystal at mapuno na ito ng tuluyan. I need to talk to her. Hindi niya pwedeng sabihin kay Claire ang kagaguhan ko. Ayokong masaktan siya. “Don't tell me natatakot ka sa pagbabanta ng babaeng ‘yon? Seriously, Lucien?” Galit na binaling
LUCIEN Nasa sasakyan na kami pero sa unahan lang ang tingin ko. Sa buong hapon na dumaan ang mga nalaman ko ang naglalaro sa aking isip. Gusto ko ng komprontahin si Louise pero pinipigilan ko ang sarili. Gusto ko din alamin kung may nararamdaman pa ba ako sa babae dahil sa tuwing naaalala ko ang sinabi ni Crystal na minahal ko si Louise ay bumibilis ang tibok ng puso ko. Hanggang sa makauwi kami ng mansion, katulad ng kinagawian. Nauna akong bumaba habang siya ay pinarada ang sasakyan.Habang paakyat ng hagdan hindi ako mapakali, may gusto akong gawin. Kapag hindi ko to ginawa paniguradong hindi ako makakatulog ngayong gabi. Kailangan ko ng kasagutan. Hindi ko na kaya maghintay pa. Akala ko hindi ko siya kokomprontahin ngayon araw pero hindi ako tinatantanan ng magulo kong isip. Kaya pag dating sa tapat ng aking kwarto hinintay ko si Louise na umakyat. Hindi naman ako nag hintay ng matagal dahil maya maya nakita kona itong naglalakad palapit habang nagtatakang nakatingin sa
LUCIEN Hindi ako nakatulog ng maayos dahil sa pag-iisip. Hindi ko alam kung saan ako magsisimula. I think Crystal is the first person I need to talk to. I need to clarify whether we really broke up or not. I need answers to all the questions running through my mind. I’ll invite her to lunch at my office. I’ll ask Louise to buy lunch so I can talk to Crystal privately, just the two of us. That’s the only opportunity I see to get some answers. Good thing at sumunod sa akin si Louise. Kahit na kita ko sa mga mata niya ang pagtutol. Sinadya kong marami ang ipabili at sa malalayo lahat para matagal siyang makabalik. Tok! Tok! “Come in.” Sagot ko saka umayos ng upo. “Hi Babe! Sorry, I got delayed because I had to deliver a report to the marketing department. So, what got into you that you invited me for lunch? Did you miss me?” Masayang bati ni Crystal saka dire-diretsong pumasok. Napansin kong napalingon siya sa pwesto kung saan lagi nakaupo si Louise. “Oh where is your
Mabilis akong bumaba ng sasakyan at sumunod sa lalaki. Baka magbago pa ang isip. “You like K-restaurant, right? Then order whatever you want. It’s on me,” He said bossily as we sat down. Instead of getting annoyed, I just smiled and shook my head. I think I already know why he’s acting like this—it’s because of Night. “Why are you shaking your head? Don’t you want to eat here? Where do you want to go? Let’s go there instead,” he said.“Nah, I like it here,” I replied with a smile. “Tss. Stop smiling.” “Why? I’m happy.” “Really, huh?”“Yeah, good thing you asked me to join you. I didn’t eat properly earlier. I didn’t even finish my food.” “Huh, paano enjoy na enjoy ka makipag usap sa Night na 'yon. May pa punas punas pa sa gilid ng labi mo.” I grinned at his reaction. He looked like a jealous boyfriend. “Why? Are you jealous? Do you want to be the only one to do that for me? Why? Are you in love with me?” I teased him.“What the… In your dreams. I’m loyal to Crystal,” he s
UWIAN Nakasunod ako kay Lucien at Crystal na magkahawak ang kamay. Patungo kami sa paborito nilang kainan para mag dinner. Well, Sila lang ang kakain dahil hindi naman nila ako niyaya. Hindi pa rin kami nagpapansinan ni Lucien. Isa pa ayoko din silang makasabay. Sa bahay na lang siguro ako kakain or bibili na lang ako. Nasa harap na kami ng restaurant ng biglang tumunog ang cellphone ko. Shit, nakalimutan kong i-silent. Naka-agaw tuloy ako ng atensyon. Tumigil ako saglit at nagmamadaling kinuha sa bulsa ang phone. Napansin kong tumigil din ang dalawa at sinulyapan ako ni Lucien. Hindi ko siya pinansin, nang makitang si Night ang tumatawag ay agad ko iyong sinagot. “Hello Night?” “Hi, Are you guys having dinner?” Nangunot naman ang noo ko. “Huh? No, just them. I’m not joining. Why?” “Good, then let’s eat together. I’ll come to you.” “Huh? Where are you?” “Same place kung nasaan kayo. wait for me there.” “Naku, ‘wag na sa bahay na ako kakain ok—” Hindi kona nata
“Ouch! Why did you push me, Lu? That hurts!” I heard Crystal's pained complaint. But instead of paying attention and helping her, I froze in place as if rooted to the ground. “OPEN THIS FUCKING DOOR!! WHY IS YOUR DOOR LOCKED?!” Oh fck! Natataranta kong nilapitan si Crystal na kakatayo lang. “Fix your clothes quickly! Then sit over there.” “Why? Why are you panicking?” Nakataas na kilay na tanong niya. “Just do what I’m telling you.” Medyo naiinis kong sabi. “No. Don’t tell me you’re scared because your bodyguard might see us like this? Let me remind you, I’m your fiancé, there’s nothing wrong with what we’re doing. Kung makita man niya tayo wala na siya don, Right?” Inis na sagot niya sa akin pero hindi ko ‘yun pinansin dahil focus ako sa babaeng kanina pa katok ng katok. “Tsk, Just do what I'm telling you.” Sagot ko sa kanya saka inayos ang sarili at humakbang papalapit sa pinto. “KAPAG HINDI MO BINUKSAN ANG PINTO SISIRAIN KO TO LUCIEN!!” D*mn it! This woman is re
“Tsk, that's not what I want to hear. That's not the Louise I know who loves my son. I'm here to give you a chance to fight for what you feel for Lucien. Find a way to catch his attention and stir up his mind and heart.” Natigilan ako sa sinabi ni Sir Aidan. Seryosong seryoso ito. “I’m doing this because I don’t want us to have any regrets in the end. I don’t want us to blame each other later. I’m giving you a chance, but if there’s truly nothing, I’ll let Lucien go ahead and marry Crystal. I’ll intervene for the last time. So, gawin mo na ang lahat habang may natitirang araw pa. It’s up to you what fate has in store for the two of you.” Hindi agad ako nakasagot. Mariin akong pumikit saka sumandal sa kinauupuan ko. Nahihirapan akong magdesisyon lalo na sa mga binitawang salita ni Sir Aidan. Gusto kong ipaglaban si Lucien, gusto kong bawiin ang lalaking mahal ko. Pero nagtatalo ang puso’t isip ko. Sinisigaw ng puso ko na ipaglaban ko siya pero ang isip ko sinasabing mali dahil m
KINABUKASAN Ang aga-aga pero wala sa mood ang boss ko. Hindi man lang ako pinansin mula kanina, mukhang napikon ko ata kagabi. Argh! Araw araw ba na magiging ganito ang ganap ko kapag badmood ang boss ko? Bumuntong hininga ako saka sumandal sa kinauupuan at kinuha ang aking phone. Oorder na nga lang ako ng pagkain tsk! Hindi ako nakapag almusal kanina dahil na late ako ng gising ‘e. Tapos nagmamadali pa ang boss ko na pumasok. Ang ending wala akong almusal kahit man lang humigop ng hot choco or kape wala! Buti pa siya nakapag kape at almusal ‘e. Sakto naman na tumunog ang phone ko hudyat na may nag text. Bumungad sa akin ang pangalan ni Night, Agad kong binasa ang text niya. Night: Good morning, Red. Are you busy? Mabilis naman akong nagreply. To Night: Not really, why? Night: I’m here outside Lucien’s office. I brought some hot chocolate and a sandwich. I found out you didn’t have breakfast earlier, so I brought you some. Come on out, let’s eat together. Hindi
PAGBALIK sa opisina ganon pa rin ang mood ni Lucien. Hindi man lang niya ako tinatapunan ng tingin o kahit sulyap man lang. Ano bang problema niya? Ano ba ang nangyari sa kanila ni Crystal? Nag-away ba sila? Kung nag-away man sila bakit pati ako damay? Or… Galit siya sa akin dahil hindi ako sumabay sa kanila sa pagkain? Hm, imposible naman ‘yun. Pakialam ba niya sakin ‘diba? Argh! Ewan! Ang hirap na nga ng sitwasyon ko dinadagan pa ng ganito. Bahala nga siya d’yan. Hahayaan ko siya sa toyo niya. Mahirap kapag sinabayan ‘e, Baka kung saan kami humantong kapag pinatulan ko siya. Hanggang sa mag-uwian hindi pa rin niya ako pinapansin. Bad mood pa din ang hinayupak. Pati ako dinadamay, nakakainis! Seryoso ako sa pagmamaneho ng biglang magsalita ang katabi kong lalaki. “Have you known that guy for a long time?” Nangunot naman ang noo ko dahil sa tanong niya. Anong sinasabi niya? Sinong guy? Bahagya ko siyang sinulyapan. “Who?” Taka kong tanong. “The guy who was sitting
MASAYA akong tumalikod para puntahan ‘yung dalawa. Atleast ma-eenjoy ko ang lunch ko! “Hey!” Masayang bati ko sa dalawa sabay upo sa tabi ni Night. Parehas naman silang nagulat at napatingin sa akin. “Gulat na gulat? Hindi niyo man lang napansin na palapit ako. Mukhang seryoso ang pinag-uusapan niyo.” Nakangiti kong sambit. “What are you doing here, Red?” Nagtatakang tanong ni Night sa akin. “Oo nga, anong ginagawa mo dito? ginulat mo pa kami. Nasaan ang alaga mo?” Segundang tanong naman ni Thunder. Aba parang ayaw nilang nandito ako ah. Pero imbes na sagutin sila ay nginuso ko na lang kung nasaan sila Lucien tapos nanguha ng lutong pork sa plato ni Night at kinain ‘yun. “Oh, I get it. Sasabay ka dapat sa kanila no? kaso nakita mo kami ni Night dito kaya lumipat ka?” Napaangat ako ng tingin kay Thunder saka nag thumps up at ngumisi. “Yeah, good thing nandito kayo kaya nakatakas ako. Hindi ko kayang makasama ng matagal ang Crystal na ‘yun. Saka sa lagay e, mukha akong third