Lumapit na ako sa dalawa dahil bugbog sarado na ang mga ito. Tsk, halatang hindi sanay sa pakikipag away ang mga ito. Iisang lalaki hindi nila magawang matalo-talo. Anak mayaman nga naman. Susugod pa sana ang lalaki kela Isaiah ng mabilis kong nahawakan sa balikat ang lalaki para iharap sa akin. Isang malakas na suntok sa mukha ang ginawa ko ulit para makatulog ito. Katulad ng kaibigan niyang naka bulagta na rin sa sahig. Naghiyawan ang mga tao sa paligid. Tsk, Hindi naman makapaniwala ang dalawang itlog sa aking harap. Syempre magugulantang talaga sila, Isang kagaya kong babae napatumba ang dalawang malaking lalaki. Parehas may mga bangas ang mukha ng dalawa pero mas matindi ang kay Isaiah dahil putok ang noo nito at labi. Nilapitan ko sila. “Okay lang ba kayo? Tara, gamutin natin ang mga sugat niyo.” Mahinahon na sabi ko sa dalawa. “Louise, babae ka ba talaga o lalaki? Napatumba mo ang dalawang ‘yun ng ganon kadali? Sa isang suntok lang.” Wala pa rin
SCARLETT PAGKATAPOS ng karera nagyaya si Isaiah na kumain, and of course libre niya! Hindi na kami sa VIP room dumeretso dahil ayaw na daw ni Isaiah doon dahil boring. Pinili nila ang isang table malapit sa bar counter at sa mini stage. “Hanggang ngayon hindi pa rin ako makapaniwala na natalo mo ang tatlong lalaking kalaban mo sa karera, Damn! Alam mo ba na magagaling ang mga ‘yon? Mahirap matalo pero ikaw! Natalo mo sila ng ganon lang. You're the best! Pwede bang kunin kitang maid ko? Para lagi kitang kasama, Your so cool! Mukhang hindi ako ma—” “Bro, stop it. Kanina mo pa kinukulit si Louise. Saka naririnig mo ba ‘yang sinasabi mo? Gusto mo bang magalit si Lu sa ‘yo?” Awat ni Ace, actually kanina pa talaga ako hindi tinitigilan ni Isaiah sobrang hangang hanga ito sa aking ginawa. “E, di ba ayaw naman ni Lu ng personal maid? So, willing akong kunin si Louise she's different and amazing! Papayag ka naman Louise, right?” Umurong palapit sa tabi ko si Isa
“Ano ang nangyayari? Bakit nagkakagulo sa dance floor?” Tanong ni Isaiah habang nakatingin sa mga taong nagtatakbuhan palabas. Nangunot naman ang noo ko at tinutok ang tingin sa gitna ng dance floor kung saan may nag-aaway. Pinaningkit ko ang mga mata dahil pamilyar sa akin ang mga tao sa dance floor. “Stay here guys, I'll check what's happening. Don't leave this place, ok?” Seryosong sambit ni Ace. “Sandali sasama ako!” Turan naman ni Isaiah. Bago sila makaalis ay bigla akong napatayo ng makilala ang mga tao sa dance floor. Sila Night! Naka-disguise man sila pero kilala ko ang postura at galaw ng miyembro ng WGO. Anong ginagawa nila dito? May mission ba sila dito ngayong gabi? Napansin ko naman na sabay-sabay na nabaling sa akin ang atensyon ng tatlo. “Hoy, Hermosa don't tell me mangingialam kana naman sa gulong ‘yan?” Tanong ni Lucien na hindi ko pinansin. Pakialam ba niya? Tss! “Naku, Louise! ‘wag mona balakin dahil mukhang mga lasing na a
LUCIEN PAGKAPARADA ng kotse sa tapat ng mansion, mabilis akong bumaba saka pabaksak na sinarado ang pinto, Dere-deretso akong pumasok sa loob at hinayaan si Hermosa na maiwan. Sa buong biyahe mainit ang ulo ko dahil sa babaeng ‘yon! Masyadong mayabang porket nakatulong sa mga kaibigan ko. Napipikon ako sa pagsagot sagot niya sa akin kanina at pagpapahiya niya sa akin, Nag matapang na porket nakagawa lang ng mabuti. Isa pa napansin ko na mahilig ito mangialam sa mga gulo. Tsk, mukhang sasakit talaga ang ulo ko sa babaeng ‘yun! Pakiramdam ko sinadya niya talaga na tulungan sila Isaiah kanina para makuha ang loob ng mga ito. Lalo na ni Ace na halatang gustong gusto siya, sobra kung asikasuhin at lagi kinakampihan! Kung ang dalawa kong kaibigan nakuha niya ang loob, pwes ako hindi! Oo, napahanga niya ako sa akin niyang galing sa pagmamaneho pero hindi mababago na ayaw ko sa kanya! Na ayaw ko ng isang personal maid na bubuntot-buntot sa akin kung nasaan man ako. Pa
SCARLETT Sa isang exclusive subdivision pala nakatira si Claire, sabagay mayaman din naman ito. Pagkatapat ko sa guard house sinabi ko lang ang pakay ko at hindi naman ako nahirapan dahil inaasahan na pala ako ni Claire. Madali akong nakapasok sa loob at hindi na ako hiningian ng ID. Ngayon ay hinahanap kona kung saan ang mismong bahay nito. Nakakalula ang mga mansion dito sa subdivision na ito. Sunod-sunod at pagandahan talaga sila. Napangiti ako ng makita ko sa labas ng gate si Claire. Binuksan ko ang bintana para kumaway sa kanya. “Hi Ma‘am Claire!” Bati ko ng pumarada ako sa mismong tapat nito. “Hi, Louise! Pasensya kana kung ikaw ang sumundo sa akin ha?” Hingi ng pasensya nito. “Naku, wala ‘yun Ma'am Claire, trabaho kong sundin ang utos ni Sir Lucien.” Tinanggal ko ang seatbelt ko at akmang baba na ng pigilan niya ako. “No need, Louise. Wag kana bumaba. Kaya ko naman.” Awat nito sa akin sabay mabilis na naglakad patungo sa passenger seat saka puma
SCARLETT PAGDATING sa BGC nanatili akong nakasunod sa dalawa, ngayon naman ang role ko ang isang dakilang bodyguard. Ito talaga ang totoo kong trabaho ang bantayan si Lucien. Matapos ang mga nangyari sa sasakyan kanina naging tahimik na kami. Ok naman na ang magkasintahan, mukhang nakalimutan na nila ang nangyaring sagutan kanina. Kahit na nagmumukha akong third wheel sa pag sunod sunod ko sa dalawa ayos lang. Basta hindi lang mawala sa paningin ko si Lucien. Marami pa naman tao ngayon dito. Palingon-lingon nga ako sa paligid, baka may mapansin akong kahina-hinalang mukha. “Love, ok lang ba na iwan natin dito sa labas ng restaurant si Louise? Bakit hindi na lang natin siya isama? Para makakain din siya.” Turan ni Claire habang malungkot na nakatingin sa akin. “Don't mind her, Love. That's part of her job. This is our date, gusto ko tayong dalawa lang. Let's go inside.” Seryosong sagot naman ni Lucien, Tsk, wala talagang puso. Sabagay baka gumaganti sa akin
HINGAL NA HINGAL ako ng maupo sa bench. Bwiset talaga na Lucien ‘to! Talagang iniinis niya ako! Nakakailang sunod-sunod na ikot na kami sa parke! Nangangapos na ako sa paghinga pero ayaw ako patigilin ng hudyo! Isa pa nasakit ang kalahati ng ulo ko dahil kulang na kulang ako sa tulog! Bwiset. Ganda ng bungad ng araw ko. “O, bakit naupo kana d'yan? Tired? Bakit parang hindi ka naman sanay mag jogging? Hindi ba ito ang routine mo araw araw?” Nakangising tanong nito sa aking harap. Bwiset talaga, sanay ang katawan ko sa pag jojogging pero hindi naman iyong sunod sunod na ikot na walang pahinga! “Oo ito ang routine ko araw-araw pero hindi ko naman papatayin ang sarili ko na sunod-sunod ang ikot sa buong parke at walang pahi-pahinga!” Hinihingal na sagot ko. Naiinis na talaga ako e. “Wala ka pala, mahina. Akala ko pa naman kaya mo. Anyway, Let's go. Umuwi na tayo. Ipagluluto mo pa ako ng breakfast, papasok ako sa kompanya ngayon.” Bossy nitong utos na naman saka dampot
KABADO ako ng binalik ko ang aking cellphone. Sana lang mabasa agad ni Night kung sakaling wala silang misyon ngayon. Sana din mauna siya sa amin sa Cafe para maabisuhan niya ang lahat ng tauhan ko doon… Night, ikaw na lang ang pag asa ko para hindi ako mabuko at masira ang mission ko.. Nagpapasalamat na lang din ako dahil medyo traffic ngayon, malaking tulong ito para patagalin ang oras. Piping nagdadasal na lang ako habang tinatapik tapik ang manibela. Pasilip-silip din ako sa aking cellphone kung nagreply na si Night pero wala pa rin. Shet, sana naman mabasa niya ang mensahe ko at wala siya sa misyon ngayon. PAGDATING namin sa S.L coffee and sweet house, Dumagundong ang kaba sa aking dibdib sa dami ng naging misyon ko na halos buwis buhay na, ngayon lang talaga ako nakaramdam ng takot at kaba! Ngayon pang ka-simple lang ng misyon ko. Damn it! Pinarada ko sa medyo dulo ang sasakyan, sinadya kong bagalan ang kilos habang ino-obserbahan ang tao sa loob ng C
Mabilis akong bumaba ng sasakyan at sumunod sa lalaki. Baka magbago pa ang isip. “You like K-restaurant, right? Then order whatever you want. It’s on me,” He said bossily as we sat down. Instead of getting annoyed, I just smiled and shook my head. I think I already know why he’s acting like this—it’s because of Night. “Why are you shaking your head? Don’t you want to eat here? Where do you want to go? Let’s go there instead,” he said.“Nah, I like it here,” I replied with a smile. “Tss. Stop smiling.” “Why? I’m happy.” “Really, huh?”“Yeah, good thing you asked me to join you. I didn’t eat properly earlier. I didn’t even finish my food.” “Huh, paano enjoy na enjoy ka makipag usap sa Night na 'yon. May pa punas punas pa sa gilid ng labi mo.” I grinned at his reaction. He looked like a jealous boyfriend. “Why? Are you jealous? Do you want to be the only one to do that for me? Why? Are you in love with me?” I teased him.“What the… In your dreams. I’m loyal to Crystal,” he s
UWIAN Nakasunod ako kay Lucien at Crystal na magkahawak ang kamay. Patungo kami sa paborito nilang kainan para mag dinner. Well, Sila lang ang kakain dahil hindi naman nila ako niyaya. Hindi pa rin kami nagpapansinan ni Lucien. Isa pa ayoko din silang makasabay. Sa bahay na lang siguro ako kakain or bibili na lang ako. Nasa harap na kami ng restaurant ng biglang tumunog ang cellphone ko. Shit, nakalimutan kong i-silent. Naka-agaw tuloy ako ng atensyon. Tumigil ako saglit at nagmamadaling kinuha sa bulsa ang phone. Napansin kong tumigil din ang dalawa at sinulyapan ako ni Lucien. Hindi ko siya pinansin, nang makitang si Night ang tumatawag ay agad ko iyong sinagot. “Hello Night?” “Hi, Are you guys having dinner?” Nangunot naman ang noo ko. “Huh? No, just them. I’m not joining. Why?” “Good, then let’s eat together. I’ll come to you.” “Huh? Where are you?” “Same place kung nasaan kayo. wait for me there.” “Naku, ‘wag na sa bahay na ako kakain ok—” Hindi kona nata
“Ouch! Why did you push me, Lu? That hurts!” I heard Crystal's pained complaint. But instead of paying attention and helping her, I froze in place as if rooted to the ground. “OPEN THIS FUCKING DOOR!! WHY IS YOUR DOOR LOCKED?!” Oh fck! Natataranta kong nilapitan si Crystal na kakatayo lang. “Fix your clothes quickly! Then sit over there.” “Why? Why are you panicking?” Nakataas na kilay na tanong niya. “Just do what I’m telling you.” Medyo naiinis kong sabi. “No. Don’t tell me you’re scared because your bodyguard might see us like this? Let me remind you, I’m your fiancé, there’s nothing wrong with what we’re doing. Kung makita man niya tayo wala na siya don, Right?” Inis na sagot niya sa akin pero hindi ko ‘yun pinansin dahil focus ako sa babaeng kanina pa katok ng katok. “Tsk, Just do what I'm telling you.” Sagot ko sa kanya saka inayos ang sarili at humakbang papalapit sa pinto. “KAPAG HINDI MO BINUKSAN ANG PINTO SISIRAIN KO TO LUCIEN!!” D*mn it! This woman is re
“Tsk, that's not what I want to hear. That's not the Louise I know who loves my son. I'm here to give you a chance to fight for what you feel for Lucien. Find a way to catch his attention and stir up his mind and heart.” Natigilan ako sa sinabi ni Sir Aidan. Seryosong seryoso ito. “I’m doing this because I don’t want us to have any regrets in the end. I don’t want us to blame each other later. I’m giving you a chance, but if there’s truly nothing, I’ll let Lucien go ahead and marry Crystal. I’ll intervene for the last time. So, gawin mo na ang lahat habang may natitirang araw pa. It’s up to you what fate has in store for the two of you.” Hindi agad ako nakasagot. Mariin akong pumikit saka sumandal sa kinauupuan ko. Nahihirapan akong magdesisyon lalo na sa mga binitawang salita ni Sir Aidan. Gusto kong ipaglaban si Lucien, gusto kong bawiin ang lalaking mahal ko. Pero nagtatalo ang puso’t isip ko. Sinisigaw ng puso ko na ipaglaban ko siya pero ang isip ko sinasabing mali dahil m
KINABUKASAN Ang aga-aga pero wala sa mood ang boss ko. Hindi man lang ako pinansin mula kanina, mukhang napikon ko ata kagabi. Argh! Araw araw ba na magiging ganito ang ganap ko kapag badmood ang boss ko? Bumuntong hininga ako saka sumandal sa kinauupuan at kinuha ang aking phone. Oorder na nga lang ako ng pagkain tsk! Hindi ako nakapag almusal kanina dahil na late ako ng gising ‘e. Tapos nagmamadali pa ang boss ko na pumasok. Ang ending wala akong almusal kahit man lang humigop ng hot choco or kape wala! Buti pa siya nakapag kape at almusal ‘e. Sakto naman na tumunog ang phone ko hudyat na may nag text. Bumungad sa akin ang pangalan ni Night, Agad kong binasa ang text niya. Night: Good morning, Red. Are you busy? Mabilis naman akong nagreply. To Night: Not really, why? Night: I’m here outside Lucien’s office. I brought some hot chocolate and a sandwich. I found out you didn’t have breakfast earlier, so I brought you some. Come on out, let’s eat together. Hindi
PAGBALIK sa opisina ganon pa rin ang mood ni Lucien. Hindi man lang niya ako tinatapunan ng tingin o kahit sulyap man lang. Ano bang problema niya? Ano ba ang nangyari sa kanila ni Crystal? Nag-away ba sila? Kung nag-away man sila bakit pati ako damay? Or… Galit siya sa akin dahil hindi ako sumabay sa kanila sa pagkain? Hm, imposible naman ‘yun. Pakialam ba niya sakin ‘diba? Argh! Ewan! Ang hirap na nga ng sitwasyon ko dinadagan pa ng ganito. Bahala nga siya d’yan. Hahayaan ko siya sa toyo niya. Mahirap kapag sinabayan ‘e, Baka kung saan kami humantong kapag pinatulan ko siya. Hanggang sa mag-uwian hindi pa rin niya ako pinapansin. Bad mood pa din ang hinayupak. Pati ako dinadamay, nakakainis! Seryoso ako sa pagmamaneho ng biglang magsalita ang katabi kong lalaki. “Have you known that guy for a long time?” Nangunot naman ang noo ko dahil sa tanong niya. Anong sinasabi niya? Sinong guy? Bahagya ko siyang sinulyapan. “Who?” Taka kong tanong. “The guy who was sitting
MASAYA akong tumalikod para puntahan ‘yung dalawa. Atleast ma-eenjoy ko ang lunch ko! “Hey!” Masayang bati ko sa dalawa sabay upo sa tabi ni Night. Parehas naman silang nagulat at napatingin sa akin. “Gulat na gulat? Hindi niyo man lang napansin na palapit ako. Mukhang seryoso ang pinag-uusapan niyo.” Nakangiti kong sambit. “What are you doing here, Red?” Nagtatakang tanong ni Night sa akin. “Oo nga, anong ginagawa mo dito? ginulat mo pa kami. Nasaan ang alaga mo?” Segundang tanong naman ni Thunder. Aba parang ayaw nilang nandito ako ah. Pero imbes na sagutin sila ay nginuso ko na lang kung nasaan sila Lucien tapos nanguha ng lutong pork sa plato ni Night at kinain ‘yun. “Oh, I get it. Sasabay ka dapat sa kanila no? kaso nakita mo kami ni Night dito kaya lumipat ka?” Napaangat ako ng tingin kay Thunder saka nag thumps up at ngumisi. “Yeah, good thing nandito kayo kaya nakatakas ako. Hindi ko kayang makasama ng matagal ang Crystal na ‘yun. Saka sa lagay e, mukha akong third
NANG makarating sa mansyon ay nauna itong bumaba habang ako ay pinarada muna ang sasakyan tapos pumasok na rin sa loob. Saktong pag pasok ko siyang labas naman sa kusina ng lalaki, Mukhang uminom muna ito ng tubig or tinanong ang mga katulong kung ano ang dinner. Hindi na lang ako umimik at pinauna siyang umakyat ng hagdan habang ako ay nakasunod lang. Tumigil ako sa aking kwarto at akmang bubuksan na ng biglang magsalita si Lucien. “Si Dad ba ang pumili ng kwarto mo?” Nagtataka ko naman siyang binalingan dahil sa biglaan nitong tanong. Akala ko pa naman papasok na siya sa kanyang kwarto. “Oo, bakit?” “I see, alam mo bang ang kwartong ‘yan ang pinaka maganda at espesyal sa mansyon. Maswerte ka dahil ‘yan ang naging kwarto mo. Hm, halatang paborito ka ni Dad.” Mahaba niyang turan habang nakasandal sa pader ng kanyang kwarto habang ang mga pagod niyang mata ay nakatingin sa akin. Pero wait, pinaka maganda at espesyal? Bakit hindi ko alam `yon? Hindi nabanggit ni Sir Aid
Hindi pa rin talaga siya makapaniwala na close kami noon, Hindi pa rin siya sanay na ang isang katulad ko ay malapit sa kanya. Tinuon ko na lang ang pansin sa folder na hawak para basahin ‘yon. Saka naglakad sa harap ng table ni Lucien para maupo sa bakanteng upuan. Nang maintindihan ko para saan ang folder ay sinimulan kong ipaliwanag sa kanya. Nakinig naman siyang mabuti at wala akong narinig na reklamo. Pati ang ibang hindi niya maintindihan ay pinaliwanag ko na rin.Hanggang sa abutin kami ng ala singko ng hapon. “Naintindihan mo naman ba lahat ng pinaliwanag ko?” Marahan kong tanong habang nag-uunat. Masakit din sa likod ang maghapon nakaupo habang nagpapaliwanag ah. Buti na lang talaga ay may alam ako, kung hindi siguradong aburido maghapon si Lucien. Saka masaya akong nakatulong sa kanya at nabawasan ang kanyang stress. “Yes, Thank you for helping me. Kung hindi mo pina-intindi sa akin ang lahat siguradong wala akong magagawa mag-hapon.” Malamyos niyang sagot sa akin. N