Chapter 44

SCARLETT

BINUBUKSAN ni Lucien ang sasakyan pero hindi niya mabuksan. Naparami nga ang inom nito dahil hindi man lang naisip na nasa akin ang susi.

Tsk, kabilin-bilinan ko pa sa kanya kanina na ‘wag iinom dahil kagagaling lang sa sakit pero ang hudyo matigas talaga ang ulo. Hindi ko lang nabantayan ginawa na ang gusto. Naku! Ang sarap sapakin ng lalaki.

Mabilis akong humakbang palapit sa kanya saka siya marahang hinawi.

“Ako ang magdadrive. Lumipat ka sa passenger seat.” Anas ko saka pinindot ang lock ng sasakyan.

“Tsk, what are you doing here? Diba hindi kapa tapos makipag usap doon sa kaibigan mo? Kaya kong umuwi mag isa.” Iritableng sambit niya at bubuksan na sana ang sasakyan ng hampasin ko ang kamay niya.

“Ouch! What"s that for?!” Angil niya habang hinahawan ang nasaktan na kamay.

Namewang ako sa harap niya saka siya dinuro.

“Ako tigilan mo sa ganyan mo ha! Sinabihan kita kanina na ‘wag ka maginom pero uminom ka? Alam mong kagagaling mo lang sa sakit! Ta