THE BILLIONAIRE'S WIFE BOOK TWO

"Beautiful Auntie, can I talk to you?" kalabit at tanong ni Theo sa asawa ng tiyuhin na si Darlene Faith.

"Of course, my dear. Ano ba iyon?" agad nitong balik-tanong. Hinarap pa nga nito ang teenager na apo ng asawa sa kaedarang pamangkin.

"Thank you, Beautiful Auntie. Few days from now, I'll be leaving with my Mom and Dad to Spain together with my siblings. It will take time maybe before I'll come or if we have vacation in the school. But I don't know when. But I have something to tell you too." Umayos si Theo sa pagkaupo lalo at hinarap siya siya ng Uncle Lewis niya.

According to those people who surrounded her, she must call him Lolo. But she still remember when he strongly opposed that no one will call him that way. And she is the first person who call him Uncle as well. The person who can opposes him. But she him very well, she might just thirteen years old but she can saw that her Uncle Lewis Roy is one of a kind person. The way he deal with everyone specially to their Great Grandma Sheryl.

"C'mon speak up, Princess...oh, your sister name Princess is here as well. So I must call you Theo now. But don't worry because you're still our princess," tugon ni Darlene Faith.

Pinapakiramdaman ang teenager na apo ng asawa. Ito ang nagsilbing panganay nilang anak kaya't hindi niya ito masisisi kung nahihirapang uuwi sa Madrid. Kung hindi nga lang blue na blue ang mata nito ay walang mag-aakalang half blood Spanish and Filipino ito. Dikit na dikit nga ito sa kanilang mag-asawa. Mas sa kanila pa ito nakatira kaysa pinsan ng asawa niyang ninuno ng teenager na kaharap.

"Please take care of yourself and Uncle Lewis as well as your babies, Beautiful Auntie. I'll go home in Madrid to continue my studies there but it doesn't mean that I'll never come back here anymore. Someday, somehow, after fulfilling my dream as a pilot. I'll be here again to train myself in TWIN TOWER EMPIRE as businesswoman. According to my Dad and Mom, we own an Airlines. So it means that it's connected with my dream. But I also want to study about business. I love the way Uncle Lewis treat his people. The person who surrounded him respect yet they fear him. So, please take care of yourself and Uncle Lewis Roy," Theodora Aries explained.

Tuloy!

Hindi agad nakapagsalita ang kausap. Bukod sa lumapit ang asawa niyang pinag-uusapan nilang magtiyahin ay hindi niya akalaing iyon ang sasabihin ni Theo. Aminin man niya o hindi ay talagang mas malapit na ito sa kanilang mag-asawa kaysa sa sariling magulang. Idagdag pa ang kaseryusuhan nito habang nagsasalita.

"Halika rito kay Uncle Lewis, Princess. Yes, you will always be our princess even you have a sister name Princess. Your Beautiful Auntie and I will do everything just to support you in achieving your dreams in life. Don't worry because our home will always be here. We will never leave this place. So as I've said to you few days ago, it's better for you to spend and pursue your dreams overseas. Taking aviation courses in other country is pretty easier than here in Philippines," pahayag ni Lewis Roy sa apo ngunit Uncle ang pinayagang itawag sa kaniya lalo at kaedaran niya ang ama nito.

"I'll surely miss you all here, Uncle." Yumakap ito sa kaniya kaya't malaya siyang napatingin sa asawa niya na kapwa niyang nagiging emosyunal. 

Hinaplos-haplos niya ang likuran nito dahil nais niyang iparamdam na walang magbabago kahit pa uuwi ito sa Madrid. Ito pa rin ang panganay nilang mag-asawa. Kaedad ng bunso nitong kapatid ang panganay niya kaya't hindi na nakapagtataka kung ganoon ito kadikit sa kanila ng asawa niya.

Kinagabihan, napagdesisyunan ng mag-asawang Aries Dale at Leonara na sila naman ang dadalaw sa tahanan ng mga Calvin. Dahil na rin sa gusto nilang kausapin ang mag-asawang Lewis Roy at Darlene Faith. Iniwan na lamang nila ang mga anak dahilan nila ay upang makalaro pa ng mga pinsan at ninuno dahil ilang araw na lamang ay babalik na sila sa Madrid.

"Sa tingin ko ay nahihirapan ang batang iyon na malayo sa inyong dalawa," ani Aries ng sila na lamang ang nasa garden.

"It's undeniable fact, brother. Ngunit wala kaming magagawa dahil kailangan din niyang matutong tumayo sa sarili niya kahit pa sabihing bata pa siya upang maging independent," tugon ni Lewis.

"Tama ang asawa ko, Aries. Pinigilan ko nga lang ang sarili kong huwag maiyak kaninang umaga na sasama na raw siya pauwi sa inyo. Napakalambing na bata iyang panganay ninyo kaya't hindi na nakapagtataka na kahit sa mga magulang ko sa Isabela ay napalapit siya. Ngunit kagaya nang sinabi ng asawa ko ay may pangarap siyang nais abutin kaya't uuwi na raw siya sa Madrid." Kahit pigilan niya ay kumawala pa rin malalim na paghinga ni Darlene.

Sa tinuran nito ay hindi na rin napigilan ni Leonora ang napangiti. Damang-dama niya ang katapatan ng mag-asawa. Siya ang nagluwal kay Theo subalit napalapit ito sa best friend na tiyuhin ng mahal niyang asawa. Ganoon pa man ay ayaw niyang isipin nila sa ibang paraan kung bakit siya napangiti. Kaya naman ay naging maagap din siya. Ayaw niyang may nagtatampo sa kaniya lalo at paalis na naman sila ilang araw na lamang.

"Hindi ko alam kung ano ang sasabihin ko, Lewis, Darlene. Ngunit hayaan n'yo akong magpasalamat dahil lahat-lahat lalo na kay Theo na kayo na ang nagpalaki. Maraming salamat din dahil kahit hindi namin sinabi ng asawa ko tungkol sa plano naming pagpauwi da kaniya sa Madrid ay ginawa n'yo na. Kayo na mismo ang nagsabi sa kaniya. An endless gratitude of appreciation for everything." Nakangiti niyang inaglipat-lipat ang paningin sa mga ito. Wala talaga siyang masabi sa pamilya ng in-laws niya. Ilang taon na silang mag-asawa ngunit kung paano siya tinanggap noon ay ganoon pa rin hanggang sa kasalukuyan.

"Naku, Leonora, wala kang dapat ipagpasalamat dahil iisang pamilya ang kinabibilangan natin. Walang ibang nagdadamayan kundi tayo rin. Saka kung kailan kayo pauwi ng Madrid ay nag-eemote ka naman." Natawa tuloy ng bahagya si Lewis dahil sa inasta nito.

"Ikaw naman, loves ko. Natural na ang mag-emote kaya't huwag mo nang kantiyawan si Leonora. Aba'y minsanan na nga lang silang napapadpad dito." Pananawata tuloy ng asawa niya.

"Okay lang iyon, Darlene. Nasanay na ako lalo at kahit maghabulan pa sila ng asawa ko sa harapan natin. Saka totoo naman kasing nag-eemote ako," nakangiting saad ni Leonora.

Totoo naman iyon. Wala siyang ipinagkakaila. Talagang nag-eemote siya ngunit it's just a way to express herself. Lalo at napakasuwerte niya sa mga ito. Sa pamilyang tumanggap sa kaniya ng nakainit.

Nang gabing iyon ay hindi nila inisip ang oras. Napunta kung saan-saan ang kanilang usapan. Kung hindi pa nila narinig ang tilaok ng manok ay hindi pa nila naisipan na malalim na ang gabi. Kaya't bago pa sila naghiwa-hiwalay sa gabing iyon ay napahalakhak pa silang lahat.

Many years later...

"Are you serious, Lance?" maang na tanong ni Howard sa binatilyong si Lance.

"Yes, Uncle. Gusto kong mag-enrol sa maritime academy. Dahil simula't ay iyan na ang gusto kong makamit. At ngayon pa lamang ay nais ko nang ipaalam sa iyo na gusto kong ituloy ang maritime course ko as Navy Seal. Huwag mo na akong harangan dahil sinunod ko ang lahat ng gusto mo mula noon hanggang ngayon. Kaya't oras na rin upang pagbigyan mo naman ako sa sarili kong kagustuhan," pahayag ni Lance.

"Well, hindi naman ko mahirap kausapin. At isa pa ay marunong akong tumupad sa pangako. But let me remind you---"

"Hindi ko iyan nakakalimutan, Uncle. Ang huli kong misyon ang magiging susi upang maibalik mo sa akin ang nararapat namang para sa akin. Huwag kang mag-alala dahil wala sa hinagap ko ang tatakas kung iyan ang nais mong sabihin." Pamumutol niya sa pananalita nito.

Sawang-sawa na siya sa nakakarindi nitong linya. Kung talagang gusto niyang tumakas ay noon pa sana. Halos sampung taon na siyang nasa kalinga nito. At bugbog na rin ang katawan niya sa pagsasanay sa iba't ibang uri ng pandigmang armas. Mabuti sana kung sa legal na paraan subalit sinasanay sila bilang mga assassin. Ngunit nagtitiis siya dahil gusto niyang siya mismo ang papatay sa hayop na pumatay sa mga magulang niya.

"Total nagkakaunawaan tayo ay sige kung iyan ang gusto mo. Go ahead and enroll yourself as maritime students. About your training as navy seal, come to me again after you will finish your maritime course. And yes, don't worry, Lance. I will support you all you want. But never forget that every of your move is under my watch." Tumango-tangong pagsang-ayon ni Howard sa binatilyo.

Kailanman ay hindi maipagkakaila ang dugong nanalaytay sa katawan nito. Hindi kayang abandonahin ng panahon ang tunay nitong dugo. Bagkus ay mas nakikita niya ang katotohanan. Ngunit wala siyang balak ipaalam dito ang bagay na iyon. Dahil mas mapapakinabangan pa niya ito kaysa ang kamkamin kayamanang iniwan ng mga Morgan.

Samantalang hindi na nagsalitang muli si Lance bagkus ay tahimik siyang bumalik sa silid niya. Aayusin pa niya ang kakailanganin niya sa maritime course niya. Dahil iyon ang kursong pinakamalapit sa pagpasok niya as navy seal. Ang pangarap niya simula't sapol. Bago pa man patayin ng mga walang-hiya ang mga magulang niya. Hindi man niya nasaksihan ang actual nilang pagpatay sa Daddy niya ngunit malakas ang kutob niyan sila rin ang may kagagawan.

"I will surely kill you, bastard! I'll make myself stronger than you know and I will kill you someday," he silently murmured as he fix his things for enrolling in maritime academy.