Chapter 30

OFFICE

Alas dies na ng umaga pero si Lucien nakatulala lang sa kanyang laptop. Naiiling na lang ako bago binaba ang hawak na folder. Sa totoo lang ang dami ko ng nagawa ‘e. Na-arranged ko na lahat ng pipirmahan at babasahin niyang documents, ang iba pa nga ay ako na mismo ang naghatid sa ibang department.

Kanina ko pa rin pa-simpleng pinag mamasdan ang lalaki. Lutang na lutang ang loko, Akala mo broken hearted e.

Hindi na ako nakatiis, tumayo ako sa kinauupuan saka dumeretso sa table niya saka naupo sa upuan na nasa harap. Humalukipkip ako habang nakataas ang isang kilay.

Napaangat siya ng tingin. Takte, hindi ako sanay makita na ganito ang lalaki.

“Ano ba ang nangyayari sa ‘yo? Kahapon ka pa wala sa sarili mo.” Tanong ko.

Kunwari walang akong alam, titignan ko lang kung mag oopen up. Maang-maangan muna ako sa ngayon.

“N-nothing, wala lang ako sa mood.” Matamlay niyang sagot na siyang kinataas lalo ng kilay ko. Aba! Itatago niya talaga sa akin ang pag