Ito ay para bang alam ni Quentin ang lahat tungkol kay Jim… ngunit ito ang unang beses na nakaharap niya si Jim. Nakuntento si Quentin sa ekspresyon ni Jim. Ngumiti siya ng maliit kay Jim, pagkatapos ay tumingin siya kay Luke. “Paano ka nakakasiguro na ang babaeng si Charlotte ay nandito, Mr. Jones?” Habang nakaupo siya ng mas komportable sa sofa at tumingin siya sa lahat, muling ngumisi si Quentin. “Sasabihin ko ulit ito: wala kaming kulungan na puno ng dekorasyon dito, at wala kaming malaking kama at mga pasilidad dito. Bukod pa dito, sumusunod sa batas ang pamilya Quinn at hindi kami nagtatago ng isang kriminal na si Charlotte.” Naglabas siya ng isang sigarilyo at sinindihan niya ito. Ngunit, pagkatapos ng isang hithit, bigla siyang may naalala at tumingin siya kay Bonnie. “Ms. Craig, ayos lang ba sayo na mag sigarilyo ako? Kung hindi, papatayin ko na ito.” Nabigla dito si Bonnie. Tumingin siya kay Quentin, na siyang nakangiti habang nakatingin ito sa tiyan niya. “Ayos lan
Tumingin si Joshua sa dokumento na pinasa sa kanya ni Quentin. Samantala, nagsalubong ang mga kilay ni Jim. Sa mga sandaling ito, doon nila pinag isipan ng tahimik kung nandito talaga si Charlotte sa Quinn Mansion, nang makita nila ang kampanteng mukha ni Quentin. Gayunpaman, pinalibutan na ng mga tauhan nila Joshua at Luke ang paligid at kontrolado na nila ang mansion, ang bawat kilos ay nakamonitor at inimbestigahan ng dalawang araw. Sinuri pa ng mga tauhan nila ang mga basura na tinapon mula sa mansion. Kumpirmado nila na nasa mansion pa rin si Charlotte at hindi pa ito nililipat. Gayunpaman, kahit na ginawa nila ang lahat ng ito, mas naging maingat sina Joshua at Jim sa pagkilos ni Quentin. Tangka ba ito para magtago, o palihim na inilipat si Charlotte sa ibang lugar? “Ano sa tingin niyo? Kaya niyo bang sumugal?” Ngumiti si Quentin habang humithit siya sa sigarilyo. Mahinahon ang tingin at boses niya, sinabi niya, “Kung hindi kayo papayag, makakaalis na kayo. Butler
“Para sa ilan sa inyo, si Charlotte ay isang sinuman na pumatay kay Roanne. Gusto niyong isuko siya sa mga otoridad para mabawasan ang pagsisisi ni Theo…” “Pero higit pa ito sa ganun para sa akin.” Tumingin si Bonnie kila Joshua at Luna ng may seryosong ekspresyon. “Sa tingin ko ay naiintindihan niyo pareho ang balak kong sabihin.” Nagbuntong hininga si Luna; syempre alam niya ang ibig sabihin ni Bonnie. Inagaw ni Charlotte ang pagkakakilanlan ni Bonnie noong maraming taon na ang nakalipas, at siya ang naging kasintahan ni Jim sa pagkakakilanlan na ito. Higit pa dito, niloko niya si Bonnie na gumawa ng anak para kay Jim nang utusan niya si Jason at plano niyang patayin ito! Makalipas ang anim na taon nang bumalik si Charlotte sa Merchant City, muli niyang pinakialaman ang relasyon nila Bonnie at Jim, kaya’t napunta ang dalawa sa mapait na sitwasyon ngayon. Kinamumuhian ni Bonnie si Charlotte sa kahit sinong nasa sala ngayon. Pagkatapos itong pag isipan, tumango si Luna. “
Nabigla siya na ang babaeng nakaupo sa kulungan ay hindi si Charlotte. Kahit na ang hugis at buhok nito ay pareho kay Charlotte… ito ay hindi si Charlotte. Lumingon ang babaeng may magulong itsura ay lumingon sa mga taong nakatayo at tumingin ito kay Joshua, tumulo ang mga luha niya pagkatapos nito. Bumukas ang bibig niya, ngunit walang tunog na lumabas. Ito ay para bang… hindi siya makapagsalita. Sa paraan ng pagbukas ng bibig ng babae, nagtaka si Luna kung bakit pamilyar ang mukha ng babaeng ito. Pagkatapos obserbahan ng mabuti, nilagay ni Luna ang kamay niya sa bibig dahil sa gulat. Ang babaeng ito… ay si… Kinagat ni Luna ang labi niya, at tinanong niya ng may nanginginig na boses, “Ikaw ba si Laura Suess? Dr. Suess?” Tumango ng mabilis ang babae habang nakaturo siya sa bibig niya para ipakita ka Luna na hindi na siya makapagsalita. Mas nagulat si Luna nang matanggap niya ang sagot na ito mula sa babae. Napatingin siya kay Bonnie, na siyang nakatayo sa tabi niya. Pareho
Si Quentin, sa halip na sagutin niya ang mga tanong ni Luna, lumingon siya para tumingin kay Joshua. “Nakita mo na; isa itong kulungan, at isa lang ang taong nakakulong dito. Isa ba itong magandang kulungan sa litrato na tinutukoy mo?” Sumingkit ang mga mata ni Joshua at sinuri niya ng mabuti ang kulungan. Ang istraktura ng kulungan ay pareho sa litrato… ngunit ang lahat ng bagay sa kulungan ay nilipat. Ito ay para bang nagpapanggap si Quentin na wala siyang alam tungkol sa tauhan na nakatanim sa bahay nila. Hindi lang sa alam niya ang tungkol sa espiya, alam niya pa kung sino ang espiya at kung kailan kinuha ang litrato. Hindi maitatanggi na ang lalaking ito ay metikuloso. Tumingin si Joshua kay Quentin, at nagkataon, nakatingin din sa kanya si Quentin. Ang pagkakaiba ay ang mga mata ni Joshua ay malamig, habang ang mga mata ni Quentin ay nakangiti. “Marami ka pa bang tanong, Mr. Lynch?” Sumingkit ang mga mata ni Joshua. “Walang problema sa kulungan na ito.” Naniniwala siy
Nakasalubong ang mga kilay ni Luke. Paano nawala ang isang tao sa loob ng mansion? Sa mga sandaling ito, tumakbo palapit si Lucas kay Joshua, binulong niya sa tainga nito, “Sir, hindi po namin mahanap si June. Hinanap na po namin kahit saan, hindi pa rin po namin mahanap sina Charlotte o June.” Bahagyang sumingkit ang mga mata ni Joshua. Gusto niyang halughugin ang mansyon hindi lang dahil gusto niyang mahanap si Charlotte, higit sa lahat, gusto niyang mahanap si June. Alam niya kung ano ang binabalak ng pamilya Quinn. Si June ang kahinaan ni Christopher, at kapag kontrolado na ng pamilya Quinn si June, ibig sabihin nito ay pwede nilang utusan si Christopher na gawin ang kahit anong gusto nila. Tutal, nasa proseso si Christopher ng paggawa ng antidote para bumalik ang mga alaala ni Jim. Higit sa lahat, hawak ni Christopher ang prescription ng lason na ginawa ni Rosalyn. Ito ang lason na ginamit para mawala ang mga alaala ni Jim at ang rason kung bakit kayang ibrainwash si Jim.
Gayunpaman, hindi apektado si Quentin. “Nakikipag usap ako kay Ms. Craig, Mr. Landry, at sa tingin ko ay wala ka sa lugar para sumingit.” Pagkatapos, tumingin siya kay Bonnie at sinabi niya, “Kinakausap kita, Ms. Craig.” Medyo nalito si Bonnie sa mga kilos ni JIm. Sinabi ng lalaking ito na wala siyang pakialam kay Bonnie, ngunit hindi ito ang pinapakita ng kilos niya. Kahit na tinatawag niya na manloloko at magaling mag manipula si Bonnie, pinipilit niya na pakasalan ito kahit ayaw, at sa mga sandaling ito, biglang parang nag aalala siya tungkol sa 30% ng shares ng Craig Group na sinusugal nila. Kahit na mas ayaw ni Bonnie kay Quentin, at least ay hindi tinatago ni Quentin ang intensyon niya. Ni hindi na magkasama sila ni Jim! Tumigil ng ilang sandali ni Bonnie, nilagpasan niya si Jim, at naglakad siya papunta sa tabi ni Luna. “Mr. Simms, isa akong babae na tumutupad sa salita niya, pero hindi pa tapos ang mga tauhan ko sa paghahanap sa bahay. “Hayaan mo kami na halughugi
Tumigas ang buong katawan ni Luna nang mabasa niya ang pulang mga salita sa papel. Mabilis na lumapit si Bonnie sa tabi niya nang makita niya ang gulat na tingin ni Luna at tumingin siya sa mensahe na nakasulat gamit ang dugo. [May lihim na pinto sa bedroom ni Granny Quinn.] Biglang naramdaman ni Bonnie na umakyat ang dugo sa kanyang ulo. May lihim na pinto sa bedroom ni Granny Quinn! Ang kwarto lang ni Granny Quinn ang lugar sa Quinn Mansion na hindi pwedeng puntahan ng kahit sino. Halos 80 taong gulang na siya at may dalawang anak siya—ang isa ay patay na, at ang isa ay isang pari na. Hindi rin maganda ang lugar ng mga apo niya. Si Hunter Quinn ay nasa kulungan, at tumakas si Malcolm, isang kriminal na pinalayas ng pamilya Quinn. Bilang resulta ng mga emosyonal na pangyayaring ito, nagkasakit si Granny Quinn at hindi niya man lang kayang bumaba ng kama. Gayunpaman, may respeto sa kanya ang lahat ng kilala niya. Hindi lang sa hindi inabala ng mga tauhan nila Joshua at
Kumunot ang noo ni Luna nang marinig niya ito.Kailangan niyang itago si Gwen kapag bumisita si John sa kanila. Kasabay nito, kailangan niya ng ibang tao para magpanggap na si ‘Andie Larson’.Habang iniisip ito, nagbuntong hininga si Luna at tumingin siya ng makahulugan kay Tara.Naintindihan ito ni Tara at tumango siya, pagkatapos ay naglakad siya pabalik ng elevator kasama si Luna.Nang sumara ang pinto, nagbuntong hininga si Tara at sinabi niya ng pagod na tono, “Salamat sa Diyos at nabigo si Robyn ng memorya niya. Kung hindi, sira na ang lahat ng plano natin.”Tumango si Luna. Pagkatapos, tumingin siya kay Tara at tinanong niya, “Oo nga pala, paano nagkakilala si John at ang tatay ni Gwen?”Kahit na si Andy ay dinala ng mga tauhan ni Tyson sa Sharnwick City. Paano napunta sa parehong kwarto si John at sumalo pa siya ng bala para dito?Kinidnap rin ba si John ng mga taong ito? Kung ganun, bakit nila ito ginawa?Nang mabanggit ito, nagbuntong hininga si Tara at nagpaliwang si
Sumilip si Luna sa crack mula sa pinto.May suot na hospital gown si John, nakaupo ito sa kama at kumakain habang kausap si Robyn. “Sinabi ba talaga ‘yun ni Miss Moore?”Tumango si Robyn. “Nakasalubong ko rin sa elevator ‘yung babae na bumili ng tanghalian na ito kanina. Hindi ka maniniwala, konektado din siya kay Miss Moore! Magpinsan sila sa kasal!”Huminto ang kamay ni John, halata na nabigla siya. Tumawa siya at tinanong niya, “Talaga? Nagkataon nga naman.”“Tama ka! Maliit ang mundo natin!” Tumango si Robyn. “Hindi lang ‘yun, pero dahil magpinsan sila sa kasal, may koneksyon din siya sa lalaking niligtas mo kagabi. Sa tingin ko ay ang pangalan niya ay…”Napatalon ang puso ni Luna sa lalamunan niya nang marinig niya ito.Nagkaroon siya ng isang malaking pagkakamali. Hindi niya sana babanggitin ang pangalan ni Gwen kung alam niya lang na si John ang lalaking nagligtas sa tatay ni Gwen!Malapit na masira ang sikreto nila!Habang iniisip ito, hindi niya mapigilan na tumingin k
Tumaas ang mga kilay ni Luna kay Tara. “Sinasabi mo ba na anim na buwan mo nang alam ang tungkol kay Anne at John?”Tahimik ng ilang sandali si Tara bago siya tumango. “Oo.”Huminga siya ng malalim at tumitig siya ng seryoso kay Luna. “Dati, ang lahat lang ng alam ko tungkol sayo ay pinakasalan mo ang pinsan ko at biniyayaan kayo ng triplets. Nabalitaan ko rin na sa isang punto, naging malapit ka kay Christian, pero wala na akong ibang impormasyon maliban dito. Isang araw, sinabi ng tita ko sa akin na ikaw, ang asawa ng pinsan ko, ay walang iba kundi si Moon, ang paboritong jewelry designer ko.”“Simula nang matuklasan ko ito, napunta ang atensyon ko sayo at naghanap ako ng mga balita tungkol sayo. Dahil dito, alam ko ang tungkol sa murder at trial mo, kaya alam ko ang tungkol kela Anne at John.”Lumaki ang mga mata ni Luna sa gulat.Hindi siya makapaniwala na si Tara ay palihim na isa sa mga fans niya, sa punto na binabantayan nito ang balita tungkol kay Luna kahit na nakatira si
Matagal na natulala si Luna.Sa huli, bumalik siya sa sarili at humawak siya ng sabik sa braso ni Robyn. “Sinasabi mo ba na ang kapatid mo ang nagligtas sa lalaki na hinahanap ng lahat sa buong bayan?”Hindi inaasahan ni Robyn ang reaksyon ni Luna. Napaatras siya sa takot at tumango siya. “O… Oo.”Bakit sabik si Luna na marinig ito?Kumunot ang noo niya at tinanong niya, “Miss, kilala… mo ba ang kapatid ko? O may koneksyon kayo sa matandang lalaki kagabi?”Sasagot sana ng oo si Luna sa mga tanong na ito nang sumingit si Tara. “Syempre may koneksyon siya sa matandang lalaki. Asawa siya ng pinsan ko, kaya may koneksyon siya sa matandang lalaki na niligtas ng kapatid mo. Sabik lang siya na makilala ang lalaki na lumigtas sa buhay ng matandang lalaki.”Pagkatapos, tumingin siya kay Luna. “Hindi ba, Luna?”Napahinto ng ilang sandali si Luna, pagkatapos ay tumango siya. “Oo, masaya lang ako na ligtas siya ngayon.”Pagkatapos, lumingon siya para tumitig ulit kay Robyn. “Kamusta na ang
“Um…”Ngunit, bago pa sumagot si Tara, sumingit si Robyn. “Hindi ba’t sinabi ko sayo na ang kapatid ko ay nabaril? Ito ay dahil pinoprotektahan niya ang isang matandang lalaki kagabi.”“Nakidnap silang pareho, at ang lalaki na ‘yun ay papatayin dapat ng kidnapper. Kung hindi humarang ang kapatid ko para iligtas ang lalaking ‘yun, patay na dapat siya ngayon.”“Si Miss Moore ay ang kamag anak ng lalaki at pumunta siya dito para pasalamatan kami.”Pagkatapos, pinakita niya ang card kay Luna at sinabi niya, “Gusto niya kaming bigyan ng gantimpala kapalit ng kabaitan ng kapatid ko. Desperado kami sa pera, pero ayaw itong tanggapin ng kapatid ko. Ayaw niyang isipin ng iba na may ibang rason ang kabaitan niya.”Napahinto si Luna nang marinig niya ito. Kumunot ang noo niya, tumingin siya kay Tara. “Ang ‘kamag-anak; na ito ay ang tatay ni Gwen, hindi ba?”Alam ni Luna ang tungkol sa nangyari kagabi. Dahil niligtas ng mga tauhan ni Joshua si Andy kagabi at ang kapatid ni Robyn ay nabaril d
“Hindi ko kailangan ng special treatment.” Ngumiti si John kay Tara. “Ang gusto ko lang ay ang isang oportunidad para sumama.”Kumunot ang noo ni Tara dahil dito, ngunit wala siyang sinabi. Sa huli, tumalikod siya at umalis na siya ng kwarto.Sa kanyang ikinagulat, nakasalubong niya si Luna, na siyang kakalabas lang ng elevator.Nabigla din si Luna na makita si Tara.Siguradong si Tara, na siyang obsessed kay Joshua, ay nasa Moore Group dapat kasama si Joshua, nagpapalipas ng oras kasama ang paboritong ‘pinsan’ nito. Bakit pala nasa hospital si Tara?“Hello, Luna.” Ngumiti ng nahihiya si Tara nang makita niya si Luna.Kumunot ang noo ni Luna at tumingin siya ng malamig kay Tara. “Ano ang ginagawa mo dito?”Nandito ba si Tara para makita si Gwen? Hindi niya maintindihan; hindi kilala nila Tara at Gwen ang isa’t isa. Bakit bibisita si Tara kay Gwen?Huminto si Tara, ngunit bago pa siya makagawa ng dahilan, tumunog ang boses ni Robyn sa likod niya. “Miss Moore!”Tumakbo si Robyn
Bumangon si John mula sa kama nang mabanggit ang matandang lalaki. Pagkatapos ay tumitig siya ng nakakunot ang noo kay Tara. “Ayos lang ba siya? Nawalan ako ng malay pagkatapos akong mabaril kagabi, kaya hindi ko alam kung ano ang nangyari sa kanya. Naaalala ko na dumating ang mga tauhan niyo sa oras… Ayos lang ba siya ngayon?”Kahit na ang ginawa ng matandang lalaki ang rason kung bakit nabaril si John, naiintindihan ni John ang pananaw ng lalaking ito. Pagkatapos makulong ng maraming araw, hindi nakakapagtaka na magiging balisa ito na makatakas.Hindi mapigilan ni John na isipin na kung ang lalaking ito ay nakakuha ng sakit mula sa pagkakakulong, lalo na at matanda at mahina na ito.Kumunot ang noo ni Tara nang mapansin niya na nag aalala si John. Mukhang hindi nagpapanggap si John sa pag aalala niya.Ayon kay Joshua, hindi alam ni John na ang lalaking niligtas niya ay ang tatay ni Gwen. Base sa reaksyon ni John, alam na ni Tara na tama si Joshua.Ngumiti si Tara at sumagot siya
Hindi kaya’t sinasabi ni John ang katotohanan?Habang iniisip ito, tumingin ulit si Tara kay Robyn.Medyo kinakabahan si Robyn habang sinusuri ng ganito. Nahihiya siyang tumawa at sinabi niya, “Nice to meet you, Miss Moore. Ako ang kapatid ni John, si Robyn.”Pagkatapos, tinaas niya ang kamay niya kay Tara.Kumunot ang noo ni Tara habang kinamayan niya si Robyn. “Nabalitaan ko na may sakit ka?”Tumigas ang kamay ni Robyn. Nakalimutan niya ang tungkol sa instructions ni John!Ngumiti siya, sinubukan niyang maging kalmado. “Opo. Nagkaroon ako ng kakaibang sakit at humihina ang katawan ko, at kailangan ko ng surgery para mabuhay.”Pagkatapos, lumingon siya para tumingin ng masama kay John. “Sinabi mo ba ito sa lahat? Hindi ba’t sinabi ko sayo na ‘wag mo ipagkalat ang tungkol sa sakit ko?”Tumawa si John. “Malalaman din naman ni Miss Moore ang tungkol dito dahil magkakasama kami sa trabaho.”Medyo naabala si Tara dahil dito. Pinadala siya ni Joshua para bantayan si John at malaman
“Ayos lang. Hindi ko siya niligtas para sa pera.” Ngumiti si John habang tinaas niya ang kamay niya para kunin ang kutsara at tinidor mula kay Robyn.Nagtataka rin siya tungkol sa binanggit ni Robyn, ngunit sa katotohanan, hindi siya nagsisi sa desisyon niya. Kahit na pumunta siya doon para sa pera, hindi ito ang motibasyon niya noong tumalon siya sa harap ng bala.Ginawa niya ito ng hindi nag iisip. Kahit na ibalik niya ang oras, ililigtas niya pa rin ang lalaking ‘yun ng hindi nagdadalawang isip.Nagbuntong hininga si Robyn at tumingin siya kay John. “Pero John… makakapunta ka pa ba sa public bid sa katayuan mo ngayon?”Namutla si John dahil dito. Makalipas ang ilang sandali, ngumiti siya kay Robyn at sinabi niya, “Syempre naman. Ang balikat ko lang ang nasaktan, hindi ang utak ko, kaya makakapag trabaho pa rin ako tulad ng dati at makapag handa ako para sa bid. ‘Wag kang mag alala. Alagaan mo na lang sina Anne at Sammie, at ako na ang bahala sa lahat.”Pagkatapos, tumingin siya