Kabanata 1 Ang Pagbabalik ng Ex-Wife ng Aking Asawa

"Iwanan mo na si Woody! Dahil malapit na siyang makipagkasundo sa dati niyang asawa!"

Nanlaki ang mga mata ni Alicia sa sinabi ng kanyang biyenan at nanginig din ang katawan niya dahil hindi siya makapaniwala sa sinabi nito.

Si Alicia Molina ang bentre-tres anyos na asawa ay napahawak sa kanyang suot na kulay asul na party dress.

"A-ano pong ibig niyong sabihin Tita?" tanong ni Alicia at may bakas ng kuryosidad sa kanyang boses.

"Hindi mo pa ba alam?? Hanggang ngayon hindi ka pa rin mahal ni Woodley kahit matagal na kayong kasal!" bulyaw ni Merida, isang babaeng medyo may edad na at nakasuot ito ng sosyaling damit. "Dahil si Mariana lang ang tunay niyang minamahal!"

Natahimik si Alicia na agad na nagdamdam. Gusto niyang magsalita, ngunit parang umatras ang kanyang dila dahil may punto ang kanyang biyenan.

Hindi siya kailanman minahal ng asawa.

"Nakikita mo ba silang dalawa doon? Ang perkpekto nilang tingnan na magkasama, hindi ba?" Dagdag pa ni Merida na nakaturo sa direksyon ng dalawang taong masinsinan na nag-uusap sa kalagitnaan ng party.

Napalunok si Alicia. Ang mga salitang iyon ay tumama sa kanya at dumurog sa kanyang puso. Hindi rin maalis ang kanyang tingin sa asawa na ibang-iba ang hitsura ngayong gabi.

Si Woodley Campbell ang matangkad at guwapong lalaki na nakasuot ng itim na tuxedo na kasalukuyang hawak ang kanyang maliit na anak habang nakikipag-usap sa kanyang dating asawa na si Mariana Anderson.

Ngayon lang din nakita ni Alicia ang mga ngiti sa labi ni Woodley makaraan ang tatlong taon nilang kasal.

"Gumising ka na sa reyalidad, Alicia. Hindi ka magiging karapat-dapat sa tabi ng anak ko."

Matalas na sabi ni Merida bago tumalikod at iniwan si Alicia sa madilim na sulok ng mag-isa.

'Talaga bang makikipagkasundo sa kanya si Woodley?' Naninikip ang dibdib niya na parang may nakatusok na kutsilyo sa kanyang puso.

"Mommy!"

Naputol ang pag-iisip ni Alicia dahil sa malakas na sigaw ng isang batang lalaki. Pilit na ngumiti si Alicia at agad na niyakap ang munting batang si Walter.

"Why are you crying, darling? That's Daddy and Mommy Mariana." sabi ni Alicia tsaka kinarga si Walter.

"Ayoko! Ayaw ko ng ganyang tita!" sigaw ng bata sabay turo kay Mariana, ang kanyang biological mother.

Sinubukan ni Alicia na pakalmahin ang bata at nagpasyang lapitan sina Woodley at Mariana na kanina pa sinusubukang habulin si Walter.

Sinalubong ni Mariana ang pagdating ni Alicia nang may matalim na tingin at may kurba ng matamis na ngiti sa manipis niyang labi. Mabilis din na dumulas ang kamay niya para hawakan ang braso ni Woodley.

"Hi, ikaw ba si Alicia?" tanong ni Mariana na may kasamang ngiti. "By the way, I'm Mariana Anderson."

Tumango si Alicia at napansin ang kakaibang ikinikilos ni Mariana. "Hello, I'm Alicia Campbell," medyo nakaramdam siya na pagka-awkward nang magpakilala.

"Nice to meet you, Alicia. I came here in invitation of Woodley's parents. Alam nila na kahapon lang ako nakabalik from New York," paliwanag ni Mariana na hindi maalis ang malapad na ngiti sa mukha habang nakatingin kay Woodley na nakatayo sa kanyang tabi.

Isang mahinang ngiti lang ang naibigay ni Alicia nang makitang hindi inalis ni Woodley ang kamay ni Mariana sa kanyang braso.

"Ikinagagalak kong makilala ka rin, Mariana."

Napatingin si Woodley sa anak na mahigpit na nakayakap sa leeg ni Alicia. Lumapit sa kanya ang lalaki at sinubukang akitin si Walter, ngunit nagalit ang kanyang anak.

"Ayoko!" sigaw ng bata bilang pagtanggi.

"Baby, Mommy mo rin si Tita Mariana," pagsusumamo ni Woodley sabay himas sa ulo ng anak.

"Hindi! Hindi ko siya Mommy!"

Napabuntong-hininga si Woodley sa sigaw ni Walter at nakaramdam siya ng pagod na akitin ang anak na kanina pa tumatanggi.

Nang makita iyon, sinubukan ni Alicia na mamagitan. "Parang inaantok na si Walter, kaya ang kulit niya," sabi niya habang hinihigpitan ang pagkakayakap sa katawan ni Walter na komportableng nakasandal sa kanyang braso.

Biglang nalungkot ang ekspresyon ng mukha ni Mariana. Napatingin ang babae sa anak na komportable at kalmado na nakasandal sa mga bisig ni Alicia.

Ang naiinggit na titig na iyon mula kay Mariana ay naramdaman ni Alicia.

"Napakaswerte mo, Alicia. Nasungkit mo ang lalaking tulad ni Woodley na napakabait at maalaga," sabi ni Mariana na may mapait na ngiti "At nakuha mo rin ang puso ni Walter."

Natahimik lang si Alicia.

Bahagyang ngumiti si Mariana, saka lumapit kay Alicia para haplusin ang ulo ng anak, bago ibinaling ang tingin kay Woodley.

"Kung hindi ko inuna ang pag-aaral ko, siguro magkakasama pa rin tayo at maging isang masayang pamilya..." Paos na sabi ni Mariana,"Gusto ko talagang maramdaman kung ano ang pakiramdam ng mahalin ng aking sariling anak," hindi niya rin mapigilan na humikbi.

Sa harap pa lang ni Alicia, biglang binigyan ni Woodley si Mariana ng panyo para punasan ang luha ng dating asawa.

Isang maliit na bagay na hindi natanggap ni Alicia mula sa lalaki.

"You can meet Walter at home any time," sabi ni Woodley. "You're the real mother."

Sa pagkarinig nito, kitang-kita sa mukha ni Mariana ang saya. Mainit na hinawakan ng magkabila niyang kamay ang mga palad ni Woodley.

"Maraming salamat, Woody! Mapapadalas ang aking pagbisita hanggang sa maging malapit sa akin si Walter."

Napatingin ang ibang tao sa kanilang gawi at nagsimulang magbulungan, saktong nakita nila si Alicia na hindi pinapansin ng sariling asawa.

Nakayuko lang si Alicia, pinipigilan ang lungkot sa kanyang puso. Napagtanto niyang hindi siya ang babaeng gusto ng kanyang asawa sa lahat ng oras.

Niyakap ni Alicia si Walter na natutulog sa kanyang mga bisig, at nagpasyang iakyat siya sa ikalawang palapag ng mansyon ng pamilya Campbell. Umakyat siya doon ng mayroong pag-iingat sa bawat hakbang.

Sa simula pa lang, ang kasal nila ni Woodley ay nakabatay sa desisyon ng kanyang Lolo ngunit hindi ito nagdulot sa kanya ng kasiyahan.

Nakahiga na si Walter sa kama, bigla namang bumukas ang pinto, at bumungad si Woodley na agad na pumasok sa loob.

"I'll stay here, come home with the driver," sabi ni Woodley nang hindi tumitingin kay Alicia na nakaupo sa gilid ng kama.

Napatingin si Alicia sa malapad na likod ng asawa na nakatayo sa harap ng dressing table habang hinuhubad ang relo.

Gusto niyang itanong kung bakit pero baka magalit pa ito kaya iniba niya na lang ang katanungan, "Okay. But can I bring Walter with me?"

"Hindi. Gusto ni Mom na matulog kasama ang kanyang apo ngayong gabi," sagot ni Woodley gamit ang kanyang karaniwang malamig na tono.

"Umuwi ka mag-isa, huwag mong isama ang anak ko."

Napalunok ng mariin si Alicia at pinisil ang malamig niyang mga daliri. Mas lalong bumaon ang tinik na nakatanim sa puso niya ngayon.

Ngayong gabi na ang di-mabilang gabi kung saan natutulog siyang mag-isa nang wala si Woodley. Kadalasan kasi ay natutulog lang silang magkasama kapag gusto ng lalaki ng init mula sa kanya.

Lumapit si Alicia kay Walter na mukhang nakatulog na sa kama.

"Uuwi na muna sa bahay si Mommy, baby Walter, 'wag kang malikot dito," bulong ni Alicia, marahang hinalikan ang pisngi ng anak.

Pagkatapos nito, kinuha ni Alicia ang mainit na inumin at ang kanyang bag sa nightstand. Nakatayo siya habang nakatingin kay Woodley na ngayon ay sumulyap ng patago.

"Kung umiyak si Walter, iuuwi mo ba siya?"  tanong ni Alicia sinabi niya iyon dahil siya lang ang nakakapagpakalma kay Walter, at alam iyon ng asawa.

Gayunpaman, walang sagot mula kay Woodley. Umalis lang ito at iniwan siya sa loob ng kwarto.

Pagdating niya sa ibaba, nakita ni Alicia si Woodley sa kalagitnaan ng party kasama ang kanyang ina at si Mariana. Mukhang seryoso ang kanilang mga pinag-uusapan.

Nang makita ang pagsasama na ito, naramdaman ni Alicia na ang kanyang presensya ay isang hadlang para kina Woodley at Mariana.

Napahawak si Alicia sa masakit niyang dibdib. "Ano bang silbi ko at ng kasal na ito sa'yo, Woodley?"