Si Alicia ay nakahiga sa isang silid kasama ang doktor na nag-aalaga sa kanya ngayon matapos niyang ikwento ang lumalala niyang kalagayan. Isang guwapo at batang doktor ang nakatitig kay Alicia na nakahiga at nakatingin sa kisame, ang kanyang mga mata ay malungkot. Ang kanyang mga daliri ay magkakasalubong at ang kanyang mapupulang labi ay nakatikom. "Hindi mo pa ba sinasabi sa asawa mo ang tungkol sa sakit mo, Alicia?" tanong ni Fred, ang kanyang boses ay puno ng pag-aalala. Ang lalaking ito ay isang batang doktor, kaibigan ni Alicia at parehong silang galing sa iisang probinsya. Noong una ay hindi naniniwala si Alicia na siya ay gagamutin ng isang propesyonal na doktor at ng kanyang sariling kaibigan. Dahan-dahang umiling si Alicia. "Marahil ay hindi na, Fred." "Lumalala na ang kalagayan mo, Alicia. Kung patuloy mong itatago sa kanya ang sakit na ito, mas magiging kumplikado ang mga bagay sa hinaharap." Nanindigan si Alicia na hindi ito sabihin. Walang silbi ang pagsasabi
Araw ng kaarawan ni Walter ngayon, at isang malaking salu-salo ang ginanap sa isang hotel na pag-aari ng pamilya Campbell. Nandoon si Alicia kasama ang ibang mga bisita. Pinagmamasdan niya ang kanyang biyenan na nakikipag-usap sa mga bisita kasama si Mariana. "Mukhang mas close pa si Merida sa dating manugang niya, kawawa naman si Alicia." "Siguro dahil hindi pa siya nabibigyan ng apo ni Alicia kaya hindi niya pinapansin ang sariling manugang niya." Narinig ni Alicia ang mga bulungan ng mga tao. Sa party na iyon, tingin sa kanya ay hindi isa sa mga nag-oorganisa, kundi parang isang nakalimutang bisita. Ngumiti si Alicia nang makita niyang papalapit si Walter sa kanya, bigla siyang hinila ng bata para dalhin sa isang lugar. "Mommy! Tara na doon. Samahan niyo ako na mag-blow ng candles ko!" sigaw ng bata habang hawak ang kamay ng kanyang ina. "Okay, anak," sagot ni Alicia habang nakangiti at tumango. "Pabuhat ako, Mommy, ah?" Nag-pout pa ang cute na bata. "Oo naman. Yay
Dahan-dahang bumukas ang mga mata ni Alicia. Isang putin silid ang sumalubong sa kanya, ang matapang na amoy ng gamot ang unang bumungad sa kanyang ilong. Nakita niya ang nag-aalalang mukha ni Dr. Frederick Chavez. "Gising ka na," ani ni Dr. Chavez. "Nahihilo ka ba? Nasusuka ka pa rin ba, Alicia?" Maingat na pinagmasdan ni Frederick ang mukha ni Alicia. Kakagising lang nito matapos mahimatay sa biyahe mula sa hotel patungo sa ospital. Dahan-dahang umiling si Alicia nang maramdaman niyang nawala na ang sakit ng ulo. "Nag-relapse ka at nahimatay sa taxi," sabi ni Dr. Frederick. "Anong nangyari? Bakit walang naghatid sa'yo rito?" "Busy ang lahat, Fred," paos na sagot ni Alicia. "Ngayon ang kaarawan ng anak ko tapos biglang sumakit ang ulo ko at nakalimutan kong uminom ng gamot, kaya naisipan kong umuwi na lang." Napabuntong-hininga si Frederick. Kumuha siya ng bote ng mineral water at inabot kay Alicia. "Inom ka muna," sabi niya. "Pakalmahin mo muna ang isip mo. Ihahatid na
Nagulat si Alicia nang makalabas siya ng sasakyan ni Dr. Frederick Chavez at makita niya ang pigura ng isang lalaki na nakatayo sa pintuan ng kanilang malaking tahanan. Gayundin si Dr. Frederick, napansin niya ang pagkaputla at pag-aalala sa mukha ni Alicia. "Alicia, halika na. Tutulungan kitang magpaliwanag kay Woodley para hindi siya magkamali ng iniisip," ani Dr. Frederick, na may panatag na ngiti. "O-okay, Fred," nauutal na sagot ni Alicia. Pumasok na sila sa loob at napahawak si Alicia sa kanyang damit nang bumaling sa kanya ang malamig na mga mata ni Woodley. Bumilis ang tibok ng kanyang puso; hindi niya alam kung paano niya sasabihin ang totoo. Nakatayo si Woodley, nakasuot ng itim na tuxedo mula sa isang party. Naninigas ang kanyang mukha, at ang kanyang matatalas na titig ay nakatuon kay Alicia. "Woodley," bulong ni Alicia, hindi sigurado kung saan titingin. Lumipat ang tingin ni Woodley mula kay Alicia patungo sa lalaking nakatayo sa tabi niya. Hindi niya pin
Nang umagang iyon, naramdaman ni Alicia ang dahan-dahang paggalaw ng kanyang kama, isang maliit na kamay ang yumakap sa kanya ng mahigpit.Ang kanyang mga pisngi ay pinaulanan ng banayad na mga halik na may nasasabik na boses bago ang isang malambot at matamis na bulong ay narinig."Mommy! I'm home," bulong ng bata na ginising si Alicia.Dahan-dahang bumukas ang mga mata ni Alicia. Sa unang pagkakataon na nakita niya ang cute na mukha ni Walter, ngumiti ang bata at niyakap siya ng mahigpit.Agad namang niyakap ni Alicia ang anak nang hindi gaanong mahigpit. "Anak ko...""Mama, bakit wala ka kahapon? Where were you? Umiiyak ako habang hinahanap ka Mommy!" bulalas ng bata, namumungay ang mga mata nito.Umupo si Alicia at hinawakan si Walter sa kanyang kandungan. Napangiti siya sa guwapong mukha ng anak na tila nagpoprotesta sa kanya."May inasikaso lang si Mommy kahapon, anak. Pasensya na kung hindi ako nagpaalam, huwag kang magalit kay Mommy, okay?" sabi ni Alicia sabay haplos sa
Ang mga araw ni Alicia ay naging malungkot lalo na nang hindi niya na nakakasama si Walter, at hindi na rin umuuwi si Woodley ng ilang araw. Tinupad ni Woodley ang sinabi niya na ilalayo niya na si Walter sa kanya. Sinikap ni Alicia na maging matapang kahit masakit sa kanya ang ginawa ng asawa na inilayo si Walter na mahal na mahal niya, pero kailangan niyang magpatuloy dahil may mga bagay na kailangan niyang unahin. Noong hapon na iyon, naglakad si Alicia sa tahimik na pasilyo ng ospital. May check-up appointment siya kay Dr. Frederick Chavez, ang matalik niyang kaibigan. "Magandang hapon," sabi ni Alicia, binuksan ang pinto ng silid. Lumingon ang isang gwapong doktor na nakasuot ng white coat. Ngumiti si Dr. Chavez. "Hapon, Alicia." Tumayo si Dr. Frederick at pinapasok siya. "May kasama ka ba?" "Wala po, Doc." Sagot ni Alicia at umupo sa examination bed. Tumango ang doktor. Lumapit ito at sinuri ang kalagayan ni Alicia. Tiningnan siya ni Frederick ng mahinahon. "Ka
Pagkalabas ni Alicia sa bahay, dumiretso siya sa lugar ni Sue—ang lugar kung saan siya titira at magtatrabaho simula ngayon. Masaya siyang inilibot ng kaibigang si Sue sa loob ng flower shop. "Alicia, huwag kang mahiya, ituring mo itong sarili mong tahanan." Binuksan naman ni Sue ang pintuan ng kanyang silid at pumasok, sumunod sa kanyang likuran si Alicia. Hindi gaanong kalaki ang silid, pero malinis at komportable. May maliit na kama, isang kahoy na aparador, at ilang kahon na may nakalagay na mga bulaklak at ibang nagpatong-patong na dyaryo. Nakangiting pinagmasdan ni Alicia ang silid. Nakahinga siya ng maluwag dahil nakahanap siya agad ng bagong tirahan. "Salamat, Sue, binigyan mo na ako ng trabaho at matitirhan. Malaki ang utang na loob ko sa iyo," taimtim na sabi ni Alicia. "Relax lang, Alie. Maaari mo nang ilagay ang mga damit mo sa aparador at magpahinga ka na rin." Ngumiti si Sue at tinapik ang balikat ni Alicia. "Ngayong gabi, marami akong inorder na bulaklak kay
Matapos ang dalawang araw na pagkawala ni Alicia, kakaiba ang nararamdaman ni Woodley, lalo na kay Walter, na madalas umiyak at hinahanap ang kinikilalang ina. Kaninang umaga, bumisita ang ina ni Woodley na si Mariana sa mansyon para subukang aliwin si Walter at yayain itong maglaro. "Woodley, simula ngayon, ako na ang bahala kay Walter. Huwag kang mag-alala sa anak natin," sabi ni Mariana, nakangiti kay Woodley. "Oo nga, si Mariana ang tunay na ina ni Walter. Mas magaling itong mag-alaga sa apo ko kaysa sa babaeng iyon!" sabi ni Merida na nagmamayabang. Natahimik si Woodley at tumango, pinagmamasdan ang anak na tahimik na nakaupo sa sofa, yakap-yakap ang stuff toy na binili ni Alicia ilang buwan na ang nakakaraan. Ayaw maglaro ni Walter, ayaw makipag-usap, nahihirapang kumain, at umiiyak kapag may lumalapit sa kanya. Lumapit si Woodley at marahang hinaplos ang ulo ni Walter. "Makipaglaro ka na kay Tita Mariana, anak, gusto mo diba mag-play?" Bulong ni Woodley sabay halik
Nitong mga nakalipas na araw, si Walter at Alicia ay nagpapalipas ng oras sa kanilang simpleng bahay at walang kaalam-alam si Woodley. Silang dalawa lang ni Emerald ang nakakaalam ng lihim na pagkikita nila ng batang si Walter. Medyo hapon na nang dumating si Emerald para sunduin ang apo. Sa pagdating niya, napangiwi si Walter na nakita siya. Agad na niyakap ng bata si Alicia at nagtago sa likod ng katawan ng kanyang ina. "Bakit mo ako sinundo agad? Gusto ko pang makipaglaro kay Mommy!" galit na sigaw ng bata gaya ng dati. "Apo, babalik naman tayo bukas, kailangan lang nating umuwi ngayon." Sagot ni Emerald sabay upo sa isang upuan. Nagprotesta ang mukha ni Walter, napangiti naman si Alicia. Marahang hinawakan ng dalaga ang pisngi ni Walter. "Honey, today you need to go home with Lolo. Balik ka dito after school mo bukas, okay?" Hinalikan ni Alicia ang noo ni Walter. "Hmp,lolo naman. Gusto pa ni Walter makasama si Mommy." Huminga ng malalim si Emerald at binigyan ng ora
"Miss na rin ni Walter si Mommy, bakit hindi ka paron umuuwi, Mommy??" Agad namang hiniling ng bata kay Alicia na buhatin siya pagkatapos niyaya ng dalaga ang kanyang biyenan na pumasok sa loob ng bahay. Umupo si Emerald sa isang upuan sa sala. Napansin niyang ipinapakita ng apo niya ang kanyang spoiled side kay Alicia. Hindi na madilim at nagtatampo ang ekspresyon ni Walter tulad ng dati. "Ngayon masaya ka na ba? Nakita na ni Walter si Mommy niya?" natatawang sabi ni Emerald. "Opo Lolo! Sobrang saya ko na makita ulit si Mommy!" Kumportableng umupo ang bata sa kandungan ni Alicia at niyakap siya ng mahigpit. Tuwang-tuwang si Alicia, paulit-ulit niyang hinalikan ang tuktok ng ulo ng anak bago nilingon ang biyenan. "Papa, kamusta po? Pasensya na po talaga, matagal na po tayong hindi nagkita," sabi ng dalaga na bahagyang ibinaba ang ulo. Ngumiti lang si Emerald, nakita ng lalaki na walang nagbago kay Alicia. Magalang pa rin ang pananalita niya at lagi siya nitong nirerespeto
Pagkauwi mula sa hapunan sa bahay ng kanyang mga magulang, naisip ni Woodley ang madalas na inireklamo sa kanya ni Walter, ito ay tungkol sa saloobin ni Mariana noong kasama niya ang kanyang anak. Napakilos si Woodley na maglakad patungo sa kwarto ni Walter dahan-dahan niyang binuksan ang kahoy na pinto sa kanyang harapan at nakita niya ang kanyang anak na naglalaro mag-isa. "Walter..." tawag sa kanya ni Woodley at pumasok doon. "Daddy!" Agad na tumayo ang bata at naglakad palapit sa kanya. "Saan ka pupunta?" Iniangat ni Woodley ang maliit na katawan ni Walter na ngayon ay payat na. "Walang pupuntahan si Daddy, gusto ni Daddy na makausap si Walter," sagot ni Woodley, muling isinara ang pinto ng kwarto ni Walter at naglakad pababa sa unang palapag. Napangiti ang anak, hinawakan ang leeg ni Woodley at isinandal ang ulo sa balikat nito. Pumasok silang dalawa sa opisina ni Woodley. Doon, umupo si Woodley at hinawakan si Walter sa kanyang kandungan na abala sa pagkuha ng panul
Ang tunog ng paulit-ulit na katok sa pinto sa labas ay parang matinding trauma para kay Alicia. Natatakot siya na baka si Woodley na naman ang dumating. Humiga na lang ang dalaga pagkatapos uminom ng gamot. Gayunpaman, ang marinig ang tunog ng katok sa pinto ay naging dahilan upang hindi makapagpahinga si Alicia. "Alicia...Nakauwi ka na diba? Alicia!" Nang marinig ni Alicia ang boses ni Dr. Frederick, agad siyang bumangon sa kama. Mabilis na naglakad ang dalaga. Bumukas ang puting kahoy na pinto, at totoo ngang nagpakita si Dr. Frederick. "Dr. Frederick," bulong ni Alicia na nakatingin sa kanya. Palaging nakangiti ang doktor gaya ng dati, itinaas niya ang dalawang kamay na ipinapakita ang paper bag na kasalukuyang dala. "Dinalhan kita ng tanghalian," sabi niya. "Hay naku Doc! Nag-abala ka pa! Eh, araw-araw naman akong nagluluto ng pagkain dito." sabi ng dalaga sabay bukas ng pinto ng bahay niya. Hindi siya pinansin ni Dr. Frederick at nagpatuloy sa paglalakad papasok
Ang mga segundo ay mas malala pa kaysa sa inaasahan ni Woodley. Matapos ang galit ni Alicia sa kanya, ang lalaki ay hindi makatulog buong gabi at ang pagkairita ay lumitaw sa lahat ng panig. Kahit kaninang umaga, tahimik na nakaupo si Woodley sa sala kasama si Secretary Edward na tahimik lang sa likod niya. “Sir, inayos na po ng mga katulong ang kwarto,” biglang sabi ni Secretary Edward. Walang tugon mula kay Woodley ng ilang segundo, hanggang sa tuluyan na itong nagsalita. "I don't feel like doing anything today," simpleng sagot ni Woodley. "Okay, Sir Woodley." Narinig ni Woodley ang tunog ng mga yabag na papasok sa bahay. Gayunpaman, hindi siya interesadong tingnan kung sino ang pumasok ngayon sa kanyang bahay. Nang makita ang pigura ni Mariana ay agad na iniwan ni Secretary Edward si Woodley at ang babae. "Good morning," sabi ni Mariana na matamis na nakangiti. Lumapit ang babae kay Woodley na tahimik na nakaupo habang nakatingin sa tanawin ng hardin at sa kaulapan
Kinabukasan, bumalik si Alicia sa trabaho. Gayunpaman, hindi tulad ng kanyang inaasahan, ang sitwasyon ngayon katulad pa rin noong nga nakaraang araw, tensyunado at magulo. Noong una ay inakala ni Alicia na magiging tahimik na ang kanyang trabaho at babalik na ang lahat sa normal pero nagkakamali siya. Mas pinaulanan siya ng batikos. At talagang hindi inaasahan ni Alicia na mangyayari ito, kahit na inalid na ang mga balita. 'Bakit ganyan sila makatingin? Hindi ba inalis ang balita kagabi?' Paulit-ulit na tanong ni Alicia habang nagtutugtog ng piano kahit na puno ng kaguluhan ang kanyang isip at puso. Hanggang sa biglang umupo ang ilang mga babae sa hindi kalayuan malapit sa kinauupuan ni Alicia. "Napakabait talaga ni Mr. Woodley, naglabas siya ng balita tungkol sa kabulukan ng makulit niyang asawa," sabi ng babaeng nakasuot ng matingkad na pulang damit. “You're right, Mr. Woodley is still willing to forgive his wife for cheating on him, what a extraordinary man," sabi ng i
Ilang araw ng uminit ang balita, sa wakas, nahuli at nahila ng mga tauhan ni Edward ang salarin na nagpakalat ng balita at dinala siya kay Woodley. Sa kanyang pribadong silid, tuwid na nakatayo si Woodley habang nakatingin sa isang lalaki sa kanyang harapan. Mukhang galit ang lalaki, parang hindi siya ang may gawa. "Bitawan mo ako!" Pagpupumiglas ng lalaki. "Tumahimik ka!" Sigaw ni Secretary Edward at sinipa ang lalaki sa likod ng tuhod hanggang sa lumuhod ito. Sinubukan ng lalaki na kalabanin si Secretary Edward, pero humakbang si Woodley papalapit sa kanya. "So ikaw...," Malamig na sabi ni Woodley. "Ikaw pala ang nagkalat ng balita tungkol sa aking asawa?" Inangat ng lalaki ang ulo para tingnan si Woodley. Kinabahan at namutla ito. "A-anong ibig mong sabihin? Hindi ko alam ang pinagsasabi mo at hindi ko magaagwa 'yun!" sigaw ng lalaki. "Sabihin mo ang totoo, Marlo!!" utos ni Secretary Edward. "Marlo..." Banggit ni Woodley sa pangalan ng lalaki pero hindi niya ito ki
Madilim na, nananatili pa rin si Alicia sa bahay. Makalipas ang ilang minuto ay umalis si Dr. Frederick Chavez at babalik mamaya para dahan siya ng hapunan. Pinagbawalan ng lalaki si Alicia na lumabas ng bahay upang maka iwas sa mga pambabatikos ng mga tao dahil mainit pa ang mga isyu sa mga sandaling ito. Hanggang sa tuluyang tumunog ang doorbell, agad na napalingon sa pinto si Alicia na nakaupo sa family room. "Dr. Frederick," bulong niya at agad na tumayo. Mabilis na binuksan ni Alicia ang pinto. Ngunit muli, hindi si Dr. Frederick Chavez ang dumating, kundi isang lalaking kinamumuhian na ngayon ni Alicia. Si Woodley Campbell ay napatingin sa pulang mukha ni Alicia na halatang galing sa kaiiyak. "Bakit ka pa ba pumupunta dito?! Mas mabuti pang huwag ka ng magpapakita ulit!" bulalas ni Alicia, tinataboy si Woodley. Isasara na sana ni Alicia ang pinto ng kanyang bahay, ngunit mabilis na hinarangan ni Woodley ang pintuan at walang sapat na lakas si Alicia na pigilan si
Nabigla at nalungkot si Alicia sa mabilis na pagkalat ng mga gawa-gawang balita sa social media tungkol sa kanyang sarili at nadamay pa si Dr. Frederick Chavez sa ngayon. Lahat ng mata ay napatingin sa kanya na may mga mapait na panunuya at pambabatikos. Kahit na sa kanyang kasalukuyang pinagtatrabahuan, nakaramdam ng labis na kahihiyan si Alicia dahil sa mga poot na tingin at maririnig pa ang pangungutya ng ibang tao. "Ikaw na walang utang na loob na babae! Ang sarap na magkaroon ng asawang tulad ni Mr. Woodley, pero sa halip naisip mo bang makipagrelasyon sa iba!" Pamamahiya ng isang babae kasama ang iba niyang kaibigan. "Totoo, tingnan mo nga, isa lang siyang pianist sa isang restaurant kahit mayaman naman ang asawa niya! Walanghiyang babae!" dagdag pa ng babae, sarkastikong nakatingin kay Alicia. Ang maaanghang na panlalait na narinig ni Alicia ay nagpakirot sa kanyang puso. Bakit ba ang unfair ni Woodley sa kanya? Ano ba talaga ang gusto niya? Matapos siyang lumapit at