Kabanata 3 Ang Pagkakaisa Ng Mga Taong May Galit Sa Akin

Matapos himatayin si Alicia, hindi pa rin bumuti ang kanyang pakiramdam kahit lumipas na ang ilang araw. Mas lalong nanghina ang kanyang katawan, nagtataka na nga siya sa nangyayari ngayon dahil hindi naman siya kadalasang ganito.

Namumutla ang mukha ni Alicia na sinubukang tumayo sa kama at pilit na inalalayan ang sarili para makarating sa banyo. Naduduwal siya at napahawak sa magkabilang gilid ng lababo para sumuka. Ngunit walang kahit anong lumalabas sa kanyang bibig.

Napahilamos siya ng malamig na tubig sa mukha at paglabas niya sa banyo, nadatnan niya ang asawa na pumasok sa pinto. Lumapit si Alicia kay Woodley na nag-aayos ng kanyang suot na relo.

"Woody? Vacant time mo ba ngayon?" Napatanong si Alicia na medyo nahihiyang tumingin sa kanya.

"Hindi, sobrang busy ng schedule ko ngayon,” malamig na sagot ni Woodley na nakasanayan niya ng marinig.

Kinuha naman ni Alicia ang itim na tuxedo ni Woodley mula sa kama at iniabot ito sa kanya.

"G-gusto ko sanang humingi sayo ng kaunting oras para samahan ako—"

Bago pa niya matapos ang kanyang pangungusap, isang mahinang buntong-hininga ang maririnig mula kay Woodley. Inikot ng lalaki ang katawan para tingnan si Alicia at kinuha ang tuxedo na hawak niya.

"I'm busy, Alicia. Kaya mo na 'yang mag-isa, magpahatid ka nalang sa driver. Wala akong oras para samahan ka," matalas na sabi ni Woodley na walang anumang pag-aalala.

Bumagsak ang mga balikat ni Alicia na hindi binigyan ng pagkakataon na sabihin ang kanyang layunin, tinanggihan lang siya ulit ng asawa.

"O-okay lang, Woody. Baka sa ibang pagkakataon p'wede mo na akong samahan kapag hindi ka na busy," mahinahong sabi ni Alicia na mas piniling umintindi.

"Isasama ko pala si Walter mamaya, hindi mo na kailangan sunduin ang anak ko." Pinalitan ni Woodley ang paksa tsaka kinuha ang susi ng kanyang sasakyan.

"Ang anak ko." Pag-uulit pa ni Woodley, na parang binibigyang-diin na walang katayuan si Alicia na maging ina kay Walter kahil kasal silang dalawa.

Para kay Woodley, estranghero lang si Alicia kahit tatlong taon na silang kasal.

Napalunok si Alicia ng mapait. "O-okay. Ingat kayong dalawa." Aniya, sinusubukang maging matatag.

Gayunpaman, hindi sumagot si Woodley, sa halip ay lumabas ng silid ang lalaki.

Mula sa likuran niya, sumunod si Alicia. Doon, naghihintay ang maliit na si Walter na nakasuot ng sky blue na uniporme at puting beret, pati na rin ang kanyang pulang bag.

"Mommy, samahan mo na ako papunta sa school!" anyaya ng bata habang iniunat ang dalawang kamay.

"Hindi muna ako makakasama ngayon, baby." Napangiti si Alicia, hawak ang kamay ng batang lalaki na itinuturing niyang sariling anak.

Lumingon si Woodley sa kanilang gawi, tsaka kinuha si Walter sa mga braso ni Alicia.

"You'll come with Daddy today, baby Walter!" Matamis ang ngiti ni Woodley habang binuhat ang anak.

Umawang ang bibig ni Walter na napatingin sa kanyang kinikilalang ina at may pagtutol sa mga mata niya na tumingin sa ama.

Tulad ng alam ng lahat, si Walter ay sumusunod lamang sa anumang sasabihin ni Alicia.

Nginitian naman ni Alicia ang bata at hindi na gaanong nagsalita, "Baby, huwag kang malikot sa school, okay?"

"Yes, Mommy!" natutuwang sabi ni Walter, iniunat niya ang mga kamay para yakapin si Alicia at halikan sa pisngi tulad ng kanyang nakasanayan, mahal na mahal niya talaga ito.

Walang magawa si Woodley na karga-karga si Walter kung hindi lapitan si Alicia. Umiiwas lang din siya ng tingin dahil hindi niya gustong maging ganoon kalapit sa sariling asawa.

"Aalis na kami," sabi ni Woodley na hindi pa rin tumitingin kay Alicia. Agad siyang humiwalay at naglakad patungo sa main door.

"Okay, mag-iingat kayo sa daan," paalala ni Alicia.

Agad na pumasok si Woodley sa loob ng sasakyan, walang kahit anumang yakap at halik na ibinigay kay Alicia, hindi tulad ng mga karaniwang ginagawa ng mag-asawa. Matagal ng dama ni Alicia na wala talagang pakialam ang lalaki at nasanay na siyang nag-iisa.

Pagka-andar ng itim na kotse ni Woodley, pinanood muna ito ni Alicia bago maglaho. Umalis din siya sa kanyang kinatatayuan at bumalik sa loob ng bahay para maghanda dahil pupunta siya mamaya sa ospital.

***

Mayamaya pa, nakarating na si Alicia sa ospital ng mag-isa, agad siyang pumasok sa silid at nagpasuri sa doktor sa loob ng ilang oras.

Matapos ng pagsusuri, naglalakad si Alicia sa pasilyo na mahina ang mga hakbang, para siyang pinagsakluban ng langit at lupa matapos na malaman ang result na ipinaliwanag ng doktor kanina.

"Mrs. Alicia, nalulungkot akong ibahagi ang iyong medical result, ang mga findings ay nagsisiwalat na mayroon kayong stage two leukemia, o isang blood cancer."

Walang kamalay-malay si Alicia na umaagos na naman ang kanyang mga luha sa tuwing naalala ang mga sinabi ng doktor.

"Stage two," mahina niyang usal at nanginginig ang mga kamay na bitbit ang medical result. "P-paano ba ito nangyari?"

Unti-unting pinunasan ni Alicia ang mga luha at lumabas ng ospital, nagmamadaling pumasok sa sasakyan at inutusan ang driver na agad na bumalik ng mansiyon.

Hindi mapakali ang puso ni Alicia, hindi na na nga siya gusto ng sariling asawa tapos mayroon pa siyang malubhang karamdaman. Papaano niya kaya sasabihin ang lahat ng ito kay Woodley?

Sumilay ang malungkot na ngiti sa labi ni Alicia. "Kahit naman siguro sabihin ko ito kay Woodley, wala pa rin siyang pakialam sa akin,"  nalulungkot niyang sabi sa sarili.

Sa kalagitnaan ng biyahe, nakatulala lang si Alicia sa labas ng bintana, napapaisip sa kanyang mapait na kapalaran. Nang biglang may pumukaw sa kanyang atensyon at may makita sa pagbagal ng takbo ng sasakyan.

"Manong, ihinto mo ang sasakyan!" utos ni Alicia sa driver.

Kaagad na huminto ang sasakyan at nakatingin ng deretso si Alicia sa unahan na may gulat sa mukha. Makikita niya ang mga pamilyar na tao na nasa kabilang kalye, nasa tapat ng isang restaurant.

"Woodley?" Hindi makapaniwalang bulong ni Alicia. "Sinabi niya sa akin kanina na busy siya? P-pero bakit kasama niya ngayon si Mariana?" Pagtataka niya.

Napatakip ng bibig si Alicia habang hindi makapaniwala sa kanyang nakikita at nakaramdam ulit siya ng paninikip sa dibdib.

Habang nagdurusa siya sa kanyang sakit na ngayon ay naging malubha na, walang kaalam-alam si Woodley na kasama ang dating asawa at anak na nagsasaya sa loob ng restaurant.

Nasasaksihan niya ang masayang mukha ni Woodley, matatamis ang mga ibinigay nitong ngiti sa kanila. Iyon ang isa sa mga bagay na hindi kailanman naibigay ni Woodley sa kanya.

"Wala man lang siyang oras para sa akin, pero ngayon mas inuuna niya ang dati niyang asawa." Hindi nakayanan ni Alicia ang kanyang nakikita. Mabilis siyang umiwas ng tingin.

"Manong, Tara na. Gusto ko ng umuwi, nahihilo na ako," pakiusap ni Alicia.

"Opo, Ma'am."

Umandar ulit ang sasakyan kasabay ng pagbilis ng tibok ng puso ni Alicia na sinabayan ng matinding sakit ng kanyang katawan.

Nagpipigil si Alicia na umiyak sa loob, nalilito na siya ngayon kung ano ang gagawin sa asawa at sa kanilang kasal na nagsisimula ng masira.