Kabanata 5 Inalis Nila Ang Aking Kaligayahan

Lumipas ang mga araw, hindi pa rin bumubuti ang kalagayan ni Alicia. Kakagising niya lang mula sa pagkakatulog.

Dalawang oras lang na nakatulog si Alicia pagkatapos uminom ng gamot, hanggang sa naalala niya na nakalimutan niya palang sunduin si Walter sa paaralan.

"Oh my God, anong oras na?!" Napatingin si Alicia sa wall clock sa kwarto, alas singko na ng hapon. "Dios mio! Anong nagawa ko? Siguradong umiiyak si Walter sa paghihintay sa akin!"

Nagmamadaling lumabas ng kwarto si Alicia kahit na hindi maganda ang kanyang pakiramdam, nanghihina siya at walang lakas ang katawan pero nagpatuloy siyang tumayo. Mabibigat ang bawat niyang paghakbang sa hagdan ngunit pinilit niyang makababa.

Gayunpaman, hindi pa nakarating si Alicia sa unang palapag, biglang bumukas ang pintuan at nataranta siya ng bumungad ang kanyang tiyahin at ang umiiyak na si Walter.

"Alicia!!" malakas na sigaw ni Merida.

"Mommy!" Iyak ni Walter.

Nagulat din si Alicia na makita si Mariana na kasama nila, at hawak niya si Walter na nagpupumiglas.

Sandaling natahimik si Alicia na sobrang naguguluhan nang maalala ang sinabi ni Woodley kanina na nasa hospital si Mariana dahil na-aksidente kuno ito pero nakikita niyang parang wala namang nangyari.

Hindi niya rin namalayan ang pagsugod sa kanya ni Merida na sobrang galit. "Oh? Ngayon aarte kang parang nagulat? Ano?! Tinatamad ka na ba kaya iniwan mo ang apo ko sa school? Kita mo bang umiiyak na 'yan sa takot?"

"T-Tita, I can explain, hindi naman po sa tinatamad ako pero may sakit po ako kaya—" paliwanag ni Alicia.

"Talaga ba, Alicia?" Sabat ni Mariana na may panunuyam sa mukha. "Kung hindi mo kayang alagaan si Walter, magsabi ka! Huwag mong iwan ng ganito ang anak ko!"

Napailing si Alicia na walang lakas ngayon para ipagtanggol ang sarili.

"Mariana, hindi naman sa gano'n. Hindi talaga ako nagsisinungaling. Nakatulog ako pagkatapos uminom ng gamot at—"

"So natutulog ka lang dito?!" sigaw ni Merida na tinulak si Alicia papalayo kay Walter.

"Hindi kaya't pinapabayaan mo lang ang anak ko sa lahat ng oras?? Kahit hindi mo totoong anak si Walter, wala kang karapatan na gawan siya ng masama!" pang-aakusa pa ni Mariana.

Sinubukan ni Alicia na tanggihan ang lahat ng akusasyon ng dalawang babaeng nagbabato ng mga kasinungalingan sa harapan niya.

Habang si Walter ay sinusubukang makalapit sa kanya at umiiyak ito dahil pinipigilan siya nina Merida at Mariana.

"Mommy! Gusto ko sama sayo!" Pagmamakaawa ng bata na nakatingin kay Alicia para humingi ng tulong.

"Huwag mo ng ibigay sa kanya ang bata, Mariana. Anak mo si Walter, malalagay lang siya sa kapahamakan sa kanyang ignoranteng madrasta!" sabi ni Merida.

Hindi na napigilan ni Alicia na maluha, pinagkakaisahan na siya ng mother-in-law at ex-wife ni Woodley.

Hanggang sa makarinig siya ng busina ng sasakyan sa labas at bigla ring lumitaw si Woodley na naglalakad papasok sa bahay, isa-isa niyang tiningnan ng matalas ang mga tao sa loob.

"Anong nangyayari rito?" tanong ni Woodley. Malamig at nakakatakot ang boses nito.

Pinunasan naman ni Alicia ang kanyang mga luha sa pisnge. Habang agad na lumapit si Mariana kay Woodley kasama si Walter na umiiyak sa mga bisig. Nagbago rin ang eskpresyon ng kanyang mukha na kanina ay galit, ngayon ay parang sinong kinawawa dahil maluha-luha.

"Woodley, hindi ko inaasahan na ganito pala ang pakikitungo ng asawa mo sa anak ko! Dahil ba sa step-son niya lang si Walter kaya siya ganyan umasta?!" Reklamo ni Mariana, sabay ng paghikbi.

Napatingin si Woodley kay Alicia na nanginginig ang katawan at hindi makatingin sa kanya. Hindi rin maintindihan ni Woodley kung ano talaga ang nangyayari sa pagitan nila.

"Alicia," tawag ni Woodley sa asawa para humingi ng paliwanag.

Pumagitna naman si Merida na inunahan si Alicia na magpaliwanag. "Iniwan ng asawa mo si Walter sa school buong araw! Nandito lang siya sa loob ng bahay na abala sa pagtulog! Papaano na lang kung may nangyaring masama sa bata?? Pwede siyang makidnap at sino bang mananagot??" galit na sabi ni Merida.

Sumang-ayon si Mariana sa sinabi ni Merida. "You're right, Mama. Kung hindi tayo dumating, baka naiwan si Walter ng ilan pang oras doon. Hindi mo ba ma-imagine kung gaano katakot ang anak ko, Alicia? Ilang oras siyang mag-isa doon sa gate kakaantay sayo!"

Nang marinig ang reklamo ng dalawa ay tila nagkaroon ng galit sa ekspresyon ng mukha ni Woodley. Nanlilisik ang mga mata niyang tumingin kay Alicia na walang ibang sinabi bukod sa mahinang pag-iyak nito.

"Totoo ba iyon, Alicia?" tanong ni Woodley habang umiigting ang panga sa galit.

Tumingin si Alicia kay Woodley na parehong naluluha ang mga mata. Humakbang siya papalapit dito at hinawakan ang magkabilang kamay.

"Nagkakamali sila Woodley, hindi lang maganda ang pakiramdam ko. Nakatulog lang din ako sa loob ng dalawang oras pagkatapos kong uminom ng gamot. Please, maniwala ka, hindi ako nagsisinungaling."

"Papaanong hindi ka nagsisinungaling?! Naabutan ka pa nga namin dito sa loob na maayos ang lagay!" Putol ni Merida.

"Oo, nakita ko rin na wala siyang anong iniinda. Kung talagang ayaw mo kay Walter, huwag mo siyang tratuhin na basura dahil anak ko siya Alicia!" sigaw ni Mariana.

Itinulak ngayon bigla ni Woodley si Alicia na muntik ng matumba. Nakaramdam si Alicia ng takot na makita ang galit na mukha ng asawa at napansin niya rin na kumuyom pa ang mga kamao nito.

"Sagutin mo ako Alicia! Totoo ba ang lahat ng sinasabi nila?? Pinapabayaan mo ba ang anak ko?!"

Nanginig pa rin ang katawan ni Alicia, ibinaba niya ang kanyang ulo habang napatakip sa kanyang bibig gamit ang isang palad para pinigilan ang sarili na humagulgol.

"May sakit talaga ako, Woodley. Hindi ako nagsisinungaling sayo. Kung ano man ang pinagsasabi nila na isa akong malupit na madrasta, hindi iyon totoo! Mahal na mahal ko si Walter bilang anak natin," paliwanag ni Alicia.

"Anong anak niyo?? Alicia, si Walter ay anak ni Marina at Woodley, mahiya ka!" bulalas ni Merida.

"Mabuti pang hayaan mo nalang akong alagaan si Walter, kung hindi mo kaya, Alicia. Hindi ako makakapayag na tratuhin mong ganito ang inosenteng bata. Kawawa ang anak ko rito," dagdag pa ni Mariana na patuloy lang sa paggawa ng kadramahan.

Hinila ni Woodley si Alicia at hinawakan sa magkabilang balikat at inis na tiningnan sa mga mata.

"Hindi ko inaasahan itong ginawa mo, Alicia!" sigaw ni Woodley.

"Woodley..." mahinang tawag ni Alicia.

Agad namang humiwalay si Woodley. Napatingin siya kay Mariana at sa kanyang ina. "Isama mo na si Walter," sabi niya sa malamig na tono.

Tila nasiyahan ang dalawang babae sa naging desisyon ni Woodley, tsaka nag walk out matapos bigyan si Alicia ng isang sarkastikong ngiti.

Maririnig ni Alicia na sumisigaw si Walter sa kanyang pangalan, gusto nitong humingi ng tulong sa kanya.

Nang makaalis sina Mariana at Merida kasama ang bata, naiwan si Alicia na kaharap ang asawa na hindi naniniwala sa kanyang mga paliwanag kaya siya labis na nalungkot.

"I'm sorry," paumanhin ni Alicia. "Sana lang maniwala ka na mahal ko talaga si Walter na parang sarili ko na ring anak."

Sumulyap si Woodley sa kanya na hindi pa rin naaalis ang galit kaya natatakot lalo si Alicia. Alam niyang mahal ni Woodley si Walter higit sa anupaman, at tiyak na ikinagalit ni Woodley ang mga narinig kanina.

"Pagkatapos mong pabayaan si Walter magdadrama ka ngayon sa harapan ko Alicia?! Tumigil ka!"

Matapos na sabihin iyon, agad na tumalikod si Woodley. Hindi niya gustong marinig ang mga pagdadahilan ng asawa.

Pakiramdam ni Alicia ay hindi niya na kayang suportahan ang kanyang katawan. Napaupo siya sa sahig habang sinusubukang makahinga ng maluwag dahil naninikip ang kanyang dibdib.

Pakiramdam niya'y naubos na ang mga luha niya para magpatuloy sa pag-iyak. Napahawak nalang siya sa kanyang dibdib dahil nahihirapan pa rin siyang huminga.

"Hindi ko na ito kaya." Napayuko si Alicia at napaluhod sa sahig. "Hindi ko na kayang panghawakan ang kasal na ito.