Kabanata 4 Asawa Mo Ako, Pero Hindi Ang Priyoridad Mo

Pagdating sa bahay, nanatiling tahimik si Alicia sa loob ng kanyang silid. Ilang oras na siyang nakalubog dahil sa problema at kalungkutan.

"Balewala lang pala sa kanya ang aking presensya, ang dati niya pa ring asawa ang mahal niya," mahina niyang sabi.

Tumulo ang mga luha ni Alicia, ngunit mabilis niya itong pinunasan. Dahil sa malungkot na sitwasyong ito, nami-miss ni Alicia ang mga pigura ng kanyang lola at tiyahin na nag-aalaga sa kanya, nasa malayo sila ngayon, sa kanilang probinsya.

Hindi nagtagal, isang malakas na busina ng sasakyan ang narinig niya mula sa labas.

"Nakauwi na siya." Binuksan ni Alicia ang mga kurtina at sumilip ng palihim.

Tama nga ang kanyang hula, tunog ito ng sasakyan ni Woodley. Bumangon na si Alicia at nagmamadaling sinalubong ang asawa sa loob ng kanyang kwarto.

Mabilis na binuksan ni Alicia ang pinto at pumasok sa loob, nakita niya ang asawa na naghuhubad ng kanyang tuxedo.

"B-bakit ngayon ka lang nakauwi? S-saan ka ba nagpunta kanina?" Sunod sunod na tanong ni Alicia habang naglalakad papalapit sa kanya.

"May mga importanteng negosyo lang sa labas," walang ganang sagot ni Woodley habang inaalis ang manggas ng kanyang kamiseta.

Muntik ng mahilo si Alicia sa sagot na ibinigay nito. Malinaw na nagsisinungaling nga ang asawa, hindi pala ito tapat sa kanya, nagawa nitong pagtakpan ang pagkikita nila ng dating asawa.

Hahakbang na sana si Woodley ngunit hinawakan ni Alicia ang kanyang braso at malungkot na tumingin sa mukha niya.

"Magtapat ka nga sa akin, buong araw ba kayong magkasama ni Mariana?" Seryosong tanong ni Alicia na pinipigilan ang kanyang nangingilid na luha na tumulo.

Saglit na nagtitigan si Alicia at Woodley at pagkaraan ng ilang segundo, sumagot na ang lalaki. "Kung sino man ang kasama ko, wala ka ng kinalaman doon, Alicia!"

"Nagtatanong lang ako." Pagkaklaro ni Alicia na hindi inasahan na matanggap ang masasakit na salita mula sa asawa.

Inalis din ni Woodley ang kamay ni Alicia sa kanyang braso. "Pagod na pagod ako ngayon, huwag mo akong istorbuhin, nakakairita ka!"

"N-naiintindihan ko." Tumalikod si Alicia at naglakad papunta sa kama at naupo roon.

Inihubad naman ni Woodley ang kanyang suot na puting sando at naglakad papasok sa banyo ngunit biglang tumunog ang kanyang phone na kumuha ng kanyang atensyon. Mabilis niyang sinagot ang tawag na para bang sobrang halaga sa kanya.

"Hello? Teka?? Anong nangyari?! Aksidente?! Saang hospital ka ngayon? Pupuntahan agad kita, hintayin mo akong dumating. Manatili ka lang sa loob." Bakas sa boses ni Woodley ang pag-alala pati na rin sa kanyang mukha.

Agad niyang pinatay ang tawag at nagmamadaling kinuha ang kanyang sando na nakasampay sa aparador.

Habang nagtataka si Alicia na lumapit at nagtanong sa kanya. "Anong nangyari?? Sana ka na naman ba pupunta, Woodley."

"I need to go to the hospital." Mariing sabi ni Woodley.

Kumunot ang noo ni Alicia. "Ospital? Sino bang may sakit para pumunta ka roon?"

"Alicia, naaksidente si Mariana ilang minuto lang ang nakalipas. Kailangan kong makarating agad doon."

Nang marinig na binanggit ng asawa ang pangalan ni Mariana, parang tinusok ng kutsilyo ang puso ni Alicia.

Si Mariana na naman? Sa lahat ng sitwasyon, malinaw na malinaw na talo si Alicia sa babaeng iyon.

"Wala ba siyang ibang pamilya kaya kailangan mo siyang puntahan?" Naglakas-loob si Alicia na magtanong pa sa asawa.

Biglang natawa si Woodley sa tanong ni Alicia. "Tsk! Nagmamadali ako Alicia! Mag-isa lang si Mariana doon, papaano nalang kung may mangyari sa kanyang masama?"

Napakagat ng labi si Alicia habang pinipisil ng kanyang mga dailiri ang laylayan ng kanyang suot na damit.

Kitang-kita niya sa mukha ni Woodley ang gulat at pag-aalala at kung gaano siya sobrang nabahala sa nangyaring aksidente sa dating asawa.

Nang maglalakad na si Woodley patungo sa pintuan, hinawakan ulit ni Alicia ang kanyang braso.

"Uuwi ka naman mamaya diba?" Nanginginig ang kanyang boses habang nagtatanong.

"Kung malubha ang kanyang natamong sugat, hindi ako uuwi," sagot ni Woodley tsaka umabante kaya naiwan sa ere ang mga kamay ni Alicia.

Mas nagmadali si Woodley na umalis para puntahan ang dating asawa na sugatan ngayon sa ospital.

Nakatanaw naman si Alicia sa nakabukas na pintuan kung saan naglaho ang asawa.

"Bakit ganon? Hindi man lang siya nag-alala sa akin kapag ako ang may sakit pero kay Mariana, para siyang mababaliw sa takot na may mangyari sa kanya??" Napabuntong-hininga si Alicia na minasahe ang kanyang sentido.

Kinuha niya rin ang isang bote ng gamot na nasa drawer para inumin bago siya humiga ulit sa kama.

Sa loob ng ilang minuto, nagsimulang makaramdam ng antok si Alicia at kinusot niya ang mga mata. Umaasa rin siyang sa pagtulog niya ay makakalimutan niya ang lahat ng problema at mga bagay na nagpapalungkot sa kanya.

Nang unti-unti siyang makatulog, hindi pa rin maiwasan ni Alicia na mapatanong. "Kung alam mo kaya ang sakit ko, mag-aalala ka rin ba sa akin?"