CHAPTER 9

“PARANG nabaligtad yata at ako pa ang nanglibre sa `yo?” Iniwasan ni Maliyah ang tanong ni Matt sa kanya at inabala ang sarili sa pagkain ng ice cream. May bukol siya sa ulo at hindi iyon mawala sa kanyang isip. Kapag naaalala niya ang nangyaring pagbagsak sa laundry area ng bahay ay bumibilis ang tibok ng kanyang puso. It was indeed unexpected while she’s learning to press the button in that stupid washing machine. Maliyah never imagined washing her own clothes since maids used to do that for her. 

“Bakit ka naka-medyas? Hindi mo ba ramdam ang init? At bakit laging jersey shorts and tshirts ang suot mo? Wala kang ibang damit?” sunod-sunod niyang tanong at nag-scoop ng ice cream ulit. Nang lumabas sila ng ospital ay siya ang nagyaya kay Matt na pumunta sila sa plaza na bandang likuran lang ng bahay ng kanyang lolo’t-lola. 

“Ang dami mo namang tanong pero lagi akong nakaganito kasi madalas hindi planado ang paglalaro namin ng basketball. Para ready lang,” paliwanag nito at nakatingin lang sa malayo. Tanghaling tapat kaya naman walang tao sa plaza. Ang seesaw at swing maging ang slide ay walang ni isang bata. Tanging mga sasakyan sa magkabilaang bahagi lang ang naririnig nila. Amoy usok nga lang. 

Siya ulit ang tiningnan ng lalaki. “E, ikaw? Bakit lagi kang naka-shorts o leggings at tank top?” 

Maliyah calmly looked at Matt. “This is comfy for me. I don’t wear something that doesn’t bring comfort, simple,” aniya at ibinalik ang atensiyon sa ice cream. “Sana kasi chocolate ang kinuha mo, e. Bakit naman vanilla?” reklamo niya sa mahinang boses. 

Mahinang natawa ang lalaki ang nag-de-kwatro. “Ako ang bumili kaya ako magde-desisyon at… friends na ba tayo?” tanong nito na ikinalingon niya ulit. “I mean, sinagip kita, tinulungan mo rin ako kanina sa ospital. Though hindi ka nagtatanong, alam ko na iniisip mo rin.”

“No, I am not thinking about it because I don’t care. We all got our own wounds, fresh or old that we don’t wanna let people know and I respect yours.” For the very first time, Maliyah said something about it. “And no, we’re never gonna be friends. You are my confrère,” wika niya at tinapik ito sa balikat. Ganoon na lang din ang pagkunot ng noo ng lalaki. 

“Hindi ko na-gets. Ano `yong con—ano iyon?” tanong nito. “Ang hirap naman. Friends na nga lang na mas madaling sabihin, ayaw mo pa.” 

“Nagrereklamo ka? I don’t make friends, Matt. I had friends but they’re all gone. If you can’t accept it, so be it. We are just strangers to each other after all.” 

“Ipaliwanag mo na lang kasi ang ibig sabihin no`n tsaka ko pag-iisipan kung tatanggapin ko.” 

Nailing na lang si Maliyah sa sinabi ng lalaki. Mayamaya ay nagyaya na nga siyang umuwi sila at mas kailangan niya ng pahinga lalo pa at wala nga sila ni isang oras sa ospital dahil nagising siya kaagad. Ipinaliwanag din niya kay Matt ang ibig sabihin ng confrére at umangal nga ito. Alam niya na aangal ito unless naiintindihan ng lalaki ang ibig niyang sabihin. 

“Wala nga tayong trabaho, e,” umpisa nito. Umandar na naman tuloy ang pagkamataray ni Maliyah dahil sa narinig. “Huwag mo naman akong tingnan nang ganyan,” saad ng lalaki na bahagyang napaatras at iniharang ang parehong braso sa mukha. 

Mahina niyang sinipa ang lalaki sa paa. “Kung wala kang maisip na business, ibig sabihin ako iyon, hindi ba? May plano ako kaya nagpunta ako sa lugar na `to. Don’t ever think of telling my grandparents about this or I’ll make sure to ruin your life, Mister,” aniya habang nakaturo ang daliri rito. “Sasabihin ko sa `yo kung ano iyon sa tamang panahon at babayaran kita ng nararapat, siyempre.”

“Wala ka namang pera,” puna ni Matt. 

“Sa ngayon wala pa. Kaya pautangin mo muna ako. Ako pa rin naman ang boss mo basta magtiwala ka lang sa akin. For now, I have no choice since I don’t feel welcome in that house at all. Nahihirapan akong makuha ang loob ng dalawang matanda dahil kay Jake.” 

Inakbayan siya ng lalaki na sandali niyang hinayaan. “Simple lang naman kasi ang problema mo, e. Loob ni Jake ang una mong kunin at pagkatapos no`n wala ka ng problema sa dalawang matanda.” 

“PAANO ba kasi talaga? Hindi mo naman sinusunod iyong nasa instructions, e,” wika ni Maliyah. Dinala niya si Matt sa bahay-paupahan dahil wala rin siyang kasama at since napag-usapan nila na kukunin niya ang loob ni Jake ay nagdesisyon siyang magpatulong na lang sa pagluluto para naman may magawa siyang tama at lumambot ang puso ng mga tao sa bahay sa kanya. 

“Hindi laging kailangan sundin ang procedure. Unahin mo ang— sibuyas kasi dapat ang mauna!” bulalas ni Matt na ikinagulat niya. “Sorry, hindi ka kasi nakikinig.” 

Hinigpitan niya ang hawak sa sandok. “Baka nakakalimutan mo na hindi mo ako kaibigan? Boss mo ako kaya hindi tama iyang pagtaas ng boses mo.” 

“Sunog na ang bawang,” kalmadong sabi ng lalaki. “Kaya dapat mas nauuna ang sibuyas kasi mas mabilis masunog ang bawang. Hindi ka nakinig.” 

Nilingon niya ito. “Pinagsasabihan mo ba ako na parang magulang kita?” 

“Ikaw ang may kailangan sa ngayon `di ba? Akala ko ba magpapaturo ka? Kung ayaw mong turuan, pwede naman muna akong umalis tapos tawagan mo na lang ako kapag okay na,” sabi ng lalaki at iniwan na ang hinihiwang manok. 

Umiling siya at pinigilan ito sa braso. “Nope! Wala akong load kaya naman sa ngayon, susundin na kita. Ngayon lang, okay? Ano na susunod?” 

“Kahit kailan talaga walang kangitit-ngiti iyang mukha mo,” anang lalaki. “Robot ka ba?”

“Adobo ba ako na panay mo pinupuna? Ayusin mo kasi ang pagtuturo!” 

“WOW! Tama ba ang nakikita ko ngayon?” gulat na sabi ni Daniel nang makita ang nakahain sa mesa. Nauna nang kumain si Maliyah bago pa dumating ang mga tao sa bahay dahil alam din niyang walang mapag-uusapan sa hapag ang mga ito kapag nandiyan siya. 

Maliyah’s not dumb to know what’s happening. These people have been together for years and she suddenly showed up like a long-lost princess. And she understands them if they are having a hard time welcoming her. 

“Kumain na ako kaya kayo na ang bahala riyan. Pakilagay na lang ang mga plato sa lababo kapag tapos na kayong kumain at ako na ang maghuhugas,” aniya at tinalikuran ang mga ito. “At saka nga pala, kapag lumabas ng kwarto ang dalawa— I mean, sina Lolo at… Lola pakisabi na naipagtabi ko sila ng pagkain sa ref. Iinitin na lang.” 

Walang sumagot sa dalawa at tila ba takang-taka ang mga ito sa kanyang ikinilos. Pagsarado niya ng kanyang pinto ay saka lang niya nagawang bumulong.

“Kapag hindi ko pa nakuha ang loob mo, Mr. Lavender, ewan ko na lang,” aniya at inihagis ang sarili sa kama. “Aray!” daing niya nang maramdaman ang sakit sa kanyang ulo. May maliit nga talaga siyang sugat doon at hindi man lang niya napansin? Gago talaga si Matt! Akala niya wala siyang sugat! Mahina niyang kinapa iyon at baka gasgas lang ang inabot niya. 

Nang mag-unat siya ay doon din niya nakita ang maliit na gasgas sa kanyang kaliwang siko. Hindi gaanong mapapansin pero naramdaman niya dahil sa ginawang paghagis ng katawan sa kama. Dapat ba hindi niya ginawa iyon? Hindi na niya kaya ang pagsilbihan ang mga tao sa bahay pero ang isiping kahit shampoo o sabon para sa sarili ay hindi niya mabili, wala siyang ibang choice.

She doesn’t even have any experience working in corporations or anywhere. If Maliyah knew that her money would disappear after her parents died, she could’ve gotten all of it and hid it. And because she did not, now, she needs to do everything just to make things happen according to her plan. 

Habang tinitingnan ang sarili at mga maliliit na sugat ay narinig ni Maliyah na inihatid ni Jake ang pagkain ng dalawang matanda. Maririnig sa labas ang mga yabag since gawa sa kahoy ang mga dingding at sahig. Kahit ano`ng gawin ni Maliyah ay hindi niya mapaniwalaan na totoong pamilya ang turing ng lalaki sa dalawang matanda. They are not family and how come he would want to be acquainted with her grandparents knowing they don’t even have the money? Because Jake loves the two oldies? That’s absurd! Who on Earth would still believe in such a thing? He has motives like her and she’s sure of it. 

Ipinusod ni Maliyah ang kanyang mahabang buhok at tumungo ng kusina sana para hugasan ang mga plato pero pagtungo niya roon ay wala ng mga hugasin. Kung sino man ang naghugas ng mga iyon ay hindi niya alam. 

“It’s time to get a shower, Maliyah,” pagkausap niya sa sarili at nang pabalik na siya sa kanyang kwarto ay saka naman niya nakasalubong ang kanyang lolo. 

“L-lo…” aniya at halos iwasan na ng tingin ito. “Bakit po?” 

Hinawakan siya nito sa balikat at mahinang pinisil iyon. Naglabas ito ng pera sa bulsa nito at iniabot sa kanya. “Hindi mo na kailangang gawin ang mga iyan para sa pera. Kaya naman kitang bigyan. Pasensya ka na at nakalimutan ko na lumaki kang sagana sa pera at mga materyal na bagay. Hindi ko man lang naisip na mahirap para sa `yo ang mag-adjust sa lugar na `to,” mahabang paliwanag ng matanda at ito mismo ang nagbukas ng kanyang mga palad para ilagay ang pera roon. 

“Salamat,” aniya at tiningnan ito sa mga mata nito. Ganoon pa rin ang hitsura lalong-lalo na ang mga mata ng kanyang lolo noong huli niyang nakita ito ilang taon na ang nakakaraan. 

“Gawin mo ang mga gusto mo at hindi mo na kailangang magpanggap dahil naiintindihan ko naman. Baka para sa iba mataray ka kasi hindi ka nila naiintindihan—”

“Gabi na po, Lo. Kailangan na ninyong magpahinga,” putol niya sa sinasabi nito at ngumiti rito. Tumango rin ang matanda at tinapik-tapik siya bago iwan. Habang papalayo ang kanyang lolo ay saka lang na-realize ni Maliyah kung gaano katagal ang mga taon na nawala sa kanila dahil hindi na siya binalikan ng mga ito. 

“If this is your way to make up for the lost years, I’ll accept it because I need it but I can’t forgive both of you,” bulong niya at isinilid sa bulsa ang pera. 

KINAUMAGAHAN ay malalakas na katok ang gumising sa kanya at kahit inis na inis siya ay sinikap niyang pagbuksan ang kung sino man ang nasa labas. 

Si Jake nga ang kanyang napagbuksan. “Bakit?” mataray niyang tanong sabay tingin sa pandesal nito. Naka-shorts lang ang lalaki at tsinelas. Bagong ligo at… mabango. Maliyah finds him attractive and obviously because she’s still a woman. But it will just always be an attraction and nothing more. 

Magkasalubong ang mga kilay nito at tiningnan siya. “Did you just forget to cook? Lolo mo pa talaga ang naghanda ng agahan para sa lahat?” Galit na galit ang awra ng lalaki ngayon. At dahil nga wala na siyang kailangan sa lalaki ay may lakas na siya ng loob na tarayan o patulan ito. 

Maliyah crossed her arms across her chest. “I don’t have to do it anymore. He already acknowledged me as his granddaughter, gave me money, and told me to do what I want. He’s making up for all the lost years,” confident niyang sabi at mas lalong nainis ang lalaki sa kanyang naging ngiti. “So, please, Mr. Lavender, leave my doorway and let me sleep more. Hindi ko na kailangan ang pera mo. Get lost.” 

Malakas niyang isinara ang pinto sa mismong mukha ni Jake na ngayon ay galit na galit. He looked different the first time she saw him that night. Noong mismong gabing iyon ay kalmado ito at parang ilang segundo lang ay magiging kaibigan mo na. Ngunit nang sabihin niyang kailangan niya ng matutulugan ay biglang nag-iba ang naging reaksyon nito. Wala naman siguro itong bipolar disorder? Narinig pa nga niya ang pakikipagtawanan ng lalaki noong umagang nagising siya. Masasagot kaya ni Daniel ang kanyang mga tanong? Ito ang matagal na nakasama ni Jake sa loob ng bahay kasama ang dalawang matanda. She knew she couldn’t get anything from her grandpa.