CHAPTER 18

“SAAN ka pupunta, Ling?” tanong ni Joacquin kay Maliyah matapos maabutan itong hila-hila ang dalawang bagahe. Kakauwi lang niya galing sa bookstore at ito ang kanyang naabutan. Seryoso ang mukha ni Maliyah at halos iwasan na siya. Kung hindi pa gumawa ng paraan si Joacquin na mahawakan at mapigilan ang babae ay malamang na nilampasan na siya nito. 

“Maliyah…” mahinang tawag niya rito at pilit na sinalubong ang diretsong tanong ng kaibigan. Wala pa siguro ang dalawang matanda kung kaya’t walang ibang pumipigil dito. 

Tinanggal ng dalaga ang kanyang pagkakahawak sa braso nito. “Pwede ba, Joacquin? Huwag na tayong magpanggap na magkaibigan pa rin. Marami na ang nagbago sa paglipas ng panahon. Salamat pa rin sa naging tulong mo at susuklian ko iyon, huwag kang mag-aalala,” malamig nitong sabi at lumakad na. Hirap na hirap si Maliyah sa mga bitbit pero ayaw papigil. Nang makitang pababa na ito ay saka naman lumabas ng kwarto si Jake. Hindi pala ito nagtungo sa restaurant.

“Hindi mo man lang ba alam na aalis na si Maliyah? Akala ko ba dito na siya titira?” paniniguro niya at imbes na sumagot si Jake ay tila painsultong nagkibit-balikat lang ito. “Jake! Ano? Hindi mo ba siya pipigilan? Mag-aalala ang dalawang matanda!” sigaw niya na nagpahinto sa lalaki na ngayon ay lalampasan din sana siya at uupo sa sofa. 

Wala siyang makitang kahit na ano`ng reaksyon sa mukha ni Jake. Posible kayang ito ang dahilan kaya naglayas si Maliyah? 

Ang buong akala ni Joacquin ay pipigilan nito ang babae pero iba ang nangyari at bigla na lang itong tumalikod para tumungo ng kusina. Why would Maliyah suddenly leave the house without telling her grandparents? Joacquin has been so worried about her for days that she doesn’t want to talk to any of them. Naiintindihan niya na lumaki silang magkahiwalay, wala siyang naging alam sa naging buhay nito at kung ano man ang naging dahilan ng ugali ni Maliyah ay hindi niya alam. He can’t see the same Maliyah that he used to spend the whole day with before. 

Siguro nga talagang natuwa ito noong unang beses silang magkita ulit pero makalipas ang ilang araw ay alam niyang wala talaga sa galaw nito ang makipagkaibigan. Joacquin still considers the woman as his childhood best friend, but it would be selfish to push it through if she doesn’t want to be friends with him anymore. And so, he tried his best to do what she wanted. He believes that eventually, she will be good to him.

Nagdesisyon na si Joacquin na pigilan sa pag-alis ang dalaga na ngayon ay nakatingin sa baba ng hagdan. Ramdam niyang nagdadalawang-isip din ito lalo’t gabi na. Sino`ng uuwian nito? Sigurado siyang wala itong pera o kahit plane ticket pabalik ng Maynila. Maliban na lang kung susunduin ito ng fiance nito na naiwan sa Maynila. 

“Bukas ka na umalis kung gusto mo,” mahinahon niyang sabi sa babae na ngayon ay nilingon siya. Hinawakan niya agad ang dalawang maleta nito para wala ng kawala. “Akin na ang mga ito at tutulungan kita bukas kung kinakailangan.” 

Mas natakot siya sa tahimik na Maliyah na ngayon ay nakatingin sa kanya nang walang reaksyon. Gugustuhin pa ni Joacquin na nagtatalak ito o nagsasalita tungkol sa pera at luho kaysa naman na walang sinasabi. Baka mamaya ay masapak siya nang wala sa oras. 

Hila-hila ang dalawang maleta ay hinayaan niya ang dalaga na nakatayo lang doon at sa labas ng bintana ang paningin. At dahil hindi niya mapigil ang sarili ay mas inuna na niyang lapitan ang babae. 

“Pwede mo namang sabihin sa akin ang problema mo, Maliyah.” Pagkatapos niyang sabihin ang mga iyon ay biglang natawa ang babae na naluluha pa sa sobrang tawa. Sa lakas ng tawa nito habang tinitingnan niya ay iisipin niyang umiiyak ito at hindi totoong tumatawa talaga. 

“PWEDE mo namang sabihin sa akin ang problema mo, Maliyah.” Nakita niya ang seryoso at concern sa mukha ni Joacquin. Maliyah can’t help but laugh. Not because she finds Joacquin funny but because for the very first time, someone wants to listen to her. 

Ngayon pa kung kailan ayaw na niyang magsalita at ipaalam sa iba? Life is indeed ironic. Sa sobrang pagtawa ay naramdaman niyang tumulo ang mga luha niya. Ganoon naman lahat, e. Kapag nasobrahan ng tawa ay biglang tutulo ang luha. Marami na siyang nakitang ganoon. 

“Hay, Joacquin. Don’t try too hard,” aniya at tinapik ito sa balikat. Nang akmang tatalikod na siya para bumalik ng kwarto ay may biglang tumawag sa kanya. 

“Maliyah!” Sa baba ng hagdan galing ang boses at nang tumingin siya roon ay ang kanyang lola. “Apo, halika at may nabili ako para sa `yo!” nagmamadaling sabi nito habang paakyat na ayaw nang pahawak sa kanyang lolo. Palihim na napatirik ng mga mata si Maliyah dahil sa inaakto ng matanda. Ganoon na lang ba siya para sa mga ito? Kakausapin lang kung kailan gusto o paglalaanan ng oras at panahon kung kailan lang din gusto ng mga ito. 

Maliyah never wanted to be a part of this so-called family of this house. All she wanted was to get some money, find the person she’s been looking for and be gone for good. Means she will never see them ever again. But this life is not with her, made her look bad for being the way she is and these people think she’s okay with it. 

“Kailangan ko na pong magpahinga,” pagdadahilan niya at mabilis tinalikuran ang matandang abot-langit ang ngiti nang makarating mismo sa kanyang harapan. 

“Leng, tingnan mo ito, o! `Di ba paborito mo ito?” Tila ba hindi narinig ng kanyang lola ang naging pahayag niyang magpapahinga. O baka mas pinili nitong ignorahin iyon. 

Nang halos isang hakbang na lang ang layo ng kanyang lola ay bigla siyang napaatras. Wala siyang ideya kung bakit pero parang may sariling utak ang kanyang mga paa na umatras. 

“Hija…” tawag ng kanyang lolo. Ang alam lang ni Maliyah ay nagugulat pa rin siya sa mga bagay-bagay. Nalilito siya kung dapat bang matuwa o mainis kasi parang walang pakiramdam ang mga tao sa bahay na ito tungkol sa kanyang nararamdaman. 

“Leng…” tawag ng kanyang lola na ngayon ay halos mangiyak-ngiyak na. Naiinis siya at nagagalit. Gusto niyang magsalita pero ayaw magbukas ng kanyang mga labi. “Tingnan mo, o! Binili ko ito para sa `yo.” Isang bobby pin na pakwan ang design. It’s her favorite fruit since she was a kid and her grandparents know that much. 

Akmang ilalagay nito iyon sa kanyang buhok ay mabilis niyang naiwaksi ang kamay ng matanda dahilan para tumalsik sa kung saan ang ipit sa buhok. Nagkumahog naman itong hanapin kahit pa paluhod na ito sa sahig. 

“Maliyah!” sigaw ng kanyang lolo na ikinagulat niya. “Bakit ka ba ganyan sa lola mo?” tanong nito at tinulungan ang asawa na itayo. Nang tumingin siya kay Joacquin ay nandoon ang pagkadismaya sa mukha nito na para bang ganoon kasama ang kanyang ginawa. It was unintentional. She didn’t mean to do it. 

“Sinabi ko na pong magpapahinga ako,” aniya sa mahinang boses at na-realize niyang nabuo na nga ang tensyon sa pagitan ng lahat. Buti na lang at wala pa si Alden at Daniel na mukhang nawili pa sa labas. “At hindi na po ako bata para bilhan pa niya ng ipit sa buhok. Ayoko na sa mga ganyan,” mataray niyang sabi at pinagkrus ang mga braso. She needs to act tough. Hindi niya sinasadya ang mga iyon kaya wala siyang kailangan ihingi ng tawad sa mga ito. 

“Pwede mo namang sabihin nang maayos iyon kaysa sa iwaksi ang kamay ng lola mo. At sinubukan mong kunin ang perang ipon namin sa kwarto?” Walang siyang galit na naririnig sa boses ng kanyang lolo. Seryoso ito at parang mas nakakatakot pa. “Binibigyan naman kita ng pera, ah?” 

Sasagot na sana siya pero biglaang nagpagitna si Joacquin at inakay ang kanyang lola na ihatid ito sa kwarto ng mga ito. 

"Hindi ako nagnakaw ng pera ninyo," sagot niya na ikinailing ng kanyang lolo. Bitbit ang straw hat ay dismayadong nilampasan niya at tumungo ng kwarto. "Wala akong kinuha!" depensa pa niya pero tila wala itong narinig. 

AT dahil nga sa nangyaring usapan nila ng kanyang lolo ay hindi makatulog si Maliyah. Ilang minuto na lang ay alas-dose na at hindi niya maialis sa isipan ang naging bintang ng kanyang lolo.

Sa sobrang inis ay agad siyang nagtungo ng kwarto ni Jake. Walang katok-katok at malakas niya itong binuksan na para bang pag-aari niya ang kwarto. Ang nakakapagtaka ay walang tao roon. Malinis ang kwarto ng lalaki na dapat ay natutulog na ito. Sinubukan niyang silipin ang sala at walang mga nandoon. Malamang na hindi umuwi sina Daniel at Alden dahil kung sakali ay sana nag-iingay ang mga ito sa kakalaro sa cellphone. 

At dahil nga wala si Jake ay malakas ang loob niyang binalikan ang kwarto nito dahil nakabukas din naman ang ilaw. Hindi kaya lumabas ito at may binili? May date kaya ito? Teka… walang nobya si Jake kaya imposible iyon. 

“Pero pwede namang makipag-date kahit walang jowa,” pagkausap niya sa sarili habang nakasilip lang sa pintuan. “Sino naman ang papatol sa lintik na iyon? Kung matapang sila na katulad ko ay baka pwede pa.” 

At matagal nga niyang tiningnan ang kwarto ni Jake. 

Bughaw ang cover ng kama nito maging ang mga pillowcase at katulad ng kwarto ni Joacquin, simple lang ang nasa loob niyon. Pagpasok mo ay bughaw na kama sa gitna, cabinet sa kanan nito at maliit na bookshelf sa kaliwa. Halos hindi mo ramdam ang vibe sa kwarto nito sa sobrang linis. Boring pala talaga ang mga malilinis na kwarto. Maliyah noticed how clean this man is. She can’t see anything scattered around, even a strand of his hair. But his room smells like citrus air freshener and not lavender. 

Salubong ang kilay na nilapitan ni Maliyah ang isang painting na hindi kalakihan at nakasabit mismo sa gilid ng bookshelf ng lalaki. Nang lapitan niya iyon ay nagandahan siya. Acrylic ang ginamit. She knows well because Joseph is passionate about painting. 

“Dahlia…” mahinang sambit niya. Burgundy ang kulay niyon at naisip niyang maganda ang taste ng lalaki. Ang akala niya ay puro gwapo at pagiging pakialamero lang ang role ni Jake, talented din pala ito. Well, Maliyah doesn’t care if he is talented or what. She came to his room to get her revenge. After getting the money from her, he would tell her grandpa? Betrayal is something she does not tolerate at all. 

“Too bad, Mr. Lavender. You could’ve saved this beautiful painting only if you took my side,” she said while picking up a pen on the shelf and punched a hole in that perfect flower. “You need to learn your lesson.” 

Akala niya ay okay na siya nang butasan ang gitnang bahagi ng painting pero na-realize niyang masyadong kulang pa iyon kaya naman sinikap niyang itumba maging ang maliit na bookshelf ng lalaki kung saan punong-puno ng mga libro. Books are not her cup of tea and will never be. Books are full of lies and flowery words that will just make her believe in stupid and non-existential things like… love and family. Writers are making money by lying to people. They can never do it to her. 

Mabilis siyang napalingon nang malakas na bumagsak ang pinto pasara. Pagkalingon niya ay ang galit na mukha ni Jake ang kanyang nakita. Kagagaling pala nito sa banyo at tanging tuwalya lang ang nakatakip sa ibabang bahagi ng katawan nito. He is dripping wet, especially his hair.

“Why did you ruin that painting?!” Halatang pinipigilan lang ni Jake ang sarili na mapasigaw at alas-dose na. Malamang na tulog na lahat ng tao sa paligid nila lalo na ang dalawang matanda. 

“That’s how I do my revenge, Jake.” 

“Immature ka nga talaga, Maliyah,” balik nito sa kanya.

Maliyah put her right hand on her chin and acted like she’s thinking. “You could’ve been a prince charming, Jake. The only problem is that… you tend to involve yourself in—”

Napasinghap siya at nanlaki ang mga mata nang biglang sugurin siya ni Jake. Galit na galit ang anyo nito at tiim-bagang siyang hinawakan sa magkabilang balikat. He even pushed her to the wall that made her realize she cannot go anywhere at this point. Ano`ng laban niya sa malalaking bisig nito? 

Upon looking straight into his furious eyes, Maliyah can’t help but swallow her own saliva because, at this very moment, she is feeling nervous. His stares are digging deep inside her and she feels like she can’t breathe. And what makes her uncomfortable is that, if she decides to look down, she’ll realize this man is naked if there is no towel around him. 

“You can’t scare me, Jake,” halos pabulong niyang sabi at hinigpitan ang hawak sa laylayan ng suot niyang v-neck t-shirt. “I am not scared of anything.” 

He suddenly smirked and tucked some strands of hair at the back of her ears. “You look scared right now, Maliyah. Stop pretending to be mean. Stop pushing me to my limits and I might do something you’ll regret,” he whispered into her ears that sent shivers down to her spine. Is she affected by this man? 

“Seryoso ka ba?! Ikaw ang magsisisi kapag ipinagpatuloy mo ang pakikialam sa buhay ko at sa buhay namin ng pamilya—” Right there and then, Jake took care of her yelling by sealing her lips… with a kiss!