CHAPTER 16

Gabi na nang umuwi si Maliyah sa bahay ng dalawang matanda. Pagdating niya roon ay walang ingay. Walang tao sa sala maliban kay Rezel na may ginagawa sa laptop nito. Nang magkasalubong ang kanilang mga paningin ay magandang ngiti ang ibinigay nito sa kanya pero dahil wala siya sa mood ay tango ang tanging sagot niya rito.

“Saan ka galing? Hindi lumalabas ang mga lalaki sa kwarto nila, e. Pagdating namin ni Joacquin, walang tao rito,” wika nito. 

“Diyan lang. Buryo na ako rito sa bahay kasi kaya naisip ko na maglibot-libot,” paliwanag niya at nang magsimula na siyang maglakad ay nagsalita ulit si Rezel. 

“E, sino iyong Matt? May usap-usapan na inaagaw mo raw itong Matt sa nobya nito?” 

Napakunot-noo siya. “Ano? Sino naman ang magsasabi niyan? Hindi ko inaagaw si Matt at mas lalong wala akong gusto sa isang iyon,” mariing paliwanag niya. Bakit ba tungkol na lang sa kanya lahat ang mga kumakalat? May kinalaman kaya si Jenny sa mga kumakalat ngayon? Ito lang naman ang galit sa kanya dahil sa nangyari noon na tinarayan niya ito at may kaugnayan siya sa lalaking gusto nito. 

Pero sa itsura ni Jenny ay malayo. Looks can be deceiving nga rin sabi nila. Tamad na siyang guluhin ang kanyang isip kaya naman hindi na lang pinansin ni Maliyah iyon. 

“Huwag mo na lang pansinin at wala rin akong makukuha sa kanya kung sakali.” Tumungo na siya sa kanyang kwarto. Medyo umiikot na rin ang kanyang paningin at nasarapan siya sa pinainom ni Mang Larry, iyong taxi driver na nasakyan niya noon. Mukha itong suka pero matamis at naubos nila ang lagayan nito. Dalawa lang sila ng matanda ang tumungga. 

Ayaw na niyang makarinig ng kung ano pa mang salita mula sa babae kaya diniretso na niya ang kwarto. Maliyah was happy to see Rezel but it has changed for some reasons. Pakiramdam niya may mali. 

Saktong pagkasara niya ng pinto ay biglang tumunog ang cellphone niya. Ang tawag na pinakahihintay niya. 

“Nahanap mo na siya?” tanong ng taong nasa kabilang linya. “Alam ko hindi pa.” Nanginginig ang kanyang mga kamay habang hawak ang telepono. 

Naglakad siya patungo sa bukas na bintana ng kanyang kwarto. “Huwag mo `kong galitin ngayon at ang daming nangyari ngayong araw. Baka mas mapilitan lang akong ipapatay ka sa loob ng kulungan,” matigas niyang sabi. Agad na narinig ni Maliyah ang nakakainsultong tawa ng taong iyon. Sa kauna-unahang pagkakataon ay tinawanan siya nito na para bang hindi takot sa mga banta niya na minsan na niyang naisipang gawin. 

Maliyah has never met this man since then. Bigla na lang itong tumawag sa kanya at sinabi ang sadya nito at sakto rin kung kailan may nalaman siya at planong umpisahan ang naisip. He would call her twice a month, give her information, and in exchange, she would pay him for that. The last time he paid him a big sum of money was when he gave her the name of the person she’s been looking for for a long time. 

Maliyah scoffed. “Did you just laugh at me?” inis niyang tanong. “Gusto mo bang totohanin ko na lang lahat ng sinabi ko?” pananakot niya rito. 

“Tsk, tsk. Hindi mo ba naiintindihan? Wala na ako sa kulungan, babae. Nandito na ako… sa malapit,” wika nito na ikinagulat niya. Wala na ito sa kulungan? Bakit hindi niya naisip na makakalaya ito? “Ayaw mo ba akong makita na sa loob ng ilang taon ay pinagsilbihan ka? Maswerte ka nga at tinatawagan pa kita kahit wala ka ng pera.” 

“P-paano mo nalaman iyan?” 

“Sinabi ko naman sa `yo `di ba? Na hindi ako basta-basta. Nagulat ba kita? Gusto na kitang makita.” 

Kinakabahang pinatay ni Maliyah ang tawag at naitapon ang kanyang cellphone sa ibabaw ng kama. Paano kung nakisawsaw lang ito sa buhay niya kasi alam nito na may pera ang kanyang mga magulang? Paano kung naghihintay lang ito ng tamang panahon para may gawin ito sa kanya? 

Kung ano-ano na ang pumasok sa kanyang isip at mabilis na isinara ang bintana ng kanyang kwarto. Naguguluhan si Maliyah kung maniniwala ba siya  sa taong iyon o hindi. 

TUMAAS ng kaliwang kilay ni Daniel at naglakad pabalik-balik sa harap ng pintuan ni Maliyah. Iba yata ang nabungaran niya ngayon. Mukhang sasagarin na nga talaga ng dalaga ang pagiging mataray nito dahil sa kanyang nakikita. 

“Ano kaya ang problema nito?” pagkausap niya sa sarili. Naka-tuwalya lang siya sa bandang ilalim at katatapos lang maligo. May kukunin sana siya sa kabila nang madaanan nga ang nakalagay sa pinto ni Maliyah. 

“Ano`ng ginagawa mo sa labas ng kwarto ni Maliyah?” dinig niyang tanong ni Alden na pupungas-pungas pa. “Gusto mo rin ba siya?” sunod nitong tanong na ikinatawa niya nang mahina. 

“Seryoso ka ba? Kabahan ka nga. Baka mabugbog lang ako niyan kapag siya naging nobya ko, e. Hindi ako pinalayas ng mga magulang ko para ipahamak lalo ang sarili ko,” pahayag niya na niyakap pa ang sarili na kunwari ay natatakot. Agad siyang binatukan ng isa. 

“Mas bugbog ng aabutin mo kapag narinig ka niyang nag-iingay sa labas ng kanyang kwarto.” 

Tumango-tango siya at sinulyapan ulit ang nakasulat. Malalaking letra ng “NEVER DISTURB” at “Five-hundred ang bayad sa sinumang kakausap sa akin”. Mukhang may linyang maiguguhit sa buong bahay. Naiiling lang siya kahapon nang abutan nila sa baba si Maliyah na nakikipagsabunutan sa taga-roon. Medyo matagal na rin si Daniel sa lugar na iyon pero wala pa siyang nasaksihang ganoon. Kabago-bago ng babae pero away agad ang hinanap. Baka nga hindi nila ito maiintindihan kasi hindi naman sila nawalan ng mahal sa buhay at si Maliyah ay mga magulang ang nawala rito. 

Ayaw ni Daniel isipin na mawawala ang kahit isa sa kanilang pamilya kahit pa sabihing pinalayas siya ng mga ito dahil wala siyang ambag sa kanilang negosyo. Matapos niyang tanggihan ang alok ng mga ito na pakasalan niya ang anak ng family friend nila ay doon na nga natapos ang ugnayan niya sa mga ito. His parents told him not to step into their house ever again. They decided to cut him off from the family. He was not happy, but Daniel felt so free after all the hardships and the family decisions he followed. He will never forget the day he realized what freedom really is. 

Daniel is the only son in his family. His dad is a lawyer and his mom is from a wealthy family with businesses all over Iloilo. Even if you ask any person in the street, they would know his family. Daniel’s sister is a model and an actress which also added to the fame of his family. He never wanted to be a part of showbiz, business, or even marry someone he does not love. 

Tama na iyong mga panahong halos patusin niya lahat ng music classes o curricular activities sa school nila dahil sinabi ng kanyang mga magulang. Daniel studied law as he was always been afraid of his father, later on, stopped in his junior years knowing he will never make it. Dahil sa pagdedesisyon ng kanyang mga magulang sa buhay niya mula pagkabata ay wala siyang naging isang pangarap sa buhay kundi ang sana ay hindi na siya diktahan ng mga ito. 

Habang ang ibang bata ay nagsisipagsagot ng admission forms para sa mga pangarap nila, siya naman ay kumuha ng kursong ayaw niya pero hindi rin alam kung ano ba talaga ang gusto niya. Life is indeed ironic for him. 

And now that he has found a new family in this small and quiet street, he will decide for himself. He will do his best to find out what his dream really is. 

MALIYAH is walking inside the house, of course, with a straight face as she often does. No one dared to talk to her after she wrote the notice on her door. She’s relieved knowing they do understand what she meant. 

Kahit si Rezel ay nakasulyap lang sa kanya. Aalis ang iba, uuwi at tatambay sa sala pero siya ay halos hindi na lumabas ng kanyang kwarto. Umiiwas siya na makagawa na naman ng eksena sa labas kapag dumaan ang babaeng nagsabi na bruha siya. Isa pa iyon sa kanyang iniisip kung sino nga ba ang may lihim na galit sa kanya para magkalat nang ganoon. 

Wala rin siyang narinig mula kay Matt mugmula noong huling mag-usap sila. Pero bakit nga naman siya aasa, e siya nga ang nagsabi na huwag siyang kausapin? Kaya lang ay wala siyang makausap. Kung sana ay malaki-laki ang ibinibigay ng kanyang lolo, pwede sana siyang maglayas ng isang araw at umikot sa kung saan-saan. Mag-iisang buwan na siya sa lugar pero karinderya at bahay lang din ang kanyang destinasyon. Natatanaw nga niya ang mall mula sa kanyang bintana pero wala siyang choice kundi ang manatili sa bahay kaysa naman sumama ang loob niya na hindi mabili ang mga nakikita. 

Ang dalawang matanda naman ay minsan kinakausap din siya lalo na kapag mag-aabot ng pera ang kanyang lolo. Ang lola niya ay bumabalik sa dati na papansinin siya at bigla-bigla ay halos ayaw siyang tingnan kapag dumadaan. Inintindi na lamang niya at matatanda na ang mga ito. Kung tutuusin, hindi ito ang nasa plano ni Maliyah. Ang dapat ay kukunin niya ang loob ng mga ito pero ano ang alam niya tungkol doon? 

Maliyah never did it all her life. Kahit kailan ay hindi siya naglambing o gumawa ng effort para sa ibang tao. The people around her are the ones making an effort just to please her since she got the money. Hindi niya alam na ganoon pala kahirap ang magdesisyon na kunin ang loob ng isang tao at dumagdag pa sa eksena si Jake. Walang natuloy kahit na isa sa kanyang mga plano. 

While staring outside the window, the same number is calling her. Bigla ay nakaramdam siya ng kaba. If this person is bluffing, that would be better. Mas mapapatawad niya ito kung sakali. 

Kahit nagdadalawang-isip ay sinagot niya ang tawag nito. “Bakit?” matapang niyang sagot. 

“Gusto kong mag-offer ng tulong sa `yo sa mababang presyo,” umpisa nito na nagpakunot ng noo niya. “Kalahati ng mga naunang bayad mo at hahanapin ko ang taong iyon.” 

Sandali niyang pinakiramdaman ang sarili. “Huwag na. Kaya ko na ang sarili ko at mahahanap ko rin siya.” 

Tumawa ang nasa kabila. “Talaga? Alam ko na mismo kung nasaan siya. Ayaw mo bang malaman na lang ng mas mabilisan?” 

“Sabihin mo na lang sa akin at ako ang pupunta. Babayaran kita ng tamang presyo. Huwag ka lang lumapit sa akin.” Kung tunog takot man siya ay wala nang pakialam si Maliyah. Mas pipiliin niyang magawa muna ang plano bago mamatay kung talaga ngang may masamang balak itong tao sa kanya. 

“Natatakot ka ba?” 

“At bakit ako matatakot sa `yo? Ayaw ko lang magulo ang buhay ko kaya pwede ba?!” Mas pinili ni Maliyah na ipaalam dito na naiinis siya kaysa sa maramdaman nito ang takot niya. 

Biglang natahimik ang kausap niya sa kabilang linya. Tuloy ay hindi niya alam kung ibababa ba ang tawag o hindi. 

“Sige. Kung hindi rin lang kita mapipilit sa lagay na `to ay mukhang mas mabuting ilayo ko na lang siya para mas lalo mong hindi makita. Habangbuhay kang maghahanap sa kanya.” 

“S-sandali!” sigaw niya pero huli na at ibinaba na nito ang tawag. Napakuyom ng kanyang kamay si Maliyah. Walang umaayon sa kanyang mga plano. She need some money. Kung hindi niya makukuha ang tulong ng taong iyon ay wala na ring saysay ang buhay niya rito sa Iloilo kung mawawala rin ito. Maliyah won’t let that happen. 

Nagkulong nga siya sa loob ng kanyang kwarto at lahat na ng bagay na kanyang maisip ay imposible. She can’t sell her phone, of course, it is essential for her. Wala rin siyang ibang bitbit kundi ang mga damit niyang nasa maleta pa halos ang iba. Those wouldn’t be enough to sell and to pay that person. Maliyah needs more than that. 

Hanggang dumating ang kinagabihan at napadaan siya sa sala kung saan nandoon na naman ang lahat. Ang buong akala niya ay walang kakausap sa kanya pero hindi iyon ang nangyari dahil si Rezel na ayaw niyang makausap ay biglang nagsalita. 

“Maliyah, `di ba may ate ka?” tanong nito na nakapagpatigil sa kanya. “Ayaw kasi nilang maniwala,” sunod pa nito. 

Kaagad niyang nilingon si Rezel na may magandang ngiti pa sa mukha. “Ano`ng sinabi mo?” tanong niya rito. 

“Oo. Binibigyan pa nga niya tayo ng chocolates noon, e. Hindi siya naaalala ni Joacquin.” 

“Hindi na rin maalala ni Maliyah ang ate niya. Ang babata pa ninyo noon,” sagot ng kanyang lolo na kalalabas lang ng kwarto. “At wala na ang ate ni Maliyah. Ang tagal na at hindi na babalik iyon.” 

Ang ate niya. Hindi na nga ito babalik. Matagal na rin naman niyang alam iyon, e. Narinig lang niya ulit mula sa kanyang lolo. 

“Saan ka pupunta?” tanong ni Jake. Doon lang niya nakita ang mga tingin ng mga ito. Si Alden at Daniel ay tila ba hindi kumportable sa kanyang presensya at ang reaksyon ni Jake ay hindi nagbabago sa tuwing kaharap siya. She can hear Jake laughing and teasing the house members sometimes. But he’s treating her differently. 

“Five-hundred. Hindi ka nagbasa ng karatula sa labas ng pintuan ko,” aniya at lumabas na nga ng bahay. She needs canned beer.