Chapter 1

Tatlong taon ng kasal si Hannah kay Caleb Endaya na isang CEO ng International Trading Company. Sa kabila ng pagiging mabuting may bahay, ni hindi man lang niya maramdaman ang pagmamahal ng kanyang asawa.

Madalas siyang binabalewala nito na parang isang basahan.

Noong una, bago siya pakasalan ng lalaki, maayos naman itong nakikisama sa kanya. Hanggang sa mawala na ang kanyang mga magulang dahil sa isang aksidente, at halos ang kanilang kumpanya ay inangkin na ng lalaki.

Oo, ang kumpanya kung saan ito naghahari harian ay totoong sa kanya. Subalit dahil sa pagmamahal niya dito, pinili niyang isuko iyon at maging isang may bahay na lamang, at umasang darating ang isang araw, na matatapunan na siya ni Caleb ng kahit konting pagtingin.

Ngayong kaarawan nito, nais niya itong sorpresahin, at humingi ng posisyon sa kumpanya, upang makapagtrabaho naman siya at hindi tuluyang malugmok sa lungkot. Ang tatlong taon na pagiging may bahay, ay hindi madali sa isang katulad niyang sanay sa buhay sa labas.

Ngunit ngayong araw.. Masasaksihan niya ang isa sa pinakamasakit na parte sa buhay pag aasawa…

Dala ang isang home made na cake, at isang simpleng regalo, dumaan siya sa isang mall dahil nakalimutan niyang bumili ng kandila para sa dala niyang cake. 

Sa kanyang pagmamadali, hindi niya napansin ang isang lalaking naka suit, na lumabas mula sa isang mamahaling boutique.

Nakabanggaan niya ito, na muntik ng magbunsod sa kanyang pagkabuwal. Halos mabitawan niya ang cake na kanyang dala.

“Pasensiya na po..” paghingi niya ng paumanhin dito.

Ngunit hindi man lang siya pinagtuunan ng pansin ng estrangherong lalaking iyon. Matangkad ito, suot ang isang mamahaling kasuotan. Nagpatuloy lang ito sa paglalakad, na para bang wala siyang halaga na hindi na kailangang lingunin.

Ang nakatalikod na pigurang iyon ay tila ba madalas niyang nakikita, ngunit hindi siya sigurado.

Nagpatuloy na lang siya sa paglalakad at excited na makarating sa kumpanya kung saan naroroon si Caleb.

Ngunit pagdating niya sa mismong pinto ng opisina ng kanyang asawa, hinarang agad siya ng guwardiya at pinigilang makapasok.

“Hindi ka maaaring pumasok ma’am kung wala kang appointment,” sabi nito sa kanya habang hinaharangan siya.

“Bakit? Ako si Hannah Endaya, asawa ako ng CEO ng kumpanya,” mahinahon niyang sagot dito. Wala na ang mga dati nilang tauhan at napalitan ng mga baguhan, kaya hindi siya kilala nito.

Ang ibang staff na naroroon ay nagkatinginan ng makahulugan. Mukhang may nangyayaring hindi maganda sa loob. Dahil sa kaba, hindi na niya hinintay na bigyan siya ng pahintulot na makapasok. Agad niyang pinihit ang seradura at itinulak ang pinto.

Doon niya nakita, ang isang tagpong nagpaguho ng kanyang mundo, at sumira ng kanyang pangarap.

Si Caleb, ang asawa niya sa loob ng tatlong taon, at ang lalaking pinakamamahal niya, ay nakasandal sa pader, habang nakikipaghalikan at nakikipagyakapan sa kanyang secretary na si Leona Bermudez!

“Anong ginagawa mo dito?” malamig na tanong ni Caleb, na hindi man lang mababakasan ng kahit kaunting pagsisisi. Hindi rin ito nagulat. Parang balewala lang dito kung ano ang nakita ng asawa.

“Ba–bakit….?” mahina ang tinig ni Hannah. Hindi niya malaman, kung para saan ang tanong na iyon, at kung tatapusin pa ba niya ang mga salitang nais niyang bitawan.

Napahalakhak si Leona, saka siya nilingon at habang naglalakad papalapit sa kanya, puno ng pang iinsulto ang tinig nito.

“Hannah, hindi mo pa rin ba naiintindihan? Ikaw ay isang ekstra lang sa eksenang ito,” lumigid pa ang babae sa kabuuan ni Hannah, saka hinawak hawakan ang kanyang buhok at damit, “ang boring mo. Hindi ka ata nagsusuklay. Itong damit mo, basahan ba yan? No wonder, na parang ayaw ng umuwi ni Caleb. Sino ba naman ang gaganahan sa isang babaeng walang kwenta? Isa ka lang may bahay na walang silbi. Hindi man lang minahal ng asawa, kahit kailan.”

Lalong nanikip ang dibdib niya ng marinig ang hayagang pang iinsulto ng babae. Ito na ang kabit, ito pa ang matapang.

Subalit lalo lang sumama ang kanyang loob, ng marinig ang sinabi ni Caleb.

“Wala kang ibang naging silbi, kundi maging isang parausan. Doon ka lang naman magaling, ang magpainit sa kama. Sinisira mo ang moment namin. Pero kahit kaarawan ko, ako ang may huling regalo para sayo..” sabi nito sa kanya.

Itinapon ni Caleb ang isang envelope sa harapan niya, at ng usisain niya ang laman niyon, divorce papers.

Ganito na lang ba iyon? Matapos siyang lokohin ng lalaki at kwartahan, ito pa ang may ganang makipaghiwalay sa kanya?

“Pirmahan mo na yan, at umalis ka na sa buhay ko,” utos ni Caleb, “nakakapagod ng magpanggap na mabuti sayo. Ngayong nakuha ko na ang gusto ko, ano pa ang silbi mo?”

Halos hindi na siya makahinga, dahil sa eksenang iyon. Ang pang iinsulto ng mga ito sa kanya ng harapan, ay parang hindi na makain kahit ng aso.

Kinuyom niya ang kanyang kamao, ilang sandali pa, muling tiningnan ang papel, at dahan dahan iyong itinupi.

At sa unang pagkakataon, napangiti siya.. Isang mapait ngunit matapang na ngiti.

“Hindi mo ako basta basta maiitulak palayo, Caleb,” sabi niya sa lalaki, habang pinupunasan ang kanyang mga luhang nalalaglag sa pisngi, “Kayong dalawa ng kabit mo, ay humanda sa pagbabalik ko..”

“Wag ka ng maraming sinasabi diyan! Lumayas ka!” sigaw ni Leona sa kanya, “Guard, palabasin ang babaeng ito at siguraduhing hindi na siya makakatuntong muli sa opisinang ito!”

Kita pa ni Hannah ang ngisi ng dalawang iyon, habang unti unting sumasara ang pintuan ng opisina.

Nangako siya sa kanyang sarili, na magbabago, at ipapakita niya kay Caleb na hindi siya basta basta babae lang na maaari nitong apak apakan.