Lumipas ang mga araw at nakauwi na kami dito sa bahay namin.
Simula ng may aksidenteng nangyari pansin ko na laging wala sa bahay sila mama at papa.Pansin ko din na hindi na lumalabas ng kwarto si Shawn at bukang-bibig niya ang mga katagang wala siyang kasalanan.Ilang araw na ang lumipas pero ito parin siya takot na takot sa nangyari. Minsan nga nakikita ko siyang umiiyak ng mag isa.Araw araw ganun nalang ang ikot ng buhay namin.Uuwi lang sila mama para tignan kami at pagsabihan si Shawn.Hindi ko alam kung nakakatulong ang ginagawa nila dahil palagi parin umiiyak si Shawn.Hindi ko alam kung sinisisi din ba nila si Shawn o hindi.Pinagbawalan din ako ni papa na lumapit kay Shawn ng hindi ko alam.Minsang sumuway ako ay nakatikim ako sa kanya ng sakit ng katawan.Hindi ko alam kung anong nangyayari pero isa lang ang sigurado ako.Sinisisi nilang lahat si Shawn.Dahil ang pIyak lang ako ng iyak sa bawat araw na nagdaan hindi dahil sa nangyari kay Jane kundi dahil naalala kona.Naalala ko na ang lahat.Bat kung kelan huli na?Kung kelan alam kong hindi na puwede.Natatakot ako sa puwedeng mangyari. Sa puwedeng gawin samin ni tito Zleo.Hindi ko na hahayaang mangyari ang dating nangyari.Kahit masakit pipiliin ko ang alam kung tama.At 'yon ang tamang gagawin ko.Sa ilang araw na nagdaan kailangan ko ng kausapin si kuya Branden dahil sa mga naalala ko.Hinanap ko lang siya sa loob ng mansyon nila. Dahil nakauwi na kami pagkatapos ng nangyari.Inikot ko ang buong bahay ngunit hindi ko siya mahanap. Tinignan ko na din siya sa kwarto niya pero wala din siya.Nang makasalubong ko si Zildjian ay tinanong ko siya kung nakita pa niya si kuya Branden.Sinabi lang niya na napansin niyang nasa garden. Kaya dali dali ko siyang pinuntahan dun para maka usap.-----Ilang araw na ang lumipas pero hindi ko parin nakakausap si Shawn.Gustong gusto ko na siyang kausapin.
"Sigurado ka na ba anak?" Madamdaming tanong ni tita."Tita Liza, diko din po alam. Nakakahiya napo kasi sainyo," nakayukong saad ko. Dahil hindi ko magawang tumingin sa mga mata niya."May nangyari ba anak?" Nagtatakang tanong ni tito Mico. "Naku, wala po ito tito, sobra napo kasi itong ginagawa ninyo sa akin," nahihiyang paliwanag ko pa kay tito habang namumula."Shawn Lackey, anak wala pa nga kaming nabibigay sayo. Tapos iiwan mo na agad kami?" Naluluhang tanong pa ni tita, dahil sa pursigido nakong umalis sa pamamahay nila. Simula ng mawala ang mga magulang ko, sila na ang kumupkop sa akin. Nagpalaki at nagpaaral. Sa katunayan nga hindi ko nakita na tinuring nila kong iba, anak na marahil ang turing nila sa akin.Kaya sobra ang pasasalamat ko sa kanila, dahil kung hindi nila ko inalagaan, baka sa lansangan ako nakatira ngayon o diman wala na din ako sa mundong ito.Napaka suwerte ko pa rin siguro, dahil nakilala ko sila tito Mico at tita Liza, dahil sa kanila naranasan ko ang hin
"Woah! Happy birthday, Cloud. Tanda muna," masayang bati ko dito. Habang pabiro ko pang sinuntok sa braso."Loko, akala ko di kana pupunta? Anong oras na e, regalo ko?" Tumatawang tanong pa niya sakin. "Tanda mona, hahanapan mo pa ko ng regalo!" Asar kopa sakanya. Pero wala talaga akong hinandang regalo."Bahala ka nga jan," tampong tugon pa niya. Haha, seryoso ka jan boy ah. "Pangit, di bagay umayos kanga," tinapik ko pa't sinuntok dahil nag pout pa si loko, kala mo naman bagay."Sa susunod na, diko nabalot 'yung brief na extra ko don," pagbibiro ko pa dito. Pero bahala na pag napunta nalang ako sa mall. Doon madami akong pagpipilian para sa kanya, di naman maarte tong si Cloud e, kahit nga brief talaga kukunin niyan."Siguraduhin mo lang boy," seryoso pang saad niya. "Tara na nga sa loob kumain ka muna," anyaya niya pa sakin.Habang papasok pansin mo agad ang dami ng tao. Sabagay mayaman naman 'tong kupal na Cloud nato, private resort din 'to, kaya hindi na nakapagtataka. "Hoy Cloud
Dahil sa nangyari nawala ang antok ko, parang naglaho ang alak sa tiyan ko. Hindi ko mawari pero nagsisi ako sa katangahan ko. Bakit ako pumayag sa madumi niyang laro. Dapat kasi nanahimik nalang ako, dahil pag nagsawa na siyang gawin ang gusto niya sa akin. Iiwan nalang niya ko kung saan. Nang nag umaga ay bumangon nako kahit gustong gusto kopang matulog. Hindi naman puwede dahil kailangan kong tumulong sa gawaing bahay. Ayaw man nila tito't tita wala na din silang nagawa. Araw araw panaman akong nangungulit na hayaan nalang ako sa gusto kong gawin."Good morning Shawn," malanding bati sakin ni Zildjian isang bisexual na lalaki. Hanga din ako sa lalaking 'to. Kung puwede lang daw araw araw, liligawan niya ko para lang masabi niya na talagang may gusto siya sakin. May itsura naman si Zildjian. Sa katunayan gwapo 'tong lalaking ito, magmula sa matatangos niyang ilong na bumagay sa mga labi niyang mamula mula at ang kilay niyang ang ayos ng pagkakatubo. Ang bilugan niyang mukha na bu
Habang naghihintay ng oras sa alis namin ni Branden. Andito ako sa aking kwarto sa taas habang nanonood ng Thailand Series. Mahilig talaga akong manood lalo na pag wala akong ginagawa. Pero mas hilig ko ang magbasa sa katunayan nabasa ko na nga halos lahat ng mga story ng mga sikat na author.Ang gusto ko sa isang libro, yung Tragic. Dama ko kasi 'yung kuwento pag hindi sila nagkatuluyan. Ang sama ko ata sa part na 'yon pero ganon talaga.Hilig ko din ang fantasy na genre. Pero wala naman pasok sa taste ko. Ewan ba ang taas na kasi ng standard ko pag nagbabasa ako, Iyong tipong pag boring ang isang story hindi kona babasahin. Lalo na pag hindi ko type. Pero kadalasan kasi cliclè na ang bawat story na nakikita ko.Pero hindi ko naman sila masisi dahil mahirap talagang magsulat. Lalo na kung hindi mo naman talaga gusto ang pagsusulat. Pero ang mas masakit sa lahat nagsusulat ka palang binabash kana.Ganun ata talaga ang mga tao o talagang dito lang sa bansang kinalakihan ko ganito? Sobr
Nang dumaan ang hapon ay nandito parin ako sa aking kwarto.Nahihiya ako sa nangyare, ewan ko ba sa sarili ko kung bat ko ginawa ang ginawa ko.Pero nangyari na ang nangyari kaya wala nakong magagawa pa.Pero hindi ko pinagsisihan ang ginawa ko.Dahil siguro nadala lang ako? O baka naman dahil nagustuhan ko?Pero first kiss ko 'yon.Kasalanan kodin naman hinayaan ko ang sarili kong maakit sakanya.Kahit hindi ako sigurado sa desisyon ko ay sumugal parin ako.Ginawa ko parin ang kapangahasan ko.Dala nga marahil ng init ng katawan ko kaya ko nagawa 'yon.Lumipas ang kinagabihan ay nasa kwarto parin ako. Ayokong lumabas.Baka andun si Branden, tapos magkakasalubong kami. Hindi ko siya kayang harapin ngayon.Pano kung tanungin ako kung bakit ko ginawa 'yon? Ano isasagot ko?Na, nadala lang ako ng init ng katawan?Pero may part kasi sakin na ayokong aminin na nadala lang ako. Dahil alam ko sa sarili ko na ginusto ko 'yon.Nang bandang alas otso na ay naligo na muna ako.Habang nagliligo a
Maaga palang umalis nako sa mansyon. Ayoko kasing makita si Branden sa bahay kaya naisip kong mag libot muna sa mall. Dahil tandang tanda ko pa ang pangyayari, pagkatapos niya kong halikan. --- "May natira pa kasing kanin, kaya kinain kona sayang naman." "Pero kuy--!" "Stop, diba ito naman ang gusto mo? Ikaw ang nagsimula ng lahat ng ito kaya ako naman ang magpapatuloy hanggang katapusan. Wala na akong magagawa dahil umabot kana sa limitasyon mo. Pilit kung pinigilan pero ikaw na mismo ang nag-udyok sakin na gawin ito," mahaba niyang paliwanag. Napapalunok nalang ako habang tinitignan siyang nagsasalita, parang nagbara ang lalamunan ko at hindi ako makagalaw. Buti nalang hawak niya ang katawan ko dahil muntikan nakong tumumba ng subukan niya kong bitawan. Naghihina ako dahil sa ginawa niya sakin at pinagsasabi. Anong ibig niyang sabihin doon? --- Nabalik lang ako sa katinuan ng may nagsalita sa harapan ko. "Wazzup! Pogi, bibilin mona ba ko?" Maharot na tanong niya sakin. "
Minsan naiinis tayo sa sarili natin dahil tayo mismo ang humahadlang sa ano mang nararamdaman natin, kaya humahantong tayo sa point na nag sisi tayo dahil imbes na sumugal tayo sa nararamdaman natin, kahit na mali ito ay hinahayaan nalang natin. Dahil pakiramdam natin ang damot ng tadhana, dahil ang kaligayahang hinihingi natin ay pinagdadamot pa niya.Marahil takot tayong tanggapin kung anong tunay natin na pagkatao, dahil na din sa lipunan nating mapanghusga at sa pamilya natin na ayaw nating ma-disappoint.Pero hanggang kailan tayo magtatago? Hanggang kelan natin pipigilan na lumigaya?Sa lahat ng tanong na 'yan, tanging sarili lang natin ang makakasagot.Mabuti pa ang iba, nagagawa nilang magmahal na walang pinagbabawal. Walang tinatago at higit sa lahat magagawa nilang ialay ng buo ang kanilang pagmamahal at pagkatao sa isang tao, na nagmamahal sa kanila..Buti pa sila, hindi nila nararanasan kutyain at husgahan ng mga tao dahil sa pagmamahalan nila.Sabi nga nila 'Falling In Lov
Iyak lang ako ng iyak sa bawat araw na nagdaan hindi dahil sa nangyari kay Jane kundi dahil naalala kona.Naalala ko na ang lahat.Bat kung kelan huli na?Kung kelan alam kong hindi na puwede.Natatakot ako sa puwedeng mangyari. Sa puwedeng gawin samin ni tito Zleo.Hindi ko na hahayaang mangyari ang dating nangyari.Kahit masakit pipiliin ko ang alam kung tama.At 'yon ang tamang gagawin ko.Sa ilang araw na nagdaan kailangan ko ng kausapin si kuya Branden dahil sa mga naalala ko.Hinanap ko lang siya sa loob ng mansyon nila. Dahil nakauwi na kami pagkatapos ng nangyari.Inikot ko ang buong bahay ngunit hindi ko siya mahanap. Tinignan ko na din siya sa kwarto niya pero wala din siya.Nang makasalubong ko si Zildjian ay tinanong ko siya kung nakita pa niya si kuya Branden.Sinabi lang niya na napansin niyang nasa garden. Kaya dali dali ko siyang pinuntahan dun para maka usap.-----Ilang araw na ang lumipas pero hindi ko parin nakakausap si Shawn.Gustong gusto ko na siyang kausapin.
Lumipas ang mga araw at nakauwi na kami dito sa bahay namin.Simula ng may aksidenteng nangyari pansin ko na laging wala sa bahay sila mama at papa.Pansin ko din na hindi na lumalabas ng kwarto si Shawn at bukang-bibig niya ang mga katagang wala siyang kasalanan.Ilang araw na ang lumipas pero ito parin siya takot na takot sa nangyari. Minsan nga nakikita ko siyang umiiyak ng mag isa.Araw araw ganun nalang ang ikot ng buhay namin.Uuwi lang sila mama para tignan kami at pagsabihan si Shawn.Hindi ko alam kung nakakatulong ang ginagawa nila dahil palagi parin umiiyak si Shawn.Hindi ko alam kung sinisisi din ba nila si Shawn o hindi.Pinagbawalan din ako ni papa na lumapit kay Shawn ng hindi ko alam.Minsang sumuway ako ay nakatikim ako sa kanya ng sakit ng katawan.Hindi ko alam kung anong nangyayari pero isa lang ang sigurado ako.Sinisisi nilang lahat si Shawn.Dahil ang p
Ilang araw ang lumipas. Patuloy ko parin iniiwasan si kuya Branden.Lagi akong nasa labas. Papasok lang ako pag alam kung tapos na silang kumain.Lagi akong nakatambay sa tabing dagat.Naging place ko na 'yon. Bukod sa tahimik, maaliwalas din pag masdan.Hindi naman na naging makulit si kuya sakin. Hinayaan nalang din siguro niya ako.Gusto ko na ngang umuwi. Pero pag naalala ko na sa kanila nga pala ako nakatira ay mas gugustuhin ko nalang dito.Dahil dito malaya akong gawin ang gusto ko. Sa mansyon nila limitado nalang dahil hindi na katulad nun dito.Tsaka mga katulong lang ang makakausap ko dun kadalasan busy pa sa pagtratrabaho kaya ayun lagi lang akong nakakulong sa kwarto. E, dito kahit saan akong pumunta ay malaya kong puntahan.Lakad lang ako ng lakad ng mapansin kung makakasalubong ko si Jane.Si Jane na laging sunod ng sunod kay kuya.Kahit hindi naman na siya pinapansin.
Masaya ang buhay lalo na kung mahal mo ang kasama mo sa bawat araw.Sa bawat araw na nagdaan ay hindi nakakasawang kasama ang taong mahal mo.Naalala ko tuloy 'yong mga araw na lagi kaming magkasama ni Shawn.Lagi kaming nag-lalasing ni Shawn dito parin sa tagaytay. Kung puwede ij,q nga lang araw araw ay ginawa na namin ang kaso bata parin kami. Pasikreto lang ang pag-inom namin lalo na kapag andito sila tito at tita. Tuwing bakasyon ang pinakamatagal na pag-stay nila dito ay dalawang linggo pagkatapos nun. Malaya na kaming dalawa ni Shawn dahil tulad ng nakagawian maiiwan kaming dalawa dito.Na hindi naman na nila tinututulan. Suportado pa nga nila kami dahil nagiging independent na kami. Lalo na sa edad namin ay dapat na matuto na talaga kaming maging independent.Pero kahit ganun sakanila parin ang perang ginagamit namin.Isa din sa dahilan kaya pumapayag sila tito at mama dahil kilala naman nila ang mga tao dito. Hi
Ang dami kung nagawa ngayong araw kakahintay kay kuya.Ala una na pala ng tanghali pero ito ako naghihintay parin sa pagdating niya.Panay ang labas ko lalo na pag may naririnig akong humihintong sasakyan sa mismong tapat ng mansyon na ito.Baka kasi si kuya Branden na.Lumipas pa ang mga oras ay wala paring Branden ang nagpapakita sakin.Panay ang tanong sakin nila tita kung bakit andito lang ako sa labas.Ngiti lang ang sinusukli ko sa mga tanong nila.Paminsan minsan sinasagot ko na naglilibang lang sa labas.Pero alam ko naman na alam na nila kung bakit.Si kuya Marvin bago mag-inuman kinagabihan ay umalis siya kinabukasan kaso hindi ko alam kung kelan ang balik. O, kung babalik paba.Sa ngayon siya na kasi ang umaasikaso ng mga business nila lalo na at nagkaroon ng problema kaya kailangan niyang puntahan.Namimiss ko na din siya dahil siya lang ang nakakaintindi sa akin.
9:30 am na pala, ayun sa oras na naka rehistro sa phone ko.Nakatulog pala ko kagabi pagkatapos ng pag-uusap namin ni kuya.Ansarap ng tulog ko, wala naman akong nararamdamang hang over. Sakto lang kasi ang nainom ko kagabi pero nalasing parin ako.Naalala ko bigla na hindi nga pala ako sa kwarto ko nakatulog, nang iikot ko ang paningin ko ay napadako ang tingin ko kay kuya Branden na mahimbing na natutulog.'Magkatabi kaming natulog?' Tanong ko sa sarili ko.Parang nabuhayan ang loob ko dahil sa naiisip, hindi ako nilipat ni kuya bagkus hinayaan niya lang ako dito sa kwarto niya. Habang magkatabi kami.Sobrang saya ko sa nararamdaman ko ngayon. Nawala lahat ng sakit na nararamdaman ko ng hindi niya ko pinansin at sinungitan lang niya ko kagabi.Gusto ko siyang lapitan at halikan habang natutulog. Pero natatakot akong magising kaya hinayaan ko lang ang sarili ko na pagsawaan ang mukha niya.Bumibilis ang tibok n
Ilang araw ang nagdaan at lagi lang kaming magkasama ni kuya Marvin.Kahit na may gusto siya sakin ay sinabi ko nalang na hindi ko maibabalik ang pagmamahal niya.Dahil mahirap turuan ang puso, kung puwede nga lang na siya nalang ginawa kona.Sa bawat araw na magkasama kami, naging magaan ang loob ko sa kanya.Si kuya Branden, ayun tuluyan ko ng hindi pinansin.Lagi din silang magkasama ni Jane.Pero tuwing nagtatagpo ang landas namin laging nag-iiba ang timpla ng mukha niya.Lagi siyang galit kung makatingin lalo na kay kuya Marvin.Kaya kami nalang ang umiiwas para hindi na lumala ang gulo.Kahit na minsan napapansin ko na gusto akong lapitan ni kuya Branden.Kita ko sa mukha niya na nalulungkot siya.Gusto ko siyang lapitan tulad ng gusto niya.Kaso ayoko ng masaktan. Sawa nakong masaktan.Masaya nadin naman siya kay Jane. Pansin ko 'yon dahil tuwing magkasama sila
"KUYA!" Hiyaw niya sakin ng minsang magkasalubong kami palabas ng mansyon.Sa gulat ko ay napalingon ako sakanya habang tinataasan siya ng kamao na may pagbabanta. Loko talaga puwede naman akong tawagin ng hindi humihiyaw.Nang tignan ko siya ay nakangiti lang ang kupal habang ako naman ay patingin-tingin sa mga taong nakapaligid lalo na kila tito at tita.Tumakbo siya papalapit sakin pagkatapos ay yumakap ng mahigpit."Ang tagal mong umuwi kuya, san kaba galing?" Tanong niya pa.Ang gwapo niya ngayon sa suot niya. Ang lakas makaakit.Ginulo ko muna ang buhok niya bago sumagot, "Nagpaalam naman ako sayo ah."Nag-pout pa siya sakin, "Dapat kasi sinama mo nako kuya, ayan tuloy namiss kita."Kinilig naman ako sa sinabi niya sakin. Kahit kelan talaga alam na alam niya paano ako pakiligin.Inaya ko muna siya sa labas na mag-lakad lakad, "Hayaan mona andito naman nako," sambit ko.Ngiting n
Summer noon kaya nagbakasyon kami sa tagaytagay. Nakaugalian na ng buong pamilya na mag-outing, swimming or out of town. Pero mas hilig nila magbakasyon sa mga dagat tulad nito. Sa totoo lang ito lagi ang naiisip nila pag gusto nilang magbakasyon. This time tagaytay ang napuntahan namin. May bahay naman si tito Zleo dun na kaibigan ni papa. Asawa niya si tita Almira.Pagkakaalam ko meron silang resort doon kaya nagpatayo sila ng bahay para may matutuluyan sila pag dun nagbakasyon.Pero pagsumasama kami mas gusto ko 'yong nirerentahan na pool kesa sa dagat.Meron din naman swimming pool sila tita pero enjoy kasi pag madami kayo tapos hindi mo pa kilala. Malay mo may maganda dun tapos minsan puwede kapang mantrip ng hindi mo kilala. Pero masaya din naman sa side namin dahil madami talaga kami. At ang isa sa pinupuntahan namin dun iyong videoke. Abalang abala ang lahat dahil malapit ng magtanghalian. Ang dami nilang iniihaw sari-