Chapter 4

Habang naghihintay ng oras sa alis namin ni Branden. Andito ako sa aking kwarto sa taas habang nanonood ng Thailand Series.

Mahilig talaga akong manood lalo na pag wala akong ginagawa. Pero mas hilig ko ang magbasa sa katunayan nabasa ko na nga halos lahat ng mga story ng mga sikat na author.

Ang gusto ko sa isang libro, yung Tragic. Dama ko kasi 'yung kuwento pag hindi sila nagkatuluyan. Ang sama ko ata sa part na 'yon pero ganon talaga.

Hilig ko din ang fantasy na genre. Pero wala naman pasok sa taste ko. Ewan ba ang taas na kasi ng standard ko pag nagbabasa ako, Iyong tipong pag boring ang isang story hindi kona babasahin. Lalo na pag hindi ko type. Pero kadalasan kasi cliclè na ang bawat story na nakikita ko.

Pero hindi ko naman sila masisi dahil mahirap talagang magsulat. Lalo na kung hindi mo naman talaga gusto ang pagsusulat. Pero ang mas masakit sa lahat nagsusulat ka palang binabash kana.

Ganun ata talaga ang mga tao o talagang dito lang sa bansang kinalakihan ko ganito? Sobra kasi ang isip ng mga tao lumagpas na sila sa totoong limitasyon nila.

Hindi ba puwedeng pag ayaw nila wag nalang nilang basahin.

Iba na talaga ang kabataan ngayon hindi na masyadong nag iisip. Kung anong alam nilang tama 'yon lang ang paniniwalaan nila. Hindi nila bubuksan ang isipan nila sa mga salitang hindi pa nila alam, na siyang magpapa intindi sa kanila kung tama nga ba ang mga desisyon nila sa buhay.

Hindi din naman natin sila masisi dahil sabi nila tao lang tayo.

Tao na pag nagkamali ang dahilan agad ay tao lang kami, hindi kami perpekto.

Tama naman sila tao lang tayo na nagkakamali. Pero bakit nagkamali? Siguro kaya nagkamali dahil hindi pinag isipan, o dahil sinasadya nalang. Kailangan paba magkamali para malaman ang tama? Siguro nga kailangan dahil wala tayong direksyon. Nasa mali tayong daan.

Masyadong kasing big-deal sa lahat ang isang pagkakamali.

Hindi siguro nila alam ang salitang 'One is enough' parang sa relasyon lang hindi sila makontento sa isa, dito pa kaya.

Nahinto lang ako sa pag iisip ng may kumatok sa pintuan.

"Sir Shawn, kain na daw po. Hinihintay na kayo nila mam," saad niya sakin ng hindi ko pinansin ang katok niya. Baka kasi si Branden lang.

"Ahh, sige po manang salamat," tugon ko nalang dito.

Nag ayos muna ako ng sarili bago bumaba.

Pababa palang rinig kona dito ang kuwentuhan nila sa hapag kainan.

"Alam ba ninyo itong daddy ninyo pinagtripan pa naman ang isang Americano," tumatawang kuwento ni tita. Iyan ganyan naman kayo, jan kayo mahilig.

"Ano bang ginawa ni dad?" Natatawang tanong ni Lovely kay tita.

"Ano pa nga ba edi nag Ilocano sa isang Americano," aniya pa sabay aksyon pa ni tita kung ano ang itsura ng kanilang pinag uusapan.

Natatawa man sa kuwento ay nanatili akong tahimik at sumabay sa kanilang pagkain. Nginitian nalang nila ko dahil hindi parin tapos si tita sa kaniyang kuwento.

Pansin kong maya't maya ang tingin sakin ni Branden. Marahil gusto niyang ipaalala ang lakad mamaya.

"Shawn, anak. Totoo bang may pupuntahan kayo mamaya?" Kuwelang pagtatanong sakin ni tita.

Naiilang man sa ngiti at tingin nila sa akin ay minabuti kong sumagot ng maayos.

"Ahh, opo tita may birthday party po kaming pupuntahan ni kuya," nakangiting tugon ko sa kanila sabay baling kay Branden na nagpapahiwatig na tulungan ako.

Pero inungusan lang ako ng loko.

"Ganun ba. Ikaw Branden bantayan mo 'yang kapatid mo," paalala ni tito kay Branden na huminto nalang bigla sa pagkain ng marinig ang sinabi ni tito.

"Hindi ko siya kapatid, pa," ani Branden.

Nasaktan man sa narinig ay nag patay malisya nalang ako.

"Branden," seryosong tawag ni tito.

"Yes dad?" Patay malisyang tanong niya.

Hinawakan nalang ni tita ang kamay ni tito para hindi na humaba ang usapan. Alam naman nilang hindi mag papatalo si Branden sa ganyang usapan.

"Shawn, anak hindi ka sasama dito sa kuya mo. Maliwanag?"

Nabigla man sa pag iiba ng ugali ni tito ay tumango nalang ako.

Nang bigla nalang hinampas ni Branden ang lamesa. Nagulat ang lahat sa biglaang paghampas ni Branden.

"Malaki na siya dad, alam na niya ang tama at mali," pagkatapos sabihin ay tumayo na ito. "Sasama ka sakin kahit anong mangyari," seryosong saad niya pa na sakin nakatingin ng bigla nalang itong umalis.

Magsasalita na sana si tito pero pinigilan nanaman siya ng kanyang asawa, "Hon hayaan mona tama naman siya," malambing na sambit niya dito.

"Ikaw anak gusto mobang sumama? Baka napipilitan kalang?" Malambing na tanong sakin ni tito ng mahimasmasan na siya. Ganyan talaga si tito malalambing sa mga anak niya. Minsan nga nahihiya nako kasi pinapakita din niya 'yon sakin.

Nahihiya man sa pinapakita niya sakin ay sumagot parin ako.

"Wala naman pong problema tito, gusto ko din pong lumabas," naiilang na pahayag ko sa kanilang apat. Dahil nakatingin sila sakin na akala mong may sinabi akong mali.

Tumango tango nalang si tito habang bumalik naman sa pagkain ang dalawang magkapatid habang malapad ang ngiti sa akin. Si tita naman ay nagsimula nanaman ng bago niyang kuwento na kinatawa nilang apat.

Nang natapos na kaming kumain ay dumiretso nako sa taas sa mismong kwarto ko para makaligo na.

Nang makataas ay natanaw ko si Branden na nakasandal sa pintuan ng kwarto ko. Naiilang man sa tingin niya sakin na matatalim ay nagpatuloy parin ako na maglakad.

"Ahh, kuya," tanging naiusal ko sakanya.

Tinitigan niya ko na para akong makasalanan habang nakakuyom ang kamao.

"Ang saya mo siguro no?" Prangkang tanong niya sakin habang tiim bagang na nakatingin.

"Wala akong alam sa sinasabi mo kuya."

"Hayop nayan, ano 'yon? Bat nila nalaman? Nagsumbong ka?" Sunod-sunod na tanong niya pa habang diretsong nakatayo malapit sakin.

"Wala akong alam kuya."

Diko talaga alam ang mga sinasabi niya sakin. Wala akong sinabi kila tita tungkol sa mga gagawin niya.

"Umayos ka, habang nasa pamamahay ka namin. Laruan lang kita at walang magbabago dun, tandaan mo 'yan," galit na pahayag niya sakin habang tinatapik ang pisnge ko.

Akala ko aalis na si kuya pero hindi pala, "nawalan nako ng gana umalis mamaya," saad niya sabay talikod sakin.

"Kuya," malungkot na tawag ko dito.

"Ano? Magpapaawa ka?!" Pahiyaw na tanong niya habang nakatalikod parin.

"Ano, papasok na po kasi ako," nahihiyang tugon ko dito.

Nakaharang parin kasi siya sa pintuan.

Hindi pa kasi siya umaalis. Nakatalikod lang siya sakin pero hindi parin siya gumagalaw na hindi ko alam kung bakit.

Nahihiya man dahil sa sinabi ko ay taas noo akong tumingin sakanya.

Para siyang tuod na nakatayo parin habang nakatalikod. Hindi ko mawari pero natatawa ako sakanya.

Habang tumatawa ay bigla nalang siyang humarap.

Seryoso na siya ngayon habang nakatingin sakin. Pero hindi nakaligtas sakin ang pamumula ng tenga niya. Pati nadin ang leeg niya.

Tisoy kasi si kuya kaya siguro madaling mamula. Pero diko naman alam bat namumula siya.

"Kuya may sakit poba kayo?" Nahihiyang tanong ko sakanya dahil nakatingin parin siya sakin ng seryoso.

Ewan ko ah, pero ang kyut niyang mamula ngayon ko lang siyang nakita na ganyan. Ang sarap niya yakapin tapos kagatin sa tenga. Ang kyut kasi, akala mong baboy na niluto tapos mamula mula pa habang pinagpapawisan siya.

"P-Pake mo ba!" Namumula parin niyang tugon sakin. Bat nga ba siya namumula? Malamig naman dahil hindi naman ganon kainit dahil pahapon na. Malakas din naman ang aircon dito sa mansyon nila.

Nagtataka man sa nangyayari sakanya ay nagkibit balikat nalang ako.

"Galit ka paba sakin kuya?" Palambing na tanong ko pa dito.

Mas lalo lang siyang namula dahil nag pout pako sakanya.

Shit, ang sarap niyang halikan.

Nang hindi ako nakapag pingil ay umabante ako sa gawi niya.

Para naman siyang nataranta kaya natawa ko sa sarili ko.

Nang nasa harap na mismo ko niya ay tinitigan ko siya sa mata pababa sa ilong niya at sa mamula mulang niyang labi.

Ewan ko ah, pero inaakit talaga ako ng labi niya.

Isama mo pa ang pawisan niya na katawan. Habang nakaboxer na itim na pansin mo ang bukol. Nasa harapan kolang siya kaya kitang kita ko ang kabuuan niya na nagdadala sakin ng init.

Kaya lakas loob na dahan dahan akong tumingkad sa kanyang mukha habang sa labi niya nakatingin.

Habang papalapit ang mukha ko sakanya ay naghuling sulyap pako sakanya bago pumikit.

Kahit na natatakot sa magiging reaksyon niya sa gagawin ko ay ginawa ko parin.

Dama ko ang labi niya ng mahalikan ko na siya. Ramdam ko 'yon dahil para kong nilulunod ng halik namin. Iba't ibang emosyon ang nararamdaman ko saya at pagkasabik sakanya.

Hihiwalay na sana ako sakanya ng bigla nalang niyang hinawakan ang batok ko.

Nabigla man ay natuwa parin ako sa ginawa niya. Ibig sabihin gusto din niya.

Mas lalo akong naghina ng maramdaman kong pilit niyang pinapasok ang dila niya sakin.

Nagpaubaya ako sakanya dahil nadadala ako ng init ng katawan ko. Mas lalo niyang pinalalim ang halikan namin dahil mas diniinan niya ang hawak sa batok ko.

Habol hininga kaming dalawa ng naghiwalay na ang mga labi namin. Ayaw pa nga niya pero tinulak ko na ang dibdib niya dahil nauubusan nako ng hininga.

Namumula akong tumingin sakanya na ganon din naman siya.

Nang hindi kona alam ang gagawin ay mabilis akong pumasok sa kwarto ko sabay lock dito.

Habang nakasandal sa pintuan ay napahawak ako sa aking labi. Ramdam ko parin ang init ng mga labi niya sakin.

Para akong baliw ngayon, sa mga nararamdaman ko.

'B-Bakit ako kinikilig?' Nakangiting tanong ko sa sarili.