Chapter 9

Lumipas ang bawat araw ay pilit ko siyang iniwasan.

Kung ano-ano ang pinaggagawa ko sa bawat araw na nagdaan.

Sa tuwing umiiwas ako ay parang pinapatay ang kaluoban ko.

Hindi ko kaya. Habang lumilipas ang bawat araw mas lalong lumalalim ang nararamdaman ko sakanya.

Hindi ko na kayang pigilan. Hindi kona kayang itago. Hindi ko na kayang magkunware. Higit sa lahat hindi kona kayang siya ay iwasan.

Dahil sa bawat pag iwas ko ay parang dinudurog ang puso ko.

Lalo na tuwing kumakain kami sa hapag-kainan.

Tuwing nagtatama ang mga mata namin, ibang iba ang nararamdaman ko. Gusto ko siyang puntahan at yakapin ng mahigpit. Gusto kong bawiin na hindi kona siya iiwasan.

Gustong gusto ko siyang lapitan lalo na tuwing nakikita ko sa mata niya na, ang lungkot niya, parang ang tamlay niya.

Kahit anong gawin ko. Kahit anong isipin ko. Kahit saan ako pumunta, siya't siya ang naiisip at nakikita ko.

Pati sa pagtulog ko gusto ko. Kahit sandali sisilip ako sa kwarto niya na mahimbing na natutulog. Haha