Chapter 6

Naomi

Nakatulugan ko na pala ang pag-iyak. Nagising akong napakabigat pa rin ng dibdib. Hindi ko alam kung maliwanag pa ba o madilim na sa labas. Nanatili akong tuwid na nakahiga sa kama, tuwid at nakalapat ang braso sa gilid. Walang ibang pumapasok sa utak ko kundi ang manatili na lang dito at huwag ng lumabas pa.

Nasa gano'n akong posisyon nang makarinig ako ng katok sa pinto. Tumingin lang naman muna ako ro'n bago bumangon. Wala akong ganang kumilos.

"Miss, Naomi. Gising ka na ba?" boses iyon ng driver ni Congressman.

"O-Oo po," malumanay kong sagot at tumayo na. Hindi ko alam kung paano niya nalaman na dito ako sa k'wartong ito natulog pero wala na akong pakialam. Pinaawang ko ng kaunti ang pinto.

"Ah, Miss Naomi. Heto ho. Ibinilin sa akin ni Sir Quinn na bilhan ka ng mga damit."

Binuksan ko na ng mas malaki ang pinto at inabot ang mga paper bag na inaabot niya sa akin. Sa mga iyon lang din ako nakatingin at hindi sinubukang tumingin sa mukha niya dahil sa namumugto kong mga mata.

"Eto nga pala, ibinilin niyang isuot mo," abot niya sa panghuling paper bag.

Inabot ko na lang 'yon at nagpasalamat.

Sasaraduhan ko na sana ang pinto nang magsalita ito uli. "May ipina-deliver na pagkain si Sir Quinn para sa 'yo. Kumain na ho muna kayo. Maghihintay kami sa kotse."

Tumango na lang ako ulit. Ni hindi ko magawa kahit ang mameke ng ngiti.

Nang makaalis na ito ay bumalik ako sa kama. Binuklat ko ang mga paper bag. Sa hitsura pa lang ng lagayan ay libo na ang ginastos sa mga 'yon. Kinuha ko ang laman ng malaking paper bag na panghulung ibinigya sa akin. Isang puting night gown ang nakuha ko. Dinala ko iyon sa lap ko at pinasadahan ng daliri ang mababa nitong neckline. Nasisiguro kong elegante itong tingnan kahit may pagka-revealing. Napakaganda naman nito. Ngayon lang ako nakahawak ng ganito kagandang damit.

Ngumiti ako, ngiting hindi makikitaan ng kasiyahan. At kahit wala akong ganang kumilos ay pumasok na ako sa banyo para maligo. Baka mas magalit si Congressman sa akin kung hindi ako susunod.

Humarap ako sa salamin sa may pinto nang masuot ko na ang gown. Pinagmasdan ko ang sariling repleks'yon mula paa paitaas hanggang dibdib. Gusto kong mamangha dahil hulmang-hulma 'yon sa katawan ko pero nang mapapatitig ako sa mukha ko ay bigla akong naawa sa sarili ko. Halos mag-iba na ang hitsura ko dahil sa sobrang pamumugto ng mga mata ko.

Naiyuko ko ang ulo ko sa suot at nagbuntong-hininga. Ayaw ko na lang munang isipin ang masakit na kinahinatnan ng buhay ko. Inayos ko na ang sarili ko at nang matapos ay sinuot ko na ang maskara. Kulay puti rin 'yon at mayroong makintab na disenyo sa gilid ng mga mata. Natatabunan lang nito ang kalahati kong mukha. Mabuti na lang at mayroong ganito dahil maitatago ko ang mga mata kong pugtong-pugto.

Napabuntong-hininga ako. Hindi ko alam kung paano kong pakikiharapan at kakausapin si Congressman Quinn matapos ang nangyari kanina. Pero dahil wala naman akong magagawa ay lumabas na rin ako.

Napalunok ako nang makita ang kotseng naghihitay sa harap ng bahay. Naroon ang driver na nakatayo sa gilid ng kotse at pagkakita nito sa akin ay binuksan nito ang pinto ng backseat. "Thank you," sabi ko nang makalapit na ako. Papasok na sana ako nang matigilan naman pagkakita kay Congressman sa loob. Napakapit pa ako na mahigpit sa gilid ng gown ko at napayuko. Nag-aalinlangan akong pumasok.

"Sumakay ka na," sabi nito.

"Ah, o-oo." Para akong nilulutang ng kaba ko na pumasok na.

"Ayusin mo ang kilos mo. Huwag mo akong ipapahiya sa mga tao lalo na sa Mama ko. Nagkakaintindihan ba tayo?"

Hindi tumitingin akong tumango. "N-Naiintindihan ko."

"Ayusin mo rin 'yang pagiging utal mo. At isa pa, h'wag na h'wag kang kikilos na isang bayarang babae. Huwag mo akong ipapahiya."

Tumango na lang ako ulit at tumingin sa labas. Kahit mali ang paratang niya sa'kin ay nasasaktan pa rin ako, nasasaktan ako dahil sa iyon nga ang tingin niya sa akin. Pero ano pa ba ang magagawa ko? Kahit yata magpaliwanag ako na hindi naman talaga ako ganoong babae ay hindi niya ako paniniwalaan.

Sumunod ang katahimikan sa pagitan namin. Tanging ang paghinga ko lang ang naririnig ko at ang mahinang pag-ugong ng sasakyan. Hanggang sa makarating na kami sa pupuntahan na wala akong idea kung ano ang mayroon.

"Birthday ng Mama ko ngayon," sabi ni Congressman na parang nabasa niya ang iniisip ko. "Kumapit ka."

Napatingin naman ako sa braso niya kung saan niya ako pinapahawak. Nag-alinlangan naman ako pero nang igalaw niya iyon para sabihing hawakan ko na ay humawak na nga ako pero halos idikit ko lang ang kamay ko ro'n at hindi talaga nakahawak.

"Umayos ka," mahina ngunit may diin niyang sabi sa akin.

Pumasok na kami sa loob. At halos lahat ng naroon ay lumingon sa aming dalawa. Hindi ako makalakad ng maayos dahil sa kaba. Maghapon din akong hindi kumain kaya talagang nanghihina ako. Nanginginig ang mga tuhod ko.

"Good evening, Congressman," bati ng babaeng kumuha ng litrato sa aming dalawa ni Congressman.

"Good evening," bati naman ni Congressman pabalik.

"Wow. Siya na ba talaga ang secret but long-time girlfriend ni Congressman?"

"Grabe. Kalahating mukha lang ang nakikita natin pero sobrang ganda na."

Nilingon ko ang dalagang nagsabi no'n sa kabilang gilid ng fountain na malalampasan namin. Nginitian ko ito. Para naman itong kinilig dahil sa pagngiti kong 'yon.

Dahil sa katitingin at kangingiti sa paligid ay hindi ko nabantayan ang paghakbang ko kaya biglang kumiling ang takong ng suot ko. Nabigla ako pero mas nakakabigla ang mabilis na paghagilap ni Congressman sa baiwang ko para hindi ako tuluyang matumba.

Biglang nagsipag-react ang mga babae sa paligid.

"Ang sweet."

"Awwe. Bagay na bagay sila."

Sa likod ng maskara ay ang mga mata kong napatitig kay Congressman. Gano'n din naman s'ya sa 'kin. Magkahinang ang mga mata naming dalawa. At kung hindi lang ito isang palabas ay baka nahulog na ako sa kaniya dahil lang sa paraan niya ng pagtingin sa akin na parang ako ang babaeng kinagigiliwan niya. Gano'n pa man ay hindi ko maiwasang hindi mamangha sa kaniya ngayon. Napakaamo ng mukha niya na parang walang bahid ng pagpapanggap.

Hinapit niya ko kaya naman napatayo ako ng maayos. Napalunok ako ng dalawang sunod at napayuko sa daraanan ko.

"Careful, love." Hinawakan niya ako sa baiwang.

Napalunok uli ako. "A-Ayos lang."

Lumakad na ulit kami at lalo na akong hindi naging komportable dahil sa kamay niyang nasa baiwang ko pa rin. Pilit na lang uli akong ngumiti at tumingin sa kabilang gilid. Doon ay nakita ko si Mrs. Alvarez na nakikipagbeso-beso sa mga bisita. Kumikinang ito sa suot na mayroon ding kumikinang na palamuti.

Nang makalapit kami ay lumingon ito sa amin ni Congressman. Kitang-kita ko ang pagkabawas ng malapad nitong mga ngiti. At dahil do'n ay nadagdagan ang tens'yong nararamdaman ko sa dibdib ko.

Binitawan ako ni Congressman at nilapitan ang ina. Hinalikan niya ito sa pisngi. "Happy birthday, Ma."

"Thanks." Binalingan ako ni Mrs. Alvarez. "And you?" Nakapaskil pa rin ang ngiti nito sa labi pero nababasa ko sa mga mata niya ang pagkadisgusto sa akin.

"Maligayang kaarawan ho sa inyo, Mrs. Alvarez," nakangiti kong bati.

"Salamat naman."

"Siya ang girlfriend ko, Ma." Hinawakan ni Congressman ang nanlalamig kong kamay. "She's Naomi."

"So ikaw pala ang sinasabi niyang girlfriend niya?"

"A-Ako nga, ho." Sinubukan kong huwag mawala ang ngiti ko kahit na sobra na akong nai-intimidate. "Kamusta ho kayo?"

"Mabuti naman." Tumingin ito sa likuran namin na parang may hinahanap. "Where's your parents?" Binalingan nito ang anak. "Bakit hindi mo naman sila inimbitahan, Quinn? Para magkakilala na rin kami."

"Next time, Ma."

Hindi umalpas sa mga mata ko ang pagtaas ng kilay nito kay Congressman. "Alright." Saka ako nito nilingon. "See you around."

Ngumiti pa rin ako. "Sige po."

Hindi na kami umalis sa kinatatayuan nang umalis na si Mrs. Alavarez at pumunta sa stage para magsalita.

"Good evening to everyone here. I'm so overwhelmed with happiness right now. I couldn't say anything to you guys." Tumatawang pinaypayan ni Mrs. Alvarez ang tapat ng mukha niya. "Just thank you for coming, and enjoy the party, okay?" sabi lang nito at bumaba na ulit habang ngiting-ngiti. Inalalayan naman ito ni Governor Alvarez.

"Gusto mong kumain?" yuko sa akin ni Congressman.

Umiling ako dahil wala akong gana. "Mamaya na. Nasaan ba ang banyo? K-Kailangan kong gumamit."

"Tara. Samahan kita sa loob."

Pumasok nga kami sa loob ng bahay. At nang nasa salas na kami ay tumigil s'ya sa paglalakad. "Diretso mo lang ang gilid na 'yan," biglang lumamig ang boses niya, nawala na ang init sa kaniyang mga salita. At alam kong dahil iyon sa kaming dalawa na lang at walang ibang tao sa paligid.

Nagpasalamat na lang ako at lumakad na nga sa itinuturo nito hanggang sa makita ko ang banyo. At pagkasara ko ng pinto ay agad kong nahugot ang hininga. Parang kanina pa ako hindi makahinga ng maayos dahil sa tens'yon na kanina pa bumabalot sa dibdib ko.

Paulit-ulit akong huminga ng malalim at ibuga ng malakas. Ginawa ko 'yon hanggang sa makaramdam ng kaginhawahan.

Humarap ako sa salamin at tinanggal ang maskara na isa pang parang sumasakal sa akin. Pero maya-maya ay bumukas ang pinto kaya dali-dali kong isinuot uli ang 'yong sinuot. Ngunit bigla akong natigilan nang makita ang repleks'yon ng isang lalaki na mukhang ka-edad lang ni Congressman. Namumukhaan ko ito. Ito 'yong lalaking isa sa mga kasama ni Congressman sa restobar ni Madame Martha.

Natigagal ako sa kinatatayuan nang makita kong ini-lock nito ang pinto.

"S-Sino k-ka? Anong ginagawa mo rito?" nangangatal ang boses kong tanong dahil sa takot na unti-unting umuusbong sa dibdib ko.

Gumuhit ang isang nakakatakot na ngisi sa labi niya at dahan-dahan lumapit sa likod ko. Napakislot pa ako nang abutin niya ang balikat ko at hagurin iyon pababa sa aking pang-upo at himasin 'yon. Mabilis akong gumilid at tinakbo ang pinto pero hindi ko 'yon mabuksan. Parang naka-lock iyon sa labas.

"Akala mo ba ay may tutulong sa 'yo rito? Alam ko rin ang totoo." Nilapitan niya ako at sa sobrang lapit niya sa akin ay halos isiniksik ko ang sarili ko sa pinto kahit wala naman akong masisiksikan. Nakaharang din ang mga braso niya sa magkabilang gilid ng mga braso ko.

"Hihingi ka ng tulong? Sa tingin mo ba ay may sasaklolo sa 'yo rito? At kahit marinig ka pa ni Congressman, wala lang naman s'yang pake sa 'yo."

Nanginig ako sa takot sa maaari niyang gawin sa akin.

"Masyado ka namang matatakutin. Papatayin lang naman kita." Inilapit nito ang bibig sa tainga ko na ikinalunok ko. "Pero sa sarap."

Mabilis kong itinulak ang braso niya at lumayo sa kaniya. Pero hinigit niya ako at marahas na pinatalikod sa kaniya. Lumapat ang dibdib ko sa pinto at may kalakasang napahampas ang mukha ko ro'n. Kapit din niya ang pareho kong kamay na nakalapat sa pinto.

"Ipagkakait mo ba sa akin ang katawang iyan? Huwag kang mag-alala, maayos naman akong magbayad. Sobra-sobra pa sa inaakala mo."

Napaiyak na ako. "Please. P-Pakawalan mo ako."

"Iyan ang gusto ko sa babae, nagmamakaawa. Pero mas lalo mo lang akong pinag-iinit." Mas idiniin pa niya ako sa pinto at mabilis na itinaas ang gown ko hanggang sa baiwang ko.

"H-Huwag," iyak ko. "Pakiusap. H'wag mo tong g-gawin." Pilit kong inabot ang gown ko para ibaba pero itinataas lang din niya iyon ulit.

"H'wag ka nang magpumiglas. Alam ko namang gusto mo rin ito. Masyado mo pa akong pinapahirapan." Kinuha niya ang mga kamay ko at hinawakan sa may tiyan ko gamit lang ang isa niyang kamay. At pagkatapos no'n ay ibinaba niya ang saplot kong pang-ilalim. Nagkumawala naman ako pero hindi ako makawala sa kaniya. Wala akong magawa!

Hanggang sa pasukin na niya ako.

"Shhh," saway niya sa akin nang tumunog ang pag-iyak ko dahil sa ginawa niya. "Huwag kang maingay. Gusto mo bang mapahiya si Congressman sa mga tao? Ohh sh*t."

Wala akong nagawa kundi ang umiyak na lang ng tahimik nang magsimula siyang umulos. Hanggang sa ilipat niya ako sa harap ng salamin at doon ipinagpatuloy ang kababuyang ginagawa niya sa akin.

"Walang hiya k-kayo, w-wala kayong puso. B-Bakit g-ginagawa niyo ito s-sa akin?" puno ng sakit kong sambit.

"Nagrereklamo ka pa? Gusto mo rin naman ito, di ba?"

Sunod-sunod ang ginawa kong pag-iling. "Nagkakamali k-kayo. H-Hindi ko ito gusto. P-pakiusap tama na," pagmamakaawa ko sa kaniya pero parang si Congressman lang din siya. Parang wala siyang naririnig.

Wala akong nagawa para patigilin siya hanggang sa makarinig ako ng pagbukas ng pinto. Mabilis akong tumingin doon at agad akong nagkaroon ng pag-asa.

"Congressman," umiiyak na tawag ko rito.