Sandra's POVNATIGILAN ako sa paghakbang nang makita ko ang lalaking kaharap ngayon ng aking anak. Kunot-noo namang napalingon sa 'kin si Gab."May problema ba?" aniya saka muling tumingin sa glass door ng kanyang opisina at bumalik ng tingin sa 'kin. "Kilala mo ba siya?" tanong niya.Tumango ako at huminga nang malalim."Yes. His my ex-fiance, si Mico Salvador," tugon ko.Muling tumingin si Gab sa loob at sa pagkakataong ito, naiintindihan na niya kung bakit ganito ang aking reaksyon. Napahakbang ako pabalik dahil pakiramdam ko ay hindi pa ako handang makaharap si Mico sa ganitong sitwasyon. Hindi ko napaghandaan ang pagkikitang ito."Pero anong ginagawa niya rito?" bulong ko."I guessed you are not yet ready to see him," wika ni Gab saka ngumiting nakatingin sa akin.Hinawakan niya ang aking balikat at nakaramdam ako ng pagkapanatag."Ako na ang bahala. Kakausapin ko muna siya. Magtago ka na muna sa lugar na hindi ka niya makikita," aniya saka sinimulang buksan ang pinto ng kanyang
Sandra's POVSA PAG-UWI namin ni Levi sa bahay, naabutan namin doon sina nanay at tatay. Napangiti ako dahil nababakas ang tuwa sa kanilang mukha, tila maganda ang kinalabasan ng kanilang pinuntahan. Nakatutuwa lang na nakapag-enjoy sila kahit paano."Pakipasok si Levi sa kwarto," utos ko sa kasambahay at binuhat niya si Levi na nasa aking braso. Nakatulog na rin kasi ito dahil sa sobrang pagod."Nay, tay, kumusta po ang lakad nyo?" tanong ko saka lumakad palapit sa kanilang kinaroroonan at umupo sa sofa kung saan sila nakaupo."Naku! Anak, kung alam mo lang. Ang daming naghahanap sa 'yo roon, pero pilit naming binabago ang usapan. Alam naman kasi namin ng tatay mo na hindi namin pwedeng sabihin na kasama ka pa namin, kaya ayon, kung minsan, eh, nililihis talaga namin ang usapan," pagkuwento ni nanay."Ganoon po ba? Hindi pa rin pala ako nakakalimutan ng mga kapit-bahay natin na 'yon.""Oo naman. Pero kailan ka nga ba talaga magpapakita ulit sa kanila? Kailan ba tayo makakabalik sa da
Sandra's POVANG LAHAT ay naghihintay na muling magsalita si Mico, ngunit tila napako ang kanyang paa sa kinatatayuan habang nakatingin sa akin. Tumaas ang magkabilang gilid ng aking labi nang makita ko ang namumutla niyang mukha."Mr. Mico, please proceed," muli kong pagtawag sa kanyang pansin dahil hanggang ngayon ay tulala pa rin siya."W-Why are you here? Anong ginagawa mo sa loob ng conference room na ito?" sunod-sunod niyang sigaw.Natahimik naman ang ibang miyembro ng meeting. Nagkatinginan ang mga ito habang kunot ang noo at nababakas ang pagtataka. Tumingin sa akin ang mga miyembro at nagkibit-balikat lang ako."Mico, what are you talking about?" saad ng isang matanda na kasama sa meeting."S-Sir, this woman! She's Sandra, my ex-fiance."Tumaas ang aking kilay nang sabihin ni Mico ang bagay na iyon. Muling nabakas ang pagtataka sa mukha ng mga taong nasa loob at nagtitinginan na may halong bulungan ang kanilang ginagawa."I guessed this is another mistake, right?" nakangiti k
Lucas's POVSINANDAL ko ang aking likod sa backrest ng upuan, saka diretsong tumingin sa lalaking ngayon ay kapapasok lang sa aking opisina."Anong kailangan mo?" agaran kong tanong.Nakangiti ang kanyang labi na animoy baliw na may masamang binabalak. Maya-maya lang ay umupo siya sa bakanteng upuan na nasa harap ng aking lamesa, kahit hindi ko naman siya pinauupo."I want to make a deal."Tumaas ang aking kilay nang marinig ang diretso niyang sinabi."What do you mean?" tanong ko.Huminga si Mico nang malalim saka prenteng umupo sa swivel chair na kinauupuan, saka niya pinag-intertwined ang mga daliri sa harapan ng kanyang tuhod habang hindi nawawala ang pagngisi sa kanyang labi."Alam ko kung nasaan si Sandra and I am willing to give this information in one condition."Nang marinig kong muli ang pangalan ng babaeng iyon, tila gumapang ang kuryente sa aking katawan. Mariin kong kinuyom ang aking kamay upang pakalmahin ang sarili."Huwag mo akong pinagloloko. Wala akong panahong makip
Sandra's POVNAPAKO ang aking mga mata sa harap ng screen ng aking laptop. Kunot at noong binasa ko ang email na natanggap ko mula sa office ni Lucas Montenegro. Ilang maririing lunok na rin ang aking nagawa sabay sa mabilis na tibok ng aking puso.Tila napansin naman ni Gab na nababagabag ang aking hitsura, dahilan upang siya ay mag-alala sa akin."Bakit, Sandy? May problema ba? Kanina ka pa tulala," tanong ni Gab.Marahan siyang tumayo ay lumapit sa aking tabi, saka siya sumilip sa laptop. Nakita ko kung paano manlaki ang kanyang mga mata nang makita niya ang bagay na binabasa ko."Gustong makipag meeting sa 'yo ni Lucas?" gulat na wika ni Gab."Oo. Sigurado kong sinabi na sa kanya ni Mico ang lahat," tugon ko saka huminga nang malalim.Ang totoo, inaasahan ko naman na mangyayari ito. Alam kong sa oras na makita ako ni Mico, agad niya itong ipagbibigay-alam kay Lucas, isang bagay na matagal ko nang pinaghahandaan. Sa ngayon, wala akong ibang dapat gawin kung hindi tatagan ang aking
Sandra's POV"Sir Lucas, sa kabila po ang conference room," diretsong saad ni Gab sa kanya habang ako naman ay prenteng nakaupo sa aking upuan.Kalmado ang aking sarili nang magtama ang tingin namin ni Lucas. Animoy hinuhuli niya ako sa mga tingin niyang iyon. Maya-maya lang, dumapo ang tingin niya kay Gab at muling bumalik sa akin."It is true, you really looked like her," sambit ni Lucas na hindi pinansin ang sinabi ni Gab.Kumunot ang aking noo at nababakas ang pagtataka sa aking mukha."I'm sorry?" wika ko na kunwaring hindi naintindihan ang kanyang sinabi.Tumaas ang gilid ng kanyang labi bago muling nagsalita, "nothing," aniya."By the way, welcome sa office ko, Sir. Lucas. I'm sorry that you saw my messy table. Ano pala ang ginagawa nyo sa opisina ko?" tanong ko habang inaayos ang aking lamesa. Agad naman akong tinulungan ni Gab sa aking ginagawa.Nakita ko ang bahagyang pagtaas ng kamay ni Lucas. Sa pagpitik ng kanyang daliri, lumapit ang mga kasama niyang bodyguard habang hawa
Sandra's POVRAMDAM ko ang malambot na kama na aking hinihigaan. Unti-unti nang nagising ang aking diwa nang maamoy ko ang paligid at amoy ospital ito. Dahan-dahan kong minulat ang talukap ng aking mga mata at hindi nga ako nagkakamali, nasa loob nga ako ng ospital."Buti naman at gising ka na," rinig kong saad ng isang lalaki na nasa aking tabi.Sa paglingon ko ng ulo, nakita ko ang nag-aalalang mukha ni Gab na ngayon ay nakatingin sa akin.Marahan kong ginalaw ang aking katawan at dahan-dahang umupo. Inalalayan naman ako ni Gab at inayos ang pagkakasandal ng likod sa headboard ng kama."Gab, anong–""Are you crazy? Bakit mo ginawa 'yon? Alam mong allergy ka sa peanut pero kumain ka pa rin? Mabuti na lang talaga at nagawan pa ng paraan ng doktor," sunod-sunod niyang bulyaw sa 'kin na siyang pumutol sa aking sasabihin.Noon lang bumalik sa aking isip ang kanyang sinabi. Oo nga pala, baka nahimatay ako dahil sa kinain kong mani. Akala ko kasi ay hindi na ako allergy roon ngunit nagkama
Gab's POV'MALAKAS ang ulan at tanging kulog ang naririnig sa paligid ng madilim na gabi. Mabilis akong nagmamaneho ng aking kotse patungo sa tagpuan namin ni Chelsea. Alam kong sa oras na magkita kami, tapos na ang lahat sa amin. Ayoko sana siyang makita ngunit kung hindi ko iyon gagawin, hindi ko na siya makikitang muli at sasama siya sa lalaking walang ginawa kung hindi ang paglaruan siya.Maraming taon na ang lumipas, pareho kami ng pinapasukang eskwelahan ni Lucas. Parehong course ngunit magkaiba kami ng klase. Isang babae ang bumihag sa aking puso at iyon ay si Chelsea, ngunit ang babaeng ito ay patay na patay sa lalaking si Lucas, ang lalaking tagapagmana ng LMGroup of Companies.Kahit alam ni Chelsea na hindi siya tipo ni Lucas, patuloy pa rin siyang nagpapakatanga sa lalaking iyon.Dumating ang araw ng graduation at nagkaroon na kami ng kanikaniyang trabaho. Kinuha ako ng aking ama sa aming kompanya at naging maayos ang lahat. Si Lucas naman ay naging successful na tagapagman