Novels by Rhan Jang

Sandra's POVLUMIPAS ang ilang araw matapos ang kasal namin ni Lucas. Hanggang ngayon, hindi pa rin ako makapaniwala na kasal na kami. Pakiramdam ko ay panaginip pa rin ang mga nangyayari. Pakiramdam ko ay nasa alapaap pa rin ang aking paa.Marahan kong pinikit ang talukap ng aking mga mata, saka dinama ang halik ng hangin sa aking pisngi. Napakasarap sa pakiramdam ang paghampas ng alon ng dagat sa sinasakyan naming yate..Maya-maya lang, isang mainit na kamay ang yumakap sa aking baywang. Napatingin ako sa aking tabi at nakita ko si Lucas. Pinatong niya ang kanyang baba sa aking balikat at mahigpit akong niyakap mula sa likuran."Sa wakas, atin na rin ang araw na ito," aniya.Marahan niyang pinikit ang kanyang mga mata at ganoon din naman ang aking ginawa. Naramdaman ko ang kamay ko Lucas na hinawak sa aking balikat, saka niya ako pinaharap sa kanya."I love you, my wife," aniya na labi na nagbigay tuwa sa aking puso."I love you more, my husband," tugon ko.Tumama ang tingin ni Lucas

Gab's POVNAGSIMULANG magpalakpakan ang mga tao. Naririnig ko ang kasiyahan na nagmumula sa venue ng kasal. Kahit nasa loob ako ng kotse, alam ko kung gaano kasaya ang mga tao na nasa paligid niya.Huminga ako nang malalim saka mapait na ngumiti. Sa wakas, kahit paano ay may nagawa naman akong tama. Akala ko ay lalamunin na ako ng kasamaan at galit sa aking puso.Hinawakan ko ang manibela at saka sinimulang i-start ang kotse. Sana ay napasaya ko si Sandy. Sana ay natupad ko ang tanging hiling niya. Siguro naman ay hindi na sila maghihiwalay, dahil sa oras na mangyari iyon, baka hindi ko na talaga bitiwan pa si Sandy.Mahal ko siya. Mahal na mahal. Siya na yata ang babang huli kong mamahalin dahil sa kanya ko nakita ang lahat ng hinahanap ko.Nagsimulang gumulong ang gulong ng aking kotse palayo sa lugar na iyon. Palayo kung saan naiwan ang kalahati ng aking puso.Congratulations, Sandy. Sana maging masaya kayo ni Lucas.Habang binabaybay ko ang kalsada pabalik sa Maynila, muling bumal

Sandra's POVALAM KONG isa akong malaking tanga upang maniwala sa mga bagay na sinasabi ni Gab. Marahil nga ay masiyadong malambot ang aking puso dahil pinili kong patawarin siyang muli.Malaki ang naging kasalanan sa akin ni Gab at hindi ko naman nalilimutan ang bagay na iyon. Ngunit tila may kung ano sa aking isip ang nagsasabing patawarin ko na siya. Kung nais kong maging masaya, umpisahan ko muna sa pagpapatawad sa iba.Hindi ko alam kung bakit pagdating kay Gab, hindi ko magawang magtamim ng matagal na galit. Tila ba kahit paulit-ulit siyang magkamali sa akin ay paulit-ulit ko rin siyang patatawarin. Siguro nga ay tanga ako, ngunit nais ko na rin namang limutin ang magalit sa iba. Tulad na lang ng ginawa kong pagpapatawad kay Trina na alam kong may malaking kasalanan sa akin, sa amin ni Lucas.Ilang araw ang lumipas bago ako tuluyang pumayag sa nais ni Gab na pakikipagkita sa akin. Siya ang nagbigay ng venue kung saan kami mag-uusap at nakapagtatakang naisipan niyang makipagkita

Sandra's POVMAKALIPAS ang ilang araw, ginugol ko ang aking oras kasama ng aking pamilya. Wala akong sinabi sa kanila at hindi ko pinagbigay alam ang tungkol sa mga nangyari. Hindi ko rin sinabi ang tungkol kay Lucas at ang pagtatalo namin ni Gab. Ngunit alam kong kahit wala akong sabihin, nararamdaman ni nanay ang mga nangyayari sa akin.Kinagabihan, nakatutok ako sa aking laptop at nagtitingin ng flight pabalik ng Pilipinas. Oo. Nasi ko nang bumalik doon dahil sa tingin ko, hindi rin naman ako makapagsisimulang muli sa lugar na to dahil in the first place, wala naman akong dapat simulan.Walang may kasalanan at walang mali sa mga bagay na ginawa ni Lucas. Naiintindihan ko na ang lahat ngayon at wala na akong galit sa kanya. Marahilsa ngayon, hindi ko pa kayang humarap muli kay Lucas. Pakiramdam ko ay wala akong mukhang maihaharap sa kanya dahil nagkulang ako sa pang-unawa. Hindi ko siya pinagkatiwalaan at hindi ko alam kung paano ko na siya muling haharapin."Anak, gising ka pa ba?"

Sandra's POVHINDI KO alintana ang sakit ng aking ulo dahil sa mahabang biyahe na aking ginawa. Wala akong sinayang na oras dahil agad akong tumawag ng taxi at nagtungo sa presinto kung saan nakakulong si Trina.Sa pagdating ko roon, lumapit ako sa mga pulis na nandoon at nagtanong kung anong oras maaaring bumisita sa preso. Mabuti na lang at pinayagan akong makipag-usap dahil oras pa naman daw ng dalaw.Pinapasok nila ako sa animoy waiting area at doon naghintay kay Trina. Kahoy ang kanilang upuan at maging ang lamesa ay kahoy rin. Magkaharap ang upuan at tama lang ito upang mas makausap ko nang maayos si Trina.Makalipas ang ilang minutong paghihintay, natulala ako nang makita ko si Trina sa mukha ng babaeng si Abby.Naglalakad siya habang may posas sa kamay. Hawak siya ng isang pulis at diretso siyang nakatingin sa akin habang may matalim na tingin.Nang makaupo siya sa aking harapan, lumayo ang pulis na may hawak sa kanya at tumayo sa tabi ng pader, animoy naghihintay na matapos a

Sandra's POVSA PAGPASOK ko sa loob ng kotse, hindi ko na napigilan ang paghagulgol. Iniyuko ko ang aking ulo sa manibela saka doon tuluyang pinakawalan ang luha sa aking mga mata. Napakasakit ng aking puso at pakiramdam ko, isang libong karayom ang tumutusok dito. Akala ko noon ay malilimutan ko na ang sakit na nararamdaman ko mula kay Lucas ngunit nagkamali ako. Tila lahat ng sakit at pagdurusa na pinaramdam niya sa 'kin noon ay unti-unting bumalik sa aking sistema.Pilit kong pinakalma ang sarili. Huminga ako nang malalim saka sinandal ang aking ulo sa headrest ng upuan ng kotse. Mariin kong hinawakan ang manibela saka pinikit ang aking mga mata.Wala na. Tama na. Ito na ang huling beses na iiyak ako dahil sa kanya. Sana ito na talaga ang huli dahil hindi ko na kakayaning lumuha pa.Naramdaman ko ang pag-vibrate ng aking cellphone mula sa loob ng aking bulsa, dahilan upang kumalma ang aking puso. Mariin kong pinahiran ang aking luha at pilit na pinakalma ang sarili. Kinuha ko ang c

Mia's POV"WALA bang alam ang pasiyente tungkol dito?""Ngayon ko lang din po nalaman, Doc."Kumunot ang aking noo dahil sa mga bagay na aking naririnig. Ramdam ko ang malambot na kama na aking hinihigaan at sa amoy palang ng paligid, alam kong nasa ospital ako.Marahan kong minulat ang talukap ng aking mga mata, dahilan upang makuha ko ang pansin ng mga tao sa paligid."Mia, mabuti naman at gising ka na," nag-aalalang wika ni nanay saka siya tumakbo at lumapit sa aking kinaroroonan at iniwan ang doktor na kaharap niya kanina."N-Nanay," hirap kong wika."Mia."Napalingon ako 'di kalayuan sa aking kinaroroonan nang marinig ang tinig ni Marvin. Marahan kong ginalaw ang aking katawan at dahan-dahang umupo at sinandal ang ulo sa headboard ng kama."A-Anong ginagawa mo rito?" tanong ko sa kanya."Pumunta kasi ako sa bahay nyo para malaman kung bakit hindi ka na pumapasok, pero naabutan kitang nakahiga sa sahig, kaya agad kitang dinala rito sa ospital. Pero hindi ko akalain na..."Naputol

Mia's POVSUNOD-SUNOD ang patak ng aking luha habang nakatingin sa lalaking ngayon ay nakaupo sa swivel chair. Tila binuhusan ng malamig na tubig ang aking paa at hindi ako makagalaw dahil sa pagkagulat."H-Hindi totoo 'yan, 'di ba? Nagbibiro ka lang, 'di ba?" basag ang tinig kong sambit habang gumagapang ang maraming luha mula sa aking pisngi.Ngunit tahimik lang si Cedrick at hindi tumutugon sa akin."Ced, sabihin mong biro lang to. Please, sabihin mo," muli kong wika saka mariing kinuyom ang aking kamay.Isang malalim na buntonghininga ang kanyang ginawa, saka sinandal ang likod sa backrest ng upuan."It is not my fault kung bakit ka nagpaloko sa 'kin, Mia. I thought in the first place, alam mo na ang nais ko. Pero nagkamali ako," sunod-sunod niyang wika na tila hindi tinatanggap ng aking isip. "Are you serious? Do you really believe I will fall for someone like you?"Nanlaki ang aking mga mata nang marinig iyon. Pakiramdam ko ay mas sumikip ang aking dibdib nang malamang hindi nam

Mia's POVMARIIN akong napakapit sa bedsheet nang unti-unti kong maramdaman ang pagbaon ng p*gkalalaki ni Cedrick sa akin. Halos napaliyad ang aking likod habang dinadama ang bawat paghagod nito."Aahh..." mahina kong ungol sabay sa mariing pagkagat ng aking labi.Ang lalaking ito ang unang lalaking umangkin sa akin at ngayon, siya muli ang pinagkatiwalaan ko ng aking katawan."Are you okay? Is it still hurt?" nag-aalala niyang tanong sa akin.Ibang-iba ang tinig ni Cedrick ngayon kaysa sa unang beses naming gawin ang bagay na ito. Noon ay tila isa siyang hayop na hayok sa laman, ngunit ngayon, tila isa siyang lalaking maingat sa babaeng kaniig niya.Nilapat ko ang aking palad sa pisngi ni Cedrick na ngayon ay nasa aking ibabaw. Sumilay ang matamis na ngiti sa aking labi habang diretso akong nakatingin sa kanyang mga mata."I'm okay. Please move, Cedrick. I want you. I want more of you," pagmamakaawa ko, isang bagay na hindi ko akalaing lalabas mula sa aking labi."Uummm..."Sinimulan

Mia's POVHINDI mawala ang ngiti sa aking labi habang iniisip ang mga nangyari nitong nakaraang araw. Masarap sa pakiramdam ang nagmamahal at alam kong ganoon din sa 'kin si Cedrick. Pero isa lang ang hiling ko sa ngayon, sana hindi ako nagkamali ng desisyon. Sana tama ang ginawa kong pagbigay sa kanya ng pagkakataon.Muli akong ngumiti habang nakatanaw ang mga mata sa bintana ng taxi na sinasakyan ko ngayon, patungo na kasi ako sa opisina at sa tingin ko, masiyado akong naging maaga."Ito po ang bayad," wika ko sa manong driver nang ibigay ko sa kanya ang bayad ko sa taxi.Bumaba ako ng sasakyan at tumingin sa gusali na ngayon ay nasa aking harapan, ang gusali ng mga Cheng.Nagsimula na akong maglakad, papasok sa loob, ngunit hindi pa man ako nakapapasok, isang babae ang humarang sa aking daraanan.Sa pag-angat ng aking ulo, tumambad sa aking harapan si Monique."M-Monique?" mahina kong pagbanggit sa kanyang pangalan."Pwede ba tayong mag-usap?" aniya habang nakahalukipkip at nakataa

Mia's POVMARIIN akong napalunok nang makita ko siya. Pilit kong pinakalma ang sarili at nagsalita."S-Sir, pinabibigay po ni Sir Marvin," nauutal ko pang tugon.Pinakita ko sa kanya ang dokumento na hawak ko kanina at sinundan naman niya ito ng tingin."Okay, thank you," tugon niya sa akin.Nagsimula na siyang maglakad patungo sa kanyang office table. Ngumiti naman ako saka yumuko nang kaunti, saka nagpaalam sa kaniya na aalis na ako.Tumango lamang ito at diretsong nagtrabaho. Hindi mo nga maipagkakaila na mag-ama sila ni Marvin, pareho silang workaholic.Agad na rin akong lumabas ng opisina na iyon nang makuha na ng daddy ni Marvin ang dokumento, saka ako bumalik sa aming opisina.***Matapos ang isang mahabang araw, nagpaalam na si Marvin at naunang umuwi. Ako naman ay nagligpit pa ng gamit at nang matapos ang mga ito, lumabas na rin ako ng opisina.Sa pagbaba ko ng gusali at pagtungo sa entrance, nagulat ako nang makita si nanay at si Glenn."N-Nay, anong ginagawa nyo rito?" kuno

Mia'a POVKUMUNOT ang aking noo nang makita ko ang mommy ni Cedrick sa loob ng bahay."N-Nay, anong–""Ah, oo nga pala, anak. Nakita ko siya sa palengke. Kinatutuwaan kasi siya ng mga tao roon. Eh, naawa naman ako kaya sinama ko na rito," paliwanag ni nanay habang inaalalayan ang kasama, saka ito pinaupo sa sofa kung saan kami naroroon."Halika, maupo ka muna," pag-aya ni nanay. Ngumiti naman ang mommy ni Cedrick at umupo. "Naaawa ako sa kanya kasi hindi niya raw maalala ang pangalan niya, ni hindi niya alam ang bahay niya," wika ni nanay.Tiningnan ko ang mukha ng mommy ni Cedrick, tulala lang ito at diretsong nakatingin sa tv."Ma'am, kumusta po kayo?" tanong ko sa kanya saka nagbigay ng matamis na ngiti.Hindi siya tumugon sa 'kin. Umangat ang kanyang ulo upang ako ay tingnan, ngunit ang mga mata niya ay walang bahid ng emosyon."Heto, uminom ka muna ng tubig," wika ni nanay, saka inabot ang baso. Tinanggap naman ito ng mommy ni Cedrick.Matapos iyon, hinawakan ko ang braso ni nana

"Mabuti naman at nandito ka na. We should talk about something."Halos lumundag ang puso ko nang marinig ang tinig ni Troy, dahilan upang mapalingon ako sa kanya. Nanlaki ang aking mga mata nang makitang nakatapis lang siya ng tuwalya."B-Bakit hindi ka muna nagbihis?" tanong ko saka tumalikod.Nakapagtataka. Sa totoo lang, ilang beses na akong nakakita ng talong, pero ngayon lang ako nahiya nang ganito. A-Ano ba ang mayroon sa lalaking ito?Hinawakan ko ang aking dibdib, saka naramdaman ang mabilis na tibok ng aking puso.Kumunot ang noo ni Troy habang kamot ulong nakatingin sa akin."I'm sorry, akala ko kasi ay sanay ka na sa mga ganito bagay," aniya.Narinig ko ang paglakad ni Troy. Lihim akong sumilip sa kanya at nakita kong pumasok siya sa isang walk-in closet. Nakahinga ako nang maluwag nang makitang wala na siya sa aking harapan."Ano bang nangyayari sa 'yo, Petchay? Feeling virgin ang peg? Kasya na nga yata limang talong sa kuweba mo," pagsermon ko sa sarili dahil sa inakto ko

Petchay's POV"Chay-chay, kapag kailangan ni nanay ng pera bigyan mo ng piso. Charot lang, bigyan mo nang kaunti. Once a day lang, ha? Makinig ka sa ate," sunod-sunod kong utos kay Chay-chay habang naglalagay ng damit sa isang malaking maleta.Inikot niya ang gulong ng inuupuang wheelchair, saka kunot-noong lumapit sa akin."Ate, bakit nag-eempake ka? Aalis ka ba? Iiwan mo na ba kami?" malungkot na wika ni Chay-chay."Ano ka ba, girl. Kailangan natin to. May nakuha na kasi akong trabaho kaso stay in, kaya kailangan kong mag-empake.""B-Bakit wala ka namang sinabi sa 'kin, ate? Paano ako? Paano kami ni nanay?"Natigilan ako sa paglalagay ng damit sa bag, saka bumuntonghininga. Marahan kong hinakbang ang aking mga paa patungo sa kinaroroonan ni Chay-chay, saka lumuhod sa kanyang harapan.Ang totoo, masakit para sa akin na iwan sila, pero anong magagawa ko, hindi ba? Kailangan kong gawin ito para sa kanya. Para tuluyan siyang makalakad.Isang matipid na ngiti ang binigay ko kay Chay-chay

Petchay POVNAKATITIG ako sa hawak kong calling card ng lalaking iyon, sabay sa paghithit ng sigarilyo.Tulad ng dati at madalas ko nang ginagawa, nakatambay na naman ako sa labas ng bahay ngayong gabi. Hindi ko alam kung bakit hanggang ngayon, iniisip ko pa rin ang sinabi ng lalaking iyon. Kung seryoso man siya sa kanyang sinabi, bakit ko ito papatusin?"Ate, nandito ka na naman? Baka lamigin ka. Pumasok ka na sa loob."Agad kong pinasok sa aking bulsa ang hawak kong calling card nang lumabas si Chay chay mula sa bahay."O-Oo, tapusin ko lang itong yosi ko," tugon ko sa kanya.Napabuntonghininga siya sa aking harapan bago muling magsalita."Masama sa kalusugan mo ang sigarilyo, ate.""Alam ko, alam ko, isa lang naman, eh," tugon ko sa kanya saka muling hinithit ang hawak ko."Tsk. Bahala ka nga," aniya.Hinawakan ni Chay chay ang gulong ng kanyang wheelchair, saka tumalikod sa akin. May kung anong kirot ang naramdaman ko sa puso nang makita ko ito."One million pesos."Nanlaki ang ak

Petchay POV "Ang sikip mo naman, baby. Ilang beses na kitang nilawayan ayaw pa ring pumasok." Muli kong dinilaan ang dulo at sinubukang itutok sa butas ang hawak ko. "Ooh~" with feelings kong pag-ungol nang sa wakas ay maipasok ko ito. "Aray!" Halos masubsob ang aking mukha nang batukan ako ng kapatid kong si Chay chay. "Ate, magsusuot ka lang ng sinulid sa karayom. Kailangan talaga may ungol?" wika ni Chay chay saka inikot ang gulong ng kanyang wheelchair at nagtungo sa harap ng hapag-kainan. "Ang KJ nito. Hindi ba pwedeng nilalagyan ko lang ng emosyon ang lahat ng bagay na ginagawa ko?" sarkastikong tugon ko sa kanya. Matapos kong tahiin ang napunit kong panty, agad na rin akong nagtungo sa kusina at naghanda nang mag-ayos ng makakain. Ang hinayup*k kasi ng last customer ko kahapon. Pwede namang hindi wasakin ang panty ko at marahang tanggalin. Bakit kasi dalang-dala sa emosyon niya at may pagpunit pang naganap? Akala ba niya mura ang panty? Hindi naman niya binayaran matapos

Petchay POV ISANG hithit at buga ang ginawa ko sa hawak na sigarilyo. Nakatingin ako sa malayo habang ninanamnam ang lamig ng gabi. Buwan lang ang nagsisilbing liwanag sa paligid kasabay ng malalim kong iniisip. "Ate, hindi ka pa ba papasok?" Napalingon ako sa pinanggalingan ng tinig na iyon, saka ko nakita ang kakambal kong si Charmaine ngunit madalas ko siyang tawagin sa palayaw niyang chay chay. Tinatawag niya akong ate dahil mas una akong nilabas mula sa kikiam ni nanay, pero ang totoo ay kambal talaga kami. "Pumasok ka na sa loob, baka mahamugan ka pa," pagtataboy ko sa kanya. Ngunit imbis na lumayo, mas lumapit pa siya sa 'kin. Hinawakan niya ang gulong ng bagay na kanyang kinauupuan, saka ito pinaikot patungo sa aking harapan. Oo. Ang kakambal ko ay hindi nakakalakad at ako ang may kasalanan. Tanging wheelchair na lang ang nagsisilbing paa niya, kaya kung minsan, ayoko na lang siyang tingnan dahil naaalala ko lang ang masakit na araw na iyon "Ano bang iniisip mo, ate?"

Petchay POVWALANG gana kong nilagay ang chewing gum sa bibig upang mawala ang amoy ng laway ng huling lalaki na aking naikama. Nag-toothbrush naman na ako ngunit sadyang makapit ang kanyang amoy. Mariin kong ninguya ang bubblegum at walang ano-anong umupo sa harap ng counter kung saan nandoon ang lalaking bartender nitong bar na aking pinagtatrabahuhan.Ang mga tao sa paligid ay nagsisipagsayawan at tuluyang hinayaan ang sarili na malunod sa espirito ng alak. Ganito ang araw-araw na eksena ng aking buhay, maingay, magulo, at puno ng init sa katawan."Oh, para kang nalugi, Petchay. Hindi ka ba nag-enjoy sa customer mo?"Tinapunan ko ng matalas na tingin ang lalaking nagsalita sa aking harapan. Animoy nang-aasar pa ang kanyang mga ngiti at alam na alam niya ang sinisigaw ng aking mukha."G*go! Sinong mag-eenjoy sa jutay, aber!? Bwisit na 'yon! Five inches na nga lang, hindi pa marunong dumila," iritable kong wika sabay buntonghininga.Isang malakas na tawa ang aking narinig. Sasapakin