Petchay POV
WALANG gana kong nilagay ang chewing gum sa bibig upang mawala ang amoy ng laway ng huling lalaki na aking naikama. Nag-toothbrush naman na ako ngunit sadyang makapit ang kanyang amoy. Mariin kong ninguya ang bubblegum at walang ano-anong umupo sa harap ng counter kung saan nandoon ang lalaking bartender nitong bar na aking pinagtatrabahuhan.
Ang mga tao sa paligid ay nagsisipagsayawan at tuluyang hinayaan ang sarili na malunod sa espirito ng alak. Ganito ang araw-araw na eksena ng aking buhay, maingay, magulo, at puno ng init sa katawan.
"Oh, para kang nalugi, Petchay. Hindi ka ba nag-enjoy sa customer mo?"
Tinapunan ko ng matalas na tingin ang lalaking nagsalita sa aking harapan. Animoy nang-aasar pa ang kanyang mga ngiti at alam na alam niya ang sinisigaw ng aking mukha.
"G*go! Sinong mag-eenjoy sa jutay, aber!? Bwisit na 'yon! Five inches na nga lang, hindi pa marunong dumila," iritable kong wika sabay buntonghininga.
Isang malakas na tawa ang aking narinig. Sasapakin ko na sana ang lalaking nasa aking harapan, mabuti na lang at inabutan niya ako ng alak.
"Ayan, magpalamig ka muna," aniya.
Isang ngiti naman ang sumilay sa aking labi sabay kuha ng baso at lagok dito.
"'Yan ganyan dapat," natatawa ko pang wika.
Matagal nang bartender ang lalaking si Kiko sa club na ito. Siya rin ang una kong naging kaibigan nang unang salta palang ako rito. Masasabi kong, alam na niya ang takbo at hulma ng aking mukha kaya wala na akong maitatago sa kanya.
Marahan kong inikot ang round bar seat na aking kinauupuan at tumingin sa mga taong nagsasayawan. Nilibot ko ang aking paningin sa paligid at tila pumasok ang ilang alaala sa aking isip.
Ilang taon na nga ba simula nang ako ay maging babaeng bayaran? Hindi ko na maalala. Simula nang mapuno ng problema ang aking buhay, sa patalim na lang ako kumapit.
Don't get me wrong. Hindi ko ito ginusto ngunit kailangan. Kailangan para sa aking kapatid at para sa lahat ng umaasa sa akin.
Tila may kung anong bigat ang naramdaman ko sa aking balikat nang maalala ko ang dahilan kung bakit ako nandito. Hindi ko na rin namalayan ang pagtakas ng butil ng luha sa aking mga mata, dahilan upang magising ako sa reyalidad.
"F*ck! Ang drama mo talaga, Petchay!" bulyaw ko sa sarili sabay mariing pinahiran ang aking mata.
Maya-maya lang, lumapit sa akin ang isang babae at alam ko na kung ano ang pakay nito.
"Petchay, may customer ka. Naghihintay sa 'yo sa room 102," wika ni Ms. Ruby, ang tumatayong tagabugaw namin dito. "Mabenta ka talaga ngayon, ha? Galingan mo, mukhang big time ang isang ito," muli niyang saad.
Sinimulan kong idura ang bubblegum sa basurahan na nasa tabi ng aking paa, saka nilagok ang huling butil ng alak na nasa loob ng aking baso.
"Basta maganda ang bigayan, oks na sa 'kin," walang gana kong tugon.
Mabilis akong nagtungo sa washroom at inayos ang sarili. Alam kong mapapalaban na naman ang perlas ng silanganan sa gabing ito kaya kailangang linisin nang mabuti. Ayoko namang mapahiya sa mga customer, hindi ba?
Nang masigurado kong maayos na ang aking sarili, sinimulan ko nang lumakad patungo sa silid na tinukoy ni Ms. Ruby.
Nang makarating sa tapat ng pinto ng room 102, isang buntonghininga ang aking ginawa saka marahang pinihit ang doorknob at binuksan ito.
"Good evening, Sir. Ako si Petchay at your service, yes!"
Natawa pa ako sa sarili nang sabihin ko ito dahil naalala ko ang isang sikat na super market. Ngunit nawala rin ang ngiti sa aking labi nang makita ko kung gaano kadilim ang kwarto at tanging liwanag sa isang malaking bintana lang ang nagsisilbing ilaw sa lugar.
Tuluyan akong pumasok sa loob at nilingon ang aking ulo sa paligid.
"Sir?" muli kong pagtawag. "Ay, gusto niyo pala lights off, ha? Gusto ko 'yan, rawr!" pagsenyas ko pa na animoy tigre.
Hanggang sa maya-maya lang, nanlaki ang aking mga mata nang maramdaman ang isang kamay na humablot sa aking braso, saka ako marahas na itinapon nito sa kama.
"A-Aray, ano ba? Aggressive?" bugnot ko pang wika nang tuluyan akong mapahiga.
Nanlaki ang aking mga mata nang dumagan sa ibabaw ang isang lalaki, dahilan upang magtama ang aming mata sa isa't isa.
Tila isang Adonis ang lalaking nasa aking harapan dahil sa gwapo niyang mukha. Ngayon lang ako nagkaroon ng customer na yummy at mala model ang dating. My gosh!
"Peti Charmaine Gonzales, hindi na ako magpapaligoy-ligoy pa."
Mariin akong napalunok nang banggitin niya ang buo kong pangalan.
'Saan niya nalaman ang pangalan ko? S-Sandali, sino ba ang lalaking ito?'
"A-Anong–" pilit kong pag-uusap ngunit agad niya akong pinutol.
"Let me plant my seed in you. Come with me!" mabilis at maotoridad niyang saad na nagpagulo sa aking isip at nagpakunot sa aking noo.
"H-Ha? Anong akala mo sa 'kin, lupa? N-Naka-drugs ka ba?"
Simula nang gabing iyon, hindi ko inakalang magbabago ang buhay ng isang Petchay...
Petchay POV ISANG hithit at buga ang ginawa ko sa hawak na sigarilyo. Nakatingin ako sa malayo habang ninanamnam ang lamig ng gabi. Buwan lang ang nagsisilbing liwanag sa paligid kasabay ng malalim kong iniisip. "Ate, hindi ka pa ba papasok?" Napalingon ako sa pinanggalingan ng tinig na iyon, saka ko nakita ang kakambal kong si Charmaine ngunit madalas ko siyang tawagin sa palayaw niyang chay chay. Tinatawag niya akong ate dahil mas una akong nilabas mula sa kikiam ni nanay, pero ang totoo ay kambal talaga kami. "Pumasok ka na sa loob, baka mahamugan ka pa," pagtataboy ko sa kanya. Ngunit imbis na lumayo, mas lumapit pa siya sa 'kin. Hinawakan niya ang gulong ng bagay na kanyang kinauupuan, saka ito pinaikot patungo sa aking harapan. Oo. Ang kakambal ko ay hindi nakakalakad at ako ang may kasalanan. Tanging wheelchair na lang ang nagsisilbing paa niya, kaya kung minsan, ayoko na lang siyang tingnan dahil naaalala ko lang ang masakit na araw na iyon "Ano bang iniisip mo, ate?"
Petchay POV "Ang sikip mo naman, baby. Ilang beses na kitang nilawayan ayaw pa ring pumasok." Muli kong dinilaan ang dulo at sinubukang itutok sa butas ang hawak ko. "Ooh~" with feelings kong pag-ungol nang sa wakas ay maipasok ko ito. "Aray!" Halos masubsob ang aking mukha nang batukan ako ng kapatid kong si Chay chay. "Ate, magsusuot ka lang ng sinulid sa karayom. Kailangan talaga may ungol?" wika ni Chay chay saka inikot ang gulong ng kanyang wheelchair at nagtungo sa harap ng hapag-kainan. "Ang KJ nito. Hindi ba pwedeng nilalagyan ko lang ng emosyon ang lahat ng bagay na ginagawa ko?" sarkastikong tugon ko sa kanya. Matapos kong tahiin ang napunit kong panty, agad na rin akong nagtungo sa kusina at naghanda nang mag-ayos ng makakain. Ang hinayup*k kasi ng last customer ko kahapon. Pwede namang hindi wasakin ang panty ko at marahang tanggalin. Bakit kasi dalang-dala sa emosyon niya at may pagpunit pang naganap? Akala ba niya mura ang panty? Hindi naman niya binayaran matapos
Petchay POVNAKATITIG ako sa hawak kong calling card ng lalaking iyon, sabay sa paghithit ng sigarilyo.Tulad ng dati at madalas ko nang ginagawa, nakatambay na naman ako sa labas ng bahay ngayong gabi. Hindi ko alam kung bakit hanggang ngayon, iniisip ko pa rin ang sinabi ng lalaking iyon. Kung seryoso man siya sa kanyang sinabi, bakit ko ito papatusin?"Ate, nandito ka na naman? Baka lamigin ka. Pumasok ka na sa loob."Agad kong pinasok sa aking bulsa ang hawak kong calling card nang lumabas si Chay chay mula sa bahay."O-Oo, tapusin ko lang itong yosi ko," tugon ko sa kanya.Napabuntonghininga siya sa aking harapan bago muling magsalita."Masama sa kalusugan mo ang sigarilyo, ate.""Alam ko, alam ko, isa lang naman, eh," tugon ko sa kanya saka muling hinithit ang hawak ko."Tsk. Bahala ka nga," aniya.Hinawakan ni Chay chay ang gulong ng kanyang wheelchair, saka tumalikod sa akin. May kung anong kirot ang naramdaman ko sa puso nang makita ko ito."One million pesos."Nanlaki ang ak
Petchay's POV"Chay-chay, kapag kailangan ni nanay ng pera bigyan mo ng piso. Charot lang, bigyan mo nang kaunti. Once a day lang, ha? Makinig ka sa ate," sunod-sunod kong utos kay Chay-chay habang naglalagay ng damit sa isang malaking maleta.Inikot niya ang gulong ng inuupuang wheelchair, saka kunot-noong lumapit sa akin."Ate, bakit nag-eempake ka? Aalis ka ba? Iiwan mo na ba kami?" malungkot na wika ni Chay-chay."Ano ka ba, girl. Kailangan natin to. May nakuha na kasi akong trabaho kaso stay in, kaya kailangan kong mag-empake.""B-Bakit wala ka namang sinabi sa 'kin, ate? Paano ako? Paano kami ni nanay?"Natigilan ako sa paglalagay ng damit sa bag, saka bumuntonghininga. Marahan kong hinakbang ang aking mga paa patungo sa kinaroroonan ni Chay-chay, saka lumuhod sa kanyang harapan.Ang totoo, masakit para sa akin na iwan sila, pero anong magagawa ko, hindi ba? Kailangan kong gawin ito para sa kanya. Para tuluyan siyang makalakad.Isang matipid na ngiti ang binigay ko kay Chay-chay
"Mabuti naman at nandito ka na. We should talk about something."Halos lumundag ang puso ko nang marinig ang tinig ni Troy, dahilan upang mapalingon ako sa kanya. Nanlaki ang aking mga mata nang makitang nakatapis lang siya ng tuwalya."B-Bakit hindi ka muna nagbihis?" tanong ko saka tumalikod.Nakapagtataka. Sa totoo lang, ilang beses na akong nakakita ng talong, pero ngayon lang ako nahiya nang ganito. A-Ano ba ang mayroon sa lalaking ito?Hinawakan ko ang aking dibdib, saka naramdaman ang mabilis na tibok ng aking puso.Kumunot ang noo ni Troy habang kamot ulong nakatingin sa akin."I'm sorry, akala ko kasi ay sanay ka na sa mga ganito bagay," aniya.Narinig ko ang paglakad ni Troy. Lihim akong sumilip sa kanya at nakita kong pumasok siya sa isang walk-in closet. Nakahinga ako nang maluwag nang makitang wala na siya sa aking harapan."Ano bang nangyayari sa 'yo, Petchay? Feeling virgin ang peg? Kasya na nga yata limang talong sa kuweba mo," pagsermon ko sa sarili dahil sa inakto ko
"Mabuti naman at nandito ka na. We should talk about something."Halos lumundag ang puso ko nang marinig ang tinig ni Troy, dahilan upang mapalingon ako sa kanya. Nanlaki ang aking mga mata nang makitang nakatapis lang siya ng tuwalya."B-Bakit hindi ka muna nagbihis?" tanong ko saka tumalikod.Nakapagtataka. Sa totoo lang, ilang beses na akong nakakita ng talong, pero ngayon lang ako nahiya nang ganito. A-Ano ba ang mayroon sa lalaking ito?Hinawakan ko ang aking dibdib, saka naramdaman ang mabilis na tibok ng aking puso.Kumunot ang noo ni Troy habang kamot ulong nakatingin sa akin."I'm sorry, akala ko kasi ay sanay ka na sa mga ganito bagay," aniya.Narinig ko ang paglakad ni Troy. Lihim akong sumilip sa kanya at nakita kong pumasok siya sa isang walk-in closet. Nakahinga ako nang maluwag nang makitang wala na siya sa aking harapan."Ano bang nangyayari sa 'yo, Petchay? Feeling virgin ang peg? Kasya na nga yata limang talong sa kuweba mo," pagsermon ko sa sarili dahil sa inakto ko
Petchay's POV"Chay-chay, kapag kailangan ni nanay ng pera bigyan mo ng piso. Charot lang, bigyan mo nang kaunti. Once a day lang, ha? Makinig ka sa ate," sunod-sunod kong utos kay Chay-chay habang naglalagay ng damit sa isang malaking maleta.Inikot niya ang gulong ng inuupuang wheelchair, saka kunot-noong lumapit sa akin."Ate, bakit nag-eempake ka? Aalis ka ba? Iiwan mo na ba kami?" malungkot na wika ni Chay-chay."Ano ka ba, girl. Kailangan natin to. May nakuha na kasi akong trabaho kaso stay in, kaya kailangan kong mag-empake.""B-Bakit wala ka namang sinabi sa 'kin, ate? Paano ako? Paano kami ni nanay?"Natigilan ako sa paglalagay ng damit sa bag, saka bumuntonghininga. Marahan kong hinakbang ang aking mga paa patungo sa kinaroroonan ni Chay-chay, saka lumuhod sa kanyang harapan.Ang totoo, masakit para sa akin na iwan sila, pero anong magagawa ko, hindi ba? Kailangan kong gawin ito para sa kanya. Para tuluyan siyang makalakad.Isang matipid na ngiti ang binigay ko kay Chay-chay
Petchay POVNAKATITIG ako sa hawak kong calling card ng lalaking iyon, sabay sa paghithit ng sigarilyo.Tulad ng dati at madalas ko nang ginagawa, nakatambay na naman ako sa labas ng bahay ngayong gabi. Hindi ko alam kung bakit hanggang ngayon, iniisip ko pa rin ang sinabi ng lalaking iyon. Kung seryoso man siya sa kanyang sinabi, bakit ko ito papatusin?"Ate, nandito ka na naman? Baka lamigin ka. Pumasok ka na sa loob."Agad kong pinasok sa aking bulsa ang hawak kong calling card nang lumabas si Chay chay mula sa bahay."O-Oo, tapusin ko lang itong yosi ko," tugon ko sa kanya.Napabuntonghininga siya sa aking harapan bago muling magsalita."Masama sa kalusugan mo ang sigarilyo, ate.""Alam ko, alam ko, isa lang naman, eh," tugon ko sa kanya saka muling hinithit ang hawak ko."Tsk. Bahala ka nga," aniya.Hinawakan ni Chay chay ang gulong ng kanyang wheelchair, saka tumalikod sa akin. May kung anong kirot ang naramdaman ko sa puso nang makita ko ito."One million pesos."Nanlaki ang ak
Petchay POV "Ang sikip mo naman, baby. Ilang beses na kitang nilawayan ayaw pa ring pumasok." Muli kong dinilaan ang dulo at sinubukang itutok sa butas ang hawak ko. "Ooh~" with feelings kong pag-ungol nang sa wakas ay maipasok ko ito. "Aray!" Halos masubsob ang aking mukha nang batukan ako ng kapatid kong si Chay chay. "Ate, magsusuot ka lang ng sinulid sa karayom. Kailangan talaga may ungol?" wika ni Chay chay saka inikot ang gulong ng kanyang wheelchair at nagtungo sa harap ng hapag-kainan. "Ang KJ nito. Hindi ba pwedeng nilalagyan ko lang ng emosyon ang lahat ng bagay na ginagawa ko?" sarkastikong tugon ko sa kanya. Matapos kong tahiin ang napunit kong panty, agad na rin akong nagtungo sa kusina at naghanda nang mag-ayos ng makakain. Ang hinayup*k kasi ng last customer ko kahapon. Pwede namang hindi wasakin ang panty ko at marahang tanggalin. Bakit kasi dalang-dala sa emosyon niya at may pagpunit pang naganap? Akala ba niya mura ang panty? Hindi naman niya binayaran matapos
Petchay POV ISANG hithit at buga ang ginawa ko sa hawak na sigarilyo. Nakatingin ako sa malayo habang ninanamnam ang lamig ng gabi. Buwan lang ang nagsisilbing liwanag sa paligid kasabay ng malalim kong iniisip. "Ate, hindi ka pa ba papasok?" Napalingon ako sa pinanggalingan ng tinig na iyon, saka ko nakita ang kakambal kong si Charmaine ngunit madalas ko siyang tawagin sa palayaw niyang chay chay. Tinatawag niya akong ate dahil mas una akong nilabas mula sa kikiam ni nanay, pero ang totoo ay kambal talaga kami. "Pumasok ka na sa loob, baka mahamugan ka pa," pagtataboy ko sa kanya. Ngunit imbis na lumayo, mas lumapit pa siya sa 'kin. Hinawakan niya ang gulong ng bagay na kanyang kinauupuan, saka ito pinaikot patungo sa aking harapan. Oo. Ang kakambal ko ay hindi nakakalakad at ako ang may kasalanan. Tanging wheelchair na lang ang nagsisilbing paa niya, kaya kung minsan, ayoko na lang siyang tingnan dahil naaalala ko lang ang masakit na araw na iyon "Ano bang iniisip mo, ate?"
Petchay POVWALANG gana kong nilagay ang chewing gum sa bibig upang mawala ang amoy ng laway ng huling lalaki na aking naikama. Nag-toothbrush naman na ako ngunit sadyang makapit ang kanyang amoy. Mariin kong ninguya ang bubblegum at walang ano-anong umupo sa harap ng counter kung saan nandoon ang lalaking bartender nitong bar na aking pinagtatrabahuhan.Ang mga tao sa paligid ay nagsisipagsayawan at tuluyang hinayaan ang sarili na malunod sa espirito ng alak. Ganito ang araw-araw na eksena ng aking buhay, maingay, magulo, at puno ng init sa katawan."Oh, para kang nalugi, Petchay. Hindi ka ba nag-enjoy sa customer mo?"Tinapunan ko ng matalas na tingin ang lalaking nagsalita sa aking harapan. Animoy nang-aasar pa ang kanyang mga ngiti at alam na alam niya ang sinisigaw ng aking mukha."G*go! Sinong mag-eenjoy sa jutay, aber!? Bwisit na 'yon! Five inches na nga lang, hindi pa marunong dumila," iritable kong wika sabay buntonghininga.Isang malakas na tawa ang aking narinig. Sasapakin