Share
Puksain
Wala na yatang mas sasariwa pa sa hanging bumabagwis sa loob ng makapal na kagubatan ng Sangrevida. Malinis at malamig ito na nagdudulot ng paggaan sa pakiramdaman tuwing madadama sa hubong balat ang binabayo nitong lamig kahit tirik na tirik sa kalangitan ang araw. Katahimikan ang siyang naghahari sa buong paligid, na talagang nakakabingi pakinggan. Nakakabuhay naman sa kalooban ang tingnan ang mga namumuhay ditong iba't-ibang uri ng mga mabeberdeng halaman at matataas na punongkahoy na tila ba nagpapaalala sa kasiyahang mayroon ang bawat buhay sa mundo. Sa liblib na bahagi ng kagubatan na ito ay para bang napapunta ka sa isang kakaiba ngunit napakagandang lugar, ang isang lugar na talagang malayong malayo kung maihahambing sa magulong pook gaya nang sa gitnang bayan.
Kaya naman, di maitatanggi na sa lahat ng mga lugar na makikita sa malawak na kapatagan ng Sangrevida, ang gubat na ito ang pinakamadalas puntahan ng tatlumpu't dalawang taong gulang
Kaugnay na kabanata
Lahid Puksain (2)
Nadatnan din roon ni Teodato ang katabing kausap ng Puno na isang di kilalang lalaki, na wari niya'y isang mayamang ginoo dahil sa kasuotan nitong mamahaling chachetta, dekwelyong camisa at tsaleko na karaniwang isinusuot ng mga ginoo sa gitnang bayan. Matanda na ito, marahil halos limampung taong gulang na kung pagbabatayan ang kanyang mukha. Kapansin-pansin rin ang makapal nitong mga kilay at mahabang bigote sa mukha.Sa pagkakita ni Ato sa kanila, masasabi niya na talagang magkakilala ang dalawang matandang lalaking nakaupo roon habang nag-uusap sa isa't isa.Ilang saglit pa ang dumaan bago nabatid ni Fernando ang pagdating ni Ato. Agad niyang tinawag at pinapalapit ang binatang tulisan sa kanyang mesa. "Teodato," tawag-batid ni Fernando Valenzuela, ang Puno ng mga tulisanes, sa pangalan ni Ato na may magalak na tinig. "Buti at nandito ka na. Halika, may ipapakilala muna a
Lahid Puksain (3)
Dahil sa mahabang paglalakad na tinahak nila, pagrating sa kubong iyon ay nagpahinga sina Ato at Pablo. Wala pang niisang tulisang taga-Agracia ang nakita nilang nandoon kaya hinintay muna nila ang pagdating ng mga ito. Palubog na ang araw sa kalangitan nang dumating sa wakas sa Pagpag ang mga tulisang kanilang sadya. Sampung armadong mga tulisang taga Agracia ang dumating na agad sinalubong nina Ato at Pablo para ibigay ang mga dala nilang mga kahon."Ito na ba ang mga iyon?" ang naging tanong ng isang matangkad at maykalakihang lalaki na humarap sa kanila. Masunog ang kulay ng balat nito, hindi moreno, kaya batid nilang maylahi itong Negrito. Mapango ang ilong, malaki ang mga mata at maputok ang mapulang labi. Kulot na kulot naman ang kanyang kulay itim na buhok. Nakasuot siya ng puting camisa de chino at itim rin na maong. Sa kaliwang kamay ng lalaki ay may hawak siyang isang mahaba't matulis na sibat. May pata
Lahid Puksain (4)
Napadapa ang tulisan sa lupa at di na magawa pang makatayo. Bumalik naman para sa kanya si Ato para tulungan siya, at inalalayan sa pagtakas. Talagang may pagnanais ang mga kawal na patayin ang dalawang tulisan na nakakita sa kanila at nagpatuloy pa rin sa paghahabol at pagbabaril. Ngayon at inalalayan na niya si Pablo, naging mabagal na sa pagtakbo si Ato. Hindi naman niya kayang iwan ang kasama lalong lalo na't sa sandaling kagaya nito. Hanggang sa bumaril muli sa kanila ang isang kawal, at dito ay natamaan si Ato sa kanyang tagiliran. Dalawa silang malakas na bumagsak sa lupa buhat matamaan si Ato. Bumungad ng mabilis ang napakatinding sakit sa naging tama ni Ato sa kanyang tagiliran. Mapalad pa sila't may kalayuan pa ang mga guardia civil."Tumakbo ka na Ato!" ang sigaw ni Pablo sa kanya matapos silang madapa. "Tumakas ka na!,""Hindi kita iiwan dito! Tatakas tayong dalawa!" pagtutol naman ni Ato sa naging sabi ng k
Lahid Kampanaryo
Itinatag noong 1754, ang kampanaryo ng Catedral de San Pablo ay ang pinakamataas na istrukturang makikita sa buong bayan ng Sangrevida. May taas itong trenta metros na kung titingnan ang tutok nito mula sa lupa ay para bang humahalik na ito sa kalangitan. May lawak ang campanario nang sampung metros na may parisukat ang hugis at sa ibaba ay pinaligiran ito ng iba't ibang uri ng halamang ornamentales at mga makukulay na bulaklak na lalong nagpaganda dito. Yari ang kabuuan ng katawan nito sa makakapal na batong adobe, ilang batong korales, at matitigas na kahoy. Ang pondasyong nagpapatayo naman dito ay gawa sa purong adobe rin na inilibing sa lupa sa may lalim na labinglimang metros bilang pagpapatatag sa kampanaryo laban sa anumang delubyong darating gaya ng mga lindol at pagbagyo. Dahil katabi lang nito ang napakalaking Catedral de San Pablo, kinulayan din ito ng kulay crema
Lahid Bukas
Mag-aalas siete na ng umaga nang matapos ang paunang misa ni Padre Mariano sa capella ng Barrio Umag.Araw iyon ng Martes kaya kaunti lamang ang taong nakita niyang nagsimba roon. Kadalasan kasi sa araw ng Sabado at Linggo lang napupuno ng tao ang bahay-dasalan dahil sa mga araw na ito lang pinahihintulutan ang mga manggagawa sa ibat ibang negosyo na makapagpahinga sa trabaho na inilalaan naman nila lagi sa kanilang pananampalataya. Hindi lamang mga taga Barrio Umag ang nagsisimba sa capella kundi pati na rin ang ilang mga debotong mula't galing sa tisang bayan ng Sangrevida na sumadya pang dumayo doon kaya di maitatatwang ang capella ng Barrio Umag ang itinuring na nangangalawa sa dami ng bilang ng mga nagsisimba kasunod ng Catedral de San Pablo. At kalimitang makikitang nagsisimba roon ay halos mga tubong Pilipino.Nang matapos ang misa at magsilabasan na
Lahid Bukas (2)
"Sige, Donya Juana. Mag-iingat kayo sa daan at nawa ay gabayan kayo ng ating Diyos sa inyong paglalakbay,""Paalam po," huling isinampit ni Donya Juana na may isang malumanay na ngiti at bahagyang pagyuko ng ulo. Matapos makapagpaalam ay pumasok na sa loob ng kanyang karwahe ang matandang donya. Sumunod namang pumasok rin ang kasama niyang alila. Isang pitik naman ng lubid sa balat ng kabayo ang ginawa ng kutsero at dito ay sinimulan nang lumakad ng hayop hila ang nakakabit na degulong na karwahe na siyang nagpausad dito. Tinanaw pa ni Padre Mariano sa may entrada ng capella ang pag-alis ng sinakyang karwahe ng matandang donya at nang makalayo-layo na ito ay naisipan na rin ng matandang Pilipinong prayle ang pumasok sa loob. Aakma na sanang pumasok ang yaong padre, nang mapalingon siya bigla dahil sa narinig na ingay ng matikas na iling ng isang kabayo at tila pagbatid niya na may pumarada na naman sa tapat ng capella. Pag
Lahid Guni-Guni
Hingal at takot.Ito ang mga naramdaman ni Graciela habang nakikita ang sarili na tumatakbo sa kadiliman ng isang di malamang gubat. Hindi niya alintana ang mga matatabil na mga bato at matatalas na mga sangang kahoy na natatapaka't sumusugat sa kanyang mga malalambot na talampakan dahil sa mabilis na pagtakbo tungo sa tila walang kahahantungang daanang tinatahak niya. Napupunit na din ang kanyang kasuotang puting camisa at ang kanyang salawal na pulang saya sa pagkakakuwit ng mga ito sa mga matutulis na mga sanga't tangkay na sumusiwil sa mga halamanang nadadaanan niya. Takbo lang siya nang takbo, at habang hinihingal na ay may palingon-lingon niyang tinitingnan ang kanyang bandang likuran na tila ba may tinatakbuhan siyang di makita-kitang bagay sa lilim ng kadilimang naroon.Mamamatay na ako. Mamamatay na ako.Ito ang mga paulit-ulit na sigaw nang
Lahid Isla
Napagising mula sa mahimbing na pagkakatulog si Graciela nang biglang marinig ang isang malakas na paspas ng kahoy mula sa itaas ng kanyang higaan. Pagmulat niya'y dito napansin ng kanyang pandinig ang mga mabibilis na lakad ng ilang mabibigat na mga paa na nagpapalangitngit sa kisameng kahoy ng kanyang tinutulugan na siya namang sahig ng kubyerta sa itaas.Pagkagising ay muli na naman niyang naamoy ang amoy-nabubulok at lansa sa kinaroroonang sulukan na halos masuka-suka ulit siya nang malanghap ito ng hindi sadya. Muling napansin rin niya ang mga nagkalat na agiw na nakalambitin at bumabalot doon pati na ang lumang dingdingan na yari sa di malamang uri ng kahoy na nangingitim na't narurupok dahil sa palagi itong nababasa ng tubig-dagat.Madilim din ang bahaging iyon na siyang kinaroroonan niya kung saan lumulusot lang ang liwanag ng araw sa mga puwang ng mga tablang kahoy na ginawang sahig sa kubyerta.
Pinakabagong kabanata
