“Pa, nagmamakaawa po ako! Tulungan po nin’yo ang mama ko,” pagsusumamo ni Cielo sa ama nito. May sakit ang kaniyang ina at kailangan ma-operahan sa lalong madaling panahon ang mga mata nito bago pa ito tuluyang mabulag.
Gustuhin man ng ama ni Cielo ay wala itong magawa dahil ang totoong mas makapangyarihan si Lucille kumpara sa kan'ya. Kahit na ang ina naman ni Cielo ang nauna ay hindi naman ikinasal ang mga ito noon kung kaya ‘t ang nabuong pamilya nila Lucille ang legal. Tahimik lamang si Solenn sa tabi ng mommy niya at nababagot nitong tinigan si Cielo. Naiirita siya sa pagpapaawa nito. “Anong akala mo rito sa asawa ko? Charity para sa katulad nin’yo? Ang kapal ng mukha mong pumunta rito sa pamamahay ko!” bulyaw ni Lucille. Pakiramdam ni Cielo ay sobrang rumi niya sa sobrang pangmamaliit ni Lucille ngunit kailangan niyang tatagan ang loob alang-alang sa inang nasa ospital. “Lucille, tama na! Anak ko pa rin si Cielo kung kaya 't dahan-dahanin mo iyang pananalita mo sa anak ko!” Tila nabigla naman si Lucille at Solenn kay Rafael. Saglit lamang natigilan si Lucille ngunit sumidlhi lalo ang galit nito sa ina ni Cielo dahil alam nito, ramdam ni Lucille na mahal pa rin nito ang ina ni Cielo. “Wala akong pakialam! Nasa pamamahay ko siya kaya ako ang masusunod!” asik pa nito na nanliliit ang mga matang tumingin kay Cielo. Yumuko naman si Cielo bilang paghingi ng paumanhin. Hindi puwedeng lalong magalit si Lucille sa kan'ya. “Patawad po, Tita–” “Call me, Madam! Don't call me Tita dahil hindi kita kapamilya,” sobrang nasasaktan si Rafael para sa anak. Kung maibabalik niya lamang noon ang nakaraan ay hindi sana niya pinakasalan si Lucille. “Cielo, anak. Umuwi ka na. Sa susunod na lamang tayo mag-usap.” “Pero bukas na bukas po ay kailangang ma-operahan si Mama… Please, Madam Lucille. Gagawin ko po ang lahat basta po ‘t tulungan po nin’yo kami.” Lumuhod na si Cielo sa harap ni Lucille at ikinagulat iyon ni Solenn, maging si Rafael ay hindi akalain na gagawin iyon ni Cielo. Pumaskil naman ang mala-impaktang ngiti sa labi ni Lucille. Pakiramdam niya ay isa siyang kagalang-galang. Tama nga ba ito nang narinig? Lahat ng gusto niya ay susunduin nito? Balak na sana nitong sabihin na pumapayag na siya kapalit nang mawala na ito at ang mag-ina sa buhay ni Rafael subalit hindi na nito natuloy pa sana ang sasabihin nang natutuwang pumalakpak si Solenn na ikinatigil nito. Silang tatlo ay lumipat ang tingin kay Solenn at naghintay sa sasabihin nito. “Perfect! Mom, pumayag ka na,” aniya. Nabuhayan naman ng loob si Cielo sa sinabi ni Solenn. Nakahanda siya sa kahit ano. “But, why?” “Mom, maawa ka na sa kanila. And I have something to tell kasi,” maarteng sabi pa nito na nag-aalangan pang sabihin sa mommy niya ang totoo. “Solenn. Ano na naman iyan? Don't tell me that you're giving me another trouble again!” may pagdududang angil ni Lucille sa anak. “A-ah– Yeah! But, not really naman. Warren proposed to me last night but I said, I will think about it,” parang baliwalang sabi lang nito. “What?! Are you out of your mind, Solenn?! Bakit? Matagal na rin naman ang 4 years. Nasa wastong edad ka na, ano pang pinag-iisapan mo? Warren is good for you! Matutuwa rin ang lolo mo sa iyo dahil makakatulong sa family business natin si Warren at ang angkan nila.” Napanguso naman si Solenn dahil ang totoo ay mas importante pa sa mommy niya ang yaman, kung sa yaman ay mayaman naman na sila. Ano pa ba umano ang nais nito? “But I'm not ready to settle down. May upcoming project ako sa Italy and 2 years contact lang naman iyon,” saad nito. Isa kasing Modelo si Solenn at itong upcoming project ang hinihintay niya talaga. Mas lalo siyang sisikat lalo na ‘t makakasama pa nito ang mga kilalang modelo. Gusto niyang maging proud ang lolo niya sa larangan na kung saan siya magaling. Hindi niya gusto ang panghawakan ang family business nila! “Lucille, let her. Hayaan mo kung saan masaya ang anak natin. Puro na lang yaman ang nasa isip mo! Give our daughter's freedom to choose what's best for her.” Tila hinaplos naman ang puso ni Solenn. Mabuti pa ang daddy niya ay naiintindihan siya at handang suportahan sa kung ano man ang gusto niya. “Kaya nga I have plan B and Cielo will do it for me. Right, my dear sister?” Kahit wala pang alam ay tumango-tango naman si Cielo. “O-oo! Kahit ano pa iyan ay gagawin ko.” “At ano naman ba iyon anak?” nagtatakang tanong ni Rafael. “Marry my boyfriend, Cielo!” “What?! “Ano?! Sabay na pagkabigla nina Lucille at Rafael. Tila hindi naman agad pumasok sa isip ni Cielo ang narinig. O baka mali siya nang dinig? “You heard it! I won't say it again.” Sa galit ni Lucille ay nahila nito ang buhok ni Solenn. “Nahihibang ka na ba? You're so stupid, mana ka talaga sa daddy mo! My God!” “Mom! Masakit, aray…” “Talagang masasaktan ka talaga! Ipapakasal mo si Cielo kay Warren? Sa tingin mo ba ay papayag iyon? Ha?! “Yes, he will. His grandpa wants him to get married as soon as possible, then after 2 years puwede naman silang mag-divorce. Akin pa rin si Warren.” “Bakit hindi na lang ikaw?” “Ayaw ko nga! Bawal sa akin ang maging married. Kakausapin ko si Warren about this. I'm sure that he will agree, madali lang naman ang 2 years eh!” “Tonta! Ano na lamang ang sasabihin ng parents ni Warren? Mahiya ka nga Solenn sa pinaggagawa mo!” “Ako na ang bahala, Mom. Hindi pa naman ako nakikita ng lolo ni Warren. The important thing here is Warren will introduce Cielo to his grandpa.” Naiiling na lamang si Lucille sa kagagahan ng anak. Inaalala nito na baka sa huli ay pagsisihan nito ang lahat. “But before that Cielo. I have my conditions,” seryosong sabi nito. Pinatayo nito si Cielo sa pagkakaluhod at pinaupo sa tabi niya. “A-ano iyon?” kinakabahang tugon naman ni Cielo habang nakatitig rin sa mga mata ni Solenn. “Don't you dare to fall in love with my boyfriend!”Masaya si Cielo dahil ngayong araw na isinasagawa ang operasyon ng kaniyang ina. Naroon na ito ngayon sa operating room kaya naghihintay siya ngayon kung anong oras iyon matatapos. Tumawag naman ang kaniyang ama at humingi ito ng pasensya dahil hindi makakapunta sa ospital upang damayan siya nito. Naiintindihan naman niya ang ama dahil sa sitwasyon nito sa piling ni Lucille.Malaking pera ang ibinigay ni Lucille para iyon sa pagpapa-opera ng kaniyang ina. Ngunit lingid sa kaalaman nito ay binigyan pa siya ni Solenn ng pera galing sa sarili nitong bulsa para may magamit pa sila umano pagkalabas ng ospital at mapaghandaan ang pagkikipagkita nito kay Warren. ‘Saka ko na nga muna iisipin ang tungkol sa kasala na iyon.’ Pumunta naman si Solenn sa suit ni Warren upang makipag-usap tungkol sa hindi na muna sila dapat ikasal. “Honey, sige na. 2 years lang naman ay babalik na ako. Tayo naman ang magpapakasal.”“Why do you have to do that? Why do you have to leave, Solenn?” ayaw ni Warren a
“Anak, kinabahan ako. Paano kung tuluyan na akong mabulag?”“Mama naman. ‘Wag po kayong mag-isip ng ganiyan. Think positive lang dapat palagi,” pang-aalo ni Cielo sa ina. Bumukas naman ang pinto at iniluwa na ang doctor na nag-opera sa kaniyang ina at isang nurse. “Okay. Good morning po, ma’am. Kumusta po ang pakiramdam nin’yo? Excited na ho ba kayong tanggalin iyang benta sa mga mata mo?” Nakangiting bati ng doctor. “Good morning po, Doc. Ako po ‘y kinakabahan. Paano kung hindi na talaga ako makakita? Magpapa-opera ba ako ulit?” hindi mapigilang magtanong ng ina ni Cielo. “In that case, should we take another test, kung bakit? Pero parang wala naman ho kayong bilib sa akin niyan, eh,” kunwaring nagtatampo ang doctor. “Ay, hindi po. Paumanhin sa aking nasabi, hindi naman po sa gano'n,” hinging paumanhin ng ina ni Cielo. Natawa naman ito dahil nagbibiro lamang naman siya. “Mama, magaling po si Doctor Chavez. Sigurado makakakita ka na.” “Hmmn… Siya, sige. Shall we start?” Tumango
“Ma, alis na po muna ako.” “Sige, mag-iingat ka anak. Sigurado ka na ba talaga?” Muling tinanong ni Carmela ang anak sa huling pagkakataon baka sakaling magbago ang isip. “Opo, ‘Ma. ‘Wag na po kayong mag-alala,” paniniguro ni Cielo ngunit ang totoo ay dinadaga dibdib niya. “Ma’am Cielo, tayo na po,” sabi ng driver na nagsundo sa kan’ya. Tahimik lamang si Cielo at sarili lamang ang dala. Panay ang sipat niya sa sarili kung maayos naman ba ang itsura niya. Ayaw niyang mapahiya si Solenn kaya pumili siya ng kaniyang bistida na pinakamagandang mero'n siya. ‘Hays… Sana ayos lang ‘tong suot ko!’ Nagtaka si Cielo dahil hinatid siya ng driver sa isang kilalang beauty salon. Nagtatakang nilingon niya pa muna ang driver. “Pasok na po kayo, ma'am. May naghihintay na po sa in'yo sa loob at sila na po ang bahala. Maghihintay na lamang po ako rito,” magalang na sabi ng driver. Pinagbuksan na siya nito ng pinto at wala sa sariling sumunod na lamang siya sa sinabi nito. Hindi niya alam na gani
“Wow! You look stunning! Hindi ko alam na may tinatago kang ganda, ah!” nakaramdam naman ng hiya si Cielo dahil pakiramdam niya ay namaliit siya ni Solenn. Tipid na lamang siyang ngumiti bilang tugon. “Hon, she's my step sister. Cielo Vallejo,” pakilala ni Solenn sa kan’ya. “,and he's my boyfriend, Warren Sandoval.” “Nice to meet you, Cielo,” naunang bumati si Warren kay Cielo. Naglahad ito ng kamay upang makipagkamay sa kan’ya kaya nahihiya niya naman itong tinanggap. “H-hello, nice meeting you too,” nahihiyang tugon naman ni Cielo. “Guys… Don't be shy with each other, okay? Soon, you too are getting married.” Nakaramdam ng inis si Warren dahil pakiramdam nito ay pinagdudul-dulan siya nito talaga! He's thinking if Solenn is really into him? Pagkatapos nilang kumain ay napag-usapan na nila ang magiging set up nina Cielo and Warren. Nag-set na rin ito ng date kung kailan siya ipapakilala ni Warren sa family nito lalong-lalo sa lolo nito. Nakinig lamang si Cielo at puro
“Ija, kailan ka babalik?” tanong ng lolo ni Warren kaya nakangiting lumapit naman si Cielo rito. “Lolo, hindi pa nga ho ako nakakaalis. Iyong pagbabalik ko na agad?” pabirong sabi pa ni Cielo na ikinatawa naman ng matanda. “Pagpasensyahan mo na ako. Ako ‘y natutuwa lamang sa iyo dahil napakamasayahin mo.“Ay, iyon ba? Lolo, marunong din po akong magpaiyak. Gusto niyo po bang paiyakin ko kayo?” mas lalo lamang tumawa nang malakas ang matanda kung kaya ‘t nagsalubong ang kilay ni Cielo. ‘Bakit ba tawa nang tawa ‘tong si Lolo? Mukha ba akong clown?’Si Warren naman ay palihim na natatawa at napapailing dahil sa usapan ng dalawa lalo na sa ekpresyon ng mukha ni Cielo. Lalong naningkit kasi ang mga mata nitong chinita. “And now you're smiling, huh? Mukhang maganda nga ang pagdating ni Cielo sa bahay,” komento naman ni Wallace nang mahuli ang kuya na napapangiti habang nakatingin kay Cielo. “Lo, sabihin mo nga. Bulong mo lang po sa akin,” sabi naman ni Cielo dahil bakit tawa nang tawa
Nagulat ako sa sinabi ni Warren kay Marco. Hindi ko inaasahan na iyon ang kan’yang isasagot at hinawi pa ako nito papunta sa likod niya.“Wala naman. Totoo bang may boyfriend ka na, Cielo?” mahinahon na tanong naman ni Marco. Bakas sa mukha nito ang lungkot sa nalaman. “H-ha? A-ah, kasi–”“Soon to be a husband,” putol pa ni Warren sa sasabihin ko. Napayuko naman si Marco, alam kong nadismaya ito sa lalo.“Gano'n ba? Talagang wala na akong pag-asa nito pala. Sige, congrats na lang pare.” Inilahad ni Marco ang kamay kay Warren upang makipag-kamay na tinanggap naman nito.“Thanks,” tipid na tugon naman ni Warren. Nang makaalis na si Marco ay hindi ko namalayang nakaharap na pala si Warren sa akin. Tila nailang ako sa mga titig niya kaya ibinaling ko sa ibang direksyon ang tingin ko.“Will you stop biting your lips?” Iritadong sabi pa niya. Hind koi maintindihan ang mood swing nitong si Warren, eh!“Pasensiya na–”“Don't do that anywhere, especially in front of a man,” dugtong niya pang
Warren’s Pov“Tita, I have to go. Kailangan niyo na rin po ‘ng magpahinga. Thanks for the dinner,” paalam ko dahil lumalalim na rin ang gabi. Mukhang wala nang balak bumaba pa si Cielo kaya hinayaan ko na. Napapangiti ako dahil mabilis lang pala itong mapikon, ang sarap niya tuloy asarin. “Siya, sige. Mag-iingat ka, sandali at tatawagin ko lang si Cielo–”“‘Wag na po. Hayaan na lang po natin siyang magpahinga. Iti-text ko na lang po siya,” sabi ko. Napakabait ng mama ni Cielo at magaan ang loob ko sa kanila. “Gano'n ba? Ikaw bahala. Dahan-dahan lang sa pagmamaneho, sige na ‘t lumakad ka na.” “Salamat po ulit.” Nakangiting tumango naman si Tita Carmela. Buong byahe ay hindi mawala sa isip ko si Cielo. Ang pagkakalapit ng mga mukhang namin kanina, lalo na ang labi niyang kinakagat-kagat niya pa. Shit! I was turned on by her gesture. Ipinilig ko ang sarili dahil mukhang nahihibang lamang ako. ‘Lagot ka kay Solenn!’ “F*ck! But I can't! Unang kita ko pa lang kay Cielo ay tila may ku
Unti-unti kong minulat ang aking mga mata baka sakaling nagkakamali lamang ako. Ngunit pagdilat ko ay nakatunghay ito sa akin na tila hinihintay rin na ang pagdilat ko. “B-bakit mo ‘ko hinalikan?” matapang kong taqnong sa kan'ya habang salubong ang mga titig niya. Bakit ba basta-basta na lang siya nanghahalik? May girlfriend siya tapos ito ang ginagawa niya! “I thought. You want me to kiss you, pumikit ka kasi,” sagot niya at tila nakakaloko pa itong umalis sa pagkakalapit naming dalawa. “Ano? H-hindi ah! Pumikit ako kasi sobrang lapit mo, naduduling ako,” naiinis kong sabi! ‘Iniisip ko ba na hahalikan niya nga ako? Ay hindi! Kasalanan niya iyon! Sinad’ya niya talaga! Hmmp!’ “Oh, sorry but not sorry. Your lips are inviting me to kiss you.” “Wow ha! Ang sabihin mo–” “Yeah, I like it. So, what? Magiging asawa naman na kita,” sabi niya pa at talaga confident siya ro’n! ‘Aba, ang loko!’ “Hoy! Ikaw nga, magkalinawan tayo rito ah. Alam mong kasunduan lang itong pagpap
~Drake~Hindi ko na talaga matiis, hindi ko kayang hindi ko siya mahawakan kaya bahala na! Agad ko na siyang sinunggaban ng halik dahil pakiramdam ko, nauuhaw ako na malasap muli ang labi niya. Wala akong pakialam sa parusa umano nito dahil sisiguraduhin ko na pati siya ay hindi rin naman matitiis iyon!Wala namang pagtutol ang nangyari kaya mas nahibang na yata ako dahil tumugon na rin naman siya sa mga halik ko at ang mga kamay ko ay maglulumikot na sa malambot niyang katawan. Gusto-gusto kong mahawakan ang perpektong hubog nito. "Aahh..." Pinagapang ko na ang aking labi pababa sa kan'yang leeg nang dahan-dahan patungo sa malulusog niyang dibdib. Hindi ko akalain na ganito ito kaganda at ngayon ay maaangkin ko na. Hinayaan ko na muna ang dibdib niya dahil kanina ko pa iyon pinanggigilan. "Hmmn... Drake, sige pa..." Napalunok ako nang marinig ko ang klase ng boses niya na iyon dahil mas lalo niya pa akong pinasabik sa kan'ya, hindi ko na ito patatagalin pa. Mula dibdib niya pababa
Sandali siyang tumigil at saka niya ako tinitigan sa mga mata, puno nang magkahalong pagmamahal, galak, at pagnanasa.Napakagat ako sa aking ibabang-labi dahil parang hindi ko na mapaglabanan ang mga titig ni Drake sa 'kin. Ang lakas nang kabog sa dibdib ko, kinakabahan ako dahil wala na talaga akong kawala rito."Are you nervous?" nahulaan niyang kabado nga ako, oo, pero hindi ako aatras.Gusto kong iparamdam sa kan'ya kung gaano ko siya ka mahal, hindi man lang namin maranasan na maging masaya nang matagal at wala kung anong poblema basta na lamang sumusulpot.Nang hindi ako nagsalita upang sagutin ang tanong niya ay dahan-dahan niyang ibinaba ang mukha sa 'kin hanggang sa maglapat na ang mga labi naming dalawa. Magaan lang ang halik niya, walang pagmamadali na pawang ninanamnam ang sandaling ito ngayong gabi. Mas natutukso naman ako sa paraan nang kan'yang paghalik kaya mas lalo akong nag-iinit."I love you," sambit niya. Pansamantala siyang tumigil para sabihin na namang mahal niy
~Akira~. Gusto ko man siyang pigilan pero hindi ko nagawa, napako ako sa puwesto ko. Tinatawag ko siya sa isip ko pero hindi ko masambit sa bibig ko.'Akira, ang sama mo! Habulin mo si Drake.' utos ng isipan ko ngunit hindi ko magawa. Tanging iyak lang nagawa ko dahil sa mga pag-aalinlangan koMasyado yata akong nag-over think sa mga posibleng mangyari ulit. Ang tanga ko dahil nasaktan ko siya ngayong birthday pa niya talaga. Nang mahimasmasan na ako ay agad na akong lumabas ng bahay at nagtungo sa kanila. Nando'n pa ang lahat, sina kuya ay nag-iinuman. "Guys nasa'n si Drake?" tanong ko agad sa kanila. "Aba'y lokong bata ka! Sinundan ka niya kanina sa bahay tapos dito mo hahanapin. Ano ba ang nangyayari sa in'yong dalawa?" Hindi ko na sinagot si mommy kaya alam ko na kung nasa'n siya ulit. Nagmadali na akong puntahan siya sa park, at hindi nga ako nagkakamali nando'n siya nakaupo at umiinom na mag-isa. "Drake," tawag ko sa kan'ya, lumingon siya sa 'kin pero malungkot ang mga m
~Drake~Nang makarating kami sa bahay l, nalaman kong alam pala nilang lahat na pauwi na si Akira., Gusto lang talaga nila akong i-surprised. Alam na rin nila pati ang nagbalik na alaala nito. "Anak, kumain ka na muna. Baka gutom ka pa?" alok ni tita Cielo kay Aki. "Yes po, sabay na po kami ni Drake na kakain," tugon naman nito kay tita. "Baby, samahan mo ko kumain. Na-miss ko ang luto nila." Nakangusong sabi nito sa 'kin, ito 'yong nakaka-miss. "Sure, halika na." Dinala ko na siya sa dining table. "Bakit? Hindi ka ba nakakain nang maayos do'n sa pinuntahan niyo?" tanong ko. "Uhmn...nakakakain naman, pero, hindi ganito eh!Alam mo naman na med'yo malayo na 'yon at bundok na kaya madalas ay gulay kami do'n. Doon nga ako nakatikim ng dagang bukid," aniya.Pinaghain ko naman siya kung anong gusto niya pang kainin. Hindi na ako kumuha ng plato ko siyang kasalo, gano'n ko siya ka-miss. "Thank you, baby. Grabe, na-miss ko talaga 'to!"Ang gana niyang kumain, sinubuan ko pa siya
Nagmadali akong magpunta kina Aki upang itanong kong nasa'n ito ngayon dahil gusto ko siyang sundan. Sinamahan naman ako ni mommy upang makita sina tita at tito. Nang makarating kami ay si mommy na ang naunang pumasok. Sakto naman na nando'n silang lahat. "Magandang hapon," bati ni mommy."Oh, Mars kayo pala. Pasok kayo," ani naman ni tita Cielo."Ahmn… Mars may sasabihin si Drake," kaya ako na ang magsasabi sa kanila. "Ano 'yon. Drake?" tanong naman ni tita Gretta."Tita, Tito, mga Kuys. Bumalik na ang alaala ko," sabi ko na ikinabigla nila. "Tagala? Magandang balita 'yan, Drake," masayang sabi ni tita. "Congrats, 'tol! You're back!" Tinapik naman nina Kuya Gavin ang balikat ko. "Thank you mga, kuys," pasalamat ko rin sa kanila. Pero ito na nga sasabihin ko na ang sad'ya ko. "Ah… Tita, Tito, mga Kuys. Puwede ko po bang malaman kung nasaan si Akira?" tanong ko, Hindi na ako makapaghihintay pa Gusto ko na siyang makita."Ah...'yon na nga, kasi hindi naman sila ma-contact. Baka
~Drake~ "Drake!" sigaw ni Mommy kasabay nang pagpreno ko.Natigilan ako 't hindi makagalaw, si mommy naman ay bumaba sa kot'se upang puntahan ang babae, med'yo dumami ang tao at nag-usisa. May pumunta ring traffic enforcer at security guards ng mall at kinausap nila ni mommy.Nakatingin lang ako sa kanila pero ang isip ko ay naglalakbay. 'Akira!'Pero bakit magkasama kami ni mommy at bakit nasa pilipinas na ako? Ang alam ko ay nasa Italy ako.Mayamaya lang ay bumalik na rin si mommy sa kot'se at kinamusta ako."Anak, Drake. Okay ka lang ba?" nag-aalalang tanong ni mommy sa 'kin. Tumango lang ako. "Mom, kumusta po 'yong babae? Nabangha ko ba siya?" tanong ko rin dahil baka nga kung napano ito. "She's fine, hindi mo siya nabangga anak.Nagulat lang din siya at wala naman nangyari sa kan'ya. Nag-usap na rin kami at humingi na ako nang pasensiya at gano'n rin naman siya," saad ni mommy. Nakahiga naman ako nang maluwag. "Uuwi na po ba tayo?" Tumango naman si mommy kaya pinaandar ko
~Drake~"Okay mga bata! Uuwi na muna kami ni Ate Akira dahil nilalamig na siya, kayo hindi pa ba tayo uuwi?" paalam ko sa mga bata."Sige po kuya, uuwi na rin po kami. Babye!" Kumaway naman ang mga ito sa 'min. "Bye guys! Sa uulitin, ah? Ingat kayo," ani naman ni Akira at umalis na kami."Yay! Ang lamig na, Drake. Lagot ako nito kina Mommy kapag nagkasakit ako," aniya. Nag-alala naman ako dahil baka nga magkasakit siya. "Halika na nga at baka nga magkasakit ka pa. Tigas kasi ng ulo, mo," kanina ko pa siya kasi inaayang umuwi, ayaw."Minsan lang naman kasi umulan, Drake. Hindi ko nga matandaan kung kailan ako huling naligo sa ulan, eh. Tapos wala pa akong maalala, ikaw? Hindi pa rin ba bumabalik ang alaala mo?" tanong niya sa 'kin."Wala pa rin, may naalala akong boses at mukha pero hindi naman klaro, ewan ko kung alaala o panaginip lang 'yon kasi pagkagising ko ay parang nakalimutan ko bigla." Lumingon naman siya sa'kin at ngumiti."Hayaan mo na, babalik din nang kusa ang mga alaala
~Drake~Nang marinig ko ang kanta nang buo ay hindi ko mapigilan ang maging emosiyonal at kung sino ang kumakanta sa 'kin no'n sa alaala ko. Naririnig ko pero hindi klaro ang boses ng babae hindi ko makilala. Gusto ko na talagang maka-alala. Malapit na ang birthday ko sabi ni mommy, sana kahit 'yon na lang. 'God wala na akong mahihiling pang iba kun 'di ibalik mo lang ang alaala ko. Please..."Dapat ko pa bang ituloy ang panliligaw ko sa kan'ya? Paano kapag muling nagbalik ang alaala ko ay may iba naman talaga akong mahal?Pero bakit ang bilis nang tibok nitong puso ko para kay Akira? Na parang kilalang-kilala siya nito. Hindi ko mapigilan, eh. Litong-lito na talaga ako.Alam kong makakasama sa 'kin ang masiyadong pag-iisip subalit hindi ko talaga mapigilan. Minsan ay gusto ko na lang i-umpog ang ulo ko sa pader baka sakaling bumalik ang alaala ko. Kinabukasan ay naisipan ko na 'wag na munang magpunta kina Akira. Susubukan kong pigilan ang sarili ko sa kan'ya. "Oh, anak. Bakit a
~Akira~Nasa kuwarto na ako ngayon at nakahiga na, nakakaloka naman 'yong lalaking 'yon!Kakalilala pa nga lang namin ligaw agad. Well, guwapo nga naman siya. Pero masiyado naman yata siyang mabilis.'Parang praning, palaging tulala. Gano'n na ba talaga ako kaganda sa paningin niya?' Pero willing pa rin naman akong kilalanin siya, ipapakilala ko siya sa isa ko pang tropa. Im sure na magkakasundo sila.Pareho silang praning sa kagandahan ko, eh. 'Haha'Hirap kapag buong maghapon kang tulog, kasi heto ako, gising sa gabi. Wala naman akong magawa.Bakit kaya nawala ang alaala ko?Sino kaya ako dati? Gusto ko man magtanong kina mommy ay pinigilan ko na. No'ng panay kasi ang pagtatanong ko ay sobrang sumakit ang ulo ko. Grabe! Ayaw ko nang maulit.Kinabukasan ay inutusan akong mag groceries dahil maraming nang kulang sa stocks namin.Wala naman akong gagawin kaya okay lang sa 'kin.Sa pasukan ay mag-aaral na ako ulit. Ayaw pa sana nina mommy dahil nga may amnesia ako, ang kaso ay nabobor