Unti-unti kong minulat ang aking mga mata baka sakaling nagkakamali lamang ako. Ngunit pagdilat ko ay nakatunghay ito sa akin na tila hinihintay rin na ang pagdilat ko. “B-bakit mo ‘ko hinalikan?” matapang kong taqnong sa kan'ya habang salubong ang mga titig niya. Bakit ba basta-basta na lang siya nanghahalik? May girlfriend siya tapos ito ang ginagawa niya! “I thought. You want me to kiss you, pumikit ka kasi,” sagot niya at tila nakakaloko pa itong umalis sa pagkakalapit naming dalawa. “Ano? H-hindi ah! Pumikit ako kasi sobrang lapit mo, naduduling ako,” naiinis kong sabi! ‘Iniisip ko ba na hahalikan niya nga ako? Ay hindi! Kasalanan niya iyon! Sinad’ya niya talaga! Hmmp!’ “Oh, sorry but not sorry. Your lips are inviting me to kiss you.” “Wow ha! Ang sabihin mo–” “Yeah, I like it. So, what? Magiging asawa naman na kita,” sabi niya pa at talaga confident siya ro’n! ‘Aba, ang loko!’ “Hoy! Ikaw nga, magkalinawan tayo rito ah. Alam mong kasunduan lang itong pagpap
After 2 years "Cielo! Cielo!” malakas na sigaw ni Warren nang tawagin ako habang abala rito sa kusina sa pagluluto ng pananghalian. May pagmamadali ang kilos ko ‘t baka magalit na naman ito sa 'kin."Ano po iyon, Sir?" kabadong tanong ko rito. Oo, sir ang tawag ko sa kan'ya. Nakiusap ako sa parents namin na kahit hindi niya ako naaalala ay dito pa rin ako tumira, nagbabakasakali na isang araw ay magbalik na siya sa dati."Ilang beses ko ba'ng sasabihin na ayaw ko nang makakailang tawag pa ako sa 'yo?” Salubong ang kilay nito at matalim ako titig sa akin. Palagi na lang mainit ang ulo nito, nakasanayan ko na lamang. Sa araw-araw ba namang ganito siya– ewan ko na lang. Minsan nga napaisip akong gawing ringtone. Tsk!'Hmmp! Kung hindi ka lang guwapo, kanina pa kita hinambalos ng walis tambo!’"A-ah…pasensiya naman po, Sir. Nagluluto kasi ako ng paborito mong ulam. Tamang-tama diyan sa mukha mong may asim at alat," pahinang-pahina kong sabi.Nakakainis kasi ang ugali nitong napakasuplad
'Relax ka lang Cielo! Nakaya mo nga ng dalawang taon 'di ba? Ito pa kaya? Nakalimot lang siya, tatagan mo lang ang loob mo. Ikaw pa rin ang totoong mahal ni Warren.' Pagpapalakas ko sa sarili habang hilam ang luha sa aking mga mata dahil sa nalaman ko. Kumain na lamang ako para makainom na ng gamot. Talagang nilagnat na ako at masakit pa pati ang kasu-kasuan ko. Bumalik ako sa aking silid at nagpahinga, nais ko sanang matulog ngunit hindi na ako dalawin ng antok. Nang bumuti-buti na ang aking pakiramdam ay lumabas na ako ng aking silid dahil kailangan ko na rin magluto ng hapunan. Hinahanda ko pa lang ang sangkap ng aking lulutuin nang biglang bumukas ang pinto. Iniluwa no'n si Warren at saktong nagtama ang aming mga mata ngunit ako rin ang naunang mag-iwas ng tingin, ipinagpatuloy ang aking ginagawa. Narinig ko ang mga yabag nito papalapit sa akin, ako naman ay nasa lababo naghuhugas ng mga gulay. "Kumusta na ang pakiramdam mo?" bigla akong natuod sa kinatatayuan ko dahil nasa l
Sumidhi ang init sa aking katawan na parang may apoy na biglang sumiklab. Init na ang asawa ko lang ang makakapawi, init na matagal ko nang pinanabikan sa piling ni Warren. "Ahh… Warren…" halinghing ko nang maramdaman ko ang isang kamay nito na ngayo'y sakop ang isang s*s* ko. Napaliyad ako nang bigla nitong pinisil at nilamas na nagparamdam sa akin ng ibayong kiliti. Lalo na nang bumaba ang mukha nito sabay subo ng kabilang s*s* ko, halos mahigit ko ang aking hininga at nanigas ang aking katawan nang s******n niya pa iyon na tila sanggol na gutom. Nang magsawa ay lumipat pa siya sa kabila habang ang dalawang kamay ay walang tigil sa kalalamas ng dalawang s*s* ko. Gumapang ang halik ni Warren paakyat sa aking leeg na lalong nagpapabaliw sa akin nang s********p at pinapadaanan ng kan'yang dila hanggan sa sakupin niyang muli ang aking labi. Ilang segundong nagtagal ang aming halikan nang inayos niya ako paharap sa kan'ya at bigla siyang tumayo, karga na ako nito ngayon. "Let's cont
Kinakinabukasan ay maaga na ulit akong nagising upang ipaghanda siya ng agahan. Hindi ko namalayang nakatulugan ko na pala ang pag-iyak kagabi at med'yo maga pa ang aking mga mata. Masakit ang ulo ko dahil kulang pa sa tulog ngunit napapaisip ako kung maaalala pa kaya ni Warren ang nangyari sa amin kagabi dahil hindi ko alam kung paano siya haharapin ngayon. 'Tsk! Sana naisip mo iyan bago ka bumukaka!' sermon ko sa aking sarili. Iiwasan ko na lamang siguro siya ngayon, tatapusin ko ang na muna ang kailangan kong tapusin para wala siyang masabi. Kakatukin ko lang naman siya para sabihang kumain at naihanda ko naman na ang kakainin nito kung sakali. Lalabas na lamang ako ulit kapag tapos na siya. Tama! Iyon ang gagawin ko. Nang matapos ako sa 'king gawain ay balak ko na sanang maligo nang biglang tumog ang cellphone ko. Kinuha ko ito sa aking bulsa at nang tingnan ko ito ay si Mommy ang tumatawag. Agad ko naman itong sinagot dahil na-miss ko na rin naman si Mommy. "Hello,Mom,"
Para akong natuod sa aking kinatatayuan. Ano ba ang dapat na magiging akto ko sa lagay na ito? Ako ang asawa pero may kahalikan siyang iba't kayakapan. Kung tutuusin ay may karapatan akong sugurin sila ngunit iba ang sitwasyon ngayon. Ilang segundo akong napako sa kinatatayuan ko at nang siguro'y naramdaman nila ang prisensiya ko ay bigla silang tumigil. Gulat ang rumihistro sa mukha ni Solenn samantalang ang magaling kong asawa ay walang ekspresyong tinapunan lamang ako ng tingin. Sa bagay, isa lamang pala akong hamak na maid niya rito. Kahit na para na akong kandilang nauupos ay pinilit ko paring maging matatag na tila hindi apektado sa anuman ang nadatnan ko. "Ahmmn… P-pasensiya na po sa distorbo," hinging paumanhin ko sabay yuko. Naglakad na rin ako upang magtungo sa kusina o sa aking silid. Bahala na, basta sa hindi ko sila makikita. "Honey, I think we should go out. Hindi ko alam na may kasama ka pala rito," may himig ng inis sa boses ni Solenn nang sabihin iyon kaya napasulya
Matapos dumalaw ang parents ni Warren ay nakahinga ako ng maluwag. Akala ko ay ora mismo ay sasabihin na nila ang totoo. "Anak, pumunta ka sa bahay bukas. May mahalaga lang kaming sasabihin sa iyo ng Daddy mo," ani ni mommy. Napakunot naman ang noo nito, marahil nagtataka kung bakit. "Bakit? May problema po ba? Sabihin niyo na lang po ngayon. Bakit kailangan pa ipagpabukas?" Nagkatinginan naman sina daddy at mommy, naghihintay naman si Warren ng sagot kung bakit. "Bukas na lang anak. Kagigising mo lang at halatang masakit pa ang ulo mo, mas mabuti pa'ng magpahinga ka na muna. Basta, hihintayin ka namin bukas ng daddy mo." Napatango na lamang si Warren. "Fine!" "Sige, mauna na kami. Maligo ka nga anak! Amoy alak ka pa!" Napangiwi naman ako sa sinabi ni mommy, bumaling naman ito sa akin at ngumiti nang matamis. "Cielo…aalis na kami,kaw na ang bahala dito," paalam na nila. "Opo," tipid kong sagot habang nakangiti. Kinabukasan bago umalis si Warren ay kabado na talaga ako sa
Buong gabi akong umiyak, halos wala akong tulog. Pagmulat ng aking mga mata ay ramdam kong mugto pa ito, pero bigla akong nataranta nang makita ko kung anong oras na. 'Patay! Alas diyes na pala!'Kahit mabigat ang aking pakiramdam ay dali-dali akong naligo, kailangan ko pa rin kumilos dito sa bahay. Nang matapos ako ay agad na akong lumabas ng aking silid pero agad na napansin ko ang isang note sa table kaya kinuha ko iyon at binasa."Aalis na ako, at hindi rin ako uuwi mamaya. Pag-isipan mo ang sinabi ko sa iyo Cielo, palayain mo na ako." – WarrenNapasabunot ako sa buhok ko dahil hindi ko na alam ang gagawin ko ngayon, siya na mismo ang humihiling na palayain ko siya. May magagawa pa ba ako? 'Cielo, baka oras na rin na isipin mo na rin ang sarili mo! Dalawang taon ka nang nagdusa, ito na siguro ang oras na palayain mo na siya lalong-lalo na ang sarili mo. At Least, hindi siya tuluyang nawala at makikita mo pa rin naman siya. Ang mahalaga ay buhay siya 'di ba?' Untag ng isipan ko.