After 2 years "Cielo! Cielo!” malakas na sigaw ni Warren nang tawagin ako habang abala rito sa kusina sa pagluluto ng pananghalian. May pagmamadali ang kilos ko ‘t baka magalit na naman ito sa 'kin."Ano po iyon, Sir?" kabadong tanong ko rito. Oo, sir ang tawag ko sa kan'ya. Nakiusap ako sa parents namin na kahit hindi niya ako naaalala ay dito pa rin ako tumira, nagbabakasakali na isang araw ay magbalik na siya sa dati."Ilang beses ko ba'ng sasabihin na ayaw ko nang makakailang tawag pa ako sa 'yo?” Salubong ang kilay nito at matalim ako titig sa akin. Palagi na lang mainit ang ulo nito, nakasanayan ko na lamang. Sa araw-araw ba namang ganito siya– ewan ko na lang. Minsan nga napaisip akong gawing ringtone. Tsk!'Hmmp! Kung hindi ka lang guwapo, kanina pa kita hinambalos ng walis tambo!’"A-ah…pasensiya naman po, Sir. Nagluluto kasi ako ng paborito mong ulam. Tamang-tama diyan sa mukha mong may asim at alat," pahinang-pahina kong sabi.Nakakainis kasi ang ugali nitong napakasuplad
'Relax ka lang Cielo! Nakaya mo nga ng dalawang taon 'di ba? Ito pa kaya? Nakalimot lang siya, tatagan mo lang ang loob mo. Ikaw pa rin ang totoong mahal ni Warren.' Pagpapalakas ko sa sarili habang hilam ang luha sa aking mga mata dahil sa nalaman ko. Kumain na lamang ako para makainom na ng gamot. Talagang nilagnat na ako at masakit pa pati ang kasu-kasuan ko. Bumalik ako sa aking silid at nagpahinga, nais ko sanang matulog ngunit hindi na ako dalawin ng antok. Nang bumuti-buti na ang aking pakiramdam ay lumabas na ako ng aking silid dahil kailangan ko na rin magluto ng hapunan. Hinahanda ko pa lang ang sangkap ng aking lulutuin nang biglang bumukas ang pinto. Iniluwa no'n si Warren at saktong nagtama ang aming mga mata ngunit ako rin ang naunang mag-iwas ng tingin, ipinagpatuloy ang aking ginagawa. Narinig ko ang mga yabag nito papalapit sa akin, ako naman ay nasa lababo naghuhugas ng mga gulay. "Kumusta na ang pakiramdam mo?" bigla akong natuod sa kinatatayuan ko dahil nasa l
Sumidhi ang init sa aking katawan na parang may apoy na biglang sumiklab. Init na ang asawa ko lang ang makakapawi, init na matagal ko nang pinanabikan sa piling ni Warren. "Ahh… Warren…" halinghing ko nang maramdaman ko ang isang kamay nito na ngayo'y sakop ang isang s*s* ko. Napaliyad ako nang bigla nitong pinisil at nilamas na nagparamdam sa akin ng ibayong kiliti. Lalo na nang bumaba ang mukha nito sabay subo ng kabilang s*s* ko, halos mahigit ko ang aking hininga at nanigas ang aking katawan nang s******n niya pa iyon na tila sanggol na gutom. Nang magsawa ay lumipat pa siya sa kabila habang ang dalawang kamay ay walang tigil sa kalalamas ng dalawang s*s* ko. Gumapang ang halik ni Warren paakyat sa aking leeg na lalong nagpapabaliw sa akin nang s********p at pinapadaanan ng kan'yang dila hanggan sa sakupin niyang muli ang aking labi. Ilang segundong nagtagal ang aming halikan nang inayos niya ako paharap sa kan'ya at bigla siyang tumayo, karga na ako nito ngayon. "Let's cont
Kinakinabukasan ay maaga na ulit akong nagising upang ipaghanda siya ng agahan. Hindi ko namalayang nakatulugan ko na pala ang pag-iyak kagabi at med'yo maga pa ang aking mga mata. Masakit ang ulo ko dahil kulang pa sa tulog ngunit napapaisip ako kung maaalala pa kaya ni Warren ang nangyari sa amin kagabi dahil hindi ko alam kung paano siya haharapin ngayon. 'Tsk! Sana naisip mo iyan bago ka bumukaka!' sermon ko sa aking sarili. Iiwasan ko na lamang siguro siya ngayon, tatapusin ko ang na muna ang kailangan kong tapusin para wala siyang masabi. Kakatukin ko lang naman siya para sabihang kumain at naihanda ko naman na ang kakainin nito kung sakali. Lalabas na lamang ako ulit kapag tapos na siya. Tama! Iyon ang gagawin ko. Nang matapos ako sa 'king gawain ay balak ko na sanang maligo nang biglang tumog ang cellphone ko. Kinuha ko ito sa aking bulsa at nang tingnan ko ito ay si Mommy ang tumatawag. Agad ko naman itong sinagot dahil na-miss ko na rin naman si Mommy. "Hello,Mom,"
Para akong natuod sa aking kinatatayuan. Ano ba ang dapat na magiging akto ko sa lagay na ito? Ako ang asawa pero may kahalikan siyang iba't kayakapan. Kung tutuusin ay may karapatan akong sugurin sila ngunit iba ang sitwasyon ngayon. Ilang segundo akong napako sa kinatatayuan ko at nang siguro'y naramdaman nila ang prisensiya ko ay bigla silang tumigil. Gulat ang rumihistro sa mukha ni Solenn samantalang ang magaling kong asawa ay walang ekspresyong tinapunan lamang ako ng tingin. Sa bagay, isa lamang pala akong hamak na maid niya rito. Kahit na para na akong kandilang nauupos ay pinilit ko paring maging matatag na tila hindi apektado sa anuman ang nadatnan ko. "Ahmmn… P-pasensiya na po sa distorbo," hinging paumanhin ko sabay yuko. Naglakad na rin ako upang magtungo sa kusina o sa aking silid. Bahala na, basta sa hindi ko sila makikita. "Honey, I think we should go out. Hindi ko alam na may kasama ka pala rito," may himig ng inis sa boses ni Solenn nang sabihin iyon kaya napasulya
Matapos dumalaw ang parents ni Warren ay nakahinga ako ng maluwag. Akala ko ay ora mismo ay sasabihin na nila ang totoo. "Anak, pumunta ka sa bahay bukas. May mahalaga lang kaming sasabihin sa iyo ng Daddy mo," ani ni mommy. Napakunot naman ang noo nito, marahil nagtataka kung bakit. "Bakit? May problema po ba? Sabihin niyo na lang po ngayon. Bakit kailangan pa ipagpabukas?" Nagkatinginan naman sina daddy at mommy, naghihintay naman si Warren ng sagot kung bakit. "Bukas na lang anak. Kagigising mo lang at halatang masakit pa ang ulo mo, mas mabuti pa'ng magpahinga ka na muna. Basta, hihintayin ka namin bukas ng daddy mo." Napatango na lamang si Warren. "Fine!" "Sige, mauna na kami. Maligo ka nga anak! Amoy alak ka pa!" Napangiwi naman ako sa sinabi ni mommy, bumaling naman ito sa akin at ngumiti nang matamis. "Cielo…aalis na kami,kaw na ang bahala dito," paalam na nila. "Opo," tipid kong sagot habang nakangiti. Kinabukasan bago umalis si Warren ay kabado na talaga ako sa
Buong gabi akong umiyak, halos wala akong tulog. Pagmulat ng aking mga mata ay ramdam kong mugto pa ito, pero bigla akong nataranta nang makita ko kung anong oras na. 'Patay! Alas diyes na pala!'Kahit mabigat ang aking pakiramdam ay dali-dali akong naligo, kailangan ko pa rin kumilos dito sa bahay. Nang matapos ako ay agad na akong lumabas ng aking silid pero agad na napansin ko ang isang note sa table kaya kinuha ko iyon at binasa."Aalis na ako, at hindi rin ako uuwi mamaya. Pag-isipan mo ang sinabi ko sa iyo Cielo, palayain mo na ako." – WarrenNapasabunot ako sa buhok ko dahil hindi ko na alam ang gagawin ko ngayon, siya na mismo ang humihiling na palayain ko siya. May magagawa pa ba ako? 'Cielo, baka oras na rin na isipin mo na rin ang sarili mo! Dalawang taon ka nang nagdusa, ito na siguro ang oras na palayain mo na siya lalong-lalo na ang sarili mo. At Least, hindi siya tuluyang nawala at makikita mo pa rin naman siya. Ang mahalaga ay buhay siya 'di ba?' Untag ng isipan ko.
Axel : "Alam kong natatandaan mo pa ako, imposibleng makalimutan mo ang kahuwapohan ko." Aba ang loko, masiyado pa rin naniniwalang guwapo siya. Hindi pa rin talaga nagbabago ang isang 'to!Me : "Pasensiya na, wrong number ka siguro. Wala akong kilalang Axel, tapos guwapo ba kamo? Naku!" Natatawa pa ako nang i-send ko iyon sa kan'ya, palagi kasing asar talo ito sa akin dati. Axel : "Ah gano'n? Lumabas ka riyan ngayon para malaman mo. Nasa baba ako, bilisan mo kung ayaw mong ako na sumundo sa iyo!" Namilog pa ang mga mata ko at binasa ko pa ulit ang reply ni Axel. 'Anak ng– Talaga ba? Gag* iyon ah!'Me : "Seryoso? Anong ginagawa mo dito? Paano mo nalaman kung saan ako nakatira? Umuwi ka na!" Axel : "Uhuh! Ayaw mo ha? Hintayin mo 'ko!" Nataranta ako bigla kaya dali-dali ko na siyang tinawagan. Hindi nagbibiro ang loko."Hoy! 'Wag na, hintayin mo na lang ako riyan, magbibihis lang ako," ani ko rito. Narinig ko naman ang mahina nitong tawa kaya lalo akong naiinis. Humanda talaga 'to e
~Drake~Hindi ko na talaga matiis, hindi ko kayang hindi ko siya mahawakan kaya bahala na! Agad ko na siyang sinunggaban ng halik dahil pakiramdam ko, nauuhaw ako na malasap muli ang labi niya. Wala akong pakialam sa parusa umano nito dahil sisiguraduhin ko na pati siya ay hindi rin naman matitiis iyon!Wala namang pagtutol ang nangyari kaya mas nahibang na yata ako dahil tumugon na rin naman siya sa mga halik ko at ang mga kamay ko ay maglulumikot na sa malambot niyang katawan. Gusto-gusto kong mahawakan ang perpektong hubog nito. "Aahh..." Pinagapang ko na ang aking labi pababa sa kan'yang leeg nang dahan-dahan patungo sa malulusog niyang dibdib. Hindi ko akalain na ganito ito kaganda at ngayon ay maaangkin ko na. Hinayaan ko na muna ang dibdib niya dahil kanina ko pa iyon pinanggigilan. "Hmmn... Drake, sige pa..." Napalunok ako nang marinig ko ang klase ng boses niya na iyon dahil mas lalo niya pa akong pinasabik sa kan'ya, hindi ko na ito patatagalin pa. Mula dibdib niya pababa
Sandali siyang tumigil at saka niya ako tinitigan sa mga mata, puno nang magkahalong pagmamahal, galak, at pagnanasa.Napakagat ako sa aking ibabang-labi dahil parang hindi ko na mapaglabanan ang mga titig ni Drake sa 'kin. Ang lakas nang kabog sa dibdib ko, kinakabahan ako dahil wala na talaga akong kawala rito."Are you nervous?" nahulaan niyang kabado nga ako, oo, pero hindi ako aatras.Gusto kong iparamdam sa kan'ya kung gaano ko siya ka mahal, hindi man lang namin maranasan na maging masaya nang matagal at wala kung anong poblema basta na lamang sumusulpot.Nang hindi ako nagsalita upang sagutin ang tanong niya ay dahan-dahan niyang ibinaba ang mukha sa 'kin hanggang sa maglapat na ang mga labi naming dalawa. Magaan lang ang halik niya, walang pagmamadali na pawang ninanamnam ang sandaling ito ngayong gabi. Mas natutukso naman ako sa paraan nang kan'yang paghalik kaya mas lalo akong nag-iinit."I love you," sambit niya. Pansamantala siyang tumigil para sabihin na namang mahal niy
~Akira~. Gusto ko man siyang pigilan pero hindi ko nagawa, napako ako sa puwesto ko. Tinatawag ko siya sa isip ko pero hindi ko masambit sa bibig ko.'Akira, ang sama mo! Habulin mo si Drake.' utos ng isipan ko ngunit hindi ko magawa. Tanging iyak lang nagawa ko dahil sa mga pag-aalinlangan koMasyado yata akong nag-over think sa mga posibleng mangyari ulit. Ang tanga ko dahil nasaktan ko siya ngayong birthday pa niya talaga. Nang mahimasmasan na ako ay agad na akong lumabas ng bahay at nagtungo sa kanila. Nando'n pa ang lahat, sina kuya ay nag-iinuman. "Guys nasa'n si Drake?" tanong ko agad sa kanila. "Aba'y lokong bata ka! Sinundan ka niya kanina sa bahay tapos dito mo hahanapin. Ano ba ang nangyayari sa in'yong dalawa?" Hindi ko na sinagot si mommy kaya alam ko na kung nasa'n siya ulit. Nagmadali na akong puntahan siya sa park, at hindi nga ako nagkakamali nando'n siya nakaupo at umiinom na mag-isa. "Drake," tawag ko sa kan'ya, lumingon siya sa 'kin pero malungkot ang mga m
~Drake~Nang makarating kami sa bahay l, nalaman kong alam pala nilang lahat na pauwi na si Akira., Gusto lang talaga nila akong i-surprised. Alam na rin nila pati ang nagbalik na alaala nito. "Anak, kumain ka na muna. Baka gutom ka pa?" alok ni tita Cielo kay Aki. "Yes po, sabay na po kami ni Drake na kakain," tugon naman nito kay tita. "Baby, samahan mo ko kumain. Na-miss ko ang luto nila." Nakangusong sabi nito sa 'kin, ito 'yong nakaka-miss. "Sure, halika na." Dinala ko na siya sa dining table. "Bakit? Hindi ka ba nakakain nang maayos do'n sa pinuntahan niyo?" tanong ko. "Uhmn...nakakakain naman, pero, hindi ganito eh!Alam mo naman na med'yo malayo na 'yon at bundok na kaya madalas ay gulay kami do'n. Doon nga ako nakatikim ng dagang bukid," aniya.Pinaghain ko naman siya kung anong gusto niya pang kainin. Hindi na ako kumuha ng plato ko siyang kasalo, gano'n ko siya ka-miss. "Thank you, baby. Grabe, na-miss ko talaga 'to!"Ang gana niyang kumain, sinubuan ko pa siya
Nagmadali akong magpunta kina Aki upang itanong kong nasa'n ito ngayon dahil gusto ko siyang sundan. Sinamahan naman ako ni mommy upang makita sina tita at tito. Nang makarating kami ay si mommy na ang naunang pumasok. Sakto naman na nando'n silang lahat. "Magandang hapon," bati ni mommy."Oh, Mars kayo pala. Pasok kayo," ani naman ni tita Cielo."Ahmn… Mars may sasabihin si Drake," kaya ako na ang magsasabi sa kanila. "Ano 'yon. Drake?" tanong naman ni tita Gretta."Tita, Tito, mga Kuys. Bumalik na ang alaala ko," sabi ko na ikinabigla nila. "Tagala? Magandang balita 'yan, Drake," masayang sabi ni tita. "Congrats, 'tol! You're back!" Tinapik naman nina Kuya Gavin ang balikat ko. "Thank you mga, kuys," pasalamat ko rin sa kanila. Pero ito na nga sasabihin ko na ang sad'ya ko. "Ah… Tita, Tito, mga Kuys. Puwede ko po bang malaman kung nasaan si Akira?" tanong ko, Hindi na ako makapaghihintay pa Gusto ko na siyang makita."Ah...'yon na nga, kasi hindi naman sila ma-contact. Baka
~Drake~ "Drake!" sigaw ni Mommy kasabay nang pagpreno ko.Natigilan ako 't hindi makagalaw, si mommy naman ay bumaba sa kot'se upang puntahan ang babae, med'yo dumami ang tao at nag-usisa. May pumunta ring traffic enforcer at security guards ng mall at kinausap nila ni mommy.Nakatingin lang ako sa kanila pero ang isip ko ay naglalakbay. 'Akira!'Pero bakit magkasama kami ni mommy at bakit nasa pilipinas na ako? Ang alam ko ay nasa Italy ako.Mayamaya lang ay bumalik na rin si mommy sa kot'se at kinamusta ako."Anak, Drake. Okay ka lang ba?" nag-aalalang tanong ni mommy sa 'kin. Tumango lang ako. "Mom, kumusta po 'yong babae? Nabangha ko ba siya?" tanong ko rin dahil baka nga kung napano ito. "She's fine, hindi mo siya nabangga anak.Nagulat lang din siya at wala naman nangyari sa kan'ya. Nag-usap na rin kami at humingi na ako nang pasensiya at gano'n rin naman siya," saad ni mommy. Nakahiga naman ako nang maluwag. "Uuwi na po ba tayo?" Tumango naman si mommy kaya pinaandar ko
~Drake~"Okay mga bata! Uuwi na muna kami ni Ate Akira dahil nilalamig na siya, kayo hindi pa ba tayo uuwi?" paalam ko sa mga bata."Sige po kuya, uuwi na rin po kami. Babye!" Kumaway naman ang mga ito sa 'min. "Bye guys! Sa uulitin, ah? Ingat kayo," ani naman ni Akira at umalis na kami."Yay! Ang lamig na, Drake. Lagot ako nito kina Mommy kapag nagkasakit ako," aniya. Nag-alala naman ako dahil baka nga magkasakit siya. "Halika na nga at baka nga magkasakit ka pa. Tigas kasi ng ulo, mo," kanina ko pa siya kasi inaayang umuwi, ayaw."Minsan lang naman kasi umulan, Drake. Hindi ko nga matandaan kung kailan ako huling naligo sa ulan, eh. Tapos wala pa akong maalala, ikaw? Hindi pa rin ba bumabalik ang alaala mo?" tanong niya sa 'kin."Wala pa rin, may naalala akong boses at mukha pero hindi naman klaro, ewan ko kung alaala o panaginip lang 'yon kasi pagkagising ko ay parang nakalimutan ko bigla." Lumingon naman siya sa'kin at ngumiti."Hayaan mo na, babalik din nang kusa ang mga alaala
~Drake~Nang marinig ko ang kanta nang buo ay hindi ko mapigilan ang maging emosiyonal at kung sino ang kumakanta sa 'kin no'n sa alaala ko. Naririnig ko pero hindi klaro ang boses ng babae hindi ko makilala. Gusto ko na talagang maka-alala. Malapit na ang birthday ko sabi ni mommy, sana kahit 'yon na lang. 'God wala na akong mahihiling pang iba kun 'di ibalik mo lang ang alaala ko. Please..."Dapat ko pa bang ituloy ang panliligaw ko sa kan'ya? Paano kapag muling nagbalik ang alaala ko ay may iba naman talaga akong mahal?Pero bakit ang bilis nang tibok nitong puso ko para kay Akira? Na parang kilalang-kilala siya nito. Hindi ko mapigilan, eh. Litong-lito na talaga ako.Alam kong makakasama sa 'kin ang masiyadong pag-iisip subalit hindi ko talaga mapigilan. Minsan ay gusto ko na lang i-umpog ang ulo ko sa pader baka sakaling bumalik ang alaala ko. Kinabukasan ay naisipan ko na 'wag na munang magpunta kina Akira. Susubukan kong pigilan ang sarili ko sa kan'ya. "Oh, anak. Bakit a
~Akira~Nasa kuwarto na ako ngayon at nakahiga na, nakakaloka naman 'yong lalaking 'yon!Kakalilala pa nga lang namin ligaw agad. Well, guwapo nga naman siya. Pero masiyado naman yata siyang mabilis.'Parang praning, palaging tulala. Gano'n na ba talaga ako kaganda sa paningin niya?' Pero willing pa rin naman akong kilalanin siya, ipapakilala ko siya sa isa ko pang tropa. Im sure na magkakasundo sila.Pareho silang praning sa kagandahan ko, eh. 'Haha'Hirap kapag buong maghapon kang tulog, kasi heto ako, gising sa gabi. Wala naman akong magawa.Bakit kaya nawala ang alaala ko?Sino kaya ako dati? Gusto ko man magtanong kina mommy ay pinigilan ko na. No'ng panay kasi ang pagtatanong ko ay sobrang sumakit ang ulo ko. Grabe! Ayaw ko nang maulit.Kinabukasan ay inutusan akong mag groceries dahil maraming nang kulang sa stocks namin.Wala naman akong gagawin kaya okay lang sa 'kin.Sa pasukan ay mag-aaral na ako ulit. Ayaw pa sana nina mommy dahil nga may amnesia ako, ang kaso ay nabobor