Chapter 40 Subrang napagod ako sa ginawang pictorial kanina at matagal kaming natapos dahil dinumog ako nga mga tao sa venue namin dahil natagalan kami mag-umpisa. Pagpasok namin ni Manong ay agad ko nakita ang isang sasakyan na agad rin umandar at patungo sa gate. "Siguro bisita nila Mommy!" mahinang sabi ko hanggang huminto ang kotse kaya agad kong lumabas at nagpapasalamat sa pagdrive. Hanggang pumasok ako sa loob ng mansyon ay katahimikan ang bumungad sa akin. "Siguro ay tulog na silang tatlo kaya wala sila sa sala," tanging sabi ko na lang sa aking sarili. Hanggang napag desisyunan ko na lang na umakyat sa aking silid upang makapagpahinga na. 'Bukas ay araw ng Sabado kaya may free time akong ipasyal ang aking anak,' sabi ko sa aking isipan habang naglalakad patungo sa aking silid. Pagpasok ko ay agad kung binuksan ang aircon saka nilapag ko ang dala kung handbag sa sofa. Pagkatapos ay agad akong pumunta sa closet upang kumuha nang pangpalit na damit. Pagkatapos kun
Chapter 41 Labis akong naguluhan sa kanilang inaasal at hindi ko alam ang aking gagawin. Mahigit nila akong niyakap habang umiiyak. "B-bakit po kayo umiiyak dalawa? M-may m-masama bang nangyari?" naguguluhan kung tanong hanggang napako ang mata ko sa may kama at nangunot ang aking nuo at nagtataka. 'Paanong napunta ang kwentas ko sa kama nina Dad?' yan ang pumasok sa aking isipan habang may pagtataka sa aking isip. "W-wala a-anak! M-masaya lang ako dahil sa aming nalaman!" sabi ni Mommy. "Hay! Akala ko kung anong nangyayari sa inyong dalawa. Pinakaba ninyo ako, ang akala ko may masamang nangyari!" sabi ko saka ko pinunasan ang mga luha ni Mommy Matilda. "Dad! ayos ka lang po ba?" tanong ko ni Dad kasi umiiyak pa rin ito habang nakatingin sa akin. "Y-yeah, don't worry about me!" ngiting sabi nya sa akin. Ilang saglit ay dumating na ang Doctor na si Doc. Cruise, agad sinuri si Mommy kaya nagpaalam muna ako sa kanila dahil nais kong ipaghanda ng tsaa ang Doctor.
Chapter 42 "Talaga po?! Lola ko s'ya?" tanong ni Angie sa akin. "Yes Baby, sya ang Lola mo!" ngunit kong sabi kay Angie saka ako bumaling muli sa Ina ni Andrew. Nakita ko sa kanyang mga mata ang saya sa sinabi ko, ang akala ko ay itatanggi nya ang aking ipinagtapat pero hindi nangyayari, bagkos ay humahagulgol itong umiyak saka binigkas na 'APO KO'. Hindi ko alam kung anong aking nararamdaman, parang piniga ang aking puso habang pinagmasdan kung umiiyak ang ina ni Andrew at ang aking anak na nagyayakapan habang umiiyak. 'Sumusubra na ba ako sa aking paghihiganti? Pati ang anak ko ay nagawa kong pagkaitang makilala man lang ang kanyang Ama at Lola?' tanging sabi ko habang pinagmasdan silang dalawa. Hanggang masaya silang nag-kwentuhan na parang sila lang ang tao sa paligid kaya umalis na lamang ako upang magtungo sa kusina sana pero agad akong tinatawag sa ina ni Andrew. "Iha, nais ba kitang makausap? K-kahit saglit lang, Iha!" sabi nya sa akin kaya agad akong tumang
Chapter 43 "Pasensya na madam, aalis na kami dahil may pupuntahan pala kami," sabi sa dati kung ina. "Isang tanong lang, Corazon!" sabi ni Mommy Matilda. " Magkakilala ba kayo ni Rhian?" "Hindi!" "Yes!" Sabay naming bigkas kaya agad nagtataka si Mommy dahil magkaiba ang sagot namin, mas nag tataka ako dahil bakit nitong kinailang magkakilala kami. "Sandali, anong totoong sagot?" baling ni Mommy sa akin kaya agad akong nagbuntong hininga. "Yes, magkakilala kami Mommy!" sabi ko dito. "Sila ang tinutukoy kong naging magulang ko sa loob ng mahabang panahon," dagdag kong sabi dahilan upang makita ko sa mga mata ni Mommy ang galit nito. "Sige aalis na kami," agad sabi sa dati kong ina. Nagmamadaling umalis ito habang tinatanaw ko silang umalis ni walang lumingon sa kanilang tatlo. Kaya agad kong niyaya si Mommy na bumalik na kami kung saan naghihintay ang mga kasama namin. Naging masaya ang aming pamamasyal lalo na ang aking anak. Abot mata ang kanyang mga ngiti kay
Chapter 44 HINDI, hindi man kami nagtagal sa Mall dahil alam ko na napapagod na ang tatlong matatandang kasama ko. Ngunit nais ng aking anak ang magpabili ng isang laruan kaya binilhan muna nila ito. Napailing na laman ako dahil hindi lang dalawa ang nag spoiled sa aking anak kundi tatalo na sila. Lalo na siguro kung andito ang kanyang ama sigurado akong kung anong nais ipabili ay agad itong bibilhin. Tangin ginawa ko lamang ay tagasunod sa kanilang bawat puntahan. Kaya napailing na lang ako sa aking setwasyon. Habang ang aking anak ay masayang ng lalakad habang hawak-hawak ang bawat isang kamay sa kanila ni Mommy at Tita Anita samantalang si Daddy ay taga bitbit sa pinamili nito. "Baby, stop na! Marami na ang iyong pinabili at isa pa, marami ka pang laruan sa bahay!" sabi ko dito. "Okay po, pero hindi po naman ito sa akin!" sabi nya Kaya agad akong napatingin sa kanya mata. "Ibinigay ko po nito sa mga bata po, doon sa ating mansyon! Wala po kasing laruan sila kaya ibibiga
Chapter 45 Someone POV "Hon!" tawag pasin sa aking asawa. "Yes, Hon?!" sagot ko agad. "Akin muna ang phone mo, tatawagan ko si Rhian!" sabi nya kaya agad akong kinakabahan dahil sa kanyang tuno sa pagsasalita ayay kung anong mangyayari na hindi maganda. Kaya agad kong dial ang kanyang number ilang 'kring' lang ay agad itong singit kaya ni loudspeaker ko ito saka ko binigay sa aking asawa. Hanggang narinig ko ang kanyang boses na parang natakot at natataranta kaya kinutuban ako. May lalong naging mabilis ang pagtakbo nito kaya agad akong napakupkop sa aking bibig dahil sa aking nakita, ganoon din ang ginawa sa aking kaibigan. Buti na lang at hindi na pansin sa aking ako kung anong mangyayari. Nalaman na lang namin ang nangyari ng sabi nya kung bakit ito mabilis tumakbo. Kaya hindi ko maiwasang maiyak, hanngang tumawag ng rescue team ang aking amiga at sinabi nito kung anong status. Hanggang nakita ko kung paano nya iniiwasan ang mga sasakyan nasa unahan, muntik na ako mawalan n
Chapter 46 Yung ang lumabas sa aking bibig habang humahagulgol ako ng iyak, sa pangalawang pagkakataon ay mawawalan na naman ako ng anak. Napakuyom lamang ang aking mga kamay dahil sa mga nararamdaman kung sakit sa aking puso. "Hanggang kailan nating mararanasang wag mawalan ng anak, hanggang kailan nya tayo bibigyan ng pagsubok. Masaya ba akong tao noon kaya nya ako binigyan ng ganitong pagsubok?" Iyak kong sabi habang yumakap ako sa kanyang mga leeg. Labis akong nasaktan sa dinanas ni Rhian na tunay naming anak pala. "Honey, wag kang mawalan ng pag-asa. Gagawin natin lahat upang madugtungan ang kanyang buhay. Lahat na ito ay may dahilan kung bakit nangyayari ang lahat na ito," sabi sa aking asawa. "Kailangan managot ang gumawa nito, Hon!" sabi ko sa aking asawa. "Kahit anong mangyari kailangan nating malaman kung sino ang may pakana sa lahat!" galit kong sabi. "Makakaasa ka Honey, lahat na connection nating ay uutusan kong hanapin ang may gawa nito. Kailangan silang
Chapter 47 Anita POV HINDI, hindi ko alam kong ang aking mararamdaman dahil sa trahedyang nangyari kay Rhian na ako sana ang nasa hospital ngayon kung hindi nya ako pinalitan. "Sinong gustong pumatay sa akin? Alam ko na hindi si Rhian ang kanilang puntirya dahil sa akin ang kotseng minamaneho nito!" sabi ko sa aking sarili habang ang aking apo ay nakatulong sa aking kandungan. Andito kasi kami sa may sala habang pinatahan ko ito sa kakaiyak. "I'm sorry, Apo! Alam ko na hindi ang iyong ina ang gustong patayin. kung sino man ang may gawa nito kailangan pagbayaran nya ito!" sabi ko habang hinihimas ko ang kanyang buhok. "Kailangan ko yatang tawagan ang iyong ama, apo!" Tama tatawagan ko ito upang malaman nya ang mga nangyayari sa iyong ina," saka ko kinuha ang aking phone upang tawagan ito. Apat na ring ay agad itong sinagot kaya nagbuntong-hininga muna ako bago ko sinabi sa kanya ang mga nangyayari. "Son, come home now. Because something bad happened to Rhian. She had