Chapter 44 HINDI, hindi man kami nagtagal sa Mall dahil alam ko na napapagod na ang tatlong matatandang kasama ko. Ngunit nais ng aking anak ang magpabili ng isang laruan kaya binilhan muna nila ito. Napailing na laman ako dahil hindi lang dalawa ang nag spoiled sa aking anak kundi tatalo na sila. Lalo na siguro kung andito ang kanyang ama sigurado akong kung anong nais ipabili ay agad itong bibilhin. Tangin ginawa ko lamang ay tagasunod sa kanilang bawat puntahan. Kaya napailing na lang ako sa aking setwasyon. Habang ang aking anak ay masayang ng lalakad habang hawak-hawak ang bawat isang kamay sa kanila ni Mommy at Tita Anita samantalang si Daddy ay taga bitbit sa pinamili nito. "Baby, stop na! Marami na ang iyong pinabili at isa pa, marami ka pang laruan sa bahay!" sabi ko dito. "Okay po, pero hindi po naman ito sa akin!" sabi nya Kaya agad akong napatingin sa kanya mata. "Ibinigay ko po nito sa mga bata po, doon sa ating mansyon! Wala po kasing laruan sila kaya ibibiga
Chapter 45 Someone POV "Hon!" tawag pasin sa aking asawa. "Yes, Hon?!" sagot ko agad. "Akin muna ang phone mo, tatawagan ko si Rhian!" sabi nya kaya agad akong kinakabahan dahil sa kanyang tuno sa pagsasalita ayay kung anong mangyayari na hindi maganda. Kaya agad kong dial ang kanyang number ilang 'kring' lang ay agad itong singit kaya ni loudspeaker ko ito saka ko binigay sa aking asawa. Hanggang narinig ko ang kanyang boses na parang natakot at natataranta kaya kinutuban ako. May lalong naging mabilis ang pagtakbo nito kaya agad akong napakupkop sa aking bibig dahil sa aking nakita, ganoon din ang ginawa sa aking kaibigan. Buti na lang at hindi na pansin sa aking ako kung anong mangyayari. Nalaman na lang namin ang nangyari ng sabi nya kung bakit ito mabilis tumakbo. Kaya hindi ko maiwasang maiyak, hanngang tumawag ng rescue team ang aking amiga at sinabi nito kung anong status. Hanggang nakita ko kung paano nya iniiwasan ang mga sasakyan nasa unahan, muntik na ako mawalan n
Chapter 46 Yung ang lumabas sa aking bibig habang humahagulgol ako ng iyak, sa pangalawang pagkakataon ay mawawalan na naman ako ng anak. Napakuyom lamang ang aking mga kamay dahil sa mga nararamdaman kung sakit sa aking puso. "Hanggang kailan nating mararanasang wag mawalan ng anak, hanggang kailan nya tayo bibigyan ng pagsubok. Masaya ba akong tao noon kaya nya ako binigyan ng ganitong pagsubok?" Iyak kong sabi habang yumakap ako sa kanyang mga leeg. Labis akong nasaktan sa dinanas ni Rhian na tunay naming anak pala. "Honey, wag kang mawalan ng pag-asa. Gagawin natin lahat upang madugtungan ang kanyang buhay. Lahat na ito ay may dahilan kung bakit nangyayari ang lahat na ito," sabi sa aking asawa. "Kailangan managot ang gumawa nito, Hon!" sabi ko sa aking asawa. "Kahit anong mangyari kailangan nating malaman kung sino ang may pakana sa lahat!" galit kong sabi. "Makakaasa ka Honey, lahat na connection nating ay uutusan kong hanapin ang may gawa nito. Kailangan silang
Chapter 47 Anita POV HINDI, hindi ko alam kong ang aking mararamdaman dahil sa trahedyang nangyari kay Rhian na ako sana ang nasa hospital ngayon kung hindi nya ako pinalitan. "Sinong gustong pumatay sa akin? Alam ko na hindi si Rhian ang kanilang puntirya dahil sa akin ang kotseng minamaneho nito!" sabi ko sa aking sarili habang ang aking apo ay nakatulong sa aking kandungan. Andito kasi kami sa may sala habang pinatahan ko ito sa kakaiyak. "I'm sorry, Apo! Alam ko na hindi ang iyong ina ang gustong patayin. kung sino man ang may gawa nito kailangan pagbayaran nya ito!" sabi ko habang hinihimas ko ang kanyang buhok. "Kailangan ko yatang tawagan ang iyong ama, apo!" Tama tatawagan ko ito upang malaman nya ang mga nangyayari sa iyong ina," saka ko kinuha ang aking phone upang tawagan ito. Apat na ring ay agad itong sinagot kaya nagbuntong-hininga muna ako bago ko sinabi sa kanya ang mga nangyayari. "Son, come home now. Because something bad happened to Rhian. She had
Chapter 48 Veronica 'Pak!' Isang malutong na sampal ang na tanggap ko sa aking ama. Hindi ko akalain napakinggan ang mga sinabi ko kay Tita Anita. Dahilan upang magalit ito sa akin. "Dad, I'm sorry!" tanging sabi ko dito. "Punyetang ka! Hindi mo talaga kami binigyan ng kaunti kahihiyan ng mga tao at ngayon buntis ka sa ibang lalaki!" galit nyang sabi. "Dad, it's was accident! Hindi ko ito ginusto at isa pa kasalanan rin naman ninyo ito because you always galit at trabaho ni minsan ay hindi ninyo ako kinamusta man lang!" sagot ko dito. "Veronica, your mouth!" sabi ni Mommy sa akin kaya agad ring umikot ang aking mga mata. "It's true naman kaya, binigyan nga niya ang lahat na luho natin at kung anong nais natin ay ibinigay nya agad pero ang pagka-alam at pagka-awa nya sayo naibigay ba nya hindi ba?" sabi ko dito. Wala akong pakialam kung masasaktan ko sila sa aking sinabi basta galit rin ako sa kanilang dalawa. "Veronica!" sambit ni Mommy sa akin. "Why? to
Chapter 49 Balisa ako sa loob ng aking silid hindi ko alam ang aking gagawin. Naging padalos-dalos agad ang aking disesyon kaya ito nangyari ang lahat. "Ang tanga-tanga mo Veronica," galit kong sabi sa aking sarili. "Paano kung huhulihin ka nila oras malaman ang totoong nangyari at dahilan kaya ito na-desgraya!" dagdag kong sabi habang lakad, upo, tayo ang aking ginawa saka pinapawisan pa ang aking mga kamay dahil sa kaba. Hanggang nakarinig ako ng isang ugong ng sasakyan dahilan upang napa takbo ako sa may bintana upang silipin kung sinong nasa labas. Pasilip ko ay agad nanigas ang aking katawan ng nakitang isang imbistigador ito na kayo sa may gate habang nag-uusap sila sa guard ng aming mansyon. "Anong gagawin ko?" takot kung tanong sa aking sarili hanggang may kumatok sa aking pintuan kaya agad akong kinabahan. Walang tigil ang pagkatok nito hanggang tinawag ang aking pangalan. "Veronica, buksan mo ang pintuan?" utos aking ina dahil sya pala ang kumatok kaya agad ko i
Chapter 50 Andrew POV Kararating ko lamang dito sa Italy ng biglang tumawag qng aking secretary dahil may mga mahalaga akong p-permahan at may mga importanteng mga taong nais makipag-ugnayannsa aking Company. Ang AJ RECYCLE COMPANY. May tinalaga akong nagpapatakbo dito kahit nasa Pinas ako ay lagi pa rin akong updated sa aking kompanya. Ito ang unang kompanyang napatayo ko dito sa Italy at marami akong natutulungang mga taong kapos sa pera. Dahil sa AJ RECYCLE COMPANY ko ay nabawa-bawasan ang mga basurang kumakalat sa paligid dahil kinukolekta ito sa aking mga tauhan at binabayaran ang mga ito dahil upang magkaroon sila ng maka-kakitaan dahil sa aking kompanya. Kahit na wala akong paghinga may jetlag pa ako ay hindi konito inalintana. Agad akong nagbihis ng isang business suit saka ko kinuha ang aking briefcase at umalis agad. Hindi nag tagal ang aking biyahe dahil hindi gaano ka traffic dito sa Italy. Agad kong hininto ang aking sasakyan sa harap ng entrance saka luma
Chapter 51 HABANG, nasa loob ako ng aking kotse ay di ko maiwasang mag-alala sa aking nalalaman. "Rhian, wag kang bibitaw! babawi pa ako sayo -sa inyong dalawa!" sabi ko habang nasa loob ako ng kotse. Hindi nagtagal ay agad rin ako nakarating doon kaya agad kaming nakarating doon kaya agad akong lumabas saka nagpapasalamat sa aking driver. Tanging dala ko lamang ay ang passport ko at ang importanteng bagay bukod doon ay wala na. Dirit-diretso akong pumasok sa loob ng airport hanggang nakarating ako sa waiting areas kung saan ang ibang pasahero ang andoon. Hanggang tinawag ang aming flight kaya agad kaming lahat tumayo saka pumunta sa entrance kung saan patungo sa airplane na aking masasakyan. Hindi nagtagal ay agad ring lumipad ang aming sinasakyan airplane. Gustuhin ko man matulog qu hindi ko magawa, kahit na mahaba ang biyahe namin ay hindi ako dinadalaw ng antok. Hanggang nakarating kami sa Pinas ay hindi pa rin ako dinadalaw ng antok. Habang palabas ako sa airport ay ag
Chapter 122 "Yung mga ancient artifacts po, Daddy. Ang dami pong interesting na bagay at kwento tungkol sa ating kasaysayan," sagot ni Gabriel, habang kumikislap ang mga mata. "Ang saya naman! Proud kami sa'yo, anak. Ang dami mong natututunan," sabi ni Angie, habang niyayakap din si Gabriel. "Salamat po, Mommy. Salamat po, Daddy," sabi ni Gabriel, habang nakangiti. Habang nagkukwentuhan kami, napansin namin ang kambal na sina Danae at Daniel na abala sa kanilang mga drawings. "Wow, ang gaganda ng mga drawings niyo! Ano 'yan?" tanong ko, habang tinitingnan ang kanilang mga gawa. "Mommy, Daddy, ito po yung mga drawings namin ng mga bayani na natutunan namin sa school," sagot ni Danae, habang ipinapakita ang kanyang drawing. "Ang galing naman! Ang creative ninyo talaga," sabi ni Angie, habang hinahaplos ang kanilang mga ulo. Pagkatapos ng kwentuhan at pagpapakita ng mga gawa, nagdesisyon kaming maghanda ng espesyal na hapunan para sa buong pamilya. "Tara, mga anak, magluto t
Chapter 121 "Ang galing naman! Good luck sa presentation mo, anak. Alam kong magagawa mo 'yan nang mahusay," sabi ko, habang hinahaplos ang balikat ni Gabriel. "Salamat po, Daddy. Gagawin ko po ang best ko," sagot ni Gabriel, habang ngumiti. Pagkatapos ng almusal, hinatid namin ang mga bata sa school at nagtungo na kami ni Angie sa opisina. "Love, ready ka na ba para sa mga meetings natin ngayon?" tanong ko kay Angie habang nagmamaneho. "Oo, Love. Kailangan nating siguraduhin na maayos ang lahat at walang magiging problema," sagot ni Angie, habang tinitingnan ang mga notes niya. Pagdating namin sa opisina, sinalubong kami ni Mia. "Good morning, Ma'am Angie, Sir Rocky. Ready na po ang conference room para sa meeting natin," sabi ni Mia, habang inaayos ang mga dokumento. "Salamat, Mia. Tara na, Love. Let's get this day started," sabi ko, habang inaakay si Angie papunta sa conference room. Habang naglalakad kami papunta sa conference room, naramdaman ko ang excitement at det
Chapter 120 Rocky POV Pagpasok namin sa conference room, naroon na ang mga department heads at naghihintay. Agad kaming naupo at sinimulan ang meeting. "Good morning, everyone. Salamat sa inyong pagdating. Kailangan nating pag-usapan ang mga bagong security measures na ipapatupad natin," simula ni Angie, habang tinitingnan ang mga tauhan. "Unang-una, nais naming ipaalam na lahat ng access sa mga sensitibong dokumento ay lilimitahan na lamang sa mga authorized personnel. Kailangan din nating paigtingin ang monitoring at reporting ng mga activities sa ating sistema," dagdag ko, habang ipinapakita ang mga bagong patakaran sa projector. "Yes, Sir Rocky. Susundin po namin ang mga bagong patakaran. Mahalaga po talagang maprotektahan natin ang ating mga dokumento," sabi ni Mark, ang head ng IT department. "Salamat, Mark. At gusto rin naming ipaalam na bukas ang aming pintuan para sa anumang katanungan o concerns na mayroon kayo. Huwag kayong mag-atubiling lumapit sa amin," sabi ni A
Chapter 119 Angie POV Pagdating namin sa bahay, sinalubong kami ni Gabriel na may hawak na mga libro at notes. "Daddy, Mommy, salamat po at nandito na kayo. Kailangan ko po ng tulong sa project namin tungkol sa mga bayani," sabi ni Gabriel, habang excited na ipinapakita ang kanyang mga notes. "Sige, anak. Tulungan ka namin," sabi ko, habang inaayos ang mga gamit sa mesa. Habang nag-uusap kami tungkol sa mga bayani ng ating bansa, naramdaman ko ang saya at pagmamalasakit ni Gabriel sa kanyang proyekto. "Mommy, sino po ang paborito niyong bayani?" tanong ni Gabriel, habang tinitingnan ako. "Marami akong paboritong bayani, anak. Pero isa sa mga hinahangaan ko talaga ay si Jose Rizal dahil sa kanyang talino at pagmamahal sa bayan," sagot ko, habang ngumingiti. "Wow, ang galing po niya. Paano naman po si Daddy? Sino po ang paborito niyang bayani?" tanong ni Gabriel, habang tinitingnan si Rocky. "Si Andres Bonifacio, anak. Dahil sa kanyang tapang at determinasyon na ipaglaban ang kal
Chapter 118 Pagkatapos ng kwentuhan, hinalikan namin ang mga bata at siniguradong maayos ang kanilang pagkakahiga. "Goodnight, mga anak. Mahal na mahal namin kayo," sabi ko, habang hinahaplos ang kanilang mga ulo. "Goodnight, Mommy. Goodnight, Daddy. Mahal din namin kayo," sagot ng kambal na sina Danae at Daniel nang sabay-sabay, habang unti-unti nang pumipikit ang kanilang mga mata. Ang panganay naming anak na si Gabriel ay sumunod sa amin palabas ng kwarto. Maingat kaming lumabas upang hindi magising ang kanyang bunsong kambal na kapatid. Paglabas namin, tumingin si Gabriel sa amin at ngumiti. "Mommy, Daddy, salamat po sa kwento. Ang saya-saya po," sabi ni Gabriel, habang hinahawakan ang kamay ko. "You're welcome, anak. Alam mo, mahal na mahal ka namin," sabi ni Angie, habang niyayakap si Gabriel. "Salamat po, Mommy. Mahal ko rin po kayo," sagot ni Gabriel, habang niyayakap si Angie. "Gabriel, magpahinga ka na rin ha? Mahaba ang araw mo bukas," sabi ko, habang hinahaplos ang
Chapter 117 Rocky POV Hindi ko maiwasang mabigla, dahil kauna-unahang pagkakataon ay nakita kong nagalit si Angie nang ganun. Pero buti na lang at naayos agad ang problema. Kaya ngayon, bumalik na siya sa kanyang malambing na boses at kalmado na ulit. "Love, salamat sa pag-intindi at suporta mo," sabi ko, habang tinitingnan siya. "Alam kong mahirap ang sitwasyon, pero natutuwa ako na nagawa nating ayusin ito ng magkasama." "Salamat din, Love. Hindi ko alam kung paano ko haharapin ito kung wala ka," sagot ni Angie, habang hinahawakan ang kamay ko. Habang magkasama kami sa opisina, naramdaman ko ang bigat ng sitwasyon na unti-unting nawawala. Alam kong marami pa kaming kailangang gawin para masigurong ligtas at maayos ang lahat, pero masaya ako na nandito kami para sa isa't isa. "Love, kailangan nating siguraduhin na hindi na mauulit ang ganitong insidente. Kailangan nating magpatupad ng mas mahigpit na security measures at paigtingin ang komunikasyon sa mga tauhan," sabi ko, haba
Chapter 116 Angie POV Habang naghihintay kami ng mga department heads, sinubukan kong kalmahin ang sarili ko. Alam kong kailangan kong maging matatag para sa mga tauhan namin, pero hindi ko maiwasang makaramdam ng lungkot at pagkabahala. "Arnold, alam kong mahirap ang sitwasyon mo ngayon. Pero sana maging leksyon ito para sa iyo. Huwag mong hayaan na ang isang pagkakamali ay sirain ang buong buhay mo," sabi ni Rocky, habang tinitingnan si Arnold. "Salamat, Rocky. Natutunan ko na ang leksyon ko. Sana mapatawad ninyo ako," sagot ni Arnold, na halatang nagsisisi. "Arnold, alam kong mahirap ang pinagdadaanan mo. Pero gusto kong malaman mo na hindi namin intensyon na pahirapan ka. Kailangan lang naming siguraduhin na ligtas ang negosyo at ang mga tauhan namin," sabi ko, habang pinipilit na maging kalmado ang boses ko. "Pasensya na talaga, Angie. Alam kong mali ang ginawa ko," sagot ni Arnold, na halos maluha. "Arnold, ang importante ngayon ay natutunan mo ang leksyon. Sana sa susuno
Chapter 115 Rocky POV Habang papunta kami sa address ni Arnold, naramdaman ko ang tensyon sa loob ng sasakyan. Alam kong galit na galit si Angie, at kailangan kong maging kalmado para sa aming dalawa. "Love, kalma lang. Kakausapin natin siya ng maayos. Kailangan nating malaman ang totoo," sabi ko, habang hinahawakan ang kanyang kamay. "Alam ko, Love. Pero hindi ko maiwasang magalit. Sobrang importante ng mga dokumentong iyon," sagot ni Angie, habang pilit na pinapakalma ang sarili. Nang makarating kami sa address, nakita namin ang isang maliit na apartment building. Huminga ako nang malalim at tinapik si Angie sa balikat. "Love, nandito na tayo. Mag-ingat tayo," sabi ko, habang bumababa ng sasakyan. Pumunta kami sa unit na nakalista sa papel. Kumakatok ako nang marahan sa pinto. "Arnold Santos, nandiyan ka ba? Kami ito, sina Angie at Rocky. Kailangan ka naming makausap," sabi ko, habang hinihintay ang sagot mula sa loob. Ilang sandali pa, bumukas ang pinto at lumabas si Arnold.
Chapter 114 "Love, mukhang ito na ang taong may kinalaman sa pagkawala ng mga dokumento," sabi ni Rocky, habang patuloy na pinapanood ang footage. Hindi ko inaalis ang aking mata sa monitor ng CCTV. "Oo nga, Love. Kailangan nating malaman kung sino siya at kung paano siya nakapasok dito," sagot ko, habang nararamdaman ang pagbalik ng galit. Ilang sandali pa, bumalik si Mia na may kasamang security guard. "Ma'am Angie, may report po na may isang bisita kahapon na hindi nakalista sa logbook. Mukhang ito po ang tao sa footage," sabi ni Mia, habang ipinapakita ang logbook. Hindi ko maiwasang maningkit ang aking mga matang tumingin sa pangalan naruon. "Tingnan natin," sabi ko, habang tinitingnan ang logbook. Nakita ko ang pangalan ng bisita, ngunit hindi ko pa rin siya kilala kaya hindi ko maiwasang mas lalong maningkit ang aking mga mata. "Mark, pakitawag ang HR at itanong kung may kilala silang tao na ito," utos ko dito na may madiing sabi, habang iniabot ang logbook sa kanya.