Nag-umpisa ang interview sa isang written test na sinundan ng face-to-face interview.Nangingibabaw si Chloe pagdating sa written test at kumpyansa siyang naipasa niya ang mga testl. At nang siya ay paalis na, napansin niya na maraming blanko sa papel ni Melody. Gayunpaman, kalmado lamang si Melody habang pinagmamasdan at hinahangaan ang mga bagong pinturang kuko niya at walang bakas ng pag-aalala.Biglang naramdaman ni Chloe na ang pagpasa sa interview ay magiging mahirap para sa kanya.At nangyari ngang ng lumabas na ang resulta ng written test, hindi napili si Chloe at nakakuha nang pinakamababang puntos sa lahat ng mga kandidato.“Imposible ito. Sigurado akong hindi ako makakakuha ng ganitong kababang puntos!” Hinarap ni Chloe ang interviewer. “Gusto kong makita ang aking test paper at gusto ko ring malaman ang malinaw na paliwanag kung saan nabawasan ang puntos ko.”Ang interviewer na si William Grace, tumayo at mapagmataas niyang sinagot, “Bawat interviewer ay mayroong saril
Natandaan ni Lucas na mayroong interview na isinasagawa ang HR. Inisip niya na itong resume ay pagmamay-ari ng taong hindi nakapasa sa interview.Bago pa niya maitapon ang resume sa basurahan, agad siyang natigilan. “Saglit.”Nang makita ang pamilyar na pangalan sa resume, napakunot ng kilay si Joseph at kinuha ito sa kamay ni Lucas.At sa pinakamataas na palapag ng gusali, kabadong ipinasa ng HR manager ang isang staick ng interviewee information forms sa assistant ng CEO. Kinuha ito ni Lucas at binuksan ang pintuan papalabas ng office. Sinubukang tingnan ng HR manager kung ano ang nangyayari kung wala siyang nakita.“Hanapan mo ng impormasyon itong taong ito na nagngangalang Chloe Johnson,” walang emosyong utos ni Joseph.“Masusunod po, sir,” sagot ni Lucas, at pagkatapos ng sampung minuto, nahanap niya ang impormasyon ni Chloe. “Mr. Joseph, ito na po ang kanyang impormasyon. Hindi siya tinanggap sa unang round.”“Kung pagbabasehan ang kaniyang qualifications, hindi dapat ‘yu
Ang paghahanap ng bata at matatag na tao na may C2 certification sa Estrenian ay hindi madali sa mga panahong ito. Ito ay dahil maraming mga bata ang humihinto sa kanilang trabaho dahil lang sa kaunting hirap at mas pinahahalagahan ang kanilang kalayaan.Siguro ay pinapahalagahan lang ni Joseph ang talento?Banayad na iniinom ni William ang kanyang kape sa kanyang opisina nang matanggap niya ang abiso sa kanyang pag-alis. Nilapag ng HR manager ang termination letter sa kanyang harapan at matagal bago niyang mapagtanto kung ano ang nangyayari.“Binibiro mo ba ‘ko? labing-limang taon na ako dito sa Fairlight at tatanggalin ako nang ganun lang?!” Sigaw ni William.Matagal nang nagkikimkim ng sama ng loob ang HR manager kay William. Ngumisi ang HR manager na tila nasisiyahan ito sa nangyayari, “Hindi ako responsable sa desisyong ito. Desisyon ito ng CEO.”Nanghina si William habang kanyang sinasabi, “Pwede niyo akong i-dismiss pero kailangan ko ng paliwanag at kabayaran.”“Walang ibi
Alas nuwebe na ng gabi nang makauwi si Joseph.Madilim at tahimik ang villa. Nagpalit siya ng kanyang pambahay na tsinelas sa entrance, naglakad at nilampasan ang kwarto ni Chloe, tumigil nang sandali bago itinaas ang kanyang kamay para kumatok nang ilang beses.Narinig niya ang paos na boses ni Chloe sa loob, “Sandali lang.”Nang siya ay magsalita, may liwanag na lumabas sa uwang sa ilalim ng pintuan. Makalipas ang ilang segundo, lumapit si Chloe sa pintuan. Maya-maya, inikot niya ang hawakan at matunog na bumukas ang pintuan. Gayunpaman, ang karaniwang maaliwalas niyang ekspresyon ay nawala, ito ay napalitan ng namumugto, mapulang mata at ilong, isang maliwanag na indikasyon na matagal na siyang umiiyak. Nakakapanibago para kay Joseph ang makita si Chloe nang ganito. Mukha siyang nawalan ng lakas ng loob tulad ng isang bulaklak na nahulog dahil sa malakas na bagyo.“Umiiyak ka ba?” Kaniyang tanong.Napasinghot si Chloe at inikot ang kanyang mukha sa gilid. “Hindi.”“Hindi ako
“Security guard?”Hindi nasabi ni Lucas kay Joseph na may sangkot rin na security guard.Tumango si Chloe, at inalala niya ang insidente, naramdaman niyang siya ay naaapi. Inangat niya ang kanyang manggas at pinakita ang kanyang mga gasgas.“Ito ang ginawa nila sa akin. Mayroon din akong sugat sa paa.”Ang dalawang sugat sa maganda niyang balat ay ay parang damage sa isang magandang artwork, at talagang nakakagigil sa paningin.Habang patuloy siyang nagrereklamo patungkol sa Fairlight, lalong nandidilim ang kanyang ekspresyon. Napansin lang ni Chloe na mayroong hindi tama sa ekspresyon ni Joseph pagkatapos niyang maglabas ng sama ng loob. Dahan-dahan niyang sinundot ito ng kanyang daliri at tinanong, “Anong problema?”‘Kaibigan ba siya ng CEO ng Fairlight?’“Wala,” sagot ni Joseph.“Okay…”Binaba ni Joseph ang kanyang tingin at pinigilan ang kanyang emosyon. “Bumalik ka na sa kwarto, at paki-hugasan ang mga pinggan.”“Sige,” handang sinabi ni Chloe. Walang isyu sa kanya ang p
Ang dating security guard ay napalitan na ng dalawang tapat at mabait na binata.Nang makita si Chloe na patingin-tingin, inakala nilang nawawala siya at nilapitan.“Hindi, hindi, ‘di ako nawawala. Nandito ako para sa interview,” kanyang paliwanag. Pagkatapos ang maikling paghinto, tinuloy niyang sinabi, “Hindi ko kayo nakitang dalawa kahapon nang pumunta ako para sa interview. Naka-shift system ba kayo?”“Ang warehouse ang inaasikaso ko kahapon at ngayong araw lang ako inilipat dito.” Sagot ng isa sa mga guard.“Paano naman ang guard na dating naka-talaga sa lugar na to?” Tanong ni Chloe dahil lamang sa gusto niyang malaman.Ang lalaking nasa kabilang tabi ay nag-alangan saglit, kinakamot ang kanyang ulo at nahihirapang maghanap ng sagot. Biglang napagtanto ni Chloe kung ano ang nangyari at bahagyang nagulat. Mukhang natanggal siya.Sa simula, ang mataas na sahod na inaalok ng Fairlight ang kanyang hinahabol pero ngayon na naramdaman niya na handa ang kumpanya na akuin ang kanil
Isang masayang ngiti ang lumabas sa mukha ni Ava nang ibaba niya ang kanyang phone.Sa ilallim nang turo ni Ava, agad na hinanap ni Melody ang paparazzo at kumuha pa ng grupo ng mga internet trolls.Sa hapon, nag-aaral si Chloe kung paano magluto habang sinusundan ang tutorial sa internet. Nang makauwi na si Joseph at nakita siyang nasa kusina na naka-suot ng apron, nakikinig sa panuto sa kanyang phone, at naglalagay ng iba’t-ibang pang-palasa sa palayok.Kanyang sinabi, “Kung hindi mo kayang magluto, itigil mo na ang pagkukunwari. Ang pagkain ay para kainin at hindi para sayangin.”Hindi niya gustong kumain ng takeout o ng palpak na luto nanaman.Lumingon si Chloe para tingnan siya, at mahiyaing ngiti ang lumabas sa kanyang mukha. “Huwag kang mag-alala. Sa tingin ko maayos ang ginawa ko ngayon.”Sumilip si Joseph sa pagkaing sinasabi niyang “maayos” at natawa, “Ikaw kumain niyan. Tandaan mong unahan mo nang tumawag ng ambulansya kung kakainin mo ‘yan.”“Sige na, subukan mo lang
Hindi na nag-abala pang ipaliwanag ni Joseph na wala talagang cook noong una palang.Pagkatapos ang saglitang pagmumuni-muni, umakyat siya sa taas para kunin ang kanyang bank card. Binigay niya ito kay Chloe. “Ito ang supplementary card ko. Pwede mong gamitin ito para sa mga gastusin sa bahay o kung gusto mong bumili ng damit o kahit ano pa man.”Sasabihin na sana ni Chloe na ang groceries ay hindi gaano kamahal, pero bigla niyang natandaan na kasalukuyan siyang walang trabaho, at hindi na niya gusto pang magmukhang matigas ang ulo kaya tinanggap niya ang card.“Okay.”“Pumunta ka ng Hola Mart kung gusto mong kumuha ng kung ano. Sariwa ang mga produkto nila doon.”“Pero international supermarket yun na nagbebenta ng mga imported na goods at ang mga bilihin doon ay medyo mahal. Ang isang ulo ng lettuce ay nagkakahalaga ng labinlimang dolyar, samantalang makakabili ka na ng mas murang item sa local market. At saka ang mga binebenta sa mga local market ay sariwang pitas na galing sa
Nagliliyab sa galita ng dibdib ni Joseph, isang emosyon na kailangan niyang ilabas. Kakaiba ang alak na ininom niya ngayong gabi, siguradong hinaluan ito ng matandang yun. Pero, sa sandaling ito, hindi niya na yun iniisip. Puno ang isipan niya ng mga imahe nina Chloe at Noah habang magkahawak ang mga kamay nila.‘Bakit lagi siyang nagmamatigas? Nangako siya sa akin na makikipaghiwalay siya kay Icarus, pero lumalapit naman siya ngayon kay Noah. Sa tingin niya ba talaga ay hindi siya mabubuhay nang walang kasamang lalaki?’Gumuho na ang huling linya niya ng depensa dahil sa selos, tinitigan ni Joseph si Chloe bago niya ito pilit na hinalikan. Si Chloe na hindi nagpapaapi ay parang isang kuneho na handang lumaban anumang oras.Pak!Binigyan niya ng umaalingawngaw na sampal sa mukha si Joseph, hindi niya ito kinaawaan. Napalingon si Joseph sa kabilang direksyon dahil sa lakas ng sampal, sandali siyang natigilan. Tila tumigil ang oras pagkatapos ng ginawa niya. Bakas sa gwapo niyang muk
Agad na kumaway si Chloe. “Hindi na, makakahanap din ako ng masasakyan.”Dinoble niya ulit ang bayad. Pagkatapos maghintay ng sampung minuto, ganon pa rin ang resulta. Gumamit siya ng ibang platform, pero ganoon pa rin.Nagkunwari si Harold. “Sobrang late na ngayon at malayo itong bahay. Normal lang na hindi ka makahanap ng masasakyan. Kahit na may mahanap ka, baka masamang driver pa ang masakyan mo. Baka nakawan ka pa at pagsamantalahan. Napakadelikado nun!”Kinilabutan si Chloe bago niya maalala ang balita tungkol sa mga babaeng napapahamak sa pagsakay nang mag-isa sa mga taxi sa gabi… Sa huli, nagdesisyon siyang magpalipas nang gabi sa bahay. Nakahiwalay siya ng kwarto pero nasa iisang palapag lang sila ni Joseph.Nagkulong siya sa kwarto. Pagkatapos maghilamos, nahiga siya sa kama at tinext si Icarus. Akala niya ay natutulog na ito ngayon pero tinawagan siya nito.“Chloe, bakit hindi mo sinagot ang video call? Busy ka pa ba sa office?”“Hindi…Pumunta ako sa birthday celebrati
Namangha si Patrick. ‘Lumabas lang ako dito para magpahangin, at guard na ang tingin niya sa akin. Ganun na ba kababa ang security guards ngayon?’“Hindi na yun kailangan. Sapat na ako para mag-desisyon tungkol dito. Kung hindi ka nagtitiwala sa akin at magpupumilit ka pa, papayuhan na kita. Whitman family home ito. Pwede kang pumasok pero hindi ibig sabihin ay pwede kang lumabas.” Mapagbantang sabi ni Patrick bago siya tumalikod at hindi na muling lumingon pa.Hindi tanga si Ronald. Alam niyang hindi biro ang pumasok sa bahay na ito. Kaya naman, hindi na sila naglakas ng loob na pumasok pa sa loob.Pagkatapos mahusgahan ni Patrick, nagdilim ang mukha ni Ronald. Nalaman niyang hindi sineseryoso ng Whitman family si Xavia at hindi siya dapat nangako na pupunta.Pumasok si Patrick sa hall at bumulong kay Harold. Ngumisi ang huli. Mas may experience siya kaysa kay Xavia. Ang lakas ng loob nitong isahan siya? Walang galang!Nasa hall si Chloe, kaya hindi niya alam ang nangyari sa laba
Kaswal lang ang outfit ni Chloe. Nakasuot siya ng maikling sweater, may beret and isang pares ng jeans, kitang-kita ang payat niyang bayawang. Mukha siyang masiglang dalaga. Parang isa silang couple ni Noah.Hinawakan ni Joseph ang kurbata niya at nanatiling kalmado, pero nakakatakot ang itsura niya para sa iba.Si Octavia na balak siyang lapitan sana ay hindi na naglakas-loob pa.Nakita ni Chloe si Chloe, bahagya siyang kinabahan habang sinusubukang dumikit kay Harold.Nakita ni Joseph ang pagbabago sa ekspresyon ni Chloe, nabalot ng lungkot at kadiliman ang kaluluwa niya.Nang magsimula ang birthday party, nakita ni Harold ang cake na niregalo ni Chloe sa kaniya. Nang malaman niyang siya mismo ang nag-bake nun, abot tainga ang ngiti niya. Pinagmalaki niya ito. “Tingnan niyo. Siya mismo ang nag-bake nito. Ang pinakamagandang regalo ay ang mga bagay na pinaglalaanan ng oras.”“Mahihirap lang ang gumagawa ng regalo para magpanggap na attentive,” Mahinang bulong ni Octavia.Matand
“Pero Whitman din si Jon. Unti-unti rin siyang magma-mature.” Naiinis si Preston. “Dad, ibalik mo siya sa board.”“Hindi na ako pwedeng mangialam simula nang ibigay ko ang pangangalaga sa Whitman Group sa batang yun. Sa kaniya niyo sabihin ang mga hinaing niyo.” Umiwas sa responsibilidad si Harold dahil ayaw niyang mangialam.“Dad, alam niyong hindi papayag si Joe. Kaya kami pumunta sa inyo,” Ayaw sumuko ni Octavia. “Hindi pwedeng paborito niyo lang ang masusunod. Namamaga ang balakang ni Jon dahil sa pagkakasipa sa kaniya.”“Magkaroon ka muna ng achievements bago ka makiusap. Pwede tayong gumamit ng pera para tulungang tumanda si Jon, pero kailangan may ipakita siya.”Umusok ang ilong ni Octavia sa galit. ‘Fine, magkakaroon kami ng achievements! Ang anak ko ang pinakamagaling. Magkakaroon din siya ng achievement at matatalo si Joseph!’Dala-dala ni Chloe ang birthday cake na ginawa niya at isang regalong binili niya habang naglalakad papasok sa Whitman family home. Nang makita ni
Nararamdaman ni Toto ang takot ng kasama niya kaya tinahulan niya si Xavia. Malakas ito kaya napalabas si Joseph.Nabalot ng pagsisisi ang mukha ni Xavia. “Aksidente kong natakpan ang buntot ni Oreo, akala ni Toto binubully ko si Oreo.”Hindi yun sineryoso ni Joseph. Lalo na at laging tumatahol nang malakas si Toto. Malaya ito at walang ginagawa. Kailangan lang nitong mapalo.Ang trip papunta sa Docwood ay para asikasuhin ang trivial affairs ng Whitman Group. Alam ni Jonathan na darating si Joseph ngayong araw kaya hindi siya mapakali habang naghihintay. Pagpatak ng alas onse nang umaga, dumating si Joseph sa Docwood. Lahat ng executives ay lumabas para batiin siya.Lumapit si Jonathan. “Joe, nandito ka na rin.”Tiningnan lang ni Joseph si Jonathan sa sulok ng mga mata niya pero hindi niya ito pinansin. Dahil hindi pinansin sa harap ng maraming tao, magsasalita sana si Jonathan para bawiin ang dignidad niya pero hindi siya binigyan ng pagkakataon ni Joseph, inutusan nito si Lucas
Kinabukasan, sinimulan ni Chloe ang araw niya sa paghahanda ng isang healthy breakfast. Napuno ang kusina ng nakakatakam na aroma ng brewed coffee at sizzling bacon. Pagka-upo niya para kumain, ang combination ng mga flavors at texture ay nagbigay sa kaniya ng matinding saya.Kumakain siya habang nag-rereview ng study materials. Straightforward ang mga tanong para sa driving test, kailangan ng kaalaman sa theory imbes na practical application. Pagdating ng nine o’clock, dumating na siya sa opisina.Sa lobby sa ground floor, isang middle-aged na lalaki na nasa fifties ang nagpapalinga-linga, halatang may hinihintay. Paglapit ni Chloe, hindi niya mapigilang masurpresa.“Patrick?”Tumalikod si Patrick at ngumiti. “Ms. Chloe, napadaan lang ako at naisipan kong pumunta dito.”Hindi naniwala si Chloe dahil pamilyar na siya kay Patrick. Pabiro siyang nanukso, “Napadaan lang, huh?”“Ms. Chloe, matalino ka talaga. Walang nakakalagpas sa iyo,” Sabi ni Patrick, nilabas niya ang isang invita
Habang nagsisimulang pumatak ang ulan sa labas, natakpan ng mga itim na ulap ang buwan.Nakatayo si Chloe sa labas nang walang payong, naghihintay ng isang ride-hailing car.Paglipas ng limang minuto, lumabas si Joseph mula sa underground parking lot. Binaba niya ang bintana ng kotse para ipakita ang kaniyang mukha. “Sumakay ka. Maulan ngayong gabi, at hindi ka makakakuha ng taxi.”Tiningnan ni Chloe ang ride-hailing order sa phone niya, kahit na mataas na ang presyo, walang driver na tumatanggap nito. Dahil lumalakas ang ulan, alam niyang mas magiging mahirap pa ang maghanap ng masasakyan. Hindi na siya nag-alinlangan at sumakay na sa kotse ni Joseph at sinabi niya ang kaniyang destinasyon.Dahil dalawang beses nang nakapunta sa bahay ni Chloe noon, natatandaan pa n Joseph ang ruta at hindi na kailangan gumamit ng navigation. Noong una ay walang nagsasalita sa kanila habang si Chloe ay nakatingin sa labas. Lumakas lalo ang ulan, at natakpan ng malalaking patak ang bintana ng kotse
Nararamdaman niyang matagal na nitong pinipigilan ang galit niya. Dahil ba sila na ni Icarus?Hindi niya alam kung gaano katagal siya nitong hinalikan, at sa tuwing sinusubukan niyang kumawala, kakagatin lang siya ni Joseph. Dahil sa takot sa sakit, hindi siya gumalaw, namumula ang malinaw niyang mga mata, parang isang kunehong galit pero hindi makapagsalita, hinayaan niyang kunin nito ang gusto.Matapos ang tila walang hanggan, binitawan na rin ni Joseph si Chloe. Gayunpaman, ang mga labi lang nito ang iniwan niya, hawak niya pa rin ito sa baywang. Huminga nang malalim si Chloe, namamanhid ang kaniyang mga labi. Kahit hindi niya tingnan, alam niyang namamaga ang mga ito.Nilaro ni Joseph ang mga hibla ng buhok ni Chloe, malalim at katakot-takot ang boses niya habang sinasabi, “Uulitin ko sa huling pagkakataon. Makipaghiwalay ka kay Icarus o hindi lang simpleng bankrupt ang mangyayari sa kaniya. Lalo na at si Icarus lang ang nag-iisang anak na lalaki sa pamilya niya.”Mababa ang ti