LOGINShare
KABANATA 5
Last Updated:
2022-02-26 09:16:56Hindi na ako nagulat nang pagkarating namin sa High Hei University ay maraming tao.
Enrollment ngayon kaya naman inaasahan ko ng dagsa ang mga estudyante.
“Kung gusto mong makauwi nang maaga ay ’wag kang hihiwalay sa akin.” Tumingin ako kay Kieferd na kararating lang habang nagsusuklay ng buhok gamit ang mga daliri niya sa kamay.
Tumango na lang ako bilang sagot ako sumunod sa kaniya nang maglakad siya.
Hindi ko maiwasang hindi ilibot ang aking mga mata sa paligid dahil maganda ang bawat gusaling nasa paligid ko at isa na rin para maging pamilyar na ako bawat sulok dito.
Nauunang maglakad si Kieferd at napapansin ko ang ibang mga kababaihan na pasimpleng tumitingin kay Kieferd.
Napangiti ako ng palihim dahil nagkamali ako sa aking hinala na walang nagkakagusto kay Kieferd dahil mukhang popular pa ito rito sa unibersidad na pinasukan namin pero sandali lang, ang pagkakaalam ko kasi ay 4th-year high school pa lang si Kieferd kaya naman paanong naging popular siye rito?
Napasapo ako sa aking noo nang may maalala akong bagay na nabanggit sa akin ni Tito Kei, Dean ang kapatid ni Tita Lovelle rito kaya naman siguro ay kilala rin ng mga estudyante rito si Kieferd.
“Sana ay dala mo na ang lahat ng bagay p’wedeng hingiin sa’yo,” sabi ni Kieferd kaya naman sinabayan ko siya sa paglalakad.
“Mayro’n akong dalang form na alam kong may posibilidad na hingiin sa akin, may dala na rin akong mga I.D’s just in case na hingian ako at mayro’n din akong request galing sa dati kong eskwelahan na pinahihintulutan na nila akong umalis sa kanilang eskwelahan,” mahabang lintaya ko at nagulat naman ako nang bigla siyang huminto at tumingin sa akin habang gamit ang kaniyang blangkong ekspresyon.
“Ang dami mo nang sinabi,” aniya at nagpatuloy sa paglalakad kaya naman kakamot-kamot ako sa ulo na sumunod sa kaniya.
Napaka-sungit naman nang lalaking ’to, nagtataka na tuloy ako ngayon kung bakit maraming nakakapansin sa kaniya samantalang siya ay mukhang wala namang pakialam sa paligid niya.
Nagpatuloy kami sa paglalakad at hindi ko na ulit sinubukang magtanong pa sa kaniya dahil baka sungitan niya lang ako.
“Kieferd!” Napakunot ang aking noo dahil parang may naririnig akong isang boses na tumatawag sa pangalan ni Kieferd.
“Bilisan mo,” sabi niya at nagulat ako nang hawakan niya ang kamay ko at isabay niya ako sa kaniyang paglalakad, malalaking hakbang ang ginagawa ni Kieferd kaya naman daig ko pa ang may hinahabol dahil sa bilis kong maglakad.
“Kieferd!” Lumingon-lingon ako dahil may tumatawag nga sa pangalan ni Kieferd, hindi ko alam kung saan nangagaling ’yon pero pakiramdam ko ay malapit lang ito sa amin.
“May tumatawag ata sa’yo,” sabi ko rito sa kasama ko pero hindi niya ako pinansin at pinagpatuloy ang paghila sa akin.
Hindi niya ba alam na masakit ang paghilang ginagawa niya? At bakit ba parang nagmamadali siya? May pinagtataguan ba siya?
Gustong-gusto ko magtanong kay Kieferd pero ’wag na lang, salamat na lang sa lahat.
“Hey, Kieferd.” Nauntog pa ako sa likod ni Kieferd nang bigla siyang huminto sa paglalakad.
Nahulog pa ang salamin na suot ko kaya naman medyo blurd ang aking paningin.
Hindi ko alam kung nasaan na ang salamin ko sa mata at hindi rin ako makaalis sa pagkakahawak sa akin ni Kieferd.
“Are you deaf?” May narinig akong isang baritonong boses kaya naman sinubukan kong sumilip mula sa likod ni Kieferd na kasing tangkad ko.
Matangkad ako, si Kieferd ay bata pa kaya naman darating ang araw na mas matatangkad pa siya.
“Oh, you have a girl, huh?” sabi nitong kaharap namin at naramdaman ko ang paghigpit ng hawak sa akin ni Kieferd.
Naningkit ang aking mata at tiningnan ang kaharap namin pero wala talaga, malabo.
Yumuko ako at sinubukang hanapin ang salamin kong nahulog sa baba.
Hinila ko ang kamay kong hawak-hawak niya pero ayaw niyang bintawan ’to kaya naman nagsalita na ako.
“A-ahh Kieferd, ’yong salamin ko kasi nahulog,” sabi ko.
Naramdaman ko na parang yumuko si Kieferd at parang may kinuha sa ibaba na kung ano.
“Nabasag,” sabi niya bago ko maaninag na may parang inaabot siya sa akin.
Dali-dali kong kinuha ’yon at sinuot.
“Umalis ka na, Lush. May gagawin pa kami,” sabi ni Kieferd kaya naman nang maisuot ko ulit ang aking salamin ay tiningnan ko agad ang kaharap niya at isang lalaking may magandang mukha ang aking nakita.
“Hi,” bati nito sa akin nang makitang nakatingin ako sa kaniya.
Ano ba ’yan, basag nga ang aking salamin dahil dumudoble ang tao na nakikita ko.
Papaayaos ko na lang ito mamaya.
“Hello,” bati ko rin at ngumiti, ang g’wapo niya at halatang mas matanda siya sa akin ng ilang taon.
“Saan kayo pupunta?” tanong nito at halatang wala sa mood sumagot itong kasama ko kaya naman ako na lang ang sumagot.
“Ako nga pala si Portia, bago lang ako rito at balak ko sanang dito mag-aral sa HHU,” sabi ko at napatango naman siya bago dilaan ang pang-ibaba niyang labi na mas lalong nakapagpag’wapo sa kaniya.
Maamo ang mukha niya at mukha rin siyang mabait.
Pero sino ba siya? Bakit niya kami hinarang ni Kieferd? Magkakilala kasi sila?
“That’s good, I’ll help you para mabilis ang pag-process nang pag-e-enroll mo,” aniya kaya naman tumalon ang puso ko lalo na nang magpakita siya ng isang matamis na ngiti. “By the way, I’m Lush. Nakakatanda akong pinsan ni Kieferd at anak ako ng Dean dito,” sambit niya kaya naman napanganga ako.
‘Ano raw? Pinsan siya ni Kieferd!? Parang hindi naman.’
“Kaya na nami—”
“Sasamahan ko na nga kayo,” sabi nito nang subukang tumanggi ni Kieferd sa kaniyang alok.
Humakbang si Lush palapit sa akin, nagulat naman ako nang akbayan niya ako.
Ramdam ko ang biglang pag-init ng aking mukha kaya naman bahagya akong yumuko upang itago ito sa kanila.
“Welcome to High Hei University, the most popular university of this town,” sabi niya habang may tinuturo-turong kung ano-ano.
Panay rin ang kaway niya sa mga babaeng madadaanan namin habang naglalakad kami.
Hindi niya pa rin inaalis ang kaniyang pagkakaakbay sa akin kaya naman sinilip ko sa aming likuran si Kieferd na naglalakad habang magkasalubong ang mga kilay at nakatingin sa likod ni Lush.
Galit ba siya? O literal na magkaslaubong na talaga amg mga kilay niya?
Agad kong binalik sa daanan ang aking paningin nang bigla niyang inilipat sa akin ang kaniyang malalamig na mga titig.
Related chapters
It Doesn’t Matter KABANATA 1
“Portia?” Dinilat ko ang aking mga mata dahil narinig ko ang boses ni Mama na tinatawag ako. “Ma?” tawag ko sa kaniya bago kusutin ang aking mata. “Nandito na tayo, hija.” Tumingin ako sa labas ng sasakyan namin upang tingnan ang bahay ng mga De Chavez. Hindi nga ako nagkamali sa aking akala dahil malaki at maganda nga ang bahay nila. “Bumaba ka na at hinihintay na nila tayo.” Tumango ako kay Mama bago bumaba sa kotseng sinasakyan namin. Sinuot ko ang aking salamin sa mata bago ilibot sa buong paligid ang aking paningin. Maraming puno at mga bulaklak ang nasa paligid kaya naman bahagya akong napangiti dahil maganda ang pagkakaayos ng mga ito. “Ma’am, nasa loob na po sila Madam Lovelle.” May isang kasam-bahay ang lumapit sa amin kaya naman nginitian ko siya bago tumango at sumama kay Mama na papasok na sa loob ng bahay. “Mabait sila Portia kaya naman hindi mo kailangan matakot.” Kumapit ako kay Mama nang bumukas na ang pinto. “At nandito rin ang anak nila na p’wede mong kausapi
Last Updated : 2022-02-26It Doesn’t Matter KABANATA 2
“Sigurado ba kayong hindi na kayo kakain?” tanong ni Tita Lovelle dahil aalis na sila Mama agad kahit hindi pa sila kumakain.“Oo, Mare. Baka kasi ma-late kami sa flight namin,” sagot ni Mama bago tumingin sa akin at yakapin ako. “Aalis na muna kami ni Papa mo, dito ka muna kay Tita Lovelle mo.” Inayos ni Mama ang aking buhok na napupunta sa aking mukha dahil sa hangin.“Hindi ka na namin dapat pang sabihin sa mga dapat mong gawin dahil malaki ka na pero magpakabait ka rito at mag-aral ka ng mabuti, buwan-buwan ay darating ang allowance mo para sa gastusin mo sa pag-aaral at sa mga personal na gastusin mo.” Tumango ako sa sinabi ni Papa.“Hindi ka naman makulit pero ’wag mong papasakitin ang ulo ng Tita Lovelle at Tito Kiesler mo, maliwanag?” tanong ni Mama kaya naman sumagot ako sa kaniya.“Opo, kaya ko naman po ang sarili ko kaya wala po kayong dapat ipag-alala at saka nasa puder na
Last Updated : 2022-02-26It Doesn’t Matter KABANATA 3
Nilagay ko ang aking mga damit sa cabinet na nandito sa k’warto dahil sabi ni Tita ay lahat ng nandito ay p’wede kong gamitin.Kumpleto ang mga gamit dito, kahit na sa cr ay nando’n na ang lahat, shampoo, sabon, conditioners, at iba pang kakailanganin ko sa pagligo.Kinuha ko rin ang mga librong dala ko para sa pag-aaral ko.“Miss Portia, magmeryenda muna raw po kayo.” Tumingin ako sa isang maid nila Tita Lovelle na may dalang tray ng pagkain.Tumayo ako upang tulungan siyang ilagay ang mga ’yon sa side table ko.“Salamat,” sabi ko at ngumiti sa kaniya.Mukhang bata pa siya dahil sa maganda niyang mukha.“Ako nga po pala si Summer, isa po akong katulong dito sa bahay,” nakangiting sabi niya sa akin at inabot niya ang kaniyang kamay kaya naman inabot ko rin ’yon at nakipag-shake hands.“Portia na lang ang itawag mo sa akin, ilang taon ka na?” tan
Last Updated : 2022-02-26It Doesn’t Matter KABANATA 4
“Sa High Hei University ba ka mo?” Tumango ako sa tanong ni Tito Kei.Nagtatanong kasi ako kung paanong mag-enroll sa High Hei University dahil napagpasyahan ko na rin kasi na lumipat ng eskwelahan dahil may kalayuan ang dating eskwelahan ko rito, mahihirapan ako sa pagbyahe-byahe.“Opo, kumpleto naman po ako ng mga requirements,” sabi ko bago ipakita sa kaniya ang mga papel na p’wede kong magamit sa pag-eenroll sa High Hei.“Si Tita Lovelle mo ay p’wede mong makasama ro’n, madali ka na lang makakapasok dahil Dean ang kapatid niya do’n.” Namilog ang aking bibig at napatango.‘Talaga ngang mayaman sila.’“Okay lang po kaya kung ako na lang ang pupunta ro’n?” tanong ko kay Tito na agad naman niyang ipinagtaka kaya naman nagsalita na ulit ako. “Baka po kasi busy si Tita Lovelle at maistorbo ko pa po siya.” Inayos ko ang aking salamin at hinintay ang k
Last Updated : 2022-02-26
Latest chapter
It Doesn’t Matter KABANATA 5
Hindi na ako nagulat nang pagkarating namin sa High Hei University ay maraming tao.Enrollment ngayon kaya naman inaasahan ko ng dagsa ang mga estudyante.“Kung gusto mong makauwi nang maaga ay ’wag kang hihiwalay sa akin.” Tumingin ako kay Kieferd na kararating lang habang nagsusuklay ng buhok gamit ang mga daliri niya sa kamay.Tumango na lang ako bilang sagot ako sumunod sa kaniya nang maglakad siya.Hindi ko maiwasang hindi ilibot ang aking mga mata sa paligid dahil maganda ang bawat gusaling nasa paligid ko at isa na rin para maging pamilyar na ako bawat sulok dito.Nauunang maglakad si Kieferd at napapansin ko ang ibang mga kababaihan na pasimpleng tumitingin kay Kieferd.Napangiti ako ng palihim dahil nagkamali ako sa aking hinala na walang nagkakagusto kay Kieferd dahil mukhang popular pa ito rito sa unibersidad na pinasukan namin pero sandali lang, ang pagkakaalam ko kasi ay 4th-year high school pa lang si Kieferd
It Doesn’t Matter KABANATA 4
“Sa High Hei University ba ka mo?” Tumango ako sa tanong ni Tito Kei.Nagtatanong kasi ako kung paanong mag-enroll sa High Hei University dahil napagpasyahan ko na rin kasi na lumipat ng eskwelahan dahil may kalayuan ang dating eskwelahan ko rito, mahihirapan ako sa pagbyahe-byahe.“Opo, kumpleto naman po ako ng mga requirements,” sabi ko bago ipakita sa kaniya ang mga papel na p’wede kong magamit sa pag-eenroll sa High Hei.“Si Tita Lovelle mo ay p’wede mong makasama ro’n, madali ka na lang makakapasok dahil Dean ang kapatid niya do’n.” Namilog ang aking bibig at napatango.‘Talaga ngang mayaman sila.’“Okay lang po kaya kung ako na lang ang pupunta ro’n?” tanong ko kay Tito na agad naman niyang ipinagtaka kaya naman nagsalita na ulit ako. “Baka po kasi busy si Tita Lovelle at maistorbo ko pa po siya.” Inayos ko ang aking salamin at hinintay ang k
It Doesn’t Matter KABANATA 3
Nilagay ko ang aking mga damit sa cabinet na nandito sa k’warto dahil sabi ni Tita ay lahat ng nandito ay p’wede kong gamitin.Kumpleto ang mga gamit dito, kahit na sa cr ay nando’n na ang lahat, shampoo, sabon, conditioners, at iba pang kakailanganin ko sa pagligo.Kinuha ko rin ang mga librong dala ko para sa pag-aaral ko.“Miss Portia, magmeryenda muna raw po kayo.” Tumingin ako sa isang maid nila Tita Lovelle na may dalang tray ng pagkain.Tumayo ako upang tulungan siyang ilagay ang mga ’yon sa side table ko.“Salamat,” sabi ko at ngumiti sa kaniya.Mukhang bata pa siya dahil sa maganda niyang mukha.“Ako nga po pala si Summer, isa po akong katulong dito sa bahay,” nakangiting sabi niya sa akin at inabot niya ang kaniyang kamay kaya naman inabot ko rin ’yon at nakipag-shake hands.“Portia na lang ang itawag mo sa akin, ilang taon ka na?” tan
It Doesn’t Matter KABANATA 2
“Sigurado ba kayong hindi na kayo kakain?” tanong ni Tita Lovelle dahil aalis na sila Mama agad kahit hindi pa sila kumakain.“Oo, Mare. Baka kasi ma-late kami sa flight namin,” sagot ni Mama bago tumingin sa akin at yakapin ako. “Aalis na muna kami ni Papa mo, dito ka muna kay Tita Lovelle mo.” Inayos ni Mama ang aking buhok na napupunta sa aking mukha dahil sa hangin.“Hindi ka na namin dapat pang sabihin sa mga dapat mong gawin dahil malaki ka na pero magpakabait ka rito at mag-aral ka ng mabuti, buwan-buwan ay darating ang allowance mo para sa gastusin mo sa pag-aaral at sa mga personal na gastusin mo.” Tumango ako sa sinabi ni Papa.“Hindi ka naman makulit pero ’wag mong papasakitin ang ulo ng Tita Lovelle at Tito Kiesler mo, maliwanag?” tanong ni Mama kaya naman sumagot ako sa kaniya.“Opo, kaya ko naman po ang sarili ko kaya wala po kayong dapat ipag-alala at saka nasa puder na
It Doesn’t Matter KABANATA 1
“Portia?” Dinilat ko ang aking mga mata dahil narinig ko ang boses ni Mama na tinatawag ako. “Ma?” tawag ko sa kaniya bago kusutin ang aking mata. “Nandito na tayo, hija.” Tumingin ako sa labas ng sasakyan namin upang tingnan ang bahay ng mga De Chavez. Hindi nga ako nagkamali sa aking akala dahil malaki at maganda nga ang bahay nila. “Bumaba ka na at hinihintay na nila tayo.” Tumango ako kay Mama bago bumaba sa kotseng sinasakyan namin. Sinuot ko ang aking salamin sa mata bago ilibot sa buong paligid ang aking paningin. Maraming puno at mga bulaklak ang nasa paligid kaya naman bahagya akong napangiti dahil maganda ang pagkakaayos ng mga ito. “Ma’am, nasa loob na po sila Madam Lovelle.” May isang kasam-bahay ang lumapit sa amin kaya naman nginitian ko siya bago tumango at sumama kay Mama na papasok na sa loob ng bahay. “Mabait sila Portia kaya naman hindi mo kailangan matakot.” Kumapit ako kay Mama nang bumukas na ang pinto. “At nandito rin ang anak nila na p’wede mong kausapi
