KABANATA 4

“Sa High Hei University ba ka mo?” Tumango ako sa tanong ni Tito Kei.

Nagtatanong kasi ako kung paanong mag-enroll sa High Hei University dahil napagpasyahan ko na rin kasi na lumipat ng eskwelahan dahil may kalayuan ang dating eskwelahan ko rito, mahihirapan ako sa pagbyahe-byahe.

“Opo, kumpleto naman po ako ng mga requirements,” sabi ko bago ipakita sa kaniya ang mga papel na p’wede kong magamit sa pag-eenroll sa High Hei.

“Si Tita Lovelle mo ay p’wede mong makasama ro’n, madali ka na lang makakapasok dahil Dean ang kapatid niya do’n.” Namilog ang aking bibig at napatango.

‘Talaga ngang mayaman sila.’

“Okay lang po kaya kung ako na lang ang pupunta ro’n?” tanong ko kay Tito na agad naman niyang ipinagtaka kaya naman nagsalita na ulit ako. “Baka po kasi busy si Tita Lovelle at maistorbo ko pa po siya.” Inayos ko ang aking salamin at hinintay ang kaniyang sagot.

“Oo nga, sige si Kieferd na lang ang isama mo para madali ang paglalakad mo,” aniya at tumingin sa likod niya bago tawagin ang kaniyang anak. “Kieferd!” tawag nito kay Kieferd na alam kong nasa k’warto niya.

Kaya ko naman ang sarili ko pero may punto rin naman si Tito Kei dahil bago pa nga lang ako rito sa lugar nila baka nga mamaya ay magkandaligaw-ligaw ako.

Hindi naman nagtagal ay dumungaw na mula sa itaas si Kieferd na gulo ang buhok, konti na lang talaga iispin ko na talagang hindi siya nagsusuklay.

“Yes?” tanong nito kay Tito Kei.

“Come here,” ani Tito Kei kaya naman walang ibang nagawa si Kieferd kung hindi ang bumaba at lumapit sa kaniyang ama.

Mukhang hindi naman siya natutulog dahil alas nuebe na nang umaga.

Umupo siya sa tabi ko at humarap kay Tito.

“May ginagawa ka ba?” tanong ko sa kaniya kaya naman sa akin nabalaing ang kanilang paningin.

“Wala naman masyado,” aniya bago mag-cross arm at sumandal sa sofa.

Wala ngayon si Tita Lovelle, ang pagkakaalala ko ay may pinuntahan siyang mahalagang meeting daw.

“That’s good, samahan mo ang Ate Portia mo sa High Hei para magpa-enroll.” Tumingin ako kay Kieferd at nakita kong nakatingi siya sa akin kaya naman nginitian ko siya pero irap lang ang ginanti niya sa akin.

“I don’t have any choice,” sabi ni Kieferd bago tumayo upang talikuran kami.

“Pagpasensyahan mo na ’yang si Kieferd kung may kasungitan, pero mabait naman ang batang ’yan hindi ka niyan hihindian.” Ngumiti ako kay Tito at tumango.

Ramdam ko rin na mabait si Kieferd pero halata rin na may kasungitan siya.

Nagpaalam ako kay Tito upang umakyat sa taas sa k’warto ko upang magbihis na.

Nagbihis lang ako ng isang simpleng dress na pinarisan ko ng isang doll shoes.

Nagsuklay lang ako, hindi ako sanay gumamit ng mga make-up make-up kaya naman tamang punas lang ako sa aking mukha.

Binibilhan ako nila Mama ng make-up pero hindi ko naman nagagamit dahil una sa lahat hindi ako marunong mag-make up at ayaw ko rin na naglalagay ng make-up dahil pakiramdam ko ay natatabunan no’n ang aking tunay na hitsura.

Kinuha ko ang mga requirements na  p’wede kong magamit kung sakali mang may hihingiin sila.

Paglabas ko sa aking k’warto ay siya ring paglabas ni Kieferd sa kaniyang k’warto.

“Tara na, bilisan mo,” aniya at naunang maglakad kaya naman sumunod na ako sa kaniya baka kasi sungitan niya naman ako.

“Hi Portia, may lakad kayo?” napahinto ako dahil sa biglang pagsulpot ni Summer sa aking harapan.

“Oo, magpapa-enroll kasi ako,” sagot ko sa kaniya at agad naman siyang napatango.

“Sige mag-iingat kayo, goodluck din sa’yo,” sabi niya kaya naman nginitian ko siya bago magsalita.

“Sige, salamat!” ani ko at nalakad pababa sa hagdan.

Nakita ko na nakatayo si Kieferd sa pintuan si Kieferd habang kausap ang kaniyang ama.

“Ikaw na ang bahala sa Ate Portia mo, ’wag mo siyang iiwan do’n at alam mo namang may kalakihan ang High Hei baka maligaw ’yon,” rinig kong bilin ni Tito kay Kieferd na nagse-cellphone lang at parang hindi siya pinapakinggan.  “Ayan na pala si Portia.” Ngumiti ako kay Tito nang magawi sa aking ang kaniyang paningin.

Sumakay kami sa isang kotse na sa palagay ko ay pagmamay-ari nila.

‘Malamang Portia, alangang sa kapit-bahay ’yan.’

Sa back-seat ako naupo samantalang si Kieferd ay nasa passenger seat.

“Ingat kayo, Tata Bert ikaw na ang bahala sa dalawa na ’yan,” bilin ni Tito bago kumaway sa amin.

Tahimik lang kaming lahat, daig ko pa ang nasa library dahil sa sobrang tahimik.

Si Kieferd ay tutok na tutok sa cellphone niya at parang walang pakialam sa kaniyang paligid.

“Hija, ikaw ba si Portia?” tanong sa akin ng lalaking nagda-drive na tinawag kaninang Tata Bert ni Tito.

Ngumiti ako sa kaniya bago sumagot.

“Opo,” nakangiting sagot ko sa kaniya at nakita ko naman ang kaniyang pagngiti pabalik sa akin.

“Kay ganda mo naman palang dalaga, ilang taon ka na?” tanong nito ulit sa akin, inayos ko ang aking buhok na napupunta sa aking mukha.

“20 years old na po ako.” Nakita kong nagsuot ng headphone si Kieferd.

Mukhang ayaw niya nga sa mga usapan at mukhang hindi rin siya marunong makipag-usap sa ibang tao tulad ko.

“Ka-edad mo lang pala ang aking anak na nasa probinsya,” ani Tata Bert bago ulit magsalita. “Nag-aaral ka ba, hija?” tanong niya kaya naman tumango ako sa kaniya.

“Opo, 2nd year college po,” magalang na sagot ko sa kaniya.

“Buti naman at dito mo naisipang tumira,” aniya at nakita kong lumiko siya sa isang kanto kung saan natatanaw ko na ang HHU. “Para naman may nakakausap itong si Kieferd pero hindi ko alam kung kakausapin ka ng batang ito.” Natatawa si Tata Bert habang sinasabi ’yon kaya naman palihim din ako napapahagikhik dahil totoo ang simabi ni Tata Bert.

Mukhang hindi naman kami naririnig ni Kieferd dahil may pasak ang kaniyang tainga at halatang busy sa kakapindot sa cellphone niya.

“Oo nga po, sinusungitan na nga po ako.” Mahina akong natawa bago tumingin kay Kieferd na magkasalubong ang mga kilay habang nakatingin sa cellphone.

May nagkakagusto kaya sa kaniya? Para kasing ang hirap niyang lapitan at para ring mainitin ang kaniyang ulo.