All Chapters of It Doesn’t Matter: Chapter 1 - Chapter 5

“Portia?” Dinilat ko ang aking mga mata dahil narinig ko ang boses ni Mama na tinatawag ako. “Ma?” tawag ko sa kaniya bago kusutin ang aking mata. “Nandito na tayo, hija.” Tumingin ako sa labas ng sasakyan namin upang tingnan ang bahay ng mga De Chavez. Hindi nga ako nagkamali sa aking akala dahil malaki at maganda nga ang bahay nila. “Bumaba ka na at hinihintay na nila tayo.” Tumango ako kay Mama bago bumaba sa kotseng sinasakyan namin. Sinuot ko ang aking salamin sa mata bago ilibot sa buong paligid ang aking paningin. Maraming puno at mga bulaklak ang nasa paligid kaya naman bahagya akong napangiti dahil maganda ang pagkakaayos ng mga ito. “Ma’am, nasa loob na po sila Madam Lovelle.” May isang kasam-bahay ang lumapit sa amin kaya naman nginitian ko siya bago tumango at sumama kay Mama na papasok na sa loob ng bahay. “Mabait sila Portia kaya naman hindi mo kailangan matakot.” Kumapit ako kay Mama nang bumukas na ang pinto. “At nandito rin ang anak nila na p’wede mong kausapi

Nilagay ko ang aking mga damit sa cabinet na nandito sa k’warto dahil sabi ni Tita ay lahat ng nandito ay p’wede kong gamitin.Kumpleto ang mga gamit dito, kahit na sa cr ay nando’n na ang lahat, shampoo, sabon, conditioners, at iba pang kakailanganin ko sa pagligo.Kinuha ko rin ang mga librong dala ko para sa pag-aaral ko.“Miss Portia, magmeryenda muna raw po kayo.” Tumingin ako sa isang maid nila Tita Lovelle na may dalang tray ng pagkain.Tumayo ako upang tulungan siyang ilagay ang mga ’yon sa side table ko.“Salamat,” sabi ko at ngumiti sa kaniya.Mukhang bata pa siya dahil sa maganda niyang mukha.“Ako nga po pala si Summer, isa po  akong katulong dito sa bahay,” nakangiting sabi niya sa akin at inabot niya ang kaniyang kamay kaya naman inabot ko rin ’yon at nakipag-shake hands.“Portia na lang ang itawag mo sa akin, ilang taon ka na?” tan

Hindi na ako nagulat nang pagkarating namin sa High Hei University ay maraming tao.Enrollment ngayon kaya naman inaasahan ko ng dagsa ang mga estudyante.“Kung gusto mong makauwi nang maaga ay ’wag kang hihiwalay sa akin.” Tumingin ako kay Kieferd na kararating lang habang nagsusuklay ng buhok gamit ang mga daliri niya sa kamay.Tumango na lang ako bilang sagot ako sumunod sa kaniya nang maglakad siya.Hindi ko maiwasang hindi ilibot ang aking mga mata sa paligid dahil maganda ang bawat gusaling nasa paligid ko at isa na rin para maging pamilyar na ako bawat sulok dito.Nauunang maglakad si Kieferd at napapansin ko ang ibang mga kababaihan na pasimpleng tumitingin kay Kieferd.Napangiti ako ng palihim dahil nagkamali ako sa aking hinala na walang nagkakagusto kay Kieferd dahil mukhang popular pa ito rito sa unibersidad na pinasukan namin pero sandali lang, ang pagkakaalam ko kasi ay 4th-year high school pa lang si Kieferd