First day of school, pagpasok nila ni Carl sa gate ay parang nakalutang siya sa saya habang nakahawak siya sa braso nito. Magkaklase sila ng kaibigan dahil pareho ang kanilang kursong kinuha.Nang makarating sila sa loob ng classroom, nakita niya ang mga kaeskwela nila na kaniya-kaniyang kwentuhan habang wala pa ang professor nila. Silang dalawa ni Carl ay tahimik na nakaupo sa kabilang sulok at paminsan-minsan ay nagkakatinginan.“Hey! Isabelle, right?” tanong ng isa sa tatlong babaeng pumasok. Ito ang babaeng nakilala niya noong unang dating niya sa dorm.“Oo. Juliet, ’di ba?” nakangiting wika niya.“Magklase pala tayo. Meet my two friends, Jenna at Lezlie,” masiglang wika nito. “Guys, meet, Isabelle.”Nakita niyang tumikwas ang kilay ng mga ito. Pinamulagatan naman ito ng mata ni Juliet kaya napilitang makipagkamay sa kaniya.“Masaya ako na makilala kayo. Kaibigan ko nga pala, si Carl.”Muling tumaas kilay ng dalawa pwera kay Juliet.“Saan mo ba nakilala ang mga iyan? Bakit mukhang
Mula sa sasakyan ay natanaw ni Skye ang paglabas ng dalaga sa eskwelahan nito. Madalas niya iyong gawin simula nang maging busy siya sa opisina. Ito ang naging pahinga niya bago umuwi ng bahay. Dalawang linggo na rin iyon simula nang mag-dinner sila sa dorm nito. Halos araw-araw din niyang pinadadalhan ng bulaklak at pagkain ang babae pero pakiramdam niya, mahina pa rin ang kaniyang karisma. Hindi kasi iyon naepekto rito.Napabuntonghininga siya. Maraming babae ang naghahangad sa kaniya, pero hindi niya alam kung bakit kahit nahalikan na niya ang babae ay hindi pa rin niya napapasok ang puso nito. Tumingin siya sa side mirror ng sasakyan para suriin ang sariling mukha. Maayos naman iyon.Ano kayang magandang gawin para mas mapalapit ang puso ng dalaga sa kaniya? Gusto niyang lumabas ng sasakyan at sabayan ito pauwi pero alam niyang magagalit ito. Napatingin siya sa suot na damit. Baka nga lalong mag-alangan ang dalaga sa kaniya kaya nagdesisyon na lang siyang umuwi. Tinawagan niya a
“Isabella, lumabas ka na. Ikaw rin, baka biglang magbago ang isip ni Mayor, layasan ka!” malakas na sigaw ng kaibigan. “Ako na ang bahala dito. Binigyan mo na ako ng duplicate, ’di ba? Pagkatapos kong kumain sisiguraduhin kong naka-lock na ito.” May panunuksong ngumiti nito. Inirapan lang niya ang kaibigan saka kinuha ang maliit na paper bag sa cabinet. “Babalik agad ako. Hintayin mo ako dito.”“Sus! Kahit tagalan mo pa. Hindi ako mag-aalala kasi nasa mabuting kamay ka ni Papa Skye. Go!” Tumayo na ito at itinulak siya palabas. Hindi pa ito nakontento at inihatid siya hanggang sa gate. Halos hindi niya maihakbang ang mga paa nang masilayan niya ang preskong mukha ng binata. Nakababa ang bintana ng sasakyan nito. Napaka-cool nitong tingnan sa simpleng polo shirt na suot at naka-sunglasses pa. Bagong ahit ito.Napatingin siya sa mapula nitong mga labi na tila hindi man lang nasasayaran ng sigarilyo. Napakagat siya sa pang-ibabang labi dahil ayaw niyang mapansin nito ang mapanuri niyang
Pagkatapos kumain kasama ang mga kaibigan ng binata, pumunta sila sa field kung nasaan ang golf area.Habang kumukuha ng mga gamit ang mga ito, naiwan sa tabi niya si Irene at Diana.“Isabella, iba din ang tama sa iyo ni Mayor,” ani Diana sa kaniya.Mukhang mabait ang dalawa at mukhang magkakasundo agad sila.“Oo nga! Mabuti naman at may seryoso na siyang babaeng iniharap sa atin. Kapag nagkakasayahang katulad nito, siya lang ang out of place lagi. Pero maraming gustong sumama sa kaniya,” nakangiting wika ni Irene.Napakagat labi siya sa narinig.“Ah—”Hindi na niya iyon naituloy nang sumabat ang binata.“Mukhang seryoso ang pinag-uusapan ninyo?” Nakangiti ito at iniabot sa kaniya ang hawak na golf clubs.Tumawa lang ang dalawa at kinuha ang dala ng nobyo ng mga ito. Mukhang sanay na sanay ang mga ito.Lumingon siya sa binata.“I’ll teach you how, come on,” wika nito.Sabay-sabay silang pumwesto sa di kalayuan. Sa simula laging shot ang bola ng lima, tanging siya lang ang lagpas at u
Masakit ang ulo ni Isabella kinabukasan. Inaantok pa rin siya kaya hinagilap niya si Blue sa tabi niya. Nakailang ulit na iniunat niya ang mga braso pero wala ito.“Blue. . .”Pinilit niyang iminulat ang mga mata, pero napamulagat siya dahil wala siya sa sariling kwarto. Tuluyan na siyang napabalikwas nang mahimasmasan at maalala ang nangyari kagabi.Nakapangtulog na siya. Wala na ang suot niya nang nagdaang gabi. Napatayo siya at mabilis na pumunta sa banyo para ma-check ang sarili. Pero parang wala naman nagbago kun’di ang nakapreskong pajama at maluwang na damit na suot.Nataranta siya. Alam niyang ang binata ang kasama niya sa loob. Tinanaw niya ang kabilang kama. Maayos na nakatupi ang mga gamit doon. Alam niya rin na nagsuka siya pero wala na ang bakas niyon at preskong air freshener ang naaamoy niya.“Nakakahiya ka, Isabella! Ano ka ngayon? Iniwan ka na! Mukhang turn off na sa iyo! Imbis na kilalanin mo siya, ikaw ang nagpakitang gilas sa kaniya!” kausap niya ang sarili sa sal
Hindi niya alintana ang sakit ng damdamin na lumukob sa kaniya nang oras na iyon dahil sa masayang kwentuhan ng dalawa sa harap niya. “Where are they?” maya-maya pa ay narinig niyang tanong ng binata.“At the car. They fix something.”Hanggang nakita niya ang paglapit ng isang lalaki at sa tantiya niya ay apat na taong gulang na batang lalaki.“Ninong Mayor!” Patakbong lumapit ang bata sa kanila.“You’re so big na! Kailan ba tayo huling nakita? Parang may diaper ka pa noon,” tugon nito na binuhat ang bata.Napakaamo ng mukha nito at kamukha ng lalaking palapit sa kanila.“Pare, sorry, ngayon lang kami nakarating. May emergency call sa aircraft kaya kaninang umaga ko lang nasabi sa kaniya.” Nakita niya ang pagsulyap nito sa katabi ng binata.“Ayos lang iyon ang importante, nandito kayo ngayon dahil may mas malaki kang gampanan ngayong araw,” tugon ng binata.“Ninong, who’s that beautiful girl?” Bigla na lang siyang pinamulahan sa sinabi ng bata. Mas lalo na nang nagtawanan ang mga k
Chapter 23Mula sa himpapawid ay kitang-kita ang malawak na bukirin at asul na asul na karagatan. Halos isang oras ang itinagal nila sa pag-iikot sa kabuan ng bayan. Tama nga ang binata, magaling magpalipad ng helicopter ang kaibigan. Kabisadong-kabisado nito ang mga lugar. Noong una parang hinahalukay ang sikmura niya paitaas kaya mahigpit siyang humawak sa binata. At mukhang umaayon iyon sa gusto nito, na paminsan-minsan ay sinusulyapan si Nick.“Pare, is Isabella alright?”“Yeah! She’s getting a little bit nervous, but I can manage it.” Pilyong ngumiti pa ito sa kaibigan.“I will drive slowly. . . at hindi na muna tayo tataas,” ani Nick at muling tumutok sa ginagawa.Hindi naman naglaon at nasanay na siya sa himpapawid. Napaawang ang mga labi niya sa ganda ng tanawin sa ibaba. Tila ba isang malaking painting iyon na hindi nakasasawang pagmasdan. Nakikita rin niya ang iba’t ibang resorts mula sa gilid ng asul na dagat pati na ang puting buhangin doon.Napatingin siya sa binata para
Biglang napabangon si Isabella mula sa pagkakahiga nang maramdaman niya ang mabining haplos sa kaniyang pisngi. Iginala niya ang paningin sa paligid pero wala naman siyang nakita ni isang tao roon. Sumilip siya sa bintana, madilim na ang paligid.Naalala niyang bigla ang usapan nila ng binata. Bakit nga ba ang takaw niyang matulog? Sabagay napagod talaga siya na para bang ang sarap humilata sa mabango at preskong kama kanina.Itinali niya ang buhok. Hindi na niya binuksan ang ilaw sa kwarto. Instead, lumabas na lang siya ngunit kadiliman pa rin ang sumalubong sa kaniya. Hinanap niya ang switch ng ilaw, pero hindi niya alam kung nasaan hanggang biglang bumukas iyon.Isang nakangiting pigura ang sumalubong sa kaniya.“Bakit ang hilig mo sa dilim?”Kahit ramdam niya ang kaba kapag napapalapit dito, sinubukan niyang salubungin ang tingin nito. Ang mga ngiti ng binata ang unti-unti lumusaw sa kaunting katinuan ng isip niya, kaya kinontra niya ang lahat ng sinasabi nito. Pero sadyang kaya