Chapter 23Mula sa himpapawid ay kitang-kita ang malawak na bukirin at asul na asul na karagatan. Halos isang oras ang itinagal nila sa pag-iikot sa kabuan ng bayan. Tama nga ang binata, magaling magpalipad ng helicopter ang kaibigan. Kabisadong-kabisado nito ang mga lugar. Noong una parang hinahalukay ang sikmura niya paitaas kaya mahigpit siyang humawak sa binata. At mukhang umaayon iyon sa gusto nito, na paminsan-minsan ay sinusulyapan si Nick.“Pare, is Isabella alright?”“Yeah! She’s getting a little bit nervous, but I can manage it.” Pilyong ngumiti pa ito sa kaibigan.“I will drive slowly. . . at hindi na muna tayo tataas,” ani Nick at muling tumutok sa ginagawa.Hindi naman naglaon at nasanay na siya sa himpapawid. Napaawang ang mga labi niya sa ganda ng tanawin sa ibaba. Tila ba isang malaking painting iyon na hindi nakasasawang pagmasdan. Nakikita rin niya ang iba’t ibang resorts mula sa gilid ng asul na dagat pati na ang puting buhangin doon.Napatingin siya sa binata para
Biglang napabangon si Isabella mula sa pagkakahiga nang maramdaman niya ang mabining haplos sa kaniyang pisngi. Iginala niya ang paningin sa paligid pero wala naman siyang nakita ni isang tao roon. Sumilip siya sa bintana, madilim na ang paligid.Naalala niyang bigla ang usapan nila ng binata. Bakit nga ba ang takaw niyang matulog? Sabagay napagod talaga siya na para bang ang sarap humilata sa mabango at preskong kama kanina.Itinali niya ang buhok. Hindi na niya binuksan ang ilaw sa kwarto. Instead, lumabas na lang siya ngunit kadiliman pa rin ang sumalubong sa kaniya. Hinanap niya ang switch ng ilaw, pero hindi niya alam kung nasaan hanggang biglang bumukas iyon.Isang nakangiting pigura ang sumalubong sa kaniya.“Bakit ang hilig mo sa dilim?”Kahit ramdam niya ang kaba kapag napapalapit dito, sinubukan niyang salubungin ang tingin nito. Ang mga ngiti ng binata ang unti-unti lumusaw sa kaunting katinuan ng isip niya, kaya kinontra niya ang lahat ng sinasabi nito. Pero sadyang kaya
Pagbalik sa eskwelahan, hindi pa rin niya lubos akalain ang namagitan sa kanila ni Skye. Hanggang sa mga sandaling iyon ay nahihiya pa rin siya sa sarili at maging sa binata.“Hey! Isabella, right?” Ang tinig na iyon ang pumukaw sa malalim niyang pag-iisip. Kasalukuyan siyang nasa loob ng classroom at iniintay ang kaibigan na bumiling snacks nila. Tinamad siyang sumama dahil hanggang ngayon ay parang pagod pa rin siya.Pagod sa kaiisip sa nangyari sa kanila ni Skye.Napatulala siya sa kaharap dahil doon.“Alam kong magandang lalaki ako, pero ang tingnan mo ako ng ganyan ay parang matutunaw na ako. I’m Lewin. Ilang buwan na tayong magkaeskwela pero halos hindi mo ako napapansin,” wika nito.Tumango lang siya. Kilala niya ito pero laging nakabantay ang grupo ni Juliet dito, na mukhang tinutukso ng mga kaibigan nito para sa babae.“Yayayain sana kitang mag-snacks. Libre ko.”Umiling siya. “Salamat pero iniintay ko lang si Carl. Bumili na siya ng pagkain namin,” sagot niya.“Matagal pa n
Natapos ang huling klase nila ni Carl pasado alas-sais na ng hapon. Naalala niya ang binata na mag-iintay sa labas pero kanina pang alas-tres iyon, kaya hindi na siya umasa na naroroon pa ito. Kasama ang bodyguard nito na mag-iintay? Imposible iyon.Napailing siya. Masyado naman yata siyang ambisyosa.“Hi, Isabella! P’wede bang ihatid kita kahit sa gate ng dorm ninyo?”Napalingon sila ni Carl nang marinig ang boses ni Lewin.“Hindi na. Andito naman si Carl. Baka hanapin ka nina Juliet,” sagot niya rito.“Ayos lang iyon. Pasensya ka na, tinutukso kasi nila ako kay Juliet,” umiiling na sagot nito. “Hindi ko naman siya girlfriend para pigilan niya ako.”“Pero ayos lang ako. Baka may iba ka pang gagawin.”“Wala naman kung hindi mo masamain. P’wede ba kitang ma-invite kumain? Kasama ang kaibigan mo, kung gusto mo.”Sa sobrang kulit nito parang hindi na siya makatatanggi pa. Pero bago pa siya makasagot, biglang may malakas na ilaw na bumukas galing sa isang itim na sasakyan.Napatingin siy
Papasok na sila sa loob ng bahay nang maramdaman niya ang kamay ng binata sa beywang niya. “Let’s celebrate tonight, babe.”Maliwanag pa sa sikat ng buwan ang itsura ng mukha nito. Pero hindi pa rin siya sanay sa mga kilos nito.“Magandang gabi po sa inyo! Siya na ba ang bisita mo, hijo?” masayang salubong ng isang babae na hindi naman katandaan. Sa palagay niya, nasa singkwenta lang ito.“Opo, Manang Loida. Si Isabella nga po pala.”“Naku, magandang bata nga, hijo! Pasok ka, hija. Saglit lang at aayusin ko lang ang mga pagkain.”“Sige lang ho, take your time. Magpapalit lang ako ng damit,” wika nito saka bumaling sa kaniya. “You want to change your clothes? Baka sabihin nila itinakas kita sa school.” Nakalolokong ngumiti ito.Umirap siya sa binata. “Wala akong dalang damit, kaya bilisan mo na!”Umiling ito. “No, may mga dinala akong damit diyan galing sa outing natin last week. Come on. Use one of the rooms upstairs while our food is not yet ready.”Nahiya siyang napatingin sa hindi
Kahit ilang lagok lang ang wine na ininom ni Isabella, iba pa rin ang dating sa katawan niya. Kaunting panghihina ng tuhod at tila inaantok siya.“Hey! Are you sleepy?” Iniangat ng binata bahagya ang ulo niya.“Kaunti. Ano ba ang ininom natin? Hindi naman matapang parang juice nga lang, pero bakit nanghihina ako?” Namumungay ang mga mata niya nang salubungin ang sa binata.Nakita niya ang pagngiti nito. Hinaplos nito ang mukha niya.“Dahil hindi ka sanay uminom. Pero wine lang iyan, hindi ka malalasing. Ayaw ko ng maulit ang nangyari noong nakaraan.” Pinasadahan ng hinlalaki nito ang gilid ng labi niya na may natira pang wine. Nanlaki ang mga mata niya nang dalhin nito sa sariling bibig iyon at saka sinipsip.“Taste like wine, Isabella.”Hindi niya alam kung sinasadya siyang akitin nito o inaasar dahil doon.“Syempre, wine iyan. Dapat kasi tissue na lang! Bakit kasi ano—” Namula ang mukha niya at hindi na itinuloy ang sasabihin.“Bakit hindi na lang ba ganito?”Unti-unting bumaba an
Nagluluto siya ng hapunan nang may mag-door bell sa exit door. Kahit nakapikit, alam na niya kung sino ang naroon.Pinatay muna niya ang kalan saka naghugas ng kamay. Tinuyo niya iyon sa towel na nakasabit sa gilid ng fridge. Inayos niya ang kaniyang buhok na noon ay ipinusod lang niya nang pabasta saka pinagpag ang damit na alam niyang nadumihan kanina. Nang makitang ayos na ang sarili, nagmamadali siyang binuksan ang exit door.Sasalubungin na sana niya ito ng yakap pero nabigla siya dahil si Carl ang nabungaran niya roon.“Ano’ng ginagawa mo sa exit door?” kunot ang noong tanong niya sa kaibigan. Napahagikhik ito. “Isinabay ako ng boyfriend mo sa sasakyan. Mukhang pagod na pagod kaya ako na ang nag-doorbell para sa kaniya. Paano iwanan ko na siya sa iyo.” Tinudyo pa siya nito na hindi maitago ang kilig na nadarama. “Medyo namumula pa ang pisngi mo, my queen,” bulong pa nito.Inirapan niya ito. “Sige na. Ako na ang bahala. Baka mainip iyon at mainis sa atin.”Tumawa lang naman si C
Pagpasok nila ni Carl sa school kinabukasan, nagkakagulo sa classroom nila. “Guys! May magaganap daw na student council meeting with our school director,” anang isa niyang kaeswela sa first subject. “Sila na lang siguro. Wala naman tayong katungkulan doon,” sabad ng isa pa. “Guys! Buong campus ito at sa auditorium gaganapin. Halina kayo para hindi tayo maubusan ng upuan.” “Bakit naman biglaan? Ni wala silang anunsiyo kahapon?” tanong ni Carl. “No more questions! Halina na kayo,” anang kaklase nila. Sumunod na lang sila ni Carl dito. Pumwesto sila sa bandang gitna dahil naubos na ang upuan sa likod at doon lang ang bakante, pati sa unahan. “Ano kaya ang importanteng pag-meeting-an natin?” Nilingon niya si Carl. “Hindi ba at malapit na matapos ang school year? Baka regarding doon bago tayo magbakasyon,” sagot niya. “Siguro nga.” Halos ilang minuto lang at puno na ang auditorium. Napansin niyang wala roon sina Lewin at Juliet, maging ang mga kaibigan nito. Late na naman ang mga